το βιτσιο μας στο ειπα και στην αλλη ιστορια.Βιωματα τυπε
Ερωτικές ιστορίες by Black Dragon: Αθεράπευτος αγαπούλης, Οδός Αφροδίτης, Γιατί γαμήθηκαν οι πανελλήνιες (και τίποτε, κανένας άλλος) κλπ.
- Μέλος που άνοιξε το νήμα White Angel
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 88
- Εμφανίσεις 12K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
White Angel
Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Αυγ 2013
- Μηνύματα
- 60
- Like
- 1
- Πόντοι
- 0
το βιτσιο μας στο ειπα και στην αλλη ιστορια.Βιωματα τυπε
Σε αυτήν τη σελίδα, όλα τα βίτσια ικανοποιούνται. Αν δεν σου απάντησα ούτε τώρα, δεν θα το πιάσει κανείς καμμιά φορά. Αλλά δεν νομίζω ότι σηκώνει μεταφορές η ιστορία. Μη φάει καμμιά αρνητική κριτική και διαγραφή, λέμε τώρα... Άστηνα στη σφαίρα της φαντασίας καλύτερα.
παω πασο
White Angel
Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Αυγ 2013
- Μηνύματα
- 60
- Like
- 1
- Πόντοι
- 0
Στην τρίτη Λυκείου, το παιδί της ιστορίας λοιπόν. Στα διαλλείματα έμενε μέσα, γιατί του το ζητούσε η ελένη (ήταν πόντια, κοντή, όχι πολύ όμορφη, όμως θα την έσμπρωχνε αν μπορούσε). Καθόταν δίπλα του στο θρανίο και μιλούσανε για άσχετα πράγματα όλη την ώρα, μέχρι να 'ρθει η ώρα για μάθημα ξανά, και τού 'κανε συχνά πυκνά διάφορα κοπλιμέντα, όπως "τί ωραία μπλούζα φοράς". Κοντά στο τέλος της χρονιάς, θα κάνανε και μια 3ήμερη εκδρομή εκτός της πενταήμερης, όμως αυτός δεν γούσταρε να πάει, γιατί δεν τα πήγαινε καλά στις παρέες με τους άλλους, δεν ήταν βυζματίας να κάνει τα κονέ σαν άλλους να περνάει ζάχαρη, και έπειτα, του την έδινε να βλέπει στις εκδρομές τα κορίτσια να ξεσκίζονται με οποιονδήποτε βρουν μπροστά τους, εκτός από αυτόν.
(Την προηγούμενη φορά που πήγε εκδρομή ο κακόμοιρος, τον βάλανε στο ίδιο δωμάτιο με έναν χοντρό και ένα θηλυπρεπές πουστράκι κιόλας, το οποίο και αργότερα αυτός έμαθε πως εκδιδόταν (ποτέ δεν έμαθε με σιγουριά αν ήταν ερασιτεχνικά ή επ' αμοιβή, όχι όμως πως καιγόταν και να μάθει) και μάλιστα βρήκε και φωτογραφία του στο ίντερνετ εντελώς τυχαία. Είχαν μια φιλική σχέση, αλλά μετά την ανακάλυψη και τα αποκαλυπτήρια, ούτε ξαναμιλήσανε. Άλλοι συμμαθητές τους δηλώνανε κι ευθαρσώς πως ήταν έγκλημα της φύσης που αυτό το παιδί δεν γεννήθηκε κορίτσι, και αυτός (ή μάλλον αυτή καλύτερα) διατηρούσε πολύ κωλητές σχέσεις με τον αριστούχο της τάξης, έναν κακιασμένο φύτουλα, του οποίου του ξεφεύγανε διάφορα, όπως το ότι βαρέθηκε τις κωλοκαταστάσεις και θέλει επιτέλους να γαμήσει μουνί (πάντα υπάρχουν χειρότερα). Το πουστράκι δε, το κυνηγούσε μια χοντρή και άσχημη συμμαθήτριά μας, προσπαθώντας να το βάλει στο σωστό δρόμο, αλλά πού...)
