Ερωτικές ιστορίες by Black Dragon: Αθεράπευτος αγαπούλης, Οδός Αφροδίτης, Γιατί γαμήθηκαν οι πανελλήνιες (και τίποτε, κανένας άλλος) κλπ.

[aigeas]

 

[axaxouxas]

τσοντα ροδα και καρατε να βαλει.....α και τον αχαχουχα σε μια γωνια να πουλαει λαχεια και θα πιασει η ιστορια του

Αντε μωρη μαλακω απο δω...... 

 

[axaxouxas]

πουτσα μπαλα και καράτε.

Ξεχασες τον χορο τυπε..... ΑΜΑΡΤΙΑ 

 

[f458]

Στην τρίτη Λυκείου, το παιδί της ιστορίας λοιπόν. Στα διαλλείματα έμενε μέσα, γιατί του το ζητούσε η ελένη (ήταν πόντια, κοντή, όχι πολύ όμορφη, όμως θα την έσμπρωχνε αν μπορούσε). Καθόταν δίπλα του στο θρανίο και μιλούσανε για άσχετα πράγματα όλη την ώρα, μέχρι να 'ρθει η ώρα για μάθημα ξανά, και τού 'κανε συχνά πυκνά διάφορα κοπλιμέντα, όπως "τί ωραία μπλούζα φοράς". Κοντά στο τέλος της χρονιάς, θα κάνανε και μια 3ήμερη εκδρομή εκτός της πενταήμερης, όμως αυτός δεν γούσταρε να πάει, γιατί δεν τα πήγαινε καλά στις παρέες με τους άλλους, δεν ήταν βυζματίας να κάνει τα κονέ σαν άλλους να περνάει ζάχαρη, και έπειτα, του την έδινε να βλέπει στις εκδρομές τα κορίτσια να ξεσκίζονται με οποιονδήποτε βρουν μπροστά τους, εκτός από αυτόν.

(Την προηγούμενη φορά που πήγε εκδρομή ο κακόμοιρος, τον βάλανε στο ίδιο δωμάτιο με έναν χοντρό και ένα θηλυπρεπές πουστράκι κιόλας, το οποίο και αργότερα αυτός έμαθε πως εκδιδόταν (ποτέ δεν έμαθε με σιγουριά αν ήταν ερασιτεχνικά ή επ' αμοιβή, όχι όμως πως καιγόταν και να μάθει) και μάλιστα βρήκε και φωτογραφία του στο ίντερνετ εντελώς τυχαία. Είχαν μια φιλική σχέση, αλλά μετά την ανακάλυψη και τα αποκαλυπτήρια, ούτε ξαναμιλήσανε. Άλλοι συμμαθητές τους δηλώνανε κι ευθαρσώς πως ήταν έγκλημα της φύσης που αυτό το παιδί δεν γεννήθηκε κορίτσι, και αυτός (ή μάλλον αυτή καλύτερα) διατηρούσε πολύ κωλητές σχέσεις με τον αριστούχο της τάξης, έναν κακιασμένο φύτουλα, του οποίου του ξεφεύγανε διάφορα, όπως το ότι βαρέθηκε τις κωλοκαταστάσεις και θέλει επιτέλους να γαμήσει μουνί (πάντα υπάρχουν χειρότερα). Το πουστράκι δε, το κυνηγούσε μια χοντρή και άσχημη συμμαθήτριά μας, προσπαθώντας να το βάλει στο σωστό δρόμο, αλλά πού...)

