Νέα

Φιλοσοφία

  • Μέλος που άνοιξε το νήμα nikostratos
  • Ημερομηνία ανοίγματος
  • Απαντήσεις 49
  • Εμφανίσεις 5K
  • Tagged users Καμία
  • Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 4 άτομα (0 μέλη και 4 επισκέπτες)

The Keeper

Σεβαστός
Εγγρ.
30 Νοε 2019
Μηνύματα
612
Κριτικές
21
Like
5.749
Πόντοι
1.436
Λείπει όμως ο Σωκράτης και δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί. :think:
Μηπως ακολουθησε ειδικο αφιερωμα μονο σε αυτον; Θα το αξιζε σιγουρα.
Δε λείπει, απλά δεν παίζει λόγω πνευματικών δικαιωμάτων πλέον, λέει.
Παίζει κανονικά εδώ:
 

The Keeper

Σεβαστός
Εγγρ.
30 Νοε 2019
Μηνύματα
612
Κριτικές
21
Like
5.749
Πόντοι
1.436
received-333549050607168.jpg


Μία σύνοψη:

Friedrich Nietzsche (Φρίντριχ Νίτσε) – Η γέννηση της τραγωδίας


Ο Νίτσε είναι ένας φιλόσοφος ο οποίος από τη στιγμή που βρέθηκε κλινήρης (1888) παρεμηνεύεται σκοπίμως ή μη. Ακόμη και σήμερα. Πρώτα από την αδερφή του, μέλος του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος Γερμανίας, η οποία άλλαζε τα γραπτά του, εκμεταλλευόμενη την κατάσταση της υγείας του έως τον καθένα σήμερα που κυκλοφορεί με ένα T-shirt με ένα απόφθεγμά του (πχ: «Ό,τι δε με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό», «Γίνε αυτό που είσαι» κλπ).

Στο παρόν βιβλίο, το οποίο απετέλεσε και και την διδακτορική του διατριβή, ο 24χρονος τότε Νίτσε σκιαγραφεί το γενεαλογικό δένδρο της αττικής τραγωδίας.

Η τραγωδια για τον Γερμανό φιλόσοφο είναι ένα καλλιτεχνικό σύμπτωμα, γέννημα της αρχαιοελληνικής απαισιοδοξίας. Ο αρχαίος Έλληνας βιώνει την οδύνη της ύπαρξης και την πορεία του προς το θάνατο και επιζητά ένα αντίβαρο που θα τον κρατήσει στη ζωή. Αυτό το αντίβαρο είναι η τέχνη.

Η αττική τραγωδία αποτελείται από δύο συστατικά:

1) Το διονυσιακό στοιχείο: Ο χορός, το ντελίριο, η έκσταση στις γιορτές του Διονύσου είναι ίδιον του Διονυσιακού πνεύματος. Μια ενόρμηση του ανθρώπου που πραγματοποιεί τις εορταστικές τελετές με οινοποσία και χορό, με όργια, θυσίες και απώλεια συνείδησης.

Τη διονυσιακή εποχή διαδέχεται η απολλώνεια.
2)Το απολλώνειο στοιχείο: Από ένα σημείο και μετά ο Έλληνας αρχίζει να στρέφεται προς την εικόνα. Ασχολείται με τη γλυπτική και τις τέχνες που δίνουν μορφή. Ακόμα και τα ομηρικά έπη είναι γεμάτα από εικόνες κατά την αφήγησή τους. (Βλ λόγου χάρη την περιγραφή της ασπίδας του Αχιλλέα από τον Όμηρο στην Οδύσσεια). Το απολλώνειο πνεύμα λοιπόν είναι και αυτή μια μέθοδος διαφυγής από τη ζοφερή πραγματικότητα.

