Νέα

Έργα και Ημέρες της νεοφασιστικής/ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή»

  • Μέλος που άνοιξε το νήμα pornopapos
  • Ημερομηνία ανοίγματος
  • Απαντήσεις 131K
  • Εμφανίσεις 3M
  • Tagged users Καμία
  • Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 28 άτομα (0 μέλη και 28 επισκέπτες)

Συμφωνείς με τη καταδίκη της Χρυσής Αυγής;

  • Ναι

    Ψήφοι: 289 72,3%
  • Οχι

    Ψήφοι: 86 21,5%
  • ΔΞ

    Ψήφοι: 25 6,3%

  • Μέλη που ψήφισαν συνολικά
    400

GIORGOSK

Ενεργό Μέλος
Εγγρ.
14 Σεπ 2005
Μηνύματα
6.561
Κριτικές
4
Like
2.361
Πόντοι
506
Whitey
[img]
το θυμάστε αυτό το κομμάτι; Μεγάλο φασιστάκι, όταν ένα βράδυ άρχισα να του κάνω κάτι ερωτήσεις, κάνεις αυτό; μένεις εκεί; το μικρό σου όνομα είναι αυτό;
Μετά από λίγο έσβησε τον λογαριασμό του, τυχαίο; δεν νομίζω...
 

Συνημμένα

  • Nonanme.jpg
    Nonanme.jpg
    2,8 KB · Εμφανίσεις: 21

HALCON

Μέλος
Εγγρ.
25 Νοε 2009
Μηνύματα
2.906
Κριτικές
3
Like
2
Πόντοι
16
αυτό που κάνουν πάντα οι νεοναζί:

παρελάσεις και ξύλο...

τπτ πιο συγκεκριμένο έχουμε? :2funny: :2funny: :2funny:


Ναι ΑΡΧΙΜΑΛΑΚΑ θα σας βαλουμε παλι να υπογραψετε δηλωσεις
εσας τους ηρωες της αντιστασης :2funny: :2funny: :2funny: :2funny: :2funny:
 

caracortado

Μέλος
Εγγρ.
16 Ιαν 2012
Μηνύματα
2.783
Like
72
Πόντοι
16
H Xρυσή Αυγή έχει παγιώσει πλέον ένα ποσοστό γύρω στο 7% με σαφείς αυξητικές τάσεις.
Αυτό είναι το μοναδικό στοιχείο πού τρομάζει τα κατεστημένα κόμματα από το '74 μέχρι
σήμερα.Αριστερά και δεξιά.
Σιγά-σιγά και ο πιό κοιμισμένος Ελληνας αντιλαμβάνεται ότι όλοι έπαιζαν και παίζουν
για τη νομή τής εξουσίας.
Ολα τα μέχρι σήμερα κοινοβουλευτικά κόμματα είναι εκφυλισμένα αστικά κόμματα.
Το "Κ"ΚΕ τό κόμμα τής εργατιάς / τού κώλου τα εννιάμερα δεν ανεβαίνει με τίποτα
την στιγμή πού υπάρχουν 1.300.000 άνεργοι.
Οσο η αριστερά πιστεύει ρομαντικές και επικίνδυνες αρλούμπες για τα σοβαρά εθνικά ζητήματα, η Χ.Α. θα ισχυροποιείται.
Είναι αξιοσημείωτο ότι η σημαντική εκλογική δύναμητ τής Χ.Α. βρίσκεται στην ηλικιακή
ζώνη 19-35.
 

pz89

Ενεργό Μέλος
Εγγρ.
24 Δεκ 2010
Μηνύματα
33.207
Κριτικές
14
Like
22
Πόντοι
376
Η Μαρία Αντουανέτα και ο Τσελεμεντές
Του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου


Πριν από μερικούς μήνες, και επιχειρηματολογώντας κατά της βιαστικής υποτίθεται προσφυγής στις κάλπες, η Άννα Διαμαντοπούλου είχε «προβλέψει» ότι τυχόν πρόωρες εκλογές θα σημάνουν «μια πρόσκαιρη νίκη του λαϊκισμού και των αντιμεταρρυθμιστικών δυνάμεων, οι οποίες συσπειρώνονται». Οι περισσότεροι πήραμε τη δήλωση αψήφιστα. Θεωρήσαμε δηλαδή (και όχι εντελώς άδικα) ότι επρόκειτο για μια από τις γνωστές εξάρσεις α λα Μαρία Αντουανέτα, στις οποίες μας έχουν συνηθίσει πια οι δημόσιοι κατήγοροι του λαϊκισμού. Από μια ορισμένη άποψη, ωστόσο, τα πράγματα ήταν κάπως πιο σοβαρά.

Αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις, το βράδυ της 6ης Μαϊου η Αριστερά θα έχει καταγράψει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στην ιστορία της από το 1974 μέχρι σήμερα. Την ίδια στιγμή, όμως, μια νεοναζιστική εγκληματική οργάνωση θα έχει μπει στη Βουλή, το δε ελληνικό Tea Party του Πάνου Καμμένου θα έχει κερδίσει ένα ποσοστό κοντά στο 10%. Με βάση την ανάγνωση της Διαμαντοπούλου (και όχι μόνο τη δική της), δεν προκύπτει από πουθενά ότι η πολιτική αναβάθμιση των νεοναζί, και μαζί του αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού που εκπροσωπούν οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες», αποτελούν αυτοτελές πρόβλημα για τη δημοκρατία – ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί από σήμερα, με κάποια ad hoc σύγκλιση ή, τουλάχιστον, μια κάποια δημοκρατική εγρήγορση. Στη λογική του αντιλαϊκισμού δεν υπάρχει χώρος για διακρίσεις, αποχρώσεις και ιεραρχήσεις. Τα άκρα, στη χονδροειδώς απλουστευτική λογική του, θα πρέπει να αντιμετωπιστούν από κοινού, αν τουλάχιστον δεν μας κάνουν τη χάρη να αλληλοεξουδετερωθούν μια ώρα αρχύτερα.

Aπό αυτή λοιπόν την άποψη, οι ανόητοι συμψηφισμοί και, σε τελική ανάλυση, η αταραξία των πανηγυριστών του «τέλους της Μεταπολίτευσης» μπροστά στην άνοδο των χιτλερικών νοσταλγών του Παπαδόπουλου, μαρτυρούν κάτι δυσοίωνο. Δείχνουν ότι ένα τμήμα του πολιτικού κόσμου, δεν έχει ξεκόψει απλώς από το δημοκρατικό ιδεολογικό κεκτημένο της επάρατης Μεταπολίτευσης - αυτό που, έστω και στην παπανδρεϊκή στρέβλωσή του, αποτελούσε κοινό παρονομαστή των «δημοκρατικών δυνάμεων». Δείχνουν ότι το ίδιο τμήμα έχει πάψει πια να συγκινείται ακόμα και από αυτό που ένωνε, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, φιλελεύθερους, σοσιαλδημοκράτες και κομμουνιστές, και που ήταν η νίκη κατά του φασισμού. Απολύτως τίποτα διαφορετικό δεν σημαίνουν τα περί «φαιοκόκκινου μετώπου» και οι ρητορικές (όσο και ανιστόρητες) ερωτήσεις του τύπου «σε τι διαφέρουν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ από τη Χρυσή Αυγή;». Aν για τέτοιου είδους απορίες φταίνε τα εγκλήματα του σταλινισμού (που πάντως προηγήθηκαν του τότε αντιφασιστικού μετώπου), θα έπρεπε μάλλον να προβληματίζει ότι ακριβώς τα εγκλήματα αυτά επικαλείται σήμερα ο Μιχαλολιάκος ως αντιπερισπασμό, προκειμένου να σχετικοποιήσει το Ολοκαύτωμα και, πιο πεζά, να διασκεδάσει τις εντυπώσεις για την εγκληματική δράση της συμμορίας του.

Για όλους αυτούς τους λόγους, λοιπόν, οι εξισώσεις της κυρίας Διαμαντοπούλου, και γενικά των νέων φιλελεύθερων, ξεπερνούν κατά πολύ έναν συγκυριακό τακτικισμό ή το άγχος της προεκλογικής αριθμητικής - ό,τι τέλος πάντων θα επέτρεπε κάποιες υπερβολές για να στριμωχτεί ο αντίπαλος. Με την εξίσωση των «ανομικών», των καταληψιών λόγου χάρη της Νομικής με τους μαχαιροβγάλτες του Αγίου Παντελεήμονα, τα συμβολικά αυτονότητα της μεταπολεμικής Ευρώπης παύουν να ισχύουν• για την ακρίβεια, παύουν να ισχύουν και αυτά, μαζί  με την «υλική βάση» που τα στήριζε μέχρι ν΄ αρχίσει το πάρτυ των νεοφιλελεύθερων.

Αν ισχύουν όμως τα παραπάνω, τι είναι αυτό που σήμερα, εβδομήντα χρόνια μετά τη φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης (αλλά και ένα χρόνο μετά το αιματοκύλισμα της Ουτόγια...), εξακολουθεί να μας ενώνει;

Ας μας επιτραπεί να προκαταλάβουμε την απάντηση: αυτό που μπορεί ακόμα και σήμερα να μας ενώνει, πέρα απ΄ τα πολλά και πολύ σοβαρά που μας χωρίζουν, δεν είναι αορίστως η «νομιμότητα», όπως θα υποστήριζε μια ορισμένη φιλελεύθερη Αριστερά. Κι αυτό, όχι γιατί γενικά η Αριστερά επιδιώκει την κατάλυση της νομιμότητας• αλλά γιατί σήμερα, σε εποχές γενικευμένης ακύρωσης κοινωνικών δικαιωμάτων και στοιχειωδών αρχών του κράτους δικαίου, η νομιμότητα παύει ολοένα και περισσότερο να περιορίζει τον αυταρχισμό, τείνοντας αντίθετα να τον διαχέει προς όλες τις κατευθύνσεις.