Η Ελένη τον ρώτησε λοιπόν αν θα πάει στην τριήμερη, αυτός φυσικά είπε όχι. Αυτή το γύρισε αλλιώς: "Άχχ, έλα μαζί μου στην εκδρομή στην Αθήνα, θα περάσουμε ωραία μαζί...". Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση και του έγινε κάγκελο του μικρού. Σηκώθηκε και πήγε. Μπανιαρίζεται, πάει στην πόρτα της, χτυπάει, του ανοίγει με ξινισμένη μούρη και του λέει: "Δεν μπορώ τώρα, μόλις βγήκα από το μπάνιο, φύγε"! Μετά ούτε του ξαναμίλησε. Κρέμασε μούτρα αυτός, μια από τις δασκάλες το πρόσεξε και τον ρώτησε τί έπαθε. Αυτός λέει: "τίποτα, άλλα πράγματα μου υποσχέθηκαν, πως θα περάσουμε καλά, κι άλλα πράγματα βρήκα.". Τελικά τη δεύτερη μέρα έμαθε πως ένας μισόχαζος, ζάβλακας, γκαβάδι, που έγραφε φανταστικές ιστορίες για τις περιπέτειες ενός Βάρβαρου, πήγε στο δωμάτιό της και τη βρήκανε μαζί.
Στο πάρτυ της αποφοίτησης λοιπόν, όταν είδε πως αυτή ήταν ακόμα μοναχή της, και έχοντας πάρει πρέφα πως αυτή ήταν και κρυφολεσβία (φιλιόταν στο στόμα με τη Βάσω, στα μεγάλα διαλείματα, στο παγκάκι στην αυλή πίσω από τους μεγάλους θάμνους), προσπάθησε ξανά. Την πλησίασε, κι αυτή ενώ χόρευε, σταμάτησε απότομα και κάθισε στον καναπέ. Αυτός άπλωσε το χέρι του να πιάσει το δικό της, να της ζητήσει μόνο να χορέψουνε, κι αυτή του το χτύπησε/έσμπρωξε, απωθώντας τον. Γύρισε σε έναν φίλο του, παραγγείλανε ένα Ντραμποΰι, ήπιαν μέχρι που ξέρασαν κι οι δυο, και πρωΐ πρωΐ πήγαν για πατσά με όλη την αντροπαρέα. The end.
(Την προηγούμενη φορά που πήγε εκδρομή ο κακόμοιρος, τον βάλανε στο ίδιο δωμάτιο με έναν χοντρό και ένα θηλυπρεπές πουστράκι κιόλας, το οποίο και αργότερα αυτός έμαθε πως εκδιδόταν (ποτέ δεν έμαθε με σιγουριά αν ήταν ερασιτεχνικά ή επ' αμοιβή, όχι όμως πως καιγόταν και να μάθει) και μάλιστα βρήκε και φωτογραφία του στο ίντερνετ εντελώς τυχαία. Είχαν μια φιλική σχέση, αλλά μετά την ανακάλυψη και τα αποκαλυπτήρια, ούτε ξαναμιλήσανε. Άλλοι συμμαθητές τους δηλώνανε κι ευθαρσώς πως ήταν έγκλημα της φύσης που αυτό το παιδί δεν γεννήθηκε κορίτσι, και αυτός (ή μάλλον αυτή καλύτερα) διατηρούσε πολύ κωλητές σχέσεις με τον αριστούχο της τάξης, έναν κακιασμένο φύτουλα, του οποίου του ξεφεύγανε διάφορα, όπως το ότι βαρέθηκε τις κωλοκαταστάσεις και θέλει επιτέλους να γαμήσει μουνί (πάντα υπάρχουν χειρότερα). Το πουστράκι δε, το κυνηγούσε μια χοντρή και άσχημη συμμαθήτριά μας, προσπαθώντας να το βάλει στο σωστό δρόμο, αλλά πού...)
