Για το θέμα των αυθαιρέτων, υπάρχει πλούσια και πάγια νομολογία του ΣτΕ (Έ Τμήμα), σύμφωνα με την οποία μετά τον νόμο Τρίτση δεν υπάρχει άλλη περίπτωση νομιμοποίησης των αυθαιρέτων. Έγινε μια, έγινε δύο, έγινε τρεις, κάποια στιγμή όμως το Σύνταγμα και οι νόμοι σ' αυτή την χώρα πρέπει να εφαρμόζονται. Νόμος που θα αναφερθεί σε νομιμοποίηση είναι ντε φάκτο αντισυνταγματικός, γι' αυτό και ο κουφός ήταν ο πρώτος που μίλησε για "τακτοποίηση". Δηλαδή δεν υπάρχει νομιμότητα, η παρανομία παραμένει, και απλά αναστέλλονται οι επιπτώσεις της για όσο ορίζει ο νομοθέτης και θέλουν τα δικαστήρια. Το τελευταίο το προσθέτω γιατί η ρύθμιση έγινε με νόμο και όχι με ΠΔ, ακριβώς επειδή το ΣτΕ στην δεύτερη περίπτωση θα έλεγχε προκαταβολικά και θα μπορούσε να απορρίψει. Οι νόμοι δεν ελέγχονται για αντισυνταγματικότητα κατά την ψήφιση αλλά κατά την εφαρμογή (δηλαδή οι διοικητικές πράξεις) και ως εκ τούτου, υπάρχει ακόμα η δαμόκλειος σπάθη. Αν το ΣτΕ μάλιστα κρίνει την ρύθμιση αντισυνταγματική (και το Ε' τα κάνει αυτά, και θα γελάσει κάθε Πικραμμένος μετά), τότε... τόμπολα για όσους δήλωσαν.
Όσον αφορά το θέμα των αυθαιρέτων, πέραν της πολεοδομικής είναι και καραμπινάτη φορολογική παράβαση. Τόσο σε θέματα φόρου κατά τις συναλλαγές, όσο και στην φορολόγηση τώρα με το νέο χαράτσι - εκτός και αν δηλώθηκαν τα τετραγωνικά σωστά στην ΔΕΗ. Αλλά ποιος το κάνει αυτό έστω και εκ των υστέρων; Επίσης, φυσικά και αυτός που δηλώνει λιγότερα έχει κέρδος, είτε μέσω της διαφοράς του ΤΑΠ, είτε μέσω των φόρων που δεν πληρώνει στις μεταβιβάσεις, για όσο χρόνο διαρκεί η κατάσταση αυτή. Στο ΤΑΠ πχ. αν σε πιάσουν πληρώνεις πρόστιμο τα τελευταία 5 χρόνια, αν όμως δήλωνες λιγότερα τετραγωνικά από το 1986, τότε πολύ απλά για τα 20 χρόνια της διαφοράς είχε ξακάθαρο κέρδος έναντι του έντιμου μαλάκα.