Να το εξηγήσουμε αυτό λιγότερο αφηρημένα και με παράδειγμα; Δεδομένης της κρατούσας αντίληψης περί νομιμότητας, αντίληψη που φαίνεται σήμερα να ενώνει ευκολότερα τους νέας κοπής φιλελεύθερους με το ένα απ΄ τα άκρα που καταγγέλλουν, σε βάρος του άλλου, δεν θα εκπλαγούμε καθόλου αν ακόμα και η κατασκευή στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών βρει τελικά έρεισμα στην εθνική ή την κοινοτική νομοθεσία. Δεν θα εκπλαγούμε, γιατί στην πραγματικότητα το είδος της νομιμότητας που θεραπεύουν οι κατά τα άλλα νομοταγείς φιλελεύθεροι είναι γνώριμο – το έχουμε ξαναδεί λίγο παλιότερα αν και όχι από φιλελεύθερους. Στις «Ερωτικές αποδράσεις», του Μπέρναρντ Σλινκ, η μητέρα εξηγεί στο γιο γιατί ο πατέρας του, στρατοδίκης στο Στρασβούργο στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αποβλήθηκε από το δικαστικό σώμα όταν τελείωσε ο πόλεμος: «Λένε ότι καταδίκασε σε θάνατο έναν αξιωματικό που εμπόδισε την αστυνομία να συλλάβει κάποιους εβραίους». Ο γιος απορεί που στα σχετικά αποκόμματα τα κείμενα σχεδόν κρύβονται από τις παρεμβάσεις του δικαστή: «Αντέγραψε παραγράφους του ποινικού κώδικα», εξηγεί η μητέρα, «για να αποδείξει ότι δεν μπορούσαν να τον τιμωρήσουν. Είναι σαν να ομολογεί τα πάντα επιμένοντας ότι δεν έκανε κάτι ποινικά κολάσιμο. Σαν να παραδέχεσαι, δηλαδή, ότι δηλητηρίασες κάποιον με το φαγητό σου, αλλά επιμένεις ότι κατά τα άλλα ακολούθησες πιστά τις υποδείξεις του Τσελεμεντέ».

 

HALCON

Μέλος
Εγγρ.
25 Νοε 2009
Μηνύματα
2.906
Κριτικές
3
Like
2
Πόντοι
16
Η Μαρία Αντουανέτα και ο Τσελεμεντές
Του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου


Πριν από μερικούς μήνες, και επιχειρηματολογώντας κατά της βιαστικής υποτίθεται προσφυγής στις κάλπες, η Άννα Διαμαντοπούλου είχε «προβλέψει» ότι τυχόν πρόωρες εκλογές θα σημάνουν «μια πρόσκαιρη νίκη του λαϊκισμού και των αντιμεταρρυθμιστικών δυνάμεων, οι οποίες συσπειρώνονται». Οι περισσότεροι πήραμε τη δήλωση αψήφιστα. Θεωρήσαμε δηλαδή (και όχι εντελώς άδικα) ότι επρόκειτο για μια από τις γνωστές εξάρσεις α λα Μαρία Αντουανέτα, στις οποίες μας έχουν συνηθίσει πια οι δημόσιοι κατήγοροι του λαϊκισμού. Από μια ορισμένη άποψη, ωστόσο, τα πράγματα ήταν κάπως πιο σοβαρά.

Αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις, το βράδυ της 6ης Μαϊου η Αριστερά θα έχει καταγράψει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στην ιστορία της από το 1974 μέχρι σήμερα. Την ίδια στιγμή, όμως, μια νεοναζιστική εγκληματική οργάνωση θα έχει μπει στη Βουλή, το δε ελληνικό Tea Party του Πάνου Καμμένου θα έχει κερδίσει ένα ποσοστό κοντά στο 10%. Με βάση την ανάγνωση της Διαμαντοπούλου (και όχι μόνο τη δική της), δεν προκύπτει από πουθενά ότι η πολιτική αναβάθμιση των νεοναζί, και μαζί του αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού που εκπροσωπούν οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες», αποτελούν αυτοτελές πρόβλημα για τη δημοκρατία – ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί από σήμερα, με κάποια ad hoc σύγκλιση ή, τουλάχιστον, μια κάποια δημοκρατική εγρήγορση. Στη λογική του αντιλαϊκισμού δεν υπάρχει χώρος για διακρίσεις, αποχρώσεις και ιεραρχήσεις. Τα άκρα, στη χονδροειδώς απλουστευτική λογική του, θα πρέπει να αντιμετωπιστούν από κοινού, αν τουλάχιστον δεν μας κάνουν τη χάρη να αλληλοεξουδετερωθούν μια ώρα αρχύτερα.

