Έργα και Ημέρες της νεοφασιστικής/ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή»

[Manimal]

Εννοώ πως δεν πρόκειται να βρεθούν ποτέ

 

[μορφονιος]

Βλέπω όλα τα αριστερά εδώ προσπαθούν να αφήσουν ελεύθερη την δικαιοσύνη να βγάλει απόφαση.
Τι? Όχι? Δεν τους βγαίνει ε?

μας εχουν ζαλισει τα παπαρια οτι ο Ρουπακιας τον εφαγε ανανδρα,μαχαιρι εβγαλε του την επεσε τον εφαγε,τον τσακωσανε εκτιει την ποινη του,αυτον που εφαγε τους δυο της χα ακομα να μαθουμε ποιος ειναι,ειναι πολυ γενναιο αριστερο παλικαρι αυτό,πιο γενναιο και απο τον Χρυσοχοιδη

Τι έκανε η ΧΑ εκτός από αφίσες κ πανό για τα αναδρα δολοφονημένα μέλη της;

 

[DayStalker]

Δυστυχώς αύριο θα είναι μια μαύρη μέρα για το μέλλον της Ελλάδας. Να εξηγηθώ. Αν μπουν φυλακή τότε οι βρωμιάρηδες που τα τελευταία χρόνια μας έχουν μαγαρίσει θα πανηγυρίζουν και δυστυχώς θα έρθει το τέλος της ελευθερίας μας. Θα σου πετάνε ένα είσαι φασίστας και θα τελειώνει η δουλειά. Βέβαια και τώρα γίνεται κάτι τέτοιο αλλά πλέον θα υπάρχει δεδικασμένο με αποτέλεσμα οι λογικοί άνθρωποι να κρυφτούν.

Αν τους αφήσουν ελεύθερους οι βρωμιάρηδες θα ξεσαλώσουν με αποτέλεσμα να έχουμε ένα νέο 2008 ή ακόμη χειρότερα νέους κατά συρροή δολοφόνους που θα προσπαθήσουν να πάρουν το νόμο στα χέρια τους.

Κατ' εμέ θα πρέπει να μπουν φυλακή καθώς σκότωσαν άνθρωπο και αυτό είναι γεγονός. Αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να κοπεί ο βήχας σε όλους. Δηλαδή να ανοίξουν όλοι οι φάκελοι που αντιστοιχούν σε αντίστοιχα εγκλήματα. Και ένας ένας να πάει στη μπουζού.

Δεν είναι τόσο απλό. Κάποιοι βαρύνονται με συμμετοχή σε εγκληματικές ενέργειες , κάποιοι διώκονται πολιτικά. Αυτό που λες προυποθέτει τσουβάλιασμα , κάτι που δεν νομίζω οτι θα κάνει κανένα δικαστήριο όσο πολιτικά υποκινούμενο κι αν είναι. Τώρα ΑΝ συμβεί (που δεν θα συμβεί) να είσαι βέβαιος οτι οι πρώτοι που θα πληρώσουν το τίμημα θα είναι αυτοί που θα πανηγυρίζουν αύριο έξω απο το δικαστήριο. Η ποινικοποίηση των ιδεών οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε οργουελικής φύσης συνέπειες. Κι εκει πίστεψε με δεν θα υπάρξει "αριστερό ηθικό πλεονεκτημα".

 

[pussy wagon]

