όχι ΔΕΝ είμαι και λέω...
Μεγάλωσα με ΠΑΣΟΚ, στο σπίτι έμπαινε 1εκατομμύριο δραχμές! Η μάνα μου με την αδερφή μου πήγαιναν ζάρα κάθε παρασκευή, κάθε Σάββατο οι γονείς μου σε ταβέρνα, εγώ παίζει το μήνα να παιρνα 100χιλιάρικα χαρτζιλίκι! Δύο αυτοκίνητα, 4 κινητά με συμβόλαιο, εξοχικό, Πάσχα με όλους τους συγγενεις να γίνεται ΧΑΜΟΣ, Παιχνίδια, ρούχα, 1 φορά το μήνα μπουζούκια, 1 Φορά την εβδομάδα στις πουτάνες, η πρώτη μου δουλεία (να δω πως "βγαίνει το μεροκάματο") ως συμβασιούχος στον οτε κτλ
Εβγαινα έξω και έβλεπα χαρούμενα πρόσωπα, έβλεπα (τεχνητή) ευημερία, ένοιωθα ότι το μέλλον μου "ανήκε" και μετά...
Μετά ήρθε ο Γιωργάκης, ο Βαγγέλας ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς...
Ηρθαν μηνμόνια, ήρθαν μέρες γκρίζες, μαρασμός, πορείες, αστυνομία, εξευτελισμός του έθνους μας...
Εμεινα καιρό άνεργος, η επόμενη δουλειά που έπιασα είχε τα ΙΔΙΑ ΛΕΦΤΑ που έπαιρνα στην πρώτη μου δουλειά και υποτίθεται πως πλεόν έπρεπε σιγά σιγά ν ανοίξω σπίτι με...ψίχουλα
Πλέον αργίες, υπερωρίες σάββατα, κυριακές ΔΕΝ πληρώνονταν το ίδιο, τώρα ΑΛΛΑΞΑΝ τα πράγματα μου είπαν οι τότε εργοδότες μου.
Κρίση, άγρια προσγείωση στα οικονομικά, και η ώρα της αποκαθήλωσης για μένα...
Ολη μου τη ζωή, γυμναζόμουν, έβγαινα, γαμούσα...
Για πρώτη φορά στη ζωή μου είπα, αντίο κινητό (κάρτα), αντίο αμάξι, αντίο σπατάλες σε ρούχα και μαλακίες, αντίο μπουζούκια. Κράτησα τον τρόπο ζωής μου με ΕΠΩΔΥΝΕΣ θυσίες.
Εχω παράπονο γιατί σαν οικογένεια δεν είμαστε τίποτα "ξιπόλυτοι" και τα κάναμε σκατά και με πήραν και μένα τα σκάγια και καλώς ή κακώς πέρασαν πολλά οραία χρόνια πολύ μίζερα για μένα.
Ναι ήμουν από τους τυχερούς που έιχαν και έχουν υγεία, για μένα ο άνθρωπος περπατάει με ΔΥΟ ΠΟΔΙΑ ΣΤΗ ΓΗ ΑΥΤΗ...
Το ένα πόδι είναι η υγεία, το άλλο είναι τα χρήματα, καλώς ή κακώς όλα τ άλλα είναι..."κουτσό"
Ευχομαι να δούμε όλοι/δείτε καλύτερες μέρες και τα όνειρά μας να παίρνουν σάρκα και οστά