Η Ελένη τον ρώτησε λοιπόν αν θα πάει στην τριήμερη, αυτός φυσικά είπε όχι. Αυτή το γύρισε αλλιώς: "Άχχ, έλα μαζί μου στην εκδρομή στην Αθήνα, θα περάσουμε ωραία μαζί...". Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση και του έγινε κάγκελο του μικρού. Σηκώθηκε και πήγε. Μπανιαρίζεται, πάει στην πόρτα της, χτυπάει, του ανοίγει με ξινισμένη μούρη και του λέει: "Δεν μπορώ τώρα, μόλις βγήκα από το μπάνιο, φύγε"! Μετά ούτε του ξαναμίλησε. Κρέμασε μούτρα αυτός, μια από τις δασκάλες το πρόσεξε και τον ρώτησε τί έπαθε. Αυτός λέει: "τίποτα, άλλα πράγματα μου υποσχέθηκαν, πως θα περάσουμε καλά, κι άλλα πράγματα βρήκα.". Τελικά τη δεύτερη μέρα έμαθε πως ένας μισόχαζος, ζάβλακας, γκαβάδι, που έγραφε φανταστικές ιστορίες για τις περιπέτειες ενός Βάρβαρου, πήγε στο δωμάτιό της και τη βρήκανε μαζί.

Στο πάρτυ της αποφοίτησης λοιπόν, όταν είδε πως αυτή ήταν ακόμα μοναχή της, και έχοντας πάρει πρέφα πως αυτή ήταν και κρυφολεσβία (φιλιόταν στο στόμα με τη Βάσω, στα μεγάλα διαλείματα, στο παγκάκι στην αυλή πίσω από τους μεγάλους θάμνους), προσπάθησε ξανά. Την πλησίασε, κι αυτή ενώ χόρευε, σταμάτησε απότομα και κάθισε στον καναπέ. Αυτός άπλωσε το χέρι του να πιάσει το δικό της, να της ζητήσει μόνο να χορέψουνε, κι αυτή του το χτύπησε/έσμπρωξε, απωθώντας τον. Γύρισε σε έναν φίλο του, παραγγείλανε ένα Ντραμποΰι, ήπιαν μέχρι που ξέρασαν κι οι δυο, και πρωΐ πρωΐ πήγαν για πατσά με όλη την αντροπαρέα. The end.

Αυτή υποτίθεται είναι ερωτική ιστορία;;;;;

 

[ποδολάγνος]

  Με δύο λόγια ήσουν ο μαλάκας της παρέας.

Αυτό που δεν κατάλαβα ήταν γιατί δεν χύμηξες....  Βάζει η άλλη "ββββζζζζζννν" τον δονητή και κάθεσαι σαν τον μουκακάμη?

  Τι θες να υποθέσει η άλλη?


  Βουρ στον πατσά ρε! Ακου λέει δεν είχε λάστιχο... Πίπες ρε!!!! ΠΙΠΕΣ!

 

...Σε θυμαμαι....σε ειχα γνωρισει καποτε στην Κωπαϊδα...
ΜΟΝΟ με τετοιο πιασαρικο τιτλο θα τα καταφερνες καλυτερα...

 

[apolyto_arseniko]

Μου εχει τυχει ακριβος το ιδιο...η γκομενα γουσταρε..την αλλη μερα απογευμα πηγαμε σε χοτελ..την μαμησα..μετα με επαιρνε τηλεφωνα..και εκανα πως δεν την γνωριζο...

την απαξιωσες δηλαδη τυπε

 

την απαξιωσες δηλαδη τυπε

...της εδωκε τη σερβιετα να την φαει....την κονιορτοποιησε...ενω μπορουσε ανετα να την ξεσκιζει καθε μερα στον πεοντα την αγνοησε επιδεικτικα..& την εστειλε για βρουβες να πηδιεται μ'αλλους...

 

[apolyto_arseniko]

 

[apolyto_arseniko]

...της εδωκε τη σερβιετα να την φαει....την κονιορτοποιησε...ενω μπορουσε ανετα να την ξεσκιζει καθε μερα στον πεοντα την αγνοησε επιδεικτικα..& την εστειλε για βρουβες να πηδιεται μ'αλλους...