Thanasis Kampagiannis

Τη νύχτα πριν την απόφαση
Πώς βγαζεις πέρα μια νύχτα που ακολουθείται από μια τόσο σημαντική μέρα σαν την αυριανή; Η δική μας πλευρά δεν έχει εσωτερική πληροφόρηση για το τι θα ακούσουμε αύριο. Ανάμεσα σ' εμάς και την δικαστική απόφαση, υπάρχει ο τοίχος του κράτους. Για όσες και όσους δουλέψαμε επί πεντέμιση χρόνια, φαίνεται σαν ψέμα ότι θα πάμε αύριο στο Εφετείο και θα ακούσουμε το αποτέλεσμα με όρους “ξαφνικού θανάτου”. Το σκέφτεσαι και ανεβάζεις σφυγμούς.
Δύο είναι τα πράγματα που εμένα τουλάχιστον με κρατάνε.
Το ένα είναι η πρωτοφανής μαζική κινητοποίηση που βρίσκεται σε εξέλιξη και που θα εκφραστεί σε μια πολύ μεγάλη συγκέντρωση, όπως όλα δείχνουν, έξω από το Εφετείο. Η αίσθηση ότι δεν είμαστε μόνοι, ότι τα θύματα και οι οικογένειές τους δεν είναι μόνοι, είναι βάλσαμο για να περάσουμε αυτή την τόσο δύσκολη αυριανή μέρα.
Το άλλο είναι η αίσθηση ότι κάναμε αυτό που μας αναλογούσε. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα κάναμε όλα τέλεια. Σημαίνει ωστόσο ότι φέραμε εις πέρας αυτό που είχαμε αναλάβει.
Θα υπάρχει βέβαια πάντοτε η συγκατάβαση της εκ των υστέρων γνώσης. Όταν θα έχουμε το αποτέλεσμα, όλα πλέον θα φωτιστούν μεμιάς και θα λάβουν το εύκολο νόημά τους. Τότε, το αποτέλεσμα θα μοιάζει αναπόφευκτο και αναπόδραστο, χωρίς την ενδεχομενικότητα της πρότερης ρευστής κατάστασης. Ως γνωστόν, η κουκουβάγια της γνώσης φτερουγίζει πάντα στο σούρουπο.
Είναι εκεί που πάντα ξεπροβάλλουν όσοι “τα ήξεραν” και “τα έλεγαν” εξαρχής. Στην πραγματικότητα, ξεπροβάλλουν όσοι φυλάχτηκαν και δεν έλαβαν ξεκάθαρη θέση, περιμένοντας την εξέλιξη των πραγμάτων χωρίς να επιχειρήσουν να τα καθορίσουν. Τα κείμενα είναι ήδη έτοιμα: “Το κράτος ήθελε να τους τελειώσει, πώς δεν το βλέπατε;”. “Το κράτος ήθελε να τους ξεπλύνει, πώς δεν το βλέπατε;”. “Αθώοι. Σιγά. Τι περιμένατε;”. Ένοχοι. Σιγά. Τι περιμένατε;”.
Εμείς δεν περιμέναμε τίποτα. Γίναμε κομμάτι της προσπάθειας να καθορίσουμε τα γεγονότα. Και στο μέτρο που κάναμε εκτιμήσεις, τις οποίες κάποιος θα μπορεί να μας υπενθυμίσει αύριο, ιδίως αν αυτές πέσουν έξω, τις κάναμε για να καθορίσουμε την εξέλιξη των πραγμάτων. Όπως το λέει ο Γκράμσι: “όποιος κάνει μια πρόβλεψη, στην πραγματικότητα έχει ένα πρόγραμμα που θέλει να το κάνει να θριαμβεύσει και η πρόβλεψη είναι ακριβώς στοιχείο αυτού του θριάμβου”.
Επιλέξαμε να είμαστε δρώντα υποκείμενα και όχι νεκροτόμοι της ιστορίας.
Με αυτές τις δύο σκέψεις, θα προσπαθήσουμε και ελπίζω να μπορέσουμε απόψε να κοιμηθούμε.
Και αύριο θα ροβολήσουμε για το Εφετείο.

 

[pussy wagon]

https://[URL unfurl="true"]www.imerodromos.gr/wp-content/uploads/2020/10/deneinaiab.jpg[/img[/URL]]

Τετάρτη πρωί να είμαστε όλοι κι όλες στο Εφετείο! Κάλεσμα του φοίβου Δεληβοριά, για τη δίκη της Χρυσής Αυγής, στην σελίδα «Δεν είναι αθώοι»:

«7 Οκτωβρίου φοράμε τις μάσκες μας και δίνουμε ραντεβού έξω από το Εφετείο. Περιμένουμε την ανακοίνωση της απόφασης της δίκης της Χρυσής Αυγής .

