Το "ρεσάλτο" του εθνικοσοσιαλιστή Χρυσοχοίδη στο Κερατσίνι
Η εισβολή των δυνάμεων ασφαλείας στο αναρχικό - αντιεξουσιαστικό στέκι ρεσάλτο, δεν ήταν μια αστυνομική υπόθεση ρουτίνας, αλλά πολιτική απόφαση του πολιτικού προιστάμενου των υπηρεσιών αυτών.
Ένα μικρό εισαγωγικό για το τι είναι το στέκι
Αν και δεν είμαι μέλος του στεκιού, και εννοείται πως το στέκι το κάνουν οι άνθρωποί του και όχι οι τοίχοι του, το στέκι δε στοχοποιήθηκε τώρα, αλλά εδώ και αρκετό καιρό, επειδή επιμένει να κάνει πολιτικο-κοινωνικές και πολιτιστικές παρεμβάσεις στη β΄ Πειραιά, δηλαδή στην εργατούπολη-καρβουνόπολη, με έναν τρόπο ριζοσπαστικό - ανατρεπτικό και όχι αφομοιωτικό και διαμεσολαβητικό. Επομένως ο φόβος της πολιτικής γραφειοκρατίας και της οικονομικής ελίτ είναι διαρκής και έγκειται στο εξής γεγονός: μην τυχόν και συνδεθεί-συναντηθεί η λαική δυσαρέσκεια με τον αναρχικό λόγο και τις ιδέες του. Τότε, αλίμονό τους!!!
Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι το στέκι έχει δεχτεί δύο φορές επίθεση με δυναμίτη από νεοναζί της περιοχής και αρκετές φορές έχει παρενοχληθεί η πρόσβαση στο στέκι αρκετών συντρόφων από ασφαλίτες.
Ο εθνικοσοσιαλιστής Χρυσοχοίδης, με τις πρακτικές του έθεσε σε κίνδυνο τις ζωές ανθρώπων.
Σ΄ αυτό το σημείο θα μιλήσω για δύο γεγονότα που αποκρύφτηκαν, που αν η έκβασή τους ήταν διαφορετική θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο τις ζωές ανθρώπων. Θα μιλήσω λίγο πιο συμβατικά για να γίνω κατανοητός ευρύτερα.
1. Σημαντικό γεγονός, πρώτο.
Το Σάββατο 5/12/2009, περίπου γύρω στις 18:00, έμαθα ότι έχουν εισβάλει οι μπάτσοι στο Ρεσάλτο και έχουν συλληφθεί άτομα. Πήγαμε με συντρόφους στην περιοχή. Οι μπάτσοι δεν είχαν κλείσει με ταινίες το στενό για το στέκι. Έτσι πέρασα άνετα με το αυτοκίνητο μπροστά από το στέκι. Υπήρχαν διμοιρίες των ΜΑΤ και ασφαλίτες. Στρίβω και πηγαίνω προς την πλατεία Λαού (την κεντρική πλατεία του Κερατσινίου). Υπήρχαν πολλοί σύντροφοι συγκεντρωμένοι. Πήγα κι εγώ την ώρα που γινόταν συνελευση για το τι θα κάνουμε. Άσχετα με τον παλιόκαιρο, την βροχή και το κρύο, άρχισαν να μαζεύονται κι άλλοι σύντροφοι και πολλοί αλληλέγγυοι. Ήμασταν πάνω από 150. Άρχισε να συζητιέται και να ωριμάζει η ιδέα για πορεία προς το στέκι (παρεπιπτόντως το στέκι βρίσκεται σε απόσταση περίπου 300 μ. αλλά δεν υπάρχει οπτική επαφή από την πλατεία γιατί μεσολαβούν κτίρια. Επίσης, το στενό του στεκιού είναι στρωμένο με κυβόλιθους, καλό υλικό για αψιμαχίες...). Μετά από λίγο έρχεται η πληροφορία ότι οι μπάτσοι φύγανε. Οπότε ξεκινάει αμέσως η πορεία. Καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά και τρέχω πιο μπροστά από την πορεία για να δω τι γίνεται. Βλέπω ότι οι διμοιρίες των ΜΑΤ είχαν φύγει και είχαν μείνει εκεί οι ασφαλίτες, γύρω στους 15 με 20, προφανώς συνεργεία σήμανσης, κτλ. Μέχρι να γυρίσω να ειδοποιήσω την πορεία, η πορεία έχει ήδη φτάσει. Όσοι μπάτσοι βρίσκονται έξω από το στέκι αρχίζουν να φωνάζουν "ρε μαλάκες είναι πολλοί, μπείτε μέσα". Κάποιοι μπάτσοι τρέχουν πανικόβλητοι στα στενά. Οι σύντροφοι αρχίζουν να ταρακουνάνε την πόρτα για να μπουν μέσα στο στέκι.... Κάποιοι σύντροφοι από μας μπαίνουν μπροστά στην πόρτα, στα σκαλιά και λένε να μην μπούμε μέσα και να πάμε πορεία στο δημαρχείο.
Σημαντικό συμπέρασμα: αν οι σύντροφοι δεν κρατούσαν την ψυχραιμία τους και τη λογική τους και επικρατούσε μόνο το θυμικό σαν παράγοντας, έτσι και μπαίναμε μέσα στο στέκι -δεδομένου ότι οι μπάτσοι δεν είχαν τρόπο διαφυγής- θα εγκλωβίζονταν μέσα σ΄ αυτό και φυσικά από το φόβο μη λιντσαριστούν θα τραβάγανε όπλα και θα γινόταν μακελειό! (Μη μας πει το αντίθετο ο εθνικοσοσιαλιστής κ. Χρυσοχοίδης, γιατί θα του αναφέρουμε αυτό που λέει ο ποιητής "όπου επικρατεί τάξη, ανθρώπινο κρέας μυρίζει".
Πήγαμε πορεία για να κάνουμε κατάληψη στο δημαρχείο με μόνο λογο να πληροφορήσουμε τους κατοίκους του Κερατσινίου για τα συμβάντα. Φυσικά, δεν είμαστε ηλίθιοι να μπούμε όλοι μέσα. Μείναμε αρκετοί απ΄ έξω γιατί χρειάζεται και κόσμος απ΄ έξω. Πολύ γρήγορα έφτασαν οι διμοιρίες των ΜΑΤ. Ακόμη και κάποιοι που είχαν σκοπό να μπουν στη συνέχεια, εννοείται πως δεν μπόρεσαν. Εγώ και κάποιες συντρόφισσες το παίξαμε άσχετοι που περίμεναν το τρόλλευ. Ακούμε τον αρχιδιμοιρίτη να λέει: " ρε μαλάκες, πού πάμε χωρίς αύριο, χωρίς σχέδιο; Θα γίνει ζημιά"!!
2. Σημαντικό περιστατικό, δεύτερο.
Αφού γίνεται η εισβολή των ΜΑΤ στο δημαρχείο και συλλαμβάνονται οι σύντροφοι (Εδώ να τονίσουμε πως δεν έγινε καμιά ζημιά μέσα στο δημαρχείο. Οι σύντροφοι διάβαζαν κείμενο ανακοίνωσης και έβαζαν μουσική στη μικροφωνική του Δήμου που συνδέεται με το εμπορικό τετράγωνο, ενώ ήταν ήδη σε διαπραγματεύσεις με δημοτικούς συμβούλους και το δήμαρχο).
Κατά την προσαγωγή των συντρόφων με τα βανάκια, στην Πέτρου Ράλλη, ανοίγει την πόρτα ένας σύντροφος, κυλιέται στην κυριολεξία μέσα στη λεωφόρο και αποδρά (εγώ επικροτώ την ενέργεια αυτή αλλά θα μιλήσω για άλλο πράγμα). Φυσικά, μετά απο λίγο τον συνέλαβαν.
Αν κατά την απόπειρα αυτή, τραυματιζόταν θανάσιμα από διερχόμενο αυτοκίνητο μέσα στη λεωφόρο, τι θα γινόταν μετά; Έχουν ή δεν έχουν ευθύνη οι διωκτικές αρχές για τη σωματική ακεραιότητα των κρατουμένων;
Όλα αυτά τα γράφω, διότι ο εθνικοσοσιαλιστής κ. Χρυσοχοίδης, σχεδίασε και επιμελήθηκε αυτές τις πράξεις. Άρα, έχει και την πολιτική ευθύνη αυτών των πράξεων. Ο εθνικοσοσιαλιστής κ. Χρυσοχοίδης και οι ημέτεροι της σοσιαλιστικής κυβέρνησης, το Σάββατο 5/12/2009, έπαιξαν στην κόψη του ξυραφιού!
Την επόμενη φορά όμως δε θα "βοηθηθούν" ούτε απο την τύχη ούτε από τη λογική. Όταν θα βαρύνει το θυμικό περισσότερο από τη λογική, τότε θα δούμε τι θα γίνει.
. Για τον αντιεξουσιαστικό σοσιαλισμό
. Ο αγώνας για την κατάργηση της κυριαρχίας και της εκμετάλλευσης από άνθρωπο σε άνθρωπο, είναι διαρκής και αμετάβλητος όσο διαρκείς και αμετάβλητες είναι οι συνθήκες ζωής που μας επιβάλλει ο καπιταλισμός και το κράτος.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς σε όλους τους συλληφθέντες συντρόφους.
9/12/2009, Γ Μεριζιώτης