Η Ελένη τον ρώτησε λοιπόν αν θα πάει στην τριήμερη, αυτός φυσικά είπε όχι. Αυτή το γύρισε αλλιώς: "Άχχ, έλα μαζί μου στην εκδρομή στην Αθήνα, θα περάσουμε ωραία μαζί...". Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση και του έγινε κάγκελο του μικρού. Σηκώθηκε και πήγε. Μπανιαρίζεται, πάει στην πόρτα της, χτυπάει, του ανοίγει με ξινισμένη μούρη και του λέει: "Δεν μπορώ τώρα, μόλις βγήκα από το μπάνιο, φύγε"! Μετά ούτε του ξαναμίλησε. Κρέμασε μούτρα αυτός, μια από τις δασκάλες το πρόσεξε και τον ρώτησε τί έπαθε. Αυτός λέει: "τίποτα, άλλα πράγματα μου υποσχέθηκαν, πως θα περάσουμε καλά, κι άλλα πράγματα βρήκα.". Τελικά τη δεύτερη μέρα έμαθε πως ένας μισόχαζος, ζάβλακας, γκαβάδι, που έγραφε φανταστικές ιστορίες για τις περιπέτειες ενός Βάρβαρου, πήγε στο δωμάτιό της και τη βρήκανε μαζί.
Στο πάρτυ της αποφοίτησης λοιπόν, όταν είδε πως αυτή ήταν ακόμα μοναχή της, και έχοντας πάρει πρέφα πως αυτή ήταν και κρυφολεσβία (φιλιόταν στο στόμα με τη Βάσω, στα μεγάλα διαλείματα, στο παγκάκι στην αυλή πίσω από τους μεγάλους θάμνους), προσπάθησε ξανά. Την πλησίασε, κι αυτή ενώ χόρευε, σταμάτησε απότομα και κάθισε στον καναπέ. Αυτός άπλωσε το χέρι του να πιάσει το δικό της, να της ζητήσει μόνο να χορέψουνε, κι αυτή του το χτύπησε/έσμπρωξε, απωθώντας τον. Γύρισε σε έναν φίλο του, παραγγείλανε ένα Ντραμποΰι, ήπιαν μέχρι που ξέρασαν κι οι δυο, και πρωΐ πρωΐ πήγαν για πατσά με όλη την αντροπαρέα. The end.
White Angel
Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Αυγ 2013
- Μηνύματα
- 60
- Like
- 1
- Πόντοι
- 0
Ήμουν 16, στην πρώτη λυκείου. Στη γειτονιά μας είχε ανοίξει ένα καινούριο, γωνιακό μαγαζί, με έπιπλα μπαμπού. Ο ιδιοκτήτης είχε ένα κορίτσι 13 χρονών, και έμαθα πως θα έρθει στο δικό μας σχολείο, και μάλιστα θα μας παίρνουν από το ίδιο μέρος μαζί με μένα, ένα άλλο κορίτσι, κι ένα άλλο αγόρι που για κακή μου τύχη, θεωρούσα φίλο κολλητό για πολλά χρόνια (αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Το κορίτσι φορούσε λίγο υπερβολικά αποκαλυπτικά ρούχα, για την ηλικία του και για το σχολείο μας, γεγονός που στάθηκε αφορμή για πολλές αποβολές, επιπλήξεις και τελικά την αποχώρησή της μετά από δυο χρόνια. Έκανε γυμναστική και συχνά μας επιδύκνειε πρωΐ πρωΐ χαρούμενη τις ικανότητές της, κάνοντας τροχό (το ίδιο έκανε και το κορίτσι που χώρισα πρόσφατα, αλλά και αυτό είναι μια άλλη ιστορία).