Θα είμαι και εγώ εκεί».

 

[pussy wagon]

7 Οκτώβρη
Του Δημήτρη Βεργίνη

https://i2.wp.com/[URL unfurl="true"]www.nostimonimar.gr/wp-content/uploads/2020/09/118806160_259834871974138_8461405717951028831_n.jpg?resize=1024%2C662[/img[/URL]]

Ήρθε η ώρα λοιπόν. Ορίστηκε η μέρα. Εφτά του Οκτώβρη. Το τέλος έχει ημερομηνία. Η λύτρωση έχει ημερομηνία. Η συσσωρευμένη οργή, η πακεταρισμένη απελπισία, η χωνεμένη θλίψη έχουν ημερομηνία.

Πεντέμισι χρόνια μετά και 453 δικάσιμες ο δρόμος φτάνει στο τέλος του. Ο δρόμος ο πολύ ματωμένος, ο δρόμος ο πολύ περπατημένος, ο δρόμος ο πολύ αγωνιζόμενος, ο δρόμος ο πολύ πονεμένος φτάνει στην απόφαση. Πεντέμισι χρόνια μετά και 453 δικάσιμες το κορμί με την πληγή που χαίνει απαιτεί δικαίωση, απαιτεί ίαση. Δεν έχει μέσες λύσεις, δεν έχει ευκαιριακό μπαντάρισμα. Τώρα είναι το τέλος. Τώρα -το ξαναλέω- είναι η ίαση.

Η έβδομη του Οκτώβρη είναι η μέρα του Παύλου που έστησε το κορμί του απέναντι στους φασίστες για να φυλάξει τους δικούς του. Για να φυλάξει όλους μας. Η έβδομη του Οκτώβρη είναι η μέρα του Σαχζάντ Λουκμάν και κάθε μετανάστη που θέλει να μη νιώθει φόβο, που θέλει να γυρνάει σπίτι του με το ποδήλατό του μετά τη δουλειά και να μην τον περιμένουν οι λάμες στα σκοτάδια. Η έβδομη του Οκτώβρη είναι η μέρα των εργατών στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Πειραιά, των μελών του ΚΚΕ και κάθε αριστερού που αγωνίζεται ενάντια σε εργοδοσίες που θέλουν τους εργάτες να μη σηκώνουν κεφάλι απέναντι σε εργασιακούς μεσαίωνες. Η έβδομη του Οκτώβρη είναι η μέρα κάθε ανθρώπου σε αυτή τη χώρα που πέθανε, χτυπήθηκε, τραμπουκίστηκε, τρομοκρατήθηκε από φασίστες και ναζί.

Πεντέμιση χρόνια και 453 δικάσιμες και κάθε μέρα αυτού του διαστήματος και κάθε ώρα στις αίθουσες αυτών των ημερών είναι η ώρα, οι μέρες, τα χρόνια της Μάγδας Φύσσα. Είναι ο χρόνος που γι’ αυτή τη Γυναίκα μέτρησε αλλιώς, έξω από νόμους και γνωστή φυσική, έξω από ό,τι χωράει το δικό μας το μυαλό. Είναι οι αιώνες που μετρούσε κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε, είναι το σαράκι που έτρωγε την ψυχή της αλλά όχι την απόσταση από το γεγονός, από το βράδυ της 18ης Σεπτέμβρη του 2013.

Η έβδομη μέρα του Οκτώβρη στα 2020 είναι αυτή που εκ του αποτελέσματος θα ορίσει αν οι ναζί μπαίνουν φυλακή ή αν στήνουν κόμματα στην αστική δημοκρατία διεκδικώντας λόγο και μερίδιο στις αποφάσεις που φτιάχνουν το παρόν και το μέλλον μας. Είναι αυτή που θα μας πει αν οι φασίστες είναι στο απέναντι της κουβέντας, στο απέναντι των πάνελ, στο απέναντι των πεζοδρομίων για την ελληνική δικαιοσύνη ή αν είναι εκεί που πρέπει, που τους πρέπει: βαθιά και για χρόνια στη φυλακή ως κοινοί εγκληματίες, ως κοινοί παλιάνθρωποι.