Aπό αυτή λοιπόν την άποψη, οι ανόητοι συμψηφισμοί και, σε τελική ανάλυση, η αταραξία των πανηγυριστών του «τέλους της Μεταπολίτευσης» μπροστά στην άνοδο των χιτλερικών νοσταλγών του Παπαδόπουλου, μαρτυρούν κάτι δυσοίωνο. Δείχνουν ότι ένα τμήμα του πολιτικού κόσμου, δεν έχει ξεκόψει απλώς από το δημοκρατικό ιδεολογικό κεκτημένο της επάρατης Μεταπολίτευσης - αυτό που, έστω και στην παπανδρεϊκή στρέβλωσή του, αποτελούσε κοινό παρονομαστή των «δημοκρατικών δυνάμεων». Δείχνουν ότι το ίδιο τμήμα έχει πάψει πια να συγκινείται ακόμα και από αυτό που ένωνε, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, φιλελεύθερους, σοσιαλδημοκράτες και κομμουνιστές, και που ήταν η νίκη κατά του φασισμού. Απολύτως τίποτα διαφορετικό δεν σημαίνουν τα περί «φαιοκόκκινου μετώπου» και οι ρητορικές (όσο και ανιστόρητες) ερωτήσεις του τύπου «σε τι διαφέρουν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ από τη Χρυσή Αυγή;». Aν για τέτοιου είδους απορίες φταίνε τα εγκλήματα του σταλινισμού (που πάντως προηγήθηκαν του τότε αντιφασιστικού μετώπου), θα έπρεπε μάλλον να προβληματίζει ότι ακριβώς τα εγκλήματα αυτά επικαλείται σήμερα ο Μιχαλολιάκος ως αντιπερισπασμό, προκειμένου να σχετικοποιήσει το Ολοκαύτωμα και, πιο πεζά, να διασκεδάσει τις εντυπώσεις για την εγκληματική δράση της συμμορίας του.

Για όλους αυτούς τους λόγους, λοιπόν, οι εξισώσεις της κυρίας Διαμαντοπούλου, και γενικά των νέων φιλελεύθερων, ξεπερνούν κατά πολύ έναν συγκυριακό τακτικισμό ή το άγχος της προεκλογικής αριθμητικής - ό,τι τέλος πάντων θα επέτρεπε κάποιες υπερβολές για να στριμωχτεί ο αντίπαλος. Με την εξίσωση των «ανομικών», των καταληψιών λόγου χάρη της Νομικής με τους μαχαιροβγάλτες του Αγίου Παντελεήμονα, τα συμβολικά αυτονότητα της μεταπολεμικής Ευρώπης παύουν να ισχύουν• για την ακρίβεια, παύουν να ισχύουν και αυτά, μαζί  με την «υλική βάση» που τα στήριζε μέχρι ν΄ αρχίσει το πάρτυ των νεοφιλελεύθερων.

Αν ισχύουν όμως τα παραπάνω, τι είναι αυτό που σήμερα, εβδομήντα χρόνια μετά τη φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης (αλλά και ένα χρόνο μετά το αιματοκύλισμα της Ουτόγια...), εξακολουθεί να μας ενώνει;

Ας μας επιτραπεί να προκαταλάβουμε την απάντηση: αυτό που μπορεί ακόμα και σήμερα να μας ενώνει, πέρα απ΄ τα πολλά και πολύ σοβαρά που μας χωρίζουν, δεν είναι αορίστως η «νομιμότητα», όπως θα υποστήριζε μια ορισμένη φιλελεύθερη Αριστερά. Κι αυτό, όχι γιατί γενικά η Αριστερά επιδιώκει την κατάλυση της νομιμότητας• αλλά γιατί σήμερα, σε εποχές γενικευμένης ακύρωσης κοινωνικών δικαιωμάτων και στοιχειωδών αρχών του κράτους δικαίου, η νομιμότητα παύει ολοένα και περισσότερο να περιορίζει τον αυταρχισμό, τείνοντας αντίθετα να τον διαχέει προς όλες τις κατευθύνσεις.

