Ἡ ἄνευ διακρίσεως χρήσις τοῦ ὅρου "φασισμὸς" διὰ τὸν προσδιορισμὸν ὁποιασδήποτε αὐταρχικῆς πολιτικῆς ἤ καὶ κοινωνικῆς συμπεριφορᾶς δεικνύει τὴν καταθλιπτικὴν ἐπίδρασιν τῆς ἀριστερᾶς δημαγωγίας ἐπὶ τοῦ ἀστικοῦ κόσμου.
Ὁ ὅρος ἐν τῇ πραγματικότητι δὲν σημαίνει παρὰ τὸ πολιτικὸν ρεῦμα τὸ ὁποῖον ἐπεκράτησεν ἐν Ἰταλίᾳ μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1922 καὶ 1943. Τὸ εὖρος καὶ ἡ δυναμικὴ τοῦ κινήματος τοῦ... Ντοῦτσε δὲν δικαιολογεῖ τόσην ἱστορικὴν διάρκειαν. Οὐδεῖς ἀναφέρεται σήμερον εἰς τὸ κίνημα τῆς Φάλαγγος ἤ τὴν ἰδεολογίαν τοῦ Σαλαζὰρ π.χ., τὰ ὁποῖα συνέστησαν ἀνάλογα πολιτικὰ ρεύματα.
Βεβαίως τὸ πολιτικὸν ρεῦμα τὸ ὁποῖον ἤσκησεν μεγάλην ἐπίδρασιν εἰς τὴν εὐρωπαϊκὴν καὶ παγκόσμιον ἱστορίαν λόγῳ τῆς ἀπεριφράστου βαρβαρότητὸς του δὲν ἦτο ὁ φασισμὸς τοῦ Μουσσολίνι ἀλλὰ ὁ ἐθνικοσοσιαλισμὸς (ναζισμὸς) τοῦ Χῖτλερ.
Στερούμενος οἰωνδήποτε ἠθικῶν ἀναστολῶν ὁ Χῖτλερ δὲν ἐδίστασεν ἐνώπιον οὐδενὸς ἐγκλήματος προκειμένου νὰ ἐπιτύχῃ τὴν κυριαρχίαν τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἰδεολογίας του. Ἀντιπαρετέθη πρὸς τοὺς κομμουνιστὰς διὰ τὴν ἐξουσίαν εἰς τὴν τεχνικῶς πλέον προηγμένην χώραν τοῦ κόσμου, τὴν Γερμανίαν, καὶ ἐνίκησεν κατὰ κρᾶτος. Τοῦτο δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ τὸ ἀντιπαρέλθωσι οἱ κομμουνισταὶ οἴτινες διεξεδίκουν δι' αὐτοὺς τὸ μονοπώλιον τοῦ ἀσυλλήπτου ἐγκλήματος καὶ τῆς ἐρεβώδους βαρβαρότητος ἐφ' ὅλης τῆς ὑφηλίου μὲ ὁρμητήριον τὴν (τότε καὶ νῦν) πλέον καθυστερημένην χῶραν τῆς Εὐρασίας, τὴν Ρωσσίαν εἰς τὴν ὁποίαν ἡ ἀνθρωπίνη ζωὴ οὐδεμίαν ἀξίαν εἶχεν (ἤ ἐχει). Οὕτω ἤρχισεν ὁ μέχρις ἐσχάτων ἀγὼν μεταξὺ τῶν ἐγκληματικῶν κοσμοθεωριῶν.
Τὸ σημειολογικὸν πρόβλημα διὰ τοὺς κομμουνιστὰς ἦτο τὸ ἐπίθετον "σοσιαλιστικὸν" εἰς τὴν ὀνομασίαν τοῦ κόμματος τοῦ Χῖτλερ - Ἐθνικὸν καὶ Σοσιαλιστικὸν Κόμμα τῶν Γερμανῶν Ἐργατῶν. Δὲν ἠδύναντο νὰ ἀφήσωσι νὰ δημιουργηθῇ ἡ ἐντύπωσις ὅτι ἕτερος τις πλὴν τοῦ αὐθέντου ἐντὸς τῶν τειχῶν τοῦ Κρεμλίνου ἐνεφορεῖτο ὑπὸ σοσιαλιστικῶν ἰδεῶν, καίτοι πλεῖστα ὅσα στοιχεῖα ἐν τῷ καθεστὼς Χῖτλερ ἦσαν σοσιαλιστικὰ (ἀσφυκτικὸς ἔλεγχος τῆς οἰκονομίας, τερατώδης γραφειοκρατία, κοινωνικὸς παρασιτισμὸς τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ κόμματος κ.τ.λ.).
Ἐπομένως ἔπρεπε νὰ ἀπαλειφθῇ πάσα ἀναφορὰ εἰς τὸν ὅρον "ἐθνικοσοσιαλισμὸς", αὐτοῦ ἀντικαθιστωμένου ὑπὸ τοῦ μᾶλλον προχείρως ἐπιλεχθέντος ὑποκαταστάτου "φασισμὸς". Ἀνεκοίνωναν π.χ. οἱ Ρῶσσοι ὅτι "Αἱ φασιστικαὶ ἐπιθέσεις κατὰ τοῦ Λένινγκραντ ἀπεκρούσθησαν" μολονότι βεβαίως οὐδεῖς Ἰταλὸς στρατιώτης ἔθεσεν πόδα εἰς τὸ Βόρειον τμῆμα τοῦ Ἀνατολικοῦ μετώπου (εὐτυχῶς διὰ τοὺς Γερμανούς).
Ὅπως ὅλοι γνωρίζουσι ὁ κομμουνισμὸς ἐξῆλθε ἰσχυροποιηθεῖς τοῦ Β΄ παγκοσμίου πολέμου καὶ ὁ ἀστικὸς κόσμος, πάσχων ἐκ χρονίου φοβίας πρὸ παντὸς φωνασκοῦντος ἔσπευσεν νὰ υἱοθετήσῃ τὴν πρόχειρον πολεμικὴν κομμουνιστικὴν ὁρολογίαν καὶ ὅλοι ὁμιλοῦσι περὶ "φασιστικῶν δυνάμεων", "φασιστικῆς συμπεριφορᾶς", "φασιστικῆς φαλλοκρατίας" κ.τ.λ.
Τὸ γελοιωδέστερον εἶναι δὲ ἡ χρήσις του ὑπὸ ἀστῶν κατὰ τῶν κομμουνιστῶν ("ἐρυθρὸς φασισμὸς", "κουκουλοφόροι φασῖστες" κ.τ.λ.). Τοιουτοτρόπως νομίζωσι ὅτι ἀποδίδωσι μομφὴν κατὰ τῶν ἀντιπάλων των συγκρίνοντες των μὲ τὸ ἀπόλυτον κακὸν τὸ ὁποῖον ὁ ἐθνικοσοσιαλισμὸς (καὶ ὄχι ὁ φασισμὸς βεβαίως) ὑποτίθεται ὅτι ἀντιπροσωπεύει.
Ἐν τῇ πραγματικότητι ὁ κομμουνισμὸς εἶναι πόρρῳ χειρότερος τοῦ ἐθνικοσοσιαλισμοῦ.