Τον 5ο αιώνα 5ο αιώνα π.Χ. διονυσιακό και απολλώνειο στοιχείο αρχίζουν να συνυπάρχουν αντιθετικά. Πώς;

Εκτός του χορού πια προστίθενται υπόθεση και διάλογος. Πρόκειται για τη γέννηση της τραγωδίας. Η έκσταση και η μέθη συνυπάρχουν με μια διαδοχή και αλληλουχία εικόνων που είναι η πλοκή.

Το τραγικό πνεύμα του ανθρώπου, είναι η τρίτη καλλιτεχνική μορφή. Ο τραγικός άνθρωπος υψώνει τις ψευδαισθήσεις της φαινομενικότητας.
Ωστόσο, το τραγικό πνεύμα δεν κρατάει πολύ. Ο Σωκράτης κάνει την εμφάνισή του. Με τον τελευταίο και τον Ευριππίδη η τραγωδία πεθαίνει και η έμπνευση αντικαθίσταται από την έλλογη κριτική.

Το σωκρατικό ιδεώδες, είναι αυτό του ορθολογισμού και διαρκεί πάνω από 20 αιώνες.
Το πρόταγμα του Νίτσε για το σύγχρονο πολιτισμό είναι η αναβίωση του τραγικού αρχαιοελληνικού πνεύματος. Αυτό, ωστόσο, φαίνεται να καταρρέει μέσα σε έναν επιδερμικό ρομαντισμό των συγκαιρινών του Γερμανών.

Πίσω από τον Νίτσε βρίσκεται η φιγούρα του Ηρακλείτου. Και για τους δύο η ροή της ζωής είναι ένα ιλιγγιώδες "γίγνεσθαι" , το οποίο μας κάνει συνεχώς να βλέπουμε τα όριά μας, τις αντιφάσεις, τον πόνο που γεννά η ζωή. Ο κόσμος μέσα στην αντιθετικότητά του συνιστά οδύνη. Κάτι που καλύτερα από όλους κατάλαβαν οι αρχαίοι Ελληνες, υποστηρίζει ο ίδιος. Για αυτόύς τους λόγους και δόμησαν τις ψευδαισθήσεις της τέχνης: Να ξεχνούν τον πόνο της ύπαρξης, να ξεγελιούνται για λίγο, όπως οφείλει να κάνει ο άνθρωπος χάρη σε αυτές και να μετατρέπεται σε καλλιτέχνης.
 

The Keeper

Σεβαστός
Εγγρ.
30 Νοε 2019
Μηνύματα
612
Κριτικές
21
Like
5.749
Πόντοι
1.436
Δεν ήξερα πού να γράψω την ανάρτηση. Νομίζω ότι εδώ ταιριάζει.

Περνούσα από το κέντρο της Αθήνας και έριξα μια ματιά στις εκδόσεις Δωδώνη. Απ'έξω έχουν βγάλει βιβλία, τα οποία τα αφήνουν σε εξωπραγματικη τιμή. Ίσως γιατί πρόκειται να ξανατυπωθούν; Δεν ξέρω.
Πήρα τον πρώτο τόμο "Φιλοσοφία του Πνεύματος" του Χέγκελ με 5€. Ενώ το φθηνότερο που το βρήκα ήταν 8+ στην Πολιτεία. Στα υπόλοιπα μπορεί να κάνει και 15.
Πήρα και το δοκίμιο του Τζαβάρα "Ο Καντιανός χρόνος κατά τον Χάιντεγκερ". Το ήθελα και παλιότερα αλλά είχε εξαντληθεί από παντού. Το έβρισκες από κανέναν ιδιώτη στα 6-8 ευρώ.
Και το έχει 0,50€ (λόγω κακής κατάστασης του εξωφύλλου).
:headbaning1:

20210623_224649.jpg

20210623_224750.jpg

20210623_224809.jpg
 

The Keeper

Σεβαστός
Εγγρ.
30 Νοε 2019
Μηνύματα
612
Κριτικές
21
Like
5.749
Πόντοι
1.436
Να είσαι καλά φίλε Amjik. :hi:

Θα ήθελα να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις πάνω σε αυτά που είδαμε στο βίντεο. Προφανώς η απάντηση δεν είναι σε εσένα προσωπικά. Απλά γράφω τους προβληματισμούς μου πάνω στο βίντεο.