Να το εξηγήσουμε αυτό λιγότερο αφηρημένα και με παράδειγμα; Δεδομένης της κρατούσας αντίληψης περί νομιμότητας, αντίληψη που φαίνεται σήμερα να ενώνει ευκολότερα τους νέας κοπής φιλελεύθερους με το ένα απ΄ τα άκρα που καταγγέλλουν, σε βάρος του άλλου, δεν θα εκπλαγούμε καθόλου αν ακόμα και η κατασκευή στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών βρει τελικά έρεισμα στην εθνική ή την κοινοτική νομοθεσία. Δεν θα εκπλαγούμε, γιατί στην πραγματικότητα το είδος της νομιμότητας που θεραπεύουν οι κατά τα άλλα νομοταγείς φιλελεύθεροι είναι γνώριμο – το έχουμε ξαναδεί λίγο παλιότερα αν και όχι από φιλελεύθερους. Στις «Ερωτικές αποδράσεις», του Μπέρναρντ Σλινκ, η μητέρα εξηγεί στο γιο γιατί ο πατέρας του, στρατοδίκης στο Στρασβούργο στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αποβλήθηκε από το δικαστικό σώμα όταν τελείωσε ο πόλεμος: «Λένε ότι καταδίκασε σε θάνατο έναν αξιωματικό που εμπόδισε την αστυνομία να συλλάβει κάποιους εβραίους». Ο γιος απορεί που στα σχετικά αποκόμματα τα κείμενα σχεδόν κρύβονται από τις παρεμβάσεις του δικαστή: «Αντέγραψε παραγράφους του ποινικού κώδικα», εξηγεί η μητέρα, «για να αποδείξει ότι δεν μπορούσαν να τον τιμωρήσουν. Είναι σαν να ομολογεί τα πάντα επιμένοντας ότι δεν έκανε κάτι ποινικά κολάσιμο. Σαν να παραδέχεσαι, δηλαδή, ότι δηλητηρίασες κάποιον με το φαγητό σου, αλλά επιμένεις ότι κατά τα άλλα ακολούθησες πιστά τις υποδείξεις του Τσελεμεντέ».


Πριν απο το τσιμπουκι το ειπε η μετα??????????????
 

Επισκέπτης
Η Μαρία Αντουανέτα και ο Τσελεμεντές
Του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου


Πριν από μερικούς μήνες, και επιχειρηματολογώντας κατά της βιαστικής υποτίθεται προσφυγής στις κάλπες, η Άννα Διαμαντοπούλου είχε «προβλέψει» ότι τυχόν πρόωρες εκλογές θα σημάνουν «μια πρόσκαιρη νίκη του λαϊκισμού και των αντιμεταρρυθμιστικών δυνάμεων, οι οποίες συσπειρώνονται». Οι περισσότεροι πήραμε τη δήλωση αψήφιστα. Θεωρήσαμε δηλαδή (και όχι εντελώς άδικα) ότι επρόκειτο για μια από τις γνωστές εξάρσεις α λα Μαρία Αντουανέτα, στις οποίες μας έχουν συνηθίσει πια οι δημόσιοι κατήγοροι του λαϊκισμού. Από μια ορισμένη άποψη, ωστόσο, τα πράγματα ήταν κάπως πιο σοβαρά.

Αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις, το βράδυ της 6ης Μαϊου η Αριστερά θα έχει καταγράψει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στην ιστορία της από το 1974 μέχρι σήμερα. Την ίδια στιγμή, όμως, μια νεοναζιστική εγκληματική οργάνωση θα έχει μπει στη Βουλή, το δε ελληνικό Tea Party του Πάνου Καμμένου θα έχει κερδίσει ένα ποσοστό κοντά στο 10%. Με βάση την ανάγνωση της Διαμαντοπούλου (και όχι μόνο τη δική της), δεν προκύπτει από πουθενά ότι η πολιτική αναβάθμιση των νεοναζί, και μαζί του αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού που εκπροσωπούν οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες», αποτελούν αυτοτελές πρόβλημα για τη δημοκρατία – ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί από σήμερα, με κάποια ad hoc σύγκλιση ή, τουλάχιστον, μια κάποια δημοκρατική εγρήγορση. Στη λογική του αντιλαϊκισμού δεν υπάρχει χώρος για διακρίσεις, αποχρώσεις και ιεραρχήσεις. Τα άκρα, στη χονδροειδώς απλουστευτική λογική του, θα πρέπει να αντιμετωπιστούν από κοινού, αν τουλάχιστον δεν μας κάνουν τη χάρη να αλληλοεξουδετερωθούν μια ώρα αρχύτερα.

