Για οσους αναρωτιουνται, η παραπανω φωτογραφια ειναι απο την απελευθερωση της Αθηνας τον Οκτωβρη του 1944
Με την ευκαιρια αυτη, για οποιον ενδιαφερεται, παραθετω ενα εξαιρετικο αρθρο για τα Δεκεμβριανα του 1944, γραμμενο απο αναρχικους. Πολυ ενδιαφερουσα προσεγγιση και μαλιστα απο καποιους που το τελευταιο που μπορει να τους καταλογισει καποιος, ειναι οτι υποστηριζουν το δεξιο αφηγημα.
Προσωπικα σπανια εχω δει αρθρο με τοσο κρυσταλλινες διατυπωσεις για τα Δεκεμβριανα και τον Εμφυλιο. Κατακρινει αμφότερους όπου φταινε, χωρις αγκυλωσεις.
λέει τέσσερα χρόνια ανιτφασιστικού αγώνα 1940-44
αλλά από 1940 έως το 1942 η ΣΕ ήταν σύμμαχος των ναζί
(παρέδωσε και γερμανούς κομμουνιστές που είχαν καταφύγει στη ΣΕ στον χίτλερ)
Το καλοκαίρι του 1937 η μυστική αστυνομία του Στάλιν, η NKVD, ξεκίνησε τη «γερμανική επιχείρηση», ως τμήμα των γενικότερων σταλινικών εκκαθαρίσεων. Η επιχείρηση κράτησε ως το 1938 και συνελήφθησαν δεκάδες χιλιάδες γερμανοί, κατηγορούμενοι για κατασκοπία ή/και για «τροτσκισμό», οι οποίοι στάλθηκαν σε εξορία ή εκτελέστηκαν.
Ανάμεσα στους συλληφθέντες ήταν μέλη της γερμανικής μειονότητας στη Ρωσία, γερμανοί εργάτες συμπαθούντες τη Σοβιετική Ένωση οι οποίοι είχαν μεταβεί στην «πατρίδα του σοσιαλισμού» για να συνδράμουν στην εκβιομηχάνιση, καθώς και μέλη του γερμανικού κομμουνιστικού κόμματος (KPD), που είχαν διαφύγει από τη Γερμανία μετά την επικράτηση του χιτλερισμού.
Σύμφωνα με αναφορά της εποχής από τον γερμανό εξόριστο κομμουνιστή Paul Jäkel (1890-1943), μέχρι τον Απρίλη του 1938 το σταλινικό καθεστώς είχε συλλάβει το 70% των μελών του ΚPD που βρίσκονταν στη Σοβιετική Ένωση.Το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο μη επίθεσης του 1939 προέβλεπε την επιστροφή 4.000 γερμανών προσφύγων από τη Σοβιετική Ένωση στη ναζιστική Γερμανία, μεταξύ των οποίων και 1.000 κομμουνιστές του KPD. Tελικά η μεταφορά δεν ολοκληρώθηκε καθώς το 1941 ο Χίτλερ επιτέθηκε στη Σοβιετική Ένωση. Στο μεταξύ, «μόνον» 500 γερμανοί κομμουνιστές είχαν παραδοθεί από τους σταλινικούς στους ναζί.
Το βιβλίο στο οποίο αναφέρεσαι είναι μάλλον το «Κάτω από δύο δικτάτορες» (Under Two Dictators: Prisoner of Stalin and Hitler, 1949) της Margarete Buber-Neumann.
Ας σημειωθεί ότι ανάλογο τέλος είχαν και τα περισσότερα μέλη του Πολωνικού Κομμουνιστικού Κόμματος που είχαν καταφύγει στη Σοβιετική Ένωση για να γλυτώσουν από τη δικτατορία του Πιλσούντσκι στην Πολωνία, όμως «εκκαθαρίστηκαν» ως «τροτσκιστές» το 1937.
Και για να μην διατυπωθεί η κατηγορία της μονομέρειας, ο Άρθουρ Καίστλερ περιγράφει , στον «Βούρκο της Γης», πώς η Γαλλική Δημοκρατία παρέδωσε στην Γκεστάπο τα μέλη των Διεθνών Ταξιαρχιών που είχαν καταφύγει στη Γαλλία μετά τη νίκη του Φράνκο.