Τη γνώρισα καλύτερα. Ήταν πολύ ανοιχτή και "ελεύθερη" σαν χαρακτήρας, αλλά λόγω ηλικίας, όχι μόνο δεν με πείραξε, αλλά μου άρεσε και πολύ. Είχε ένα γατί, και πολλές φορές στο γυρισμό της ζητούσα να μου το δείξει, αλλά φοβότανε, γιατί μάλλον θα κατάλαβε την πονηρή πλευρά αυτού του αιτήματος (την ξενόγλωσση παραλαγή), κάτι το οποίο αντελήφθην πολλά χρόνια μετά. Είχε όμως και πολύ κακές συνήθειες. Τις άρεζαν ταινίες με δαιμονισμένους κι εξορκισμούς (όπως ο εξορκιστής), ιστορίες με βαμπίρ, και αν και ήταν τόσο μικρή, είχε μια ιδιαίτερη κλίση στο "μακάβριο και το ερωτικό". Συννενοήθηκα με το άλλο παιδί και την τρομάζαμε για πλάκα καμμιά φορά, εγώ έκανα το βαμπίρ κι ο άλλος το λυκάνθρωπο. Αυτή το πήρε στα σοβαρά, και μια μέρα, έφερε αγιασμό και λάδι (πραγματικά αδυνατώ να φανταστώ πού τα βρήκε, δεδομένου των αρεσκειών και των χόμπυ της) και τα έριξε πάνω μου! Εγώ για να την εκδικηθώ, την ψευτοδάγκωσα και καλά στον ώμο, και ενώ την κρατούσα στα χέρια μου υποτίθεται σφιχτά για να την τιμωρήσω, της έριξα κάτι χουφτώματα, το κάτι άλλο. Ακόμα θυμάμαι που τρόμαξε που δεν έγινε τίποτε (να γίνω στάχτη;), και αντεπιτέθηκα σαν λυσσαλέο σεξομανές/βαμπίρ!
Εντωμεταξύ, είχαμε ένα παιδί στο σχολείο, που ασχολούταν όχι με ταινίες και έργα, όπως το κορίτσι, αλλά με "βιβλία και έργα", περί δαιμονισμού και σκοτεινού πνευματισμού, φαίνεται επειδή ο πατέρας του ήταν μέντιουμ. Αυτός ήταν πολύ κοινωνικό άτομο (τρομάρα του), όμως δεν ξέρω τί σχέση είχε με αυτό το κορίτσι συγκεκριμένα. Γιατί αυτά της γίναν εμμονή από τότε ακόμα, και δεν μου έλεγε και τα πάντα, είχαμε μια απλή, φιλική σχέση. Για πολύ καιρό φερόταν σαν να μην ήταν ο εαυτός της. Μεταξύ άλλων απομακρύνθηκε και από μένα, και άρχισε να το δίνει εδώ κι εκεί ενώ πιο πριν δεν έκανε τόσο απότομες κινήσεις (μόνο κάτι λίγα, ελαφρυά πράγματα), κυρίως σε αθλητές από την ομάδα μπάσκετ, όπως διέρρεαν από δω κι από κει διάφορες φήμες. Με πείραξε που αποξενώθηκε από μένα, αλλά περισσότερο με πείραξε που άλλαξε ο χαρακτήρας της έτσι απότομα.
Ο καιρός είχε ήδη περάσει, τα πράγματα μαθαίνονταν εντωμεταξύ, και τελικά τη διώξαν. Όταν τελείωσα το σχολείο με το καλό (κακήν κακώς τρομάρα του), την ξαναβρήκα εντελώς τυχαία να εργάζεται σε ένα ίντερνετ καφέ δίπλα στο άσσος οντεόν, που τώρα έχει κλείσει. Μόνη της μου έδωσε το κινητό της, αλλά μέσα στη σαστιμάρα μου, τη χαρά που την ξαναβρήκα και τα μπερδεμένα αισθήματα, τό 'σβησα καταλάθος αφού πρώτα το είχα καλέσει άπειρες φορές και ήταν όλο κατηλλειμένο. Την ξαναβρήκα στη γειτονιά στο μαγαζί του father, εκεί με αγκάλιασε κιόλας, με φίλησε (στο μάγουλο, μου λέει θυμάσαι εδώ που ερχόμασταν το πρωί και πηγαίναμε σχολείο...), μου ξανάδωσε το κινητό της, κι από τότε την έχασα γιατί μετακόμισε Αθήνα. Ξεχνώντας φυσικά να τη ρωτήσω για τις παράλογες πεποιθήσεις και τα πιστεύω της. Η αλήθεια είναι πως απέκτησε λίγη δημοσιότητα, και μάλιστα κάποιος μια φορά την επιτέθηκε και την απείλησε (και την έσωσε ένας από τους φίλους της), όπως διάβασα σε νέα κάποια στιγμή, οπότε παίζει και να έχασε τότε το κινητό της, γιατί ποτέ δεν την πέτυχα στο νούμερο αυτό ξανά. Και από τότε δεν ξανάμαθα για αυτήν.
