Εννοώ σε κάθε περίπτωση που η βία βαφτίζεται ''νόμιμο μέσο επιβολής της τάξης'',δηλαδή κ στις δύο αυτές περιπτώσεις.
και το γεγονός ότι ο νόμος σου απαγορεύει να εξυβρίσεις κάποιον ενώ μπορεί εσύ να το θέλεις πολύ αποτελεί περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης (με άσκηση ψυχολογικής βίας εκ μέρους της πολιτείας από τον φόβο της τιμωρίας), φαντάζεσαι τι θα γινόταν αν δεν είχαμε υπ'όψιν ότι αυτή η συμπεριφορά τιμωρείται?
με την ίδια λογική δεν θα έπρεπε να συλλαμβάνονται οι εγκληματίες και να κλείνονται στην φυλακή αφού και εδώ έχουμε άσκηση βίας από τα αστυνομικά όργανα με περιορισμό της ελευθερίας
δεν ξέρω σε ποιόν νόμο ή π.δ. στηρίζεται η άσκηση βίας από την αστυνομία έναντι των διαδηλωτών, αλλά αν υπάρχει (λογικό μου φαίνεται να υπάρχει) τότε είναι σίγουρα "νόμιμο"
για το "ηθικό" θα συμφωνήσω σίγουρα στην περίπτωση της απρόκλητης βίας, όταν ασκείται καθαρά για καταστολή είναι πώς το βλέπει κανείς: ως μια σκέτη πράξη βίας απογυμνωμένη από ο,τιδήποτε άλλο (πχ στην βία που δέχεσαι από τον διαδηλωτή πώς θα απαντήσεις με λουλούδια και παρακλήσεις?) ή ως αναγκαίο κακό (εδώ πάμε στο κοινωνικό συμβόλαιο
)
και ένα ερώτημα: αύριο εγκαθίσταται κομμουνισμός στην χώρα και όλα πάνε ρολόι (ας βάλουμε στην άκρη προς το παρόν ότι το καθεστώς θα χρησιμοποιούσε πιθανώς μία μίνιμουμ άσκησης βίας για να ανέλθει και την προβληματική πώς και γιατί αυτού του είδους η βία θα πρέπει να εκλαμβάνεται τυχόν ως "νόμιμη και ηθική" - νόμος είναι το δίκιο του εργάτη
)
ας πούμε λοιπόν ότι έχουμε κομμουνισμό, προφανώς κάποια στιγμή κάποια φασιστάκια θα βρουν τον τρόπο να οργανωθούν και θα κάνουν μια διαδήλωση στο Σύνταγμα να ρίξουν το καθεστώς
το τελευταίο προφανώς με κάποια δικά του όργανα θα ασκήσει βία για να τους αποτρέψει: νόμιμη και ηθική? σε τι θα διαφέρει από την απόκρουση των ταραξιών από το σημερινό καθεστώς?