Ναι, καταλαβαίνω τι εννοείς. Αυτή η ιστορία με την καθημερινή δημιουργία κομμάτων είναι κωμικοτραγική. Ωστόσο, μάλλον περισσότερο σημαίνει "εσωτερική αναμέτρηση δυνάμεων", παρά ειλικρινή πολιτική αυτονόμηση.
Την κατάλληλη στιγμή - δηλαδή λίγο πριν στηθούν οι κάλπες - οι περισσότεροι θα επανέλθουν στη βάση τους, αλλά προσπαθώντας να επιβάλλουν τους όρους που θα τους έχει προσδώσει η ως τότε δυναμική τους (όπως την μετράνε τα επιτελεία των κομμάτων).
Σε όλο αυτό το σκηνικό, τη μεγαλύτερη τάση διεύρυνσης δείχνει η Νέα Δημοκρατία (και δευτερευόντως ο Σύριζα). Δηλαδή, π.χ., ακόμα και η Διαμαντοπούλου, ας πούμε, προς τη Νέα Δημοκρατία κοιτάζει, όπως και αρκετοί νυν Πασόκοι. Ο Στουρνάρας αναμένεται να φέρει μαζί του ολόκληρη ομάδα πρώην σημιτικών στο συνέδριο της ΝΔ.
Την περίπτωση Αλαβάνου, από την άλλη, την θεωρώ λίγο "τεχνητή". Χρειαζόταν και η αριστερά τον σκληρό αντιμνημονιακό της πόλο, ώστε να αποφευχθεί η διαρροή ψηφοφόρων προς άλλες δραχμόφιλες παρατάξεις.