Πήγα σε μια μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σχολή, χρόνια αργότερα, κι εκεί βρήκα έναν συμμαθητή της από άλλο σχολείο και τα είπαμε. Εκεί δεν φανέρωσε κάτι περίεργο, πέραν του ποιοτικού σεξ με πολύ κόσμο. Έπειτα μαθεύτηκε σε πολλούς, είτε που την ξέραν από παλιά είτε όχι, πως πέτυχε στη ζωή της και γνώρισε πάρα πολύ κόσμο, γεγονός που μου ήρθε σαν κεραμίδα, γιατί δεν το περίμενα από πουθενά. Στενοχωρήθηκα πολύ, γιατί κάποιοι κάναν μαλακίες σε βάρος της κι ας είχαν "καλό αποτέλεσμα" για την καριέρα της αυτές εν τέλει (κάτι "σπασμένα τραπέζια" και κάτι κοροϊδίες), αλλά δεν χώνεψα με τίποτα ποτέ "με τί ενδύματα την υποχρέωναν να εργάζεται", πιο αποκαλυπτικά κι από εκείνα στο σχολείο.
Το μαγαζί έκλεισε, ο γέρος της δεν ξέρω και δεν με νοιάζει που πήγε, όμως ενώ αυτή πλούτισε, την είδα τυχαία μια φορά στο λεωφορείο πρόσφατα (θα την αναγνώριζα παντού, όπως και πολύς από τον κόσμο που "γνώρισε" ή θα την "γνώριζαν") στη δική μας πόλη, και εκτός του ότι ήταν ντυμένη σαν κοινή, φορούσε κι ένα βραχιόλι με δυο κεφάλια δράκου, ένα σε κάθε άκρη. Φήμες λένε πως παντρεύτηκε. Δεν ξέρω και δεν με αφορά τί κάνει άλλος σπίτι του. Εγώ όμως όταν την είδα δάκρυσα, γιατί ήρθε στο μυαλό μου το χαρούμενο, πολύ πιο αθώο κορίτσι 13 χρονών, που του άρεζε η γυμναστική, η παρέα και όχι ο εξευτελισμός για λεφτά, το σεξ με όλους αδιάκριτα, και τα underground religions. Βέβαια ποιος είμαι εγώ για να κρίνω; Και πόσο μάλλον που είναι ευκατάστατη κι έχει ένα επίπεδο ζωής, αντίθετα με γκουχ... όλος δικός σας.
Πολλές φορές αναρωτιέμαι πως θα ήταν τα πράγματα, αν μπορούσε ο χρόνος να γυρίσει πίσω, έστω και για λίγο. Ή αν τα πρόσωπα, οι πιθανότητες και οι καταστάσεις διακλαδίζονταν διαφορετικά. Όλοι μας έχουμε ευθύνη, όχι μόνο για τις δικές μας κακές επιλογές, αλλά και για τις κακές επιλογές των ατόμων που μας ενδιέφεραν κάποτε, και δεν προσπαθήσαμε καν να τις εντοπίσουμε και να τις αποτρέψουμε, όσο αυτό είναι δυνατό, πριν αυτές τους καταπιούν.