Αρχικά, η συγκεκριμένη παρουσίαση είναι καθαρά φιλολογική, όπως η πλειοψηφία που συναντούμε στο διαδίκτυο. Αυτό δημιουργεί σοβαρά ζητήματα. Αλλά σχεδόν ποτέ δεν διασαφηνίζεται. Προφανώς και ένας φιλόλογος μπορεί να ασχοληθεί με τη φιλοσοφία. Ωστόσο, καλό είναι να τονίζει ότι η παρουσίασή του δεν είναι φιλοσοφική. Μία μικρή παρέκβαση εδώ: ακόμα και στο σχολείο που κάνουν στη Γ’ λυκείου «Φιλοσοφικό λόγο» (Πλάτωνα και Αριστοτέλη) δεν εξετάζουν τα φιλοσοφικά κείμενα όντως φιλοσοφικά αλλά καθαρά φιλολογικά. Άρα δεν κάνουν φιλοσοφία.


Εύλογα θα μου πείτε «είσαι υπερβολικός», «απόλυτος», «ξερόλας» κλπ. Γιατί επιμένω όμως; Επειδή η μεθοδολογία φιλολογίας και φιλοσοφίας είναι άλλη, βγάζουν και τελείως διαφορετικά και αντικρουόμενα συμπεράσματα. Δίνω μερικά παραδείγματα:

«Η φιλοσοφία δίνει χαρά», λέει στο βίντεο. Αντιθέτως, η φιλοσοφία δεν δίνει χαρά. Η φιλοσοφία αξιώνει να αναδείξει τη βαθύτερη υφή της πραγματικότητας. Δεν χαϊδεύει αφτιά. Μερικά σύγχρονα φιλοσοφικά προβλήματα είναι η άμβλωση, η ευθανασία, η κοινωνική ανισότητα, το δικαίωμα στην αυτοκτονία. Πού η χαρά;

Άρα καταρρίπτεται το ότι η φιλοσοφία σχετίζεται με την ευδαιμονία. Η παρεξήγηση αυτή οφείλεται στη διατύπωση του Αριστοτέλη ότι υπάρχουν δύο είδη γνώσης: Η πρακτική και η θεωρητική γνώση.



Η πρακτική γνώση, έλεγε ο Αριστοτέλης, είναι για την καθημερινότητα, την εργασία και την πάλη για την επιβίωση.
Η θεωρητική γνώση είναι για την ευχαρίστηση, ομορφιά κλπ κλπ

Αλλά περνώντας τα χρόνια αποδείχθηκε ότι αυτή η διάκριση δεν στέκει. Είναι ιδεαλιστική. Οι περισσότεροι αρχαίοι φιλόσοφοι είχαν λυμένα τα βιοποριστικά τους ζητήματα. Και εκ του ασφαλούς μιλούσαν για την ομορφιά, την ευχαρίστηση και την ευδαιμονία, την ίδια στιγμή που ο πραγματικός βίος του ανθρώπου είναι συνυφασμένος με το μόχθο, την ασχήμια, την αρρώστια, την κόπωση της εργασίας… Ούτε καλό ούτε κακό. Απλά έτσι είναι.

Το να κάθομαι σε ένα γυάλινο πύργο δίπλα στα σκονισμένα βιβλία μου και να αυτοθαυμάζομαι δεν είναι φιλοσοφία. Από τον 20ό αιώνα είναι παγκοσμίως κατανοητό. Η Ελλάδα ακόμα να το καταλάβει. Και από ό,τι βλέπω θα αργήσει.

«Η φιλοσοφία χαρίζει ψυχική κ πνευματική υγεία υγεία της ψυχής πίστευαν οι αρχαίοι έλληνες» 4:57 Πρώτον, όχι όλοι. Δεύτερον δεν ισχύει γιατί οι περισσότεροι φιλόσοφοί έχουν κατάθλιψη, αποκτούν εμμονές, αυτοκτονούν… Ε δεν το λες και υγεία της ψυχής.