Η ώρα έφτασε, οι μέρες της αναμονής τελείωσαν. Στις 7 του Οκτώβρη οφείλουμε να δώσουμε ένα δυναμικό παρόν στο Εφετείο Αθηνών. Οφείλουμε στις 11 το πρωί εκείνης της μέρας να ξέρουν οι δικαστές αλλά και οι κακούργοι μέσα ότι είμαστε εκεί, ότι είμαστε απ’ έξω και περιμένουμε με τις γροθιές σφιγμένες, με τις γροθιές ψηλά.

 

[pussy wagon]

Ο αντιφασιστικό αγώνας συνεχίζεται, παντού και πάντα

Της Τ. Γ

Τετάρτη 7 Οκτώβρη. Μια ''άλλη'' μέρα.. 'Οπου "η μισή μας καρδιά, δίπλα στη ΜΑΝΑ βρίσκεται'"...

Και πλάι στον πατέρα του Σαχζάτ Λούκμαν, στους Αιγυπτίους Ψαρράδες, στους αγωνιστείς του ΠΑΜΕ, στα δεκαδες θυματα, των ναζιστων...

Προσμονή...

Δικαιοσύνη η ατιμωρησία ξανά;

Για την ώρα, το μόνο που γνωρίζουμε είναι, πως το αντιφασιστικό κίνημα είναι δυναμικά παρών και στέλνει ηχηρά μηνύματα, από κάθε γωνιά του τόπου μας, και όχι μόνο...

Σήμερα, εκατοντάδες αντιφασίστες, πλημύρισαν την πλατεία Σαπφούς στην Μυτιλήνη και τους γύρω χώρους, και απαίτησαν την τιμωρία των εγκληματικών της Χρυσηίς Αυγής.

Μα όποια κι αν είναι η αυριανή απόφαση, τίποτα δεν τελειώνει...

Ο ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ, ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ.

 

[pussy wagon]

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΝΑΖΙΣΜΟΣ – “Το τελευταίο καταφύγιο των καθαρμάτων o πατριωτισμός!”

Αποσπάσματα από τα βιβλία: "ΘΕΡΜΟΙ ΚΑΙ ΨΥΧΡΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ" και "Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ" του αξέχαστου Βασίλη Ραφαηλίδη.

Για την αντιγραφή Κώστας Μ

Ισχυρές δυνάμεις ψυχολογικής τάξεως κρατούν το μικροαστό δεμένο στην ουρά του αστού. Ο οποίος τον κλωτσάει συνέχεια, αλλά άντε να δώσεις στο χαχόλο μικροαστό να καταλάβει πως ο πρώτος λαχνός του λαχείου δεν είναι για όλους όσους παίζουν λαχείο. Θα συνεχίσει να παίζει μέχρι βαθυτάτου γήρατος. Όπως εκείνος ο γέρος των 95 ετών του ανέκδοτου, που κέρδισε τον πρώτο λαχνό και δήλωσε στους δημοσιογράφους, όταν τον ρώτησαν τι θα κάνει με τόσα λεφτά: Μα θα κοιτάξω λιγάκι και το μέλλον μου!

Και επειδή εγγυημένο μέλλον χωρίς ένδοξο παρελθόν δεν υπάρχει, οι φασίστες και οι ναζιστές θεωρούν επιβεβλημένο να δώσουν νέα έμφαση στο ένδοξο παρελθόν των ένδοξων προγόνων τους. Αρχίζουν, λοιπόν, να τους ψάχνουν μετά μανίας στις σελίδες της προγονικής ιστορίας. Αλλά και κάτω από τα μάρμαρα, ειδικά σε μας εδώ. Ο κάθε Ιταλός φουκαράς απαλαίνει τη δυστυχία του και νιώθει καλύτερα αν πιστέψει πως είναι απόγονος του Ιούλιου Καίσαρα.