Aπό αυτή λοιπόν την άποψη, οι ανόητοι συμψηφισμοί και, σε τελική ανάλυση, η αταραξία των πανηγυριστών του «τέλους της Μεταπολίτευσης» μπροστά στην άνοδο των χιτλερικών νοσταλγών του Παπαδόπουλου, μαρτυρούν κάτι δυσοίωνο. Δείχνουν ότι ένα τμήμα του πολιτικού κόσμου, δεν έχει ξεκόψει απλώς από το δημοκρατικό ιδεολογικό κεκτημένο της επάρατης Μεταπολίτευσης - αυτό που, έστω και στην παπανδρεϊκή στρέβλωσή του, αποτελούσε κοινό παρονομαστή των «δημοκρατικών δυνάμεων». Δείχνουν ότι το ίδιο τμήμα έχει πάψει πια να συγκινείται ακόμα και από αυτό που ένωνε, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, φιλελεύθερους, σοσιαλδημοκράτες και κομμουνιστές, και που ήταν η νίκη κατά του φασισμού. Απολύτως τίποτα διαφορετικό δεν σημαίνουν τα περί «φαιοκόκκινου μετώπου» και οι ρητορικές (όσο και ανιστόρητες) ερωτήσεις του τύπου «σε τι διαφέρουν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ από τη Χρυσή Αυγή;». Aν για τέτοιου είδους απορίες φταίνε τα εγκλήματα του σταλινισμού (που πάντως προηγήθηκαν του τότε αντιφασιστικού μετώπου), θα έπρεπε μάλλον να προβληματίζει ότι ακριβώς τα εγκλήματα αυτά επικαλείται σήμερα ο Μιχαλολιάκος ως αντιπερισπασμό, προκειμένου να σχετικοποιήσει το Ολοκαύτωμα και, πιο πεζά, να διασκεδάσει τις εντυπώσεις για την εγκληματική δράση της συμμορίας του.

Για όλους αυτούς τους λόγους, λοιπόν, οι εξισώσεις της κυρίας Διαμαντοπούλου, και γενικά των νέων φιλελεύθερων, ξεπερνούν κατά πολύ έναν συγκυριακό τακτικισμό ή το άγχος της προεκλογικής αριθμητικής - ό,τι τέλος πάντων θα επέτρεπε κάποιες υπερβολές για να στριμωχτεί ο αντίπαλος. Με την εξίσωση των «ανομικών», των καταληψιών λόγου χάρη της Νομικής με τους μαχαιροβγάλτες του Αγίου Παντελεήμονα, τα συμβολικά αυτονότητα της μεταπολεμικής Ευρώπης παύουν να ισχύουν• για την ακρίβεια, παύουν να ισχύουν και αυτά, μαζί  με την «υλική βάση» που τα στήριζε μέχρι ν΄ αρχίσει το πάρτυ των νεοφιλελεύθερων.

Αν ισχύουν όμως τα παραπάνω, τι είναι αυτό που σήμερα, εβδομήντα χρόνια μετά τη φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης (αλλά και ένα χρόνο μετά το αιματοκύλισμα της Ουτόγια...), εξακολουθεί να μας ενώνει;

Ας μας επιτραπεί να προκαταλάβουμε την απάντηση: αυτό που μπορεί ακόμα και σήμερα να μας ενώνει, πέρα απ΄ τα πολλά και πολύ σοβαρά που μας χωρίζουν, δεν είναι αορίστως η «νομιμότητα», όπως θα υποστήριζε μια ορισμένη φιλελεύθερη Αριστερά. Κι αυτό, όχι γιατί γενικά η Αριστερά επιδιώκει την κατάλυση της νομιμότητας• αλλά γιατί σήμερα, σε εποχές γενικευμένης ακύρωσης κοινωνικών δικαιωμάτων και στοιχειωδών αρχών του κράτους δικαίου, η νομιμότητα παύει ολοένα και περισσότερο να περιορίζει τον αυταρχισμό, τείνοντας αντίθετα να τον διαχέει προς όλες τις κατευθύνσεις.