σαν να εκανε πραξη τον πρωτο κανονα του πικερισμου τυπε

 

[White Angel]

Στο σχολείο, είχα γνωρίσει ένα πλουσιόπαιδο, που ήταν μάγκας, λεφτάς, ξηγημένος και μερακλής. Από μικρός (18) στα βάσανα της "επιχειρηματικότητας", βοηθούσε στην εταιρία του πατέρα του, κάνοντας διανομές και σέρβις, σε νοσοκομεία. Είχε δυο μικρότερες αδερφές, τη μια 13 μαρία, την άλλη 15 δώρα (οι ηλικίες προσαρμοσμένες στη χρονική περίοδο της ιστορίας). Είχε μια πλούσια, πολυτελέστατη βίλα σε μια περιοχή με μεγάλη ανάπτυξη έξω από τη θεσσαλονίκη, με πισίνα, ακριβά αυτοκίνητα, χλίδα. Πριν τελειώσουμε το σχολείο και αρχίσουμε τα "ταξίδια", είχαμε ήδη αλληλοφιλοξενηθεί, περάσει γιορτές μαζί (πάσχα-χριστούγεννα) και άλλα.

Πάσχα δευτέρας λυκείου. Πήγα σπίτι του, με βάλανε να γυρνάω το αρνί στη σούβλα, και φύγανε όλοι, αφήνοντάς με μοναχό να το γυρνάω σα μαλάκας με τις ώρες. Δεν έδωσα σημασία, το έψησα καλά, γύρισαν μετά, καθίσαμε φάγαμε. Μετά το γεύμα, πήγαμε σινεμά με τα παιδιά, είδαμε μια ταινία που τότε έκανε πάταγο και έσπαγε ταμεία και πήγε ο καθένας σπίτι του.

Αμέσως μόλις τέλειωσαν τα μαθήματα, πήγανε στο Σταυρό μαζί με τον Πασχάλη, την αδερφή του που ήταν χοντρή και τον Ιγκόρ, έναν ρωσοπόντιο, το παιδί αυτό κι εγώ. Δεν μου είπαν τίποτε νωρίτερα και δεν είχα μαγιό, δεν μπόρεσα να μπω στη θάλασσα. Αυτοί είχαν, αλλά για την καφρίλα και μόνο μπήκαν γυμνοί. Το παιδί μου συστήνει τη χοντρούλα, και μου λέει: "Ορίστε κρέας, όσο θες. Φτιάξτε τα, να γυρίσει ο τροχός, να γαμήσει κι ο φτωχός". Εγώ κλασσικά φρίκαρα, και γιατί μιλούσε έτσι μπροστά και για το κορίτσι, και γιατί ως άπειρος και αγαπούλης μού 'ρθε απότομα. Δεν ήξερα τί να πώ, και αμολάω μια μαλακία που αντέγραψα από έναν άλλο συμμαθητή: "Δεν μπορώ, τα έχω ήδη με δύο ταυτόχρονα, δεν τα βγάζω πέρα και με άλλη". Βάλανε τα γέλια, γιατί και με ξέρανε καλά, αλλά και στο ελλάδα τέτοιες φάσεις δύσκολα. Πήραμε μάτι τα καυτά τεμάχια με τα μπικίνια και τα topless εκεί γύρω, κάτσαμε φάγαμε, και φύγαμε.

Μετά από λίγο καιρό, με κάλεσε σπίτι του να "δοκιμάσω την πισίνα". Και να κάτσω και για Κυριακή βράδυ εκεί. Γονείς φευγάτοι ταξίδι σε ιατρικά σεμινάρια περί τεχνολογίας/τεχνογνωσίας μηχανημάτων. Εγώ δεν έβαλα κάτι ύποπτο στο μυαλό μου. Σε όλη τη διαδρομή, μισοσοβαρά μισοαστεία, μου προξένευε τη μικρή του αδερφή, το μαράκι. Δεν είχα ενδιαφέροντα εκείνον τον καιρό, όμως λέω με δουλεύει αυτός, πλάκα/χιούμορ κάνει, και τα συναφή. Συνέχισα χαριτολογώντας και απαντώντας ανάλογα (με πειράγματα και χιούμορ).

