wired77
Μέγας
- Εγγρ.
- 25 Οκτ 2016
- Μηνύματα
- 4.766
- Κριτικές
- 11
- Like
- 5.537
- Πόντοι
- 4.096
0 ευχαριστηση απο τη δικια μου ζωη, την τελευταια φορα που πραγματικα περναγα καλα ηταν στα 25 μου, δουλευα (αν και επερνα λιγα), γυμναζομουνα και ημουνα πολυ κομπλε, μολις ειχα αρχισει σχεση με μια πολυ καλη κοπελα (που εξελιχθηκε σε μακροχρονια), ειχα αυτοκινητο δικο μου, μηχανακι δικο μου (και τα 2 κληρονομια απο τον πατερα μου που ειχε πεθανει πριν πολλα χρονια) και γενικα ολα ηταν καλα, απο εκει και περα ολα ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ!
Ανεργος, μενω με την μανα μου (η μανα μου με συνταξη 450€), χρεη στην εφορια λογο ανεργιας (σηματα οχηματων κυριως που με τα χρονια μαζευτικαν), χαμαλοδουλειες δεξια και αριστερα για να βγαινει το προς το ζην οποτε 0 αποταμιευση (που ειναι οτι χειροτερο), στην ειδικοτητα μου (ραδιολογος) ΜΟΝΙΜΩΣ ζητανε γυναικες για εργασια και οταν ειχε θιχτει το θεμα σε αναλογη σελιδα στο fb εκαναν ολοι μοκο και το θεμα σβηστηκε με συνοπτικες διαδικασιες....ΑΠΕΙΡΑ βιογραφικα (και με mails και αυτοπροσωπως) με 0 τηλεφωνηματα για να παω για μια συνεντευξη εστω! Γκομενες ουτε για πλακα, τελευταια φορα που γαμησα ηταν Σεπτεμβρης του 19 μια κοπελα (απο την τοτε δουλειαμου) που μου ελεγε οτι ηταν ερωτευμενη μαζι μου κτλ κτλ και μετα απο 2 μηνες σχεση με παρατησε για να γυρισει στον πρωην της λεει που επαθε καταθλιψη επειδη χωρισαν!......Τωρα εχω φτασει και 115kg (απο fit 85 που ημουν) και σιχαινομαι τον εαυτο μου στον καθρεφτη! Εχω εθιστει στις τσοντες σε σημειο που δε μου σηκωνεται πλεον ακομα και αν