Και ο κάθε Γερμανός χωριάτης νιώθει σπουδαίος αν πιστέψει πως είναι απόγονος του Γκαίτε. Όσο για τους ταλαίπωρους Έλληνες μικροαστούς, αυτοί εύκολα υποστυλώνουν την ετοιμόρροποι αυτοεκτίμηση τους, αν πειστούν πως ο προπροπροπροπάππος τους απ’ τη μεριά του πατέρα ήταν απ’ τη γενιά του Περικλή και ο προπροπροπάππος τους από τη μεριά της μητέρας τους ήταν από τη γενιά του Πλάτωνα.

Συχνά ο φασίστας δεν έχει ιδέα τι ήταν αυτοί οι άνθρωποι, αλλά αυτό δεν τον ενοχλεί καθόλου. Του αρκεί που ξέρει πως ήταν σπουδαίοι. Στον εθνικισμό, σημασία δεν έχει να ξέρεις, αλλά να πιστεύεις.

Όπως στη θρησκεία.

 

[Μπαρμπαπήδουλας]

Κι εκει πίστεψε με δεν θα υπάρξει "αριστερό ηθικό πλεονεκτημα".

Ουδέποτε υπήρξε! Κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας τώρα?

 

[pussy wagon]

Της Αλέκας Ζορμπαλά

Πάγια αρχή μου είναι ο μη σχολιασμός υποθέσεων, τις οποίες δεν έχω χειρισθεί προσωπικά, πολύ δε περισσότερο, όταν τις έχουν χειρισθεί υποδειγματικά σύντροφοι δικηγόροι.

Θα μου επιτρέψω όμως έναν μικρό πολιτικονομικό σχολιασμό μόνον σε ό,τι αφορά την κατηγορία περί Εγληματικής Οργάνωσης, για την οποία κατηγορούνται 65 από τους 68 κατηγορούμενους χρυσαυγίτες.

Είναι το κυρίαρχο διακύβευμα αυτής της δίκης, είναι η μάχη, που δόθηκε, είναι αυτό, που δεν δέχθηκε η εισαγγελέας της έδρας για τους κατηγορούμενους.

Για να πατάμε γερά στο έδαφος και επειδή διαπιστώνω μια λαϊκή απαίτηση για επιβολή ισοβίων ποινών και για να μην πέσουμε από τα σύννεφα, να πούμε, ότι ακόμα κι αν γίνει δεκτό από το δικαστήριο, η απειλούμενη ποινή είναι μέχρι 15 έτη γι΄ αυτόν, που διευθύνει την Εγκληματική Οργάνωση (εν προκειμένων τον Μιχαλολιάκο) και 10 έτη για τα μέλη.

Το δικαστήριο καταδικάζοντάς τους για το αδίκημα του αρθρ.187 περί Εγκληματικής Οργάνωσης θα κινηθεί σε αυτά τα πλαίσια ποινών.

Υπάρχει ένα διάχυτο ερώτημα γιατί δεν παραπέμφθηκαν οι χρυσαυγίτες με το άρθρο 187Α (Τρομονόμος), όπως και όλοι όσοι άλλοι συλλαμβάνονται, αλλά προέρχονται από ακροδεξιούς, φασιστικούς, νεοναζιστικούς χώρους, και γιατί αυτό το “προνόμιο” επιφυλάσσεται σε άτομα, Έλληνες, Τούρκους και Κούρδους από οργανώσεις κομμουνιστικών και αναρχικών ιδεολογικών αναφορών.

Ποιό είναι το κριτήριο, αλλά και η ειδοποιός διαφορά του 187 περί Εγκληματικής Οργάνωσης με το 187 Α (τρομονόμος), που προβλέπει ένα εξοντωτικό πλαίσιο ποινών.

Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ 187 και 187Α, μεταξύ Εγκληματικής Οργάνωσης και “Τρομοκρατικής Οργάνωσης, είναι ότι στην περίπτωση του τρομονόμου και σύμφωνα με το άρθρο 187Α, παρ.1, υπάγεται:

“Όποιος τελεί κακούργημα ή οποιοδήποτε κοινώς επικίνδυνο έγκλημα υπό συνθήκες ή με τέτοιο τρόπο ή σε τέτοια έκταση που να προκαλεί σοβαρό κίνδυνο για τη χώρα ή για διεθνή οργανισμό και με σκοπό να εκφοβίσει σοβαρά έναν πληθυσμό ή να εξαναγκάσει παρανόμως δημόσια αρχή ή διεθνή οργανισμό να εκτελέσει οποιαδήποτε πράξη ή να απόσχει από αυτή ή να βλάψει σοβαρά ή να καταστρέψει τις θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές ή οικονομικές δομές μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού”

Από την γραμματική και μόνον ερμηνεία του άρθρ.187Α,παρ.1, είναι ηλίου φαεινότερο, ότι το “αντιτρομοκρατικό” αυτό πλέγμα, είτε απευθύνεται και ποινικοποιεί το φρόνημα, είτε εξετάζει ποινικά μια πράξη, πάντα όμως υπό το πρίσμα του φρονήματος, επιβάλλοντας αυστηρότερη ποινική τιμωρία.

Έτσι, αντί τα δικαστήρια να κρίνουν, πράξεις, πραγματικά γεγονότα, αντιληπτά στο εξωτερικό περιβάλλον, έχουν την νομική ευχέρεια να κρίνουν αντιλήψεις, ιδέες, φρονήματα και να σχηματίζουν δικανική πεποίθηση βάσει αυτών...

Έτσι λύνεται και η απορία, γιατί δεν παραπέμφθηκαν οι χρυσαυγίτες με τον τρομονόμο με τις εξοντωτικές προβλεπόμενες ποινές, αλλά και γιατί δεν παραπέμπονται ποτέ με το 187Α, αλλά με το 187, όσοι συλλαμβάνονται, αλλά προέρχονται από ακροδεξιούς, φασιστικούς, νεοναζιστικούς χώρους.

Γιατί οι φασίστες, οι νεοναζί και οι φασίστες της Χρυσής Αυγής πάντα ήταν στο πλευρό του Κράτους, στήριζαν και στηρίζουν τους πολιτικούς θεσμούς του, δεν επιχειρούν σε καμία περίπτωση να καταστρέψουν τις θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές, οικονομικές δομές του, ήταν και είναι τα “πιστά σκυλιά” του Κεφαλαίου.

Είναι δηλ. τα “δικά τους παιδιά”, που κάποια στιγμή παρεκτράπηκαν, επιτέλεσαν το ρόλο τους και ήρθε η στιγμή να πληρώσουν και ένα, στοιχειώδες, τίμημα.

Εικάζω, χωρίς να έχω παρακολουθήσει την διαδικασία, αλλά με βάση αυτόν τον όψιμο “αντιφασισμό” του κυρίαρχου συστήματος, που εξέπεμψε προς πάσα κατεύθυνση και το ανάλογο μήνυμα προς όλους τους αποδέκτες, ότι το δικαστήριο θα αναγνωρίσει την Χρυσή Αυγή ως Εγκληματική Οργάνωση και θα καταδικάσει τον Μιχαλολιάκο ως Διευθύνοντα και, έστω, κάποιους από τους λοιπούς κατηγορούμενους, ως μέλη της Εγκληματικής Οργάνωσης.

* Πάντως αύριο η Μάγδα Φύσσα δεν θα είναι μόνη! Τα χιλιάδες παιδιά της θα είναι εκεί!

 

[pussy wagon]

 

[pussy wagon]

 

[pussy wagon]

ομολογουν οτι ειναι εθνικοσοσιαλιστες η σπορα των ηττημενων του 45


αυριο θα τελειωσουν


ολοι στο δρομο


θανατο στο φασισμο

 

[pussy wagon]

Η Δικαιοσύνη και η δουλειά της

Του Κώστα Παπαδάκη

Και επειδή το τελευταίο τους καταφύγιο είναι η γνωστή καραμέλα «αφήστε τη δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της» απαντάμε:

1) Οποιος αρνείται το δικαίωμα του λαού να εκφέρει κρίση απέναντι στην εξουσία είναι τουλάχιστον εχθρός της δημοκρατίας.