Μόλις φτάσαμε, πρότεινε η μεγαλύτερη αδερφή να παίξουμε μπάσκετ. Εγώ ήμουν συνηθισμένος, γιατί στο σχολείο, μου έμαθε να παίζω μπάσκετ και ποδόσφαιρο ένα αγοροκόριτσο, η σοφία. Και παίζαμε τακτικά μαζί. Όμως προς μεγάλη μου έκπληξη, καθώς τη μάρκαρα, αυτή κολλούσε και κωλοτρίβονταν πάνω μου (το μαράκι, η μικρή). Δεν ανταποκρίθηκα παραπάνω, άλλωστε ήταν και ντροπή φιλοξενούμενος όντας να αρχίσω να χουφτώνω κωλιά, και πόσο μάλλον μπροστά στον big brother. Βαρεθήκαμε, σταματήσαμε, αλλάξαμε και βουτήξαμε στην πισίνα. Ήταν όνειρο. Αν και η θάλασσα ήταν από ανέκαθεν η μεγάλη μου αγάπη, η πισίνα μου άρεσε πολύ. Μαζευτήκαμε το βράδυ μέσα, λοιπόν. Η μεγάλη, μου ζήτησε να της μάθω να παίζει ένα παιχνίδι με τράπουλες που είχε κυκλοφορήσει τότε και το παίζαμε με τον αδερφό της, κάποιες φορές βάζοντας και μικρά στοιχήματα για πλάκα. Δεν το πολυκατάλαβε, ούτε εγώ όμως πολυκατάλαβα τις προθέσεις και το βλέμμα της, καθώς με κοιτούσε κάπως, επίμονα, και δεν ενδιαφερόταν καθόλου για τα χαρτιά. Εγώ ο ηλίθιος συνέχιζα να αναλύω για τις κάρτες, τους αριθμούς και τα σύμβολα.

Με τα πολλά, πέρασε η ώρα, μαζευτήκαμε να κοιμηθούμε. Τα κορίτσια κλείστηκαν στο δωμάτιό τους, εμείς κοιμηθήκαμε στο... πάτωμα... έξω από το δικό τους, λίγο πιο πέρα. Εγώ έχω ένα κακό. Αν δεν κοιμάμαι στο δικό μου κρεββάτι, αργεί να με πάρει ο ύπνος. Μετά από κανά μισάωρο μετά, αρχίζω να ακούω βογγητά και αναστεναγμούς. Τσιμπιέμαι να δω μήπως έχω παραισθήσεις, σκέφτομαι λογικά και καθαρά όταν διαπίστωσα πως ήμουν τζάμι, και λέω δεν μπορεί τα κορίτσια να είναι τόσο μικρά και να φτιάχνουν τέτοια, λογικά θα έβαλαν να δουν τίποτε πικάντικο στην τηλεόραση, γιατί θα έχουν ανησυχίες λόγω εφηβίας, όπως κάναμε τα αγόρια τότε (τότε στην τηλεόραση βάζαν τσόντες ελεύθερα, και για μερικά χρόνια ακόμα). Δεν έδωσα σημασία, αυτοσυγκεντρώθηκα, και καμμιά ώρα αργότερα με πήρε ο ύπνος τελικά, αφού πρώτα είδα και το φιλαράκο μου, και σιγουρεύτηκα πως ροχάλιζε δυνατά, σαν πάπιος.

