Έζησα πέντε χρόνια στην Γερμανία.
Χώρα με παραγωγική βάση, κατοίκους που αισθάνονται πολίτες σε οτι αυτό αφορά τα δικαιώματα αλλά και τις υποχρεώσεις τους, πραγματικά λειτουργούν κράτος πρόνοιας και άίσθηση οτι όλοι μας, είτε είμαστε καθαρίστριες ή στελέχη επιχειρήσεων συνεισφέρουμε χωρίς ξιπασμό σε αυτό που λέγεται κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου.
Καμμία σχέση με την πασοκική οικονομική ξετσιπωσιά και λεηλασία των τελευταίων τριάντα ετών και τους αξύριστους μουσάτους μπαμπουίνους του ΣΥΡΙΖΑ που την διαθέχθηκε. Όχι οτι το κράτος της δεξιάς ήταν τέλειο αλλά ο Ανδρέας πολύ απλά ΤΑ ΓΑΜΗΣΕ ΤΗ ΜΑΝΑ ΟΛΑ.
Και τώρα σας έχουν κουρντίσει να θεωρείτε την Μέρκελ (που μπορεί και να μην έχει δικό της σπίτι όπως οι πιο πολλοί Γερμανοί και να έχει χαμηλότερες ΝΟΜΙΜΕΣ απολαβές από τους δικους μας εμπειροτέχνες) υπεύθυνη για αυτό που συμβαίνει. Και να ταυτίζετε την Γερμανία με τον πόλεμο ενώ η σημερινή Γερμανία είναι ένα ανεπτυγμένο δημοκρατικό κράτος με σεβασό των αδυνάτων, εντέλει πιο αριστερό και "προοδευτικό" από την δική μας βλαχομπαρόκ μπανανία.
Έζησα σκηνή σε επίσκεψη στο γερμανικό κοινοβούλιο όπου ο Σοιμπλε στην αναπηρική του καρέκλα περιμένει έξω από άιθουσα να μπει στην ώρα του μέσα για να καταθέσει σε επιτροπή και οι υπάλληλοι να μην του δίνουν σημασία (ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ, ΤΟΝ ΓΡΑΦΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ) Και σμπρώχνει μόνος το καρότσι του. Εδώ θα τον έσμπρωχναν δέκα γλείφτες αφισοκολλητές.
Αυτά.
Angela, Ich liebe dich!