Προτείνω το βιβλιαράκι του Μαρκούζε «Αρνήσεις» (μετάφραση: Ζήσης Σαρίκας, 1985). Δυστυχώς μόνο σε βιβλιοθήκες και παλαιοβιβλιοπωλεία θα το βρείτε γιατί είναι εξαντλημένο. Εκεί, στο δεύτερο κεφάλαιο, ο Μαρκούζε γράφει για την όλη δηθενιά της καταφατικής κουλτούρας, δηλαδή αυτής της ψευδούς συνείδησης ότι η φιλοσοφία σου λέει το πόσο ωραία κελαηδούν τα πουλάκια, όπως ισχυρίζεται η, κατά τα άλλα, σεβαστή, αξιόλογη και συμπαθής καθηγήτρια στο βίντεο (07:00 και μετά).


Άρα λοιπόν όταν ασχολείται κανείς με ένα φιλοσοφικό πρόβλημα από τη σκοπιά της φιλολογίας, είναι καλό να το λέει εξαρχής. Και να έχει επίγνωση ότι δεν ασκεί φιλοσοφία. Αντιθέτως, πολλά από όσα λέγονται στο βίντεο είναι αντι-φιλοσοφικά. Ναι, πράγματι, η φιλολογική ανάλυση αναδεικνύει το νόημα των αρχαίων κειμένων, όπως λέει, ορθά, η πανεπιστημιακός. Ωστόσο, η φιλοσοφία πιστεύει ότι αν μείνουμε στην ετυμολογική και φιλολογική προσέγγιση (όπως μένει δρ. Κομποχόλη, 11.25 ), δεν πρόκειται να πιάσουμε ούτε το 10% του φιλοσοφικού νοήματος του κειμένου.


Και επειδή κούρασα και ζητώ συγγνώμη, για να μην καταντάω ένας γκρινιάρης που αρνείται τα πάντα, προτείνω να βρει κανείς στο ίντερνετ αυθεντικές φιλοσοφικές αναλύσεις, όπως το κείμενο: «Επικούρειες απόψεις περί ευθανασίας». Για μια φιλοσοφική προσέγγιση της έννοιας «αταραξία» που είπε η δρ. Κοχομπόλη στο βίντεο, προτείνω τα βίντεο στο youtube: «Καθημερινότητα, αυθεντικότητα, αταραξία».
 

The Keeper

Σεβαστός
Εγγρ.
30 Νοε 2019
Μηνύματα
612
Κριτικές
21
Like
5.749
Πόντοι
1.436
Μετανεωτερικότητα - Μεταμοντερνισμός - Δημιουργία


Η ιστορική εποχή την οποία διανύουμε, συμβατικά, από το 1950 μέχρι και σήμερα ονομάζεται μετανεωτερικότητα. Μερικά από τα χαρακτηριστικά της εποχής αυτής είναι η ρευστοποίηση των ορίων.

1)Εγκαθιδρύονται δίκτυα και ροές ανθρώπων, εμπορευμάτων, ιδεών, πληροφορίας και χρήματος. Είτε μιλάμε για χώρες είτε για ηπείρους, τα σύνορα τείνουν να εξαλειφθούν μέσα από τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης (υπερεθνικά μορφώματα και μίντια).

2)Δεν υπάρχουν σαφή όρια αναμεσα σε πτυχές της κοινωνικής ζωής και θεσμούς της. Στη μετανεωτερικότητα όλα φαντάζουν σαν ένας χυλός. Η πολιτική είναι οικονομία, μάρκετινγκ, διαφήμιση, σόου και έχει και λίγο πολιτική με την παραδοσιακή έννοια.

3)Έτσι και η πραγματικότητα. Δεν είναι τελείως πραγματική. Αφού σημαντικό μέρος της είναι η ψηφιακή διάσταση. Η ψηφιακή διάσταση βέβαια είναι αναπαραστάσεις των πραγμάτων και όχι τα ίδια τα πράγματα. Η χολυγουντιανή παρουσίαση μιας είδησης δεν είναι η ίδια η είδηση ως συμβάν. Έτσι προκύπτει η ρευστοποίηση των ορίων μεταξύ πραγματικού (υλικού) και μη πραγματικού (εικονικού).

3)Σχετικοκρατία: Αυτό το "άποψή σου άποψή μου", το "συμφωνούμε ότι διαφωνούμε", το "όλοι έχουν δίκιο", παραπέμπει σε μια συλλογική αμηχανία. Δεν υπάρχει γνώση, μόνο ερμηνείες. Όλα είναι μετέωρα και σχετικά.

4)Στη μεταμοντέρνα πραγματικότητα (1950-σήμερα) η επίκληση του "νέου" κάνει πάταγο. Αν κάτι είναι νέο τότε πρέπει να είναι και καλό/ωφέλιμο.

Συνήθως υποστηρίζεται ότι η σημερινή αντίληψη των πραγμάτων είναι μια "εξέλιξη" της προηγούμενης εποχής.

Στον τομέα της τέχνης τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά. Τα μεταμοντέρνα "έργα τέχνης" δεν είναι έργα τέχνης αλλά εκδηλώσεις οι οποίες μιμούνται την τέχνη. Για παράδειγμα, τα τραγούδια του Sin Boy δεν είναι μουσική. Μοιάζουν με μουσική. Μιμούνται τη μουσική. Αντιθέτως, αν κάποιος σήμερα προσπαθήσει να ακούσει 10 λεπτά από την 9η του Μπετόβεν δεν θα μπορέσει. Θα τον σταματήσουν σωματικά συμπτώματα δυσανεξίας.
Και αυτό αφορά όλες τις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.


Η μεταμοντέρνα αντίληψη των πραγμάτων δεν δείχνει εξέλιξη της κοινωνίας αλλά ένα δουλικό μηρυκασμό ότι το νέο είναι και καλύτερο, ωραιότερο κλπ.

Ο μεγαλύτερος νεοέλληνας φιλόσοφος, Κορνήλιος Καστοριάδης, δεν μάσησε ποτέ τα λόγια του:

"Στην επιστήμη υπάρχει πάντα το περιθώριο να πάει κανείς πιο μακριά.
Ομως η ιδέα να πάει κανείς πιο μακριά στον τομέα της τέχνης, πραγματικά, στερείται νοήματος. Kανείς δεν θα πάει ποτέ πιο μακριά από τον Aισχύλο, από τον Mπετόβεν, από τον Pεμπώ. Kανείς δεν θα πάει πιο μακριά από τον "Πύργο" του Kάφκα. Mπορούμε να πάμε αλλού. Mπορούμε να πάμε αλλιώς. Δεν μπορούμε όμως να πάμε πιο μακριά. Yπ' αυτή την έννοια υπάρχει εξέλιξη στην επιστήμη, αλλά δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για εξέλιξη στη λογοτεχνία και στην τέχνη."

Και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι με τα παλαιά έργα τέχνης ασχολούμαστε ακόμα. Με τα μεταμοντέρνα έργα τέχνης όμως δεν θα ασχολείται κανείς στο μέλλον. Γιατί η μετανεωτερικότητα είναι, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, μια εποχή κενή από πλευράς δημιουργικότητας, επινοητικότητας και προσφοράς στους τομείς του πνεύματος.


Επισυνάπτω το σύνδεσμο της συνέντευξης του Καστοριάδη "για τη βλακώδη επίκληση του νέου κάθε λίγό και λιγάκι".

 

The Keeper

Σεβαστός
Εγγρ.
30 Νοε 2019
Μηνύματα
612
Κριτικές
21
Like
5.749
Πόντοι
1.436
Ο επιμελητής των ελληνικών εκδόσεων των έργων του Νίτσε, Ήρκος Αποστολίδης, απαντά σε ένα βίντεο 1-2 λεπτών στην ερώτηση: "Γιατί διαβάζουμε Νίτσε"

 
  • Like
Αντιδράσεις: SKEF

The Keeper

Σεβαστός
Εγγρ.
30 Νοε 2019
Μηνύματα
612
Κριτικές
21
Like
5.749
Πόντοι
1.436
Νιτσε Σεμ.jpg

Νέοι κύκλοι σεμιναρίων «Η γενεαλογία της ηθικής. Ο Νίτσε και η υπέρβαση της νεωτερικής ηθικής της αυτονομίας»

Εισηγητής: Γιώργος Ξηροπαΐδης

Γράφω λίγα λόγια για τον Ξηροπαΐδη: Πρόκειται για διεθνούς φήμης και κύρους καθηγητή φιλοσοφίας και σοβαρό επιστήμονα. Έχει διδάξει στη Γερμανία και αυτή τη στιγμή διδάσκει στο Πάντειο.
Ασχολείται κυρίως με τα γερμανικά ρεύματα σκέψης: Καντ, Φρόυντ, Νίτσε, Χάιντεγκερ, Σχολή φρανκφούρτης... Έχει συμμετάσχει σε πολλές ελληνικές εκδόσεις και μεταφράσεις είτε ως μεταφραστής είτε ως επιμελητής.
Σεμινάριά του μπορεί να βρει κανείς και στο youtube.


Τα αρνητικά της υπόθεσης:

Πήρα τηλέφωνο στις εκδόσεις Ευρασία γιατί θέλω να παρακολουθήσω κάποιες συναντήσεις.
Ωστόσο η τιμή είναι πολύ υψηλή. Να φανταστείτε, συνήθως ένας κύκλος σεμιναρίων έχει 50ε και οι μειωμένες τιμές για ανέργους/φοιτητές είναι στα 40ε. Αυτή τη φορά με ενημέρωσαν ότι είναι στα 70ε και η μειωμένη τιμή στα 50ε. Ιδιαίτερα αρνητικό. Νομίζω ότι είναι ποσό που θα δώσουν μόνο οι άμεσα ενδιαφερόμενοι για τα σεμινάρια που κάνει ανα διαστήματα. Οι περισσότεροι δεν νομίζω ότι θα δώσουν για σεμινάριο φιλοσοφίας 70 ευρώ. Και ας είναι κορυφή από πλευράς ποιότητας.


Τέλος, επειδή έχουμε Οκτώβριο και αρχίζουν πολλά σεμινάρια, ημερίδες κλπ, μην εμπιστευτείτε γκρούπες όπως "Φιλοσοφική λίθος", "Η φιλοσοφία επιστρέφει" και "Φιλοσοφία, ξανά". Πρόκειται για απατεώνες . Πουλάνε "φιλοσοφία" και ψαγμενιά. Και διοργανώνουν συναντήσεις παραψυχολογίας και ουφολογίας. Μη δώσετε σημασία στους αισχίστου είδους απατεωνίσκους.
Ελέγχετε πού διδάσκουν οι εισηγητές των σεμιναρίων, καθώς και το βιογραφικό τους.

:hi:
 

The Keeper

Σεβαστός
Εγγρ.
30 Νοε 2019
Μηνύματα
612
Κριτικές
21
Like
5.749
Πόντοι
1.436
"Από την Διάλεξη του Πέτρου Γ. Δούκα στο 5ο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ "ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ" 19 Οκτωβρίου 2016 στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών."
Δημοκρατία και Ρεπουμπλικανισμός - Διαφορές

Μπορεί να μη με βρίσκει σύμφωνο η οπτική του εισηγητή (πολιτευόμενος με τη ΝΔ) για την ισότητα αλλά είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα τα όσα εκθέτει.

 

Stories

Νέο!

Stories

Top Bottom