Το πρωί, ξυπνάω τρομαγμένος, απότομα, από μια δυνατή σφαλιάρα που μου έδωσε το φιλαράκι μου. Ήταν ξημερώματα. Αμάν ρε σύ, τί έκανα και βαράς πρωινιάτικα, δεν κοιμήθηκα και καλά; Ξύπνα μαλάκα, ηλίθιε, μου λέει, μπήκε το βράδυ κλέφτης στο σπίτι και δεν κατάλαβες τίποτα, με πήρε τηλέφωνο η τηλεφωνήτρια η Λίλα από το κτήριο της εταιρίας απέναντι, και μου λέει πως είδε έναν ίσκιο να τρέχει από το το σπίτι έξω, να μπαίνει σε ένα αυτοκίνητο που τον περίμενε, και να φεύγει! Εγώ έμεινα άναυδος, στο μυαλό μου επικράτησε σύγχυση και χάος. Όταν συνήρθα, του λέω μην ψάχνεις για κλεμμένα, τίποτα δεν πήρανε, αλλά δεν μπορώ να σου διευκρινήσω περετέρω, μη ρωτάς. Τα κορίτσια έκαναν τις ανήξερες, δεν μιλούσαν καν, κοιτιόταν μεταξύ τους και εναλλάξ βλέπαν χαμηλά, προς το πάτωμα. Δεν έγινα αδιάκριτος, δεν μπορούσα και να κρίνω, ήμουν και φιλοξενούμενος και σεβάστηκα, όμως αηδίασα ασυστόλως φέρνοντας στο μυαλό μου και τη μνήμη μου, πως ακριβώς το προηγούμενο απόγευμα, μου προξένευε τη μικρή του αδερφή, και αυτή μου κωλοτρίβονταν παίζοντας μπάσκετ.

Μετά από καιρό, μάθαμε πως ήταν ο γκόμενος της μικρής από το χωριό. Την πήγαν και σε γιατρούς για εξετάσεις, όμως ευτυχώς δεν έγινε ζημιά. Μετά από αυτό, η μικρή ξανοίχτηκε και απελευθερώθηκε απότομα, κάνοντας διάφορα ρεκόρ και επιδόσεις. Την έπεσε και σε έναν φίλο μου από το σχολείο, ο οποίος ήρθε μετά και μου έλεγε πως του μίλαγε πολύ ώρα (κρεββατομουρμούρα) και τον έφαγε στη γκρίνια που εγώ δεν ανταποκρίθηκα στις δικές της κινήσεις, και πραγματικά, το κορίτσι, μετά από αυτό, δεν μου ξαναμίλησε. Είμαι αδικαιολόγητος, αλλά όπως έλεγε και το παιδί αυτό, καλή του ώρα, δεν θα πάω να γλύψω εκεί που φτύνουν όλοι, ρε παιδιά! The end. Ποιά λάμψη μου λέτε μετά και Φώσκωλος...

 

[White Angel]

 Με δύο λόγια ήσουν ο μαλάκας της παρέας.

Αυτό που δεν κατάλαβα ήταν γιατί δεν χύμηξες....  Βάζει η άλλη "ββββζζζζζννν" τον δονητή και κάθεσαι σαν τον μουκακάμη?

 Τι θες να υποθέσει η άλλη?


 Βουρ στον πατσά ρε! Ακου λέει δεν είχε λάστιχο... Πίπες ρε!!!! ΠΙΠΕΣ!

Ο μαλάκας της παρέας, και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Άχ. Στερνή μου γνώση, να σε είχα πρώτα. Από τα λάθη μαθαίνουμε περισσότερα, δεν πειράζει... Ότι δεν μας σκοτώνει, μας κάνει δυνατότερο. Τουλάχιστον, εγώ, έβλεπα...  φαπ φαπ φαπ

 

σαν να εκανε πραξη τον πρωτο κανονα του πικερισμου τυπε

...αυτη η αρνησις ητο μια δευτερη νοητη εκσπερματωσις στη μαπα της...τουλαχιστον 75 μιλιγκραμ χοντραδια...εγω το χειροκροταω επιμονα...

 

[foufoutos_30]

μεγαλε εχεις μεγαλο ταλεντο...

φωσκολος

΄η καπουτζιδης εαν εισαι στρακη

 

κι οπως λεει και η ατακα...''αυτα μας τα'πε και η Ζωιτσα η Λασκαρη στον Αστερισμο της Παρθενου''...

 

[White Angel]

Εξαιρετικά. Με εκπλήσσει θετικά κι απίστευτα, που ακόμη δεν σκάσαν σχόλια του τύπου "εσύ είσαι ο τάδε;", "σκάσε γιατί όσο ξύλο δεν έφαγες τότε θα το φας τώρα", και "μή σε πετύχω έξω πουθενά"! Καλύτερα καπουτζίδης, χεχε... Βρίσκετε; Πόση *φαντασία* έχει αυτός ο άνθρωπος ρε παιδί μου... Μας γέμισε *φανταστικές* ιστορίες, πίτα στην "αγνή μαλακία"...

 

[apolyto_arseniko]

Εξαιρετικά. Με εκπλήσσει θετικά κι απίστευτα, που ακόμη δεν σκάσαν σχόλια του τύπου "εσύ είσαι ο τάδε;", "σκάσε γιατί όσο ξύλο δεν έφαγες τότε θα το φας τώρα", και "μή σε πετύχω έξω πουθενά"! Καλύτερα καπουτζίδης, χεχε... Βρίσκετε; Πόση *φαντασία* έχει αυτός ο άνθρωπος ρε παιδί μου... Μας γέμισε *φανταστικές* ιστορίες, πίτα στην "αγνή μαλακία"...

λογω της ημερας τυπε

 

[arcans86]

Στο σχολείο, είχα γνωρίσει ένα πλουσιόπαιδο, που ήταν μάγκας, λεφτάς, ξηγημένος και μερακλής. Από μικρός (18) στα βάσανα της "επιχειρηματικότητας", βοηθούσε στην εταιρία του πατέρα του, κάνοντας διανομές και σέρβις, σε νοσοκομεία. Είχε δυο μικρότερες αδερφές, τη μια 13 μαρία, την άλλη 15 δώρα (οι ηλικίες προσαρμοσμένες στη χρονική περίοδο της ιστορίας). Είχε μια πλούσια, πολυτελέστατη βίλα σε μια περιοχή με μεγάλη ανάπτυξη έξω από τη θεσσαλονίκη, με πισίνα, ακριβά αυτοκίνητα, χλίδα. Πριν τελειώσουμε το σχολείο και αρχίσουμε τα "ταξίδια", είχαμε ήδη αλληλοφιλοξενηθεί, περάσει γιορτές μαζί (πάσχα-χριστούγεννα) και άλλα.

Πάσχα δευτέρας λυκείου. Πήγα σπίτι του, με βάλανε να γυρνάω το αρνί στη σούβλα, και φύγανε όλοι, αφήνοντάς με μοναχό να το γυρνάω σα μαλάκας με τις ώρες. Δεν έδωσα σημασία, το έψησα καλά, γύρισαν μετά, καθίσαμε φάγαμε. Μετά το γεύμα, πήγαμε σινεμά με τα παιδιά, είδαμε μια ταινία που τότε έκανε πάταγο και έσπαγε ταμεία και πήγε ο καθένας σπίτι του.

Αμέσως μόλις τέλειωσαν τα μαθήματα, πήγανε στο Σταυρό μαζί με τον Πασχάλη, την αδερφή του που ήταν χοντρή και τον Ιγκόρ, έναν ρωσοπόντιο, το παιδί αυτό κι εγώ. Δεν μου είπαν τίποτε νωρίτερα και δεν είχα μαγιό, δεν μπόρεσα να μπω στη θάλασσα. Αυτοί είχαν, αλλά για την καφρίλα και μόνο μπήκαν γυμνοί. Το παιδί μου συστήνει τη χοντρούλα, και μου λέει: "Ορίστε κρέας, όσο θες. Φτιάξτε τα, να γυρίσει ο τροχός, να γαμήσει κι ο φτωχός". Εγώ κλασσικά φρίκαρα, και γιατί μιλούσε έτσι μπροστά και για το κορίτσι, και γιατί ως άπειρος και αγαπούλης μού 'ρθε απότομα. Δεν ήξερα τί να πώ, και αμολάω μια μαλακία που αντέγραψα από έναν άλλο συμμαθητή: "Δεν μπορώ, τα έχω ήδη με δύο ταυτόχρονα, δεν τα βγάζω πέρα και με άλλη". Βάλανε τα γέλια, γιατί και με ξέρανε καλά, αλλά και στο ελλάδα τέτοιες φάσεις δύσκολα. Πήραμε μάτι τα καυτά τεμάχια με τα μπικίνια και τα topless εκεί γύρω, κάτσαμε φάγαμε, και φύγαμε.

Μετά από λίγο καιρό, με κάλεσε σπίτι του να "δοκιμάσω την πισίνα". Και να κάτσω και για Κυριακή βράδυ εκεί. Γονείς φευγάτοι ταξίδι σε ιατρικά σεμινάρια περί τεχνολογίας/τεχνογνωσίας μηχανημάτων. Εγώ δεν έβαλα κάτι ύποπτο στο μυαλό μου. Σε όλη τη διαδρομή, μισοσοβαρά μισοαστεία, μου προξένευε τη μικρή του αδερφή, το μαράκι. Δεν είχα ενδιαφέροντα εκείνον τον καιρό, όμως λέω με δουλεύει αυτός, πλάκα/χιούμορ κάνει, και τα συναφή. Συνέχισα χαριτολογώντας και απαντώντας ανάλογα (με πειράγματα και χιούμορ).

Μόλις φτάσαμε, πρότεινε η μεγαλύτερη αδερφή να παίξουμε μπάσκετ. Εγώ ήμουν συνηθισμένος, γιατί στο σχολείο, μου έμαθε να παίζω μπάσκετ και ποδόσφαιρο ένα αγοροκόριτσο, η σοφία. Και παίζαμε τακτικά μαζί. Όμως προς μεγάλη μου έκπληξη, καθώς τη μάρκαρα, αυτή κολλούσε και κωλοτρίβονταν πάνω μου (το μαράκι, η μικρή). Δεν ανταποκρίθηκα παραπάνω, άλλωστε ήταν και ντροπή φιλοξενούμενος όντας να αρχίσω να χουφτώνω κωλιά, και πόσο μάλλον μπροστά στον big brother. Βαρεθήκαμε, σταματήσαμε, αλλάξαμε και βουτήξαμε στην πισίνα. Ήταν όνειρο. Αν και η θάλασσα ήταν από ανέκαθεν η μεγάλη μου αγάπη, η πισίνα μου άρεσε πολύ. Μαζευτήκαμε το βράδυ μέσα, λοιπόν. Η μεγάλη, μου ζήτησε να της μάθω να παίζει ένα παιχνίδι με τράπουλες που είχε κυκλοφορήσει τότε και το παίζαμε με τον αδερφό της, κάποιες φορές βάζοντας και μικρά στοιχήματα για πλάκα. Δεν το πολυκατάλαβε, ούτε εγώ όμως πολυκατάλαβα τις προθέσεις και το βλέμμα της, καθώς με κοιτούσε κάπως, επίμονα, και δεν ενδιαφερόταν καθόλου για τα χαρτιά. Εγώ ο ηλίθιος συνέχιζα να αναλύω για τις κάρτες, τους αριθμούς και τα σύμβολα.

Με τα πολλά, πέρασε η ώρα, μαζευτήκαμε να κοιμηθούμε. Τα κορίτσια κλείστηκαν στο δωμάτιό τους, εμείς κοιμηθήκαμε στο... πάτωμα... έξω από το δικό τους, λίγο πιο πέρα. Εγώ έχω ένα κακό. Αν δεν κοιμάμαι στο δικό μου κρεββάτι, αργεί να με πάρει ο ύπνος. Μετά από κανά μισάωρο μετά, αρχίζω να ακούω βογγητά και αναστεναγμούς. Τσιμπιέμαι να δω μήπως έχω παραισθήσεις, σκέφτομαι λογικά και καθαρά όταν διαπίστωσα πως ήμουν τζάμι, και λέω δεν μπορεί τα κορίτσια να είναι τόσο μικρά και να φτιάχνουν τέτοια, λογικά θα έβαλαν να δουν τίποτε πικάντικο στην τηλεόραση, γιατί θα έχουν ανησυχίες λόγω εφηβίας, όπως κάναμε τα αγόρια τότε (τότε στην τηλεόραση βάζαν τσόντες ελεύθερα, και για μερικά χρόνια ακόμα). Δεν έδωσα σημασία, αυτοσυγκεντρώθηκα, και καμμιά ώρα αργότερα με πήρε ο ύπνος τελικά, αφού πρώτα είδα και το φιλαράκο μου, και σιγουρεύτηκα πως ροχάλιζε δυνατά, σαν πάπιος.