2) Οποιος ταυτίζει τη δικαστική εξουσία (φορέας) με τη δικαιοσύνη (ζητούμενο) είναι τουλάχιστον αφελής.

3) Οποιος εξισώνει μία δημόσια τοποθέτηση με μία αθέμιτη παρέμβαση είναι τουλάχιστον προβοκάτορας.

4) Οποιος δεν διακρίνει ανάμεσα σε μία έστω σκληρή νομική και πολιτική κριτική και σε μία προσωπική συκοφαντία αρνείται το δικαίωμα στην κριτική.

5) Και όποιος συγχέει την εξουσία λήψης απόφασης με τη δυνατότητα έκφρασης γνώμης είναι τουλάχιστον θύμα των παραπάνω.

Το δικαίωμα έκφρασης γνώμης, ακόμα και άσκησης κριτικής στις αποφάσεις της δικαστικής εξουσίας δεν είναι κάτι παραπάνω από το δικαίωμα παρέμβασης και άσκησης κριτικής απέναντι στην κυβερνητική εξουσία. Αυτήν τουλάχιστον ο λαός δικαιούται να την εκλέγει και να την αποδοκιμάζει. Η δημοσιότητα στις δίκες είναι το μόνο μέσο εκδήλωσης της λαϊκής κυριαρχίας με τον έλεγχο των δικαστικών αποφάσεων.

«Δουλειά της δικαιοσύνης» δεν είναι ούτε να κηρύσσει απεργίες παράνομες και καταχρηστικές με συνοπτικές διαδικασίες, ούτε να αθωώνει δολοφόνους, ούτε να φυλακίζει αγωνιστές.

Αυτήν την «δουλειά», που την ξέρουμε χρόνια, μας ζητάνε να την αφήσουμε να κάνει;

Όχι, δεν θα τους κάνουμε τη χάρη.

Μετά από όλα αυτά χωρίς καμία αναστολή απαιτούμε αύριο, μέσα και έξω από το Εφετείο, από τη δικαστική εξουσία, έστω και αργά, δικαιοσύνη και όχι ατιμωρησία.

Ενοχοι όπως κατηγορούνται !

Αθήνα, 6/10/2020

Κώστας Παπαδάκης

 

[jhonny64]

Κι εκει πίστεψε με δεν θα υπάρξει "αριστερό ηθικό πλεονεκτημα".

Ουδέποτε υπήρξε! Κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας τώρα?

Θειο


Ουτε αυτοι ειχαν η εχουν ηθικο πλεονεκτημα

Ουτε εσεις ειχατε η εχετε αρχες

 

[pussy wagon]

Μακελειό στο χωριό Καλή Συκιά της Κρήτης, σαν σήμερα το 1943. - Οταν τα Γερμανοντυμένα ντόπια καθάρματα ξεπερνούσαν σε κτηνωδία και τους κατακτητές.

Το «Σώμα Κυνηγών» που συγκρότησε ο διαβόητος ο Γερμανός επιλοχίας της Στρατιωτικής Αστυνομίας (Feldgendarmerie) Φρίντριχ (Φριτς) Σούμπερτ στελεχώθηκε κυρίως από κρουσανίωτες γερμανόφιλους και άλλους ντόπιους δωσίλογους αλλά και βαρυποινίτες από φυλακές της Κρήτης.
Αυτό το απόσπασμα θανάτου με έδρα την Αυγενική και φυλάκια στον Κρουσώνα και το Ηράκλειο δεν αριθμούσε πάνω από 150 έως 200 γερμανοντιμένους δοσίλογους.

Τα ντόπια αυτά τομάρια που η βιαιότητα και η σαδιστική συμπεριφορά τους σε βάρος αμάχων συμπατριωτών τους έκανε του Κρητικούς να θεωρούν ακόμα και σήμερα τον χαρακτηρισμό «Σουμπερίτης» βαριά βρισιά, που δηλώνει τον υπάνθρωπο, το απόβρασμα, τον χυδαίο προδότη (Διαβάστε περισσότερα γι’ αυτά τα καθάρματα) βαρύνονται για μια σειρά εγκλήματα σε βάρος του Ελληνικού λαού.
Μωρά παιδάκια τα πετούσαν σε τοίχους και τα σκότωναν, πυροβολούσαν δολοφονώντας γυναίκες και ηλικιωμένους.