Τη γνώρισα καλύτερα. Ήταν πολύ ανοιχτή και "ελεύθερη" σαν χαρακτήρας, αλλά λόγω ηλικίας, όχι μόνο δεν με πείραξε, αλλά μου άρεσε και πολύ. Είχε ένα γατί, και πολλές φορές στο γυρισμό της ζητούσα να μου το δείξει, αλλά φοβότανε, γιατί μάλλον θα κατάλαβε την πονηρή πλευρά αυτού του αιτήματος (την ξενόγλωσση παραλαγή), κάτι το οποίο αντελήφθην πολλά χρόνια μετά. Είχε όμως και πολύ κακές συνήθειες. Τις άρεζαν ταινίες με δαιμονισμένους κι εξορκισμούς (όπως ο εξορκιστής), ιστορίες με βαμπίρ, και αν και ήταν τόσο μικρή, είχε μια ιδιαίτερη κλίση στο "μακάβριο και το ερωτικό". Συννενοήθηκα με το άλλο παιδί και την τρομάζαμε για πλάκα καμμιά φορά, εγώ έκανα το βαμπίρ κι ο άλλος το λυκάνθρωπο. Αυτή το πήρε στα σοβαρά, και μια μέρα, έφερε αγιασμό και λάδι (πραγματικά αδυνατώ να φανταστώ πού τα βρήκε, δεδομένου των αρεσκειών και των χόμπυ της) και τα έριξε πάνω μου! Εγώ για να την εκδικηθώ, την ψευτοδάγκωσα και καλά στον ώμο, και ενώ την κρατούσα στα χέρια μου υποτίθεται σφιχτά για να την τιμωρήσω, της έριξα κάτι χουφτώματα, το κάτι άλλο. Ακόμα θυμάμαι που τρόμαξε που δεν έγινε τίποτε (να γίνω στάχτη;), και αντεπιτέθηκα σαν λυσσαλέο σεξομανές/βαμπίρ!
Εντωμεταξύ, είχαμε ένα παιδί στο σχολείο, που ασχολούταν όχι με ταινίες και έργα, όπως το κορίτσι, αλλά με "βιβλία και έργα", περί δαιμονισμού και σκοτεινού πνευματισμού, φαίνεται επειδή ο πατέρας του ήταν μέντιουμ. Αυτός ήταν πολύ κοινωνικό άτομο (τρομάρα του), όμως δεν ξέρω τί σχέση είχε με αυτό το κορίτσι συγκεκριμένα. Γιατί αυτά της γίναν εμμονή από τότε ακόμα, και δεν μου έλεγε και τα πάντα, είχαμε μια απλή, φιλική σχέση. Για πολύ καιρό φερόταν σαν να μην ήταν ο εαυτός της. Μεταξύ άλλων απομακρύνθηκε και από μένα, και άρχισε να το δίνει εδώ κι εκεί ενώ πιο πριν δεν έκανε τόσο απότομες κινήσεις (μόνο κάτι λίγα, ελαφρυά πράγματα), κυρίως σε αθλητές από την ομάδα μπάσκετ, όπως διέρρεαν από δω κι από κει διάφορες φήμες. Με πείραξε που αποξενώθηκε από μένα, αλλά περισσότερο με πείραξε που άλλαξε ο χαρακτήρας της έτσι απότομα.
Ο καιρός είχε ήδη περάσει, τα πράγματα μαθαίνονταν εντωμεταξύ, και τελικά τη διώξαν. Όταν τελείωσα το σχολείο με το καλό (κακήν κακώς τρομάρα του), την ξαναβρήκα εντελώς τυχαία να εργάζεται σε ένα ίντερνετ καφέ δίπλα στο άσσος οντεόν, που τώρα έχει κλείσει. Μόνη της μου έδωσε το κινητό της, αλλά μέσα στη σαστιμάρα μου, τη χαρά που την ξαναβρήκα και τα μπερδεμένα αισθήματα, τό 'σβησα καταλάθος αφού πρώτα το είχα καλέσει άπειρες φορές και ήταν όλο κατηλλειμένο. Την ξαναβρήκα στη γειτονιά στο μαγαζί του father, εκεί με αγκάλιασε κιόλας, με φίλησε (στο μάγουλο, μου λέει θυμάσαι εδώ που ερχόμασταν το πρωί και πηγαίναμε σχολείο...), μου ξανάδωσε το κινητό της, κι από τότε την έχασα γιατί μετακόμισε Αθήνα. Ξεχνώντας φυσικά να τη ρωτήσω για τις παράλογες πεποιθήσεις και τα πιστεύω της. Η αλήθεια είναι πως απέκτησε λίγη δημοσιότητα, και μάλιστα κάποιος μια φορά την επιτέθηκε και την απείλησε (και την έσωσε ένας από τους φίλους της), όπως διάβασα σε νέα κάποια στιγμή, οπότε παίζει και να έχασε τότε το κινητό της, γιατί ποτέ δεν την πέτυχα στο νούμερο αυτό ξανά. Και από τότε δεν ξανάμαθα για αυτήν.