Να το εξηγήσουμε αυτό λιγότερο αφηρημένα και με παράδειγμα; Δεδομένης της κρατούσας αντίληψης περί νομιμότητας, αντίληψη που φαίνεται σήμερα να ενώνει ευκολότερα τους νέας κοπής φιλελεύθερους με το ένα απ΄ τα άκρα που καταγγέλλουν, σε βάρος του άλλου, δεν θα εκπλαγούμε καθόλου αν ακόμα και η κατασκευή στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών βρει τελικά έρεισμα στην εθνική ή την κοινοτική νομοθεσία. Δεν θα εκπλαγούμε, γιατί στην πραγματικότητα το είδος της νομιμότητας που θεραπεύουν οι κατά τα άλλα νομοταγείς φιλελεύθεροι είναι γνώριμο – το έχουμε ξαναδεί λίγο παλιότερα αν και όχι από φιλελεύθερους. Στις «Ερωτικές αποδράσεις», του Μπέρναρντ Σλινκ, η μητέρα εξηγεί στο γιο γιατί ο πατέρας του, στρατοδίκης στο Στρασβούργο στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αποβλήθηκε από το δικαστικό σώμα όταν τελείωσε ο πόλεμος: «Λένε ότι καταδίκασε σε θάνατο έναν αξιωματικό που εμπόδισε την αστυνομία να συλλάβει κάποιους εβραίους». Ο γιος απορεί που στα σχετικά αποκόμματα τα κείμενα σχεδόν κρύβονται από τις παρεμβάσεις του δικαστή: «Αντέγραψε παραγράφους του ποινικού κώδικα», εξηγεί η μητέρα, «για να αποδείξει ότι δεν μπορούσαν να τον τιμωρήσουν. Είναι σαν να ομολογεί τα πάντα επιμένοντας ότι δεν έκανε κάτι ποινικά κολάσιμο. Σαν να παραδέχεσαι, δηλαδή, ότι δηλητηρίασες κάποιον με το φαγητό σου, αλλά επιμένεις ότι κατά τα άλλα ακολούθησες πιστά τις υποδείξεις του Τσελεμεντέ».


Παρακαλεῖσθε ὅπως συμμορφώνεστε πρὸς τὰς ὑποδείξεις τῶν πινακίδων
 

Συνημμένα

  • no_bullshit_sign_reasonably_small.jpg
    no_bullshit_sign_reasonably_small.jpg
    33,3 KB · Εμφανίσεις: 17

tramountana

Σεβαστός
Εγγρ.
2 Φεβ 2010
Μηνύματα
76.754
Κριτικές
2
Like
2.724
Πόντοι
1.306
Έκραξε κ έφυγε.

Τώρα αν έστησε δικό του μαγαζί δεν το ξέρω...υπάρχει κάπου πάντως ένα blog εθνικιστών που κράζει την χρυσαυγή(αν έχει καμιά σχέση δεν ξέρω)...στο 3% και έχουν πλακωθεί ήδη. :2funny: :2funny:

νταξ τωρα ρε παπαζόλη.. στην αριστερά πλακώνεστε και στο 0.5%  :2funny: :2funny: :2funny: :2funny: :2funny:
 

tramountana

Σεβαστός
Εγγρ.
2 Φεβ 2010
Μηνύματα
76.754
Κριτικές
2
Like
2.724
Πόντοι
1.306
Τί λες μωρέ,στο 3% (περίπου) κ γίνανε 2 κομμάτια...η αριστερά συγκεντρώνει κάπου στο 30%(μαζί με την αριστερή πτέρυγα του πασοκ) κ είναι τόσα κομμάτια.

πόσες συνιστώσες έχει ο ΣΦΥΡΙΖΑ ?  :2funny: :2funny: :2funny: :2funny: :2funny: :2funny:
 

Επισκέπτης
Η Μαρία Αντουανέτα και ο Τσελεμεντές
Του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου



Αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις, το βράδυ της 6ης Μαϊου η Αριστερά θα έχει καταγράψει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στην ιστορία της από το 1974 μέχρι σήμερα. Την ίδια στιγμή, όμως, μια νεοναζιστική εγκληματική οργάνωση θα έχει μπει στη Βουλή


Άμεσα βγαίνει το συμπέρασμα
ΟΤΙ Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΥΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΕΙΝΑΙ
ΞΕΣΚΙΣΜΕΝΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ ΓΙΟΣ ΠΟΥ ΓΑΜΙΕΤΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΣ.

Aς το τεκμηριώσουμε επιστημονικώς αυτό το συμπέρασμα
(ότι δηλ. είναι ΞΕΣΚΙΣΜΕΝΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ ΓΙΟΣ ΠΟΥ ΓΑΜΙΕΤΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΣ ).

Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΤΗΓΟΡΗΘΕΙ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑ
(και φυσικά δεν έχει καταδικαστεί).

ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΔΕΚΑΕΤΙΩΝ
ΕΓΙΝΑΝ ΑΠΟ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΟ-ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
(17Ν, ΣΕΧΤΑ , ΠΥΡΗΝΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ, ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ κτλ κτλ κτλ).

ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ
ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΩΝ ΑΛΛΩΝ (ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ , ΒΟΥΤΣΗΣ Κ.Α. )
ΑΝΗΚΑΝ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ ΤΖΥΡΙΖΑ.

Αποδείχθηκε λοιπόν ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΣ
ότι ο συγγραφεύς του άρθρου είναι
ΞΕΣΚΙΣΜΕΝΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ ΓΙΟΣ ΠΟΥ ΓΑΜΙΕΤΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΣ.
 

Επισκέπτης
]

Ποιοί είναι πίσω από το rednotebook ;;;;
Βλέπουμε εδώ :


Είναι, αλφαβητικά, οι:
...
Ο Ιός
...


