Όταν τα θεμέλια του συστήματος αρχίζουν να τρίζουν......γίνονται οι επαναστάσεις:
http://[URL unfurl="true"]www.patrastimes.gr/img/pictures/446tanks.jpg[/img[/URL]]
[/quote]
Θες την αλήθεια για εκείνη την εποχή;
Η αλήθεια είναι ότι όντως ο περισσότερος κόσμος κοιτούσε τη δουλειά του, γιατί οι άνθρωποι είχαν οικογένειες να μεγαλώσουν και παιδιά να σπουδάσουν - το απόλυτο όραμα της εποχής, να μπει το παιδί στο πανεπιστήμιο.
Τα ονόματα των εισακτέων μεταδίδονταν στο ραδιόφωνο και δημοσιεύονταν στις εφημερίδες, για να φανταστείτε. Τέλος πάντων.
Από κει κι ύστερα όμως, ο κόσμος γελούσε με τους δικτάτορες. Τα ανέκδοτα έδιναν κι έπαιρναν. Κουτσομπολιό και διαρκής, ατέλειωτη ανεκδοτολογία. Και πολλοί ρουφιάνοι. Πάρα πολλοί ρουφιάνοι. Τεμπέληδες και ανεπάγγελτοι, γίνονταν χαφιέδες και ρουφιάνοι, το επάγγελμα εκείνης της εποχής.
Και βέβαια, σε ότι αφορά την κωμωδία και τα ανέκδοτα, το σήκωνε ο οργανισμός των δικτατόρων.
Παπαδόπουλος με την ερωμένη Δέσποινα στη βίλα του Ωνάση στο Λαγονήσι, ο Παττακός - καλά, άστο καλύτερα, ο άνθρωπος σκόρπισε τόσο άφθονο γέλιο, γι΄αυτό έχει περάσει τα 100 - ο Ρουφογάλης (αλήθεια, τον ξέρεις;) με το μοντέλο τη Ντέλλα και ταυτόχρονα, το πρώτο όνομα στις χαρτοπαιχτικές λέσχες των Βορείων Προαστείων, αλλά και στα μπουζούκια, ο Λαδάς ανύπαρκτος, προφύλασσε τα νώτα του Παπαδόπουλου, που διαρκώς φανταζόταν συνωμοσίες σε βάρος του, ο Ιωαννίδης είχε το ψευδώνυμο "σκύλος", γιατί ΟΛΟΙ ήξεραν το ξύλο που έπεφτε υπό τας διαταγάς του και πάει λέγοντας...
Βλέπεις, αποφεύγω την πολιτική εμβάθυνση. Σου μιλάω για την άποψη που είχε ο απλός καθημερινός κόσμος. Και ο απλός κόσμος ήξερε και καταλάβαινε ότι στην εξουσία βρισκόταν ένας κωμικός θίασος που απλά, εξυπηρετούσε τα γεωπολιτικά κυρίαρχα συμφέροντα της εποχής.
Και για να δεις ότι μιλάω αντικειμενικά, θα προσθέσω το εξής:
Η δικτατορία διασώθηκε στην σκέψη των απλών ανθρώπων, εξαιτίας ενός και μόνο μέλους της: του Μακαρέζου.
Ο Μακαρέζος ήταν ο μόνος λογικός, ο μόνος μορφωμένος (και στα οικονομικά πτυχιούχος) και ο μόνος μετριοπαθής.
Πήρε πάνω του ολομόναχος (αφού όλοι οι άλλοι ήταν στην κυριολεξία για τα πανηγύρια) όλη την οικονομία της χώρας και όλη τη δημόσια διοίκηση. Και ομολογουμένως, δεν έκανε θαύματα, αλλά τουλάχιστον κατάφερε να σώσει την παρτίδα (παΡτίδα όχι πατρίδα).
Εν ολίγοις, αν δεν ήταν ο Μακαρέζος, δεν θα ΄χαμε μόνο μία κατακτημένη Κύπρο και μία ηττημένη Ελλάδα, αλλά και μία κατεστραμμένη Ελλάδα, αφού οι άλλοι δεν ήξεραν να χωρίσουν δυο αλόγων άχυρα(ψευδώνυμο Παπαδόπουλου από τη σχολή Ευελπίδων: "ασβός" κλπ, κλπ...)