Πήγα σε μια μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σχολή, χρόνια αργότερα, κι εκεί βρήκα έναν συμμαθητή της από άλλο σχολείο και τα είπαμε. Εκεί δεν φανέρωσε κάτι περίεργο, πέραν του ποιοτικού σεξ με πολύ κόσμο. Έπειτα μαθεύτηκε σε πολλούς, είτε που την ξέραν από παλιά είτε όχι, πως πέτυχε στη ζωή της και γνώρισε πάρα πολύ κόσμο, γεγονός που μου ήρθε σαν κεραμίδα, γιατί δεν το περίμενα από πουθενά. Στενοχωρήθηκα πολύ, γιατί κάποιοι κάναν μαλακίες σε βάρος της κι ας είχαν "καλό αποτέλεσμα" για την καριέρα της αυτές εν τέλει (κάτι "σπασμένα τραπέζια" και κάτι κοροϊδίες), αλλά δεν χώνεψα με τίποτα ποτέ "με τί ενδύματα την υποχρέωναν να εργάζεται", πιο αποκαλυπτικά κι από εκείνα στο σχολείο.
Το μαγαζί έκλεισε, ο γέρος της δεν ξέρω και δεν με νοιάζει που πήγε, όμως ενώ αυτή πλούτισε, την είδα τυχαία μια φορά στο λεωφορείο πρόσφατα (θα την αναγνώριζα παντού, όπως και πολύς από τον κόσμο που "γνώρισε" ή θα την "γνώριζαν") στη δική μας πόλη, και εκτός του ότι ήταν ντυμένη σαν κοινή, φορούσε κι ένα βραχιόλι με δυο κεφάλια δράκου, ένα σε κάθε άκρη. Φήμες λένε πως παντρεύτηκε. Δεν ξέρω και δεν με αφορά τί κάνει άλλος σπίτι του. Εγώ όμως όταν την είδα δάκρυσα, γιατί ήρθε στο μυαλό μου το χαρούμενο, πολύ πιο αθώο κορίτσι 13 χρονών, που του άρεζε η γυμναστική, η παρέα και όχι ο εξευτελισμός για λεφτά, το σεξ με όλους αδιάκριτα, και τα underground religions. Βέβαια ποιος είμαι εγώ για να κρίνω; Και πόσο μάλλον που είναι ευκατάστατη κι έχει ένα επίπεδο ζωής, αντίθετα με γκουχ... όλος δικός σας.
Πολλές φορές αναρωτιέμαι πως θα ήταν τα πράγματα, αν μπορούσε ο χρόνος να γυρίσει πίσω, έστω και για λίγο. Ή αν τα πρόσωπα, οι πιθανότητες και οι καταστάσεις διακλαδίζονταν διαφορετικά. Όλοι μας έχουμε ευθύνη, όχι μόνο για τις δικές μας κακές επιλογές, αλλά και για τις κακές επιλογές των ατόμων που μας ενδιέφεραν κάποτε, και δεν προσπαθήσαμε καν να τις εντοπίσουμε και να τις αποτρέψουμε, όσο αυτό είναι δυνατό, πριν αυτές τους καταπιούν.