Mήπως δεν το πιάσατε ;;;;;;;;

Ο ΙΟΣ !!!!!!!!

Διορθώνω λοιπόν.
Οι συγγραφείς δεν είναι ΞΕΣΚΙΣΜΕΝΩΝ ΠΟΥΤΑΝΩΝ ΓΙΟΙ ΠΟΥ ΓΑΜΙΟΥΝΤΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΣ ....


είναι
ΞΕΣΚΙΣΜΕΝΩΝ ΠΟΥΤΑΝΩΝ ΓΙΟΙ ΠΟΥ ΓΑΜΙΟΥΝΤΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΣ 10 ΓΕΝΙΕΣ ΠΡΙΝ ΚΑΙ 10 ΓΕΝΙΕΣ ΜΕΤΆ ....
 
OP
OP
pornopapos

pornopapos

Ενεργό Μέλος
Εγγρ.
9 Ιαν 2009
Μηνύματα
42.180
Like
34
Πόντοι
366
Ποιοί είναι πίσω από το rednotebook ;;;;
Βλέπουμε εδώ :


Είναι, αλφαβητικά, οι:
...
Ο Ιός
...


Mήπως δεν το πιάσατε ;;;;;;;;

Ο ΙΟΣ !!!!!!!!

Διορθώνω λοιπόν.
Οι συγγραφείς δεν είναι ΞΕΣΚΙΣΜΕΝΩΝ ΠΟΥΤΑΝΩΝ ΓΙΟΙ ΠΟΥ ΓΑΜΙΟΥΝΤΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΣ ....


είναι
ΞΕΣΚΙΣΜΕΝΩΝ ΠΟΥΤΑΝΩΝ ΓΙΟΙ ΠΟΥ ΓΑΜΙΟΥΝΤΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΣ 10 ΓΕΝΙΕΣ ΠΡΙΝ ΚΑΙ 10 ΓΕΝΙΕΣ ΜΕΤΆ ....

μίλησε ο κατευθείαν απόγονος της μεγαλυτέρης συμμορίας ληστών της παγκόσμιας ιστορίας!!!

σάλτα και σφυρίξου ρε λαλακι!!!
 

geoMan

Ανώτερος
Εγγρ.
24 Μαΐ 2009
Μηνύματα
28.014
Κριτικές
16
Like
15.022
Πόντοι
6.515
σε χθεσινη εκπομπη του ALPHA με τον Χρυσοχοιδη να επισκεπτεται ινκογνιτο του κεντρου προκειμενου να δειξει αποτελεσματα των επεμβασεων, ο σταθμαρχης στο σταθμο Λαρισσης του ειπε μεταξυ αλλων πως ειναι καλυτερα τα πραγματα, αφου την περιοχη "καθαρισε" η χρυση αυγη
Ο υπουργος ξεροκαταπιε  :2funny:
 

GIORGOSK

Ενεργό Μέλος
Εγγρ.
14 Σεπ 2005
Μηνύματα
6.561
Κριτικές
4
Like
2.361
Πόντοι
506
οχι, νταξη εσένα σε παραδέχομαι... αυτό δηλώνεις αυτό είσαι, δηλ. είσαι χρυση αυγή γιατί είσαι ναζί, ρατσιστής, άριος, κλπ, κλπ...
Τα ζώα που θα ψηφίσουν χα χωρίς να γνωρίζουν, νομίζοντας ότι κάνουν επανάσταση και μέσα σ' αυτούς είναι πολλοί νεοδημοκράτες αλλά και πολλοί πασοκοι και μάλιστα βολεμένοι, πραγματικά όταν τους ακούω ότι θα ψηφίσουν χα μου έρχεται να τους πλακώσω.
Βέβαια έχει βάλει και ο μιχαλολιάκος το χεράκι του που ξαφνικά την εκδημοκράτισε, απαρνήθηκε το ναζιστικό του παρελθόν και πολλά άλλα από τα πιστεύω του (ή δεν τα αναφέρει καθόλου) για τα ψηφαλάκια...  
 

leonoro

Ενεργό Μέλος
Εγγρ.
28 Δεκ 2006
Μηνύματα
14.482
Like
11
Πόντοι
166
σε χθεσινη εκπομπη του ALPHA με τον Χρυσοχοιδη να επισκεπτεται ινκογνιτο του κεντρου προκειμενου να δειξει αποτελεσματα των επεμβασεων, ο σταθμαρχης στο σταθμο Λαρισσης του ειπε μεταξυ αλλων πως ειναι καλυτερα τα πραγματα, αφου την περιοχη "καθαρισε" η χρυση αυγη
Ο υπουργος ξεροκαταπιε  :2funny:

Τύπε το είπε αυτό όντως;
 

Stories

Νέο!

Stories

Top Bottom