Οι «Σουμπερίτες» προβαίνουν σε τέτοιες κτηνωδίες που δεν τις χωράει ανθρώπινος νους.

Ενα απ' τα πιο αποτρόπαια, φρικιαστικά εγκλήματά τους, διέπραξαν σαν σήμερα 6 Οκτώβρη 1943 στο χωριό Καλή Συκιά στο Νότιο Ρέθυμνο της Κρήτης.
Συγκεντρώνουν τις γυναίκες στην πλατεία του χωριού και αρχίζουν να τις ανακρίνουν για να μάθουν που ήταν τα κρησφύγετα των ανταρτών που πολεμούσαν τους κατακτητές. Μάταιος ο κόπος τους. Καμιά γυναίκα δεν αποκάλυψε το παραμικρό.

Λύσσαξαν από την αποτυχία τους να αποσπάσουν την ελάχιστη πληροφορία τα ανθρωπόμορφα κτήνη.
Έβαλαν φωτιά στα σπίτια και με προτεταμένα τα όπλα οδηγούσαν τις γυναίκες που έμεναν σ’αυτά για να τις σβήσουν. Φτάνοντας, τις πετούσαν μέσα ζωντανές και καίγονταν ή τις πυροβολούσαν και καίγονταν τραυματισμένες. Όσες επιχειρούσαν να βγουν έξω τις σκότωναν.
Συνολικά, έκαψαν οχτώ γυναίκες από την Καλή Συκιά μεταξύ αυτών και μια έγκυο οχτώ μηνών και τέσσερις από το γειτονικό χωριό Ροδάκινο, καθώς ζωντανός πυρπολήθηκε κι ένας ηλικιωμένος άντρας που δεν είχε εγκαταλείψει το χωριό.

Οι αγριότητες που διαδραματίστηκαν αποτυπώνονται με συγκλονιστικό τρόπο στο αποκαλυπτικό ντοκουμέντο «Πυρπόληση γυναικών στην Καλή Συκιά - Ολοκαύτωμα από Γερμανούς ναζί κατά τη διάρκεια της κατοχής» των δημοσιογράφων Γιάννη Κανελλάκη και Μανόλη Παντινάκη σε σκηνοθεσία Τάσου Μπιρσίμ.

Στο βίντεο, συγγενείς των θυμάτων αλλά και κάτοικοι που έζησαν από κοντά τα γεγονότα της ναζιστικής θηριωδίας, περιγράφουν τι συνέβη εκείνη τη μαύρη Τετάρτη της 6ης Οκτωβρίου.
Το μέγεθος της βαρβαρότητας αποτυπώνεται στη φράση μιας γυναίκας, που λέει μεταξύ των άλλων ότι «βουίζουν ακόμα στο χωριό αλλά και στ’ αφτιά των κατοίκων τα ουρλιαχτά των γυναικών που καιγόντουσαν ζωντανές».

Πληροφορίες πήραμε από περασμένες αναρτήσεις μας


να τοι οι προγονοι τους να τοι οι σκατανθρωποι


αυτους θαυμαζουν αυτα καναν οι προγονοι τους


κατεσφαξαν τον ελληνικο λαο και ολους τους λαους


καταρα να εχουν οι μπασταρδοι

 

[pussy wagon]

 

[pussy wagon]

 

[pussy wagon]

 

[pussy wagon]

ο λαος αυριο θα ειναι χιλιαδες στα δικαστηρια


ενα τσαφ να γινει και θα μπει μεσα να δωσει ο ιδιος διακιοσυνη αν η αστικη δεν κανει τη δου΄λεια της


οσοι θα ειναι αυριο στα δικαστηρια μεσα το ξερουν αυτο