White Angel
Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Αυγ 2013
- Μηνύματα
- 60
- Like
- 1
- Πόντοι
- 0
Όχι όλοι. Ο πρωταγωνιστής. Πάει ως τη θάλασσα και νερό δεν βρίσκει. Tragic. Πόσο μάλλον που η θάλασσα έγινε γιαούρτι, και μάλιστα προ πολλού...
ποδολάγνος
Μέλος
- Εγγρ.
- 26 Απρ 2012
- Μηνύματα
- 4.684
- Κριτικές
- 8
- Like
- 46
- Πόντοι
- 16
Ποτέ δεν έχω μετανιώσει που την έπεφτα σε όποια γκόμενα μου άρεσε. Κι ας έτρωγα χυλόπιτες.
Πόσες φορές έχω μετανιώσει που τελικά δεν την έπεσα σε κάποιες για τους Χ, Ψ λόγους ;
jaygatsby
Μέλος
- Εγγρ.
- 5 Αυγ 2010
- Μηνύματα
- 7.896
- Κριτικές
- 1
- Like
- 346
- Πόντοι
- 86
Φίλε Black Dragon, αυτά που γράφεις ανήκουν στο λογοτεχνικό είδος της μυθιστορηματικής (αυτο)βιογραφίας και όχι της ερωτικής ιστορίας με την έννοια του erotic, δηλαδή ελαφρά πορνογραφικής.
Ζήτα από τους διαχειριστές του σάιτ να ανοίξουν θρεντ με λογοτεχνικά κείμενα ή άλλως φρόντισε στα δικά σου κείμενα να πέφτει και κανας πούτσος.
Φιλικά.
Ζήτα από τους διαχειριστές του σάιτ να ανοίξουν θρεντ με λογοτεχνικά κείμενα ή άλλως φρόντισε στα δικά σου κείμενα να πέφτει και κανας πούτσος.
Φιλικά.
canibal
Μέλος
- Εγγρ.
- 4 Νοε 2012
- Μηνύματα
- 7.794
- Κριτικές
- 4
- Like
- 26
- Πόντοι
- 66
η μόνη διασκέδαση στη ζωή ;)
White Angel
Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Αυγ 2013
- Μηνύματα
- 60
- Like
- 1
- Πόντοι
- 0
Πούτσες πέφτουν, όπως φαίνεται από τα συμφραζόμενα έκαστων των ιστοριών. Δεν είναι όμως ούτε το επίκεντρο της δράσης, ούτε της ιστορίας. Είπαμε να ικανοποιήσω ένα βίτσιο των συναγωνιστών (βιώματα), όχι και όλα (πούτσα, ξύλο, φυλακή)
Φιλικά.
Φιλικά.
καλα το πας αλλα βαλε και λιγο δραση.Θελουμε περιγραφικοτηταΠούτσες πέφτουν, όπως φαίνεται από τα συμφραζόμενα έκαστων των ιστοριών. Δεν είναι όμως ούτε το επίκεντρο της δράσης, ούτε της ιστορίας. Είπαμε να ικανοποιήσω ένα βίτσιο των συναγωνιστών (βιώματα), όχι και όλα (πούτσα, ξύλο, φυλακή)
Φιλικά.
gl
Μέγας
- Εγγρ.
- 6 Ιουλ 2009
- Μηνύματα
- 129.571
- Κριτικές
- 475
- Like
- 502
- Πόντοι
- 4.906
τσοντα ροδα και καρατε να βαλει.....α και τον αχαχουχα σε μια γωνια να πουλαει λαχεια και θα πιασει η ιστορια τουκαλα το πας αλλα βαλε και λιγο δραση.Θελουμε περιγραφικοτητα
τσοντα ροδα και καρατε να βαλει.....α και τον αχαχουχα σε μια γωνια να πουλαει λαχεια και θα πιασει η ιστορια του
alex71
Ανώτερος
- Εγγρ.
- 5 Σεπ 2010
- Μηνύματα
- 154.320
- Κριτικές
- 1
- Like
- 32.275
- Πόντοι
- 8.006
Και για τον αχαχούχα λοιπον η καψουρα γραφεται με οκτω γραμματα...axaxouxas aggeliki.....love at first sight
