Η επίσκεψη Μέρκελ, η στήριξη που δεν δόθηκε και ο περίπατος μέχρι το Προεδρικό, που θα μπορούσε να οδηγήσει στο... Χάρβαρντ
Δεν έδωσε τελικά την απαιτούμενη στήριξη στην Ελλάδα, η Άνγκελα Μέρκελ και όσο και αν προσπαθούν κάποιοι να «τραβήξουν από τα μαλλιά» το συμβολισμό της επίσκεψης, δεν πείθουν.
Μερικά παγωμένα χαμόγελα και ένας στημένος περίπατος «ηγετών», μπορεί να είναι ένα καλό εχέγγυο, αν θες να διδάξεις στο Χάρβαρντ (αργότερα), αλλά τίποτα παραπάνω.
Τα σημαντικά σημεία της επίσκεψης Μέρκελ, πέρα από τον γυμνό δρομέα στο Σύνταγμα και τα “My Friend” (είμαι βέβαιος ότι θα της είπε τουλάχιστον ένα, έτσι για το καλό) του Αβραμόπουλου στο αεροδρόμιο, κατά την αποχώρηση της Γερμανίδας καγκελαρίου, ήταν τρία και δεν ήταν αυτά, στα οποία η κυβέρνηση θα ήθελε να εστιάσουμε.
Πρώτον, η φράση της «ελπίζω και εύχομαι να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ» δείχνει ότι η επίσκεψη έγινε με βαριά καρδιά και για να απαντήσει σε όσους ασκούν σκληρή κριτική για το ρόλο της ως προς την ευρωπαϊκή συνοχή και ενοποίηση.
Η αρχηγός του ισχυρότερου κράτους στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή «δεν ελπίζει και εύχεται», δεσμεύεται και η κα Μέρκελ δεν ήρθε για να δεσμευτεί απέναντι στους «τεμπέληδες», που εσχάτως της «ματώνουν την καρδιά», αλλά να τους δείξει ότι το πρόγραμμα τιμωρίας, συμμόρφωσης και ύφεσης, θα συνεχιστεί.
Δεύτερον, ας μην ξεχνάμε την αναφορά της στην Task Force και στον Ράιχενμπαχ και τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να προχωρήσουν, υπό την εποπτεία της Γερμανίας. Ένας ευγενικός τρόπος για να δείξει, έχοντας μάλιστα τον πανευτυχή Έλληνα πρωθυπουργό δίπλα της, ποιος είναι το αφεντικό.
Τρίτον, η έμφαση στις διμερείς σχέσεις με την Ελλάδα και στη βελτίωσή τους. Οι γερμανικές επιχειρήσεις, δεν μπορεί να μην έχουν τον πρώτο λόγο στην υποτιθέμενη αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και τα αστειάκια με την υπόθεση Siemens πρέπει να τελειώσουν εδώ. Ό,τι έγινε, έγινε.
Η επίσκεψη Μέρκελ ήταν απλώς μια επίδειξη δύναμης, την οποία ο κ. Σαμαράς ερμήνευσε ως «έξοδο από τη διπλωματική απομόνωση».
Οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, οι συνταξιούχοι και οι χαμηλά αμειβόμενοι εργαζόμενοι, μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Η πολιτική της σκληρής λιτότητας θα συνεχιστεί και ο κ. Σαμαράς, μετά την έξοδο από την απομόνωση, θα μπορεί να συναντά με ψηλά το κεφάλι τους άλλους ηγέτες της ΕΕ. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από αυτή τη ζωή;
ΥΓ Ειρηνικές διαδηλώσεις, αλλά με ηχηρές απουσίες. Πού πήγαν άραγε οι κουκουλοφόροι, που εμφανίζονται πάντα, όταν το πλήθος του κόσμου είναι πολύ μεγάλο ή το διακύβευμα για την εκάστοτε κυβέρνηση πολύ σημαντικό; Στοιχηματίζω ότι θα εμφανιστούν κατά εκατοντάδες στην ψήφιση των νέων σκληρών μέτρων.
ΥΓ2 Αντίθετα κατανοώ πλήρως την απουσία της Χρυσής Αυγής από τις διαδηλώσεις κατά της Μέρκελ. Μπορεί όπου σταθούν και όπου βρεθούν, να λένε ότι δεν είναι ναζιστικό κόμμα, αλλά να περιμένουμε να διαδηλώσουν κατά της Γερμανίας και αν έρθουν στο κέφι να κάψουν και ναζιστικές σημαίες στο Σύνταγμα, πάει πολύ.
