Θα μου λείψουν οι αδελφοί Αγγελόπουλοι από το μπάσκετ, όπως νομίζω ότι λείπουν σε όλους μας οι παράγοντες που είναι έντιμοι, που αγαπούν το άθλημα περισσότερο από την τσέπη τους και που βοηθούν να υπάρχει ανταγωνισμός. Θα λείψουν και στους φίλους του Ολυμπιακού επίσης, όπως και στο ελληνικό μπάσκετ, σε ένα άθλημα το οποίο - πλην Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού - φυτοζωεί και μαραίνεται χρόνο με τον χρόνο. Συμφωνώ ότι ο ελληνικός αθλητισμός γενικότερα δεν έχει πλέον τον τρόπο να προσελκύει επιφανείς ανθρώπους αλλά το μόνο που μπορεί να κάνει, είναι να τους διώχνει μακριά από κάθε γήπεδο, κάθε αθλήματος.
Καταλαβαίνω απόλυτα τους λόγους που τους κάνουν να αφήσουν το μπάσκετ του Ολυμπιακού και να αποτραβηχτούν στις επιχειρήσεις τους. Αλλά όποιος θέλει να εστιάζει στα κομμάτια της ανακοίνωσης που τον συμφέρουν, κινδυνεύει να χάσει το συνολικό τοπίο: αν νομίζει κανείς ότι οι «18 έναντι 2 βολών του δεύτερου τελικού» που αναφέρουν στην ανακοίνωση αποχώρησής τους, είναι σοβαρός λόγος για να φύγεις, προφανώς φοράει τα οπαδικά του γυαλιά και στον ξύπνιο του και στον ύπνο του. Είναι ειρωνικό, αλλά αν είχε μπει μια βολή στον τελευταίο τελικό, ίσως να μην είχαν σήμερα καμία διάθεση να αποχωρήσουν.
Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι εδώ και χρόνια ρίχνουν χρήματα με τη σέσουλα στο μπασκετικό τμήμα του Ολυμπιακού. Χρήματα τα οποία έτσι όπως είναι διαμορφωμένο το άθλημα, δεν γίνεται να πάρουν πίσω ούτε σε 10 ζωές. Φαντάζομαι ότι αυτή η οικονομική αιμορραγία δεν αντέχεται άλλο. Κι ότι ο πατέρας τους, που δεν ήταν ποτέ μεγάλος φαν αυτού του εγχειρήματος (ή χόμπι) των παιδιών του, προτιμά να τους βλέπει να ασχολούνται με τις οικογενειακές επιχειρήσεις και να τον βοηθήσουν μέσα στην οικονομική κρίση που βιώνουμε, παρά να τους βλέπει να σκορπάνε χρήμα και χρόνο σε ένα πράγμα ζημιογόνο, γεμάτο αχαριστία και καφρίλα.
Στα χρόνια που ασχολούνται με το μπάσκετ, έχουν φέρει σπουδαίους παίκτες, έχουν πάρει δυο κύπελλα, έχουν πάει δυο φορές στο final-four, έχουν κάνει την ομάδα του Ολυμπιακού μια υπολογίσιμη ευρωπαϊκή δύναμη. Αλλά τους πίκρανε το γεγονός ότι δεν κατάφεραν να πανηγυρίσουν το πρωτάθλημα και να σπάσουν το κατεστημένο του Παναθηναϊκού. Στον οποίο χρεώνουν σε μεγάλο βαθμό την αποχώρησή τους - όχι ακριβώς σ’ αυτόν, αλλά στην εύνοια της διαιτησίας που θεωρούν ότι έχει, στα κέντρα αποφάσεων που επηρρεάζει, στο σύστημα που «υπονομεύει τόσα χρόνια τις προσπάθειές τους».
Σεβαστή η άποψη και η απόφασή τους όσο κι αν διαφωνώ. Και για τα όσα λένε για τα επεισόδια του τελευταίου φετινού τελικού, μαζί τους. Θα ήταν ακόμα καλύτερα να έλεγαν τα ίδια και μετά τον τελευταίο περσινό τελικό και να μην κάνουν π.χ. έφεση για μείωση της τιμωρίας, για εκείνο το παιχνίδι που δεν τελείωσε ποτέ. Τότε που παρακάλαγαν τους φιλάθλους της ομάδας τους να βγουν έξω για να συνεχιστεί το παιχνίδι κι αυτοί όχι μόνο δεν έβγαιναν, αλλά τους έβριζαν κιόλας - αυτούς για τους οποίους λένε στην ανακοίνωση ότι «η σχέση τους θα παραμείνει υγιής και στα πλαίσια αμοιβαίου σεβασμού».
Έκαναν πολλά για την ομάδα τους οι αδελφοί Αγγελόπουλοι και πέρασαν πολλά αυτά τα χρόνια. Αλλά φάνηκε πως δεν είχαν τις ίδιες αντοχές και την ίδια υπομονή με τους αδελφούς Γιαννακόπουλους. Οι οποίοι Γιαννακόπουλοι μπήκαν κι αυτοί κάποτε στο μπάσκετ, έδωσαν έναν σκασμό χρήματα επίσης, έφερναν παιχταράδες (μεταξύ των οποίων και κοτζάμ Ντομινίκ), πήραν μέχρι και ευρωπαϊκό αρκετά πριν το πρωτάθλημα Ελλάδας. Παραπονιόντουσαν κι εκείνοι τότε για «κέντρα αποφάσεων», για το «κατεστημένο», το «σύστημα», τον Γιάννη Ιωαννίδη. Αλλά δεν τα παράτησαν κι έφτιαξαν τη σημερινή αυτοκρατορία. Ίσως διότι είχαν μεγαλύτερη υπομονή. Ίσως διότι οι τότε οικονομικές συγκυρίες τους επέτρεπαν να ξοδεύουν χωρίς να σκέφτονται το αύριο. Ίσως διότι είχαν μεγαλύτερη «τρέλα» με το μπάσκετ απ’ ό,τι έχουν οι Αγγελόπουλοι, ίσως διότι διοχέτευσαν εκεί όλη τους την ενέργεια, μια που δεν είχαν καταφέρει να πάρουν το ποδοσφαιρικό τμήμα.
Όπως και να έχει, οφείλουμε να πούμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον Παναγιώτη και τον Γιώργο Αγγελόπουλο και να τους ευχηθούμε να είναι γεροί, δυνατοί και πετυχημένοι σε ό,τι κι αν κάνουν από δω και πέρα. Το ελληνικό μπάσκετ θα είναι φτωχότερο χωρίς αυτούς - αλλά υπό μια έννοια, καλύτερα να φτωχύνει το μπάσκετ, παρά οι ίδιοι...
Κώστας Βαϊμάκης