Το πρωί, ξυπνάω τρομαγμένος, απότομα, από μια δυνατή σφαλιάρα που μου έδωσε το φιλαράκι μου. Ήταν ξημερώματα. Αμάν ρε σύ, τί έκανα και βαράς πρωινιάτικα, δεν κοιμήθηκα και καλά; Ξύπνα μαλάκα, ηλίθιε, μου λέει, μπήκε το βράδυ κλέφτης στο σπίτι και δεν κατάλαβες τίποτα, με πήρε τηλέφωνο η τηλεφωνήτρια η Λίλα από το κτήριο της εταιρίας απέναντι, και μου λέει πως είδε έναν ίσκιο να τρέχει από το το σπίτι έξω, να μπαίνει σε ένα αυτοκίνητο που τον περίμενε, και να φεύγει! Εγώ έμεινα άναυδος, στο μυαλό μου επικράτησε σύγχυση και χάος. Όταν συνήρθα, του λέω μην ψάχνεις για κλεμμένα, τίποτα δεν πήρανε, αλλά δεν μπορώ να σου διευκρινήσω περετέρω, μη ρωτάς. Τα κορίτσια έκαναν τις ανήξερες, δεν μιλούσαν καν, κοιτιόταν μεταξύ τους και εναλλάξ βλέπαν χαμηλά, προς το πάτωμα. Δεν έγινα αδιάκριτος, δεν μπορούσα και να κρίνω, ήμουν και φιλοξενούμενος και σεβάστηκα, όμως αηδίασα ασυστόλως φέρνοντας στο μυαλό μου και τη μνήμη μου, πως ακριβώς το προηγούμενο απόγευμα, μου προξένευε τη μικρή του αδερφή, και αυτή μου κωλοτρίβονταν παίζοντας μπάσκετ.

Μετά από καιρό, μάθαμε πως ήταν ο γκόμενος της μικρής από το χωριό. Την πήγαν και σε γιατρούς για εξετάσεις, όμως ευτυχώς δεν έγινε ζημιά. Μετά από αυτό, η μικρή ξανοίχτηκε και απελευθερώθηκε απότομα, κάνοντας διάφορα ρεκόρ και επιδόσεις. Την έπεσε και σε έναν φίλο μου από το σχολείο, ο οποίος ήρθε μετά και μου έλεγε πως του μίλαγε πολύ ώρα (κρεββατομουρμούρα) και τον έφαγε στη γκρίνια που εγώ δεν ανταποκρίθηκα στις δικές της κινήσεις, και πραγματικά, το κορίτσι, μετά από αυτό, δεν μου ξαναμίλησε. Είμαι αδικαιολόγητος, αλλά όπως έλεγε και το παιδί αυτό, καλή του ώρα, δεν θα πάω να γλύψω εκεί που φτύνουν όλοι, ρε παιδιά! The end. Ποιά λάμψη μου λέτε μετά και Φώσκωλος...

τυπε στειλε την ιστορια στον σειρινακη να την κανει τσοντα.
ο σειρινας πασχει απο σεναριογραφους.

 

[apolyto_arseniko]

τυπε στειλε την ιστορια στον σειρινακη να την κανει τσοντα.
ο σειρινας πασχει απο σεναριογραφους.

τυπε την ειδες την τελευταια τσοντα?
μονο η βουλαρα αξιζε
ουτε σεναριο ειχε ουτε τιποτα :S

 

[pantremenos(1)]

Ρε αλήτες σε κάθε ιστορία θα κολάτε κι εναν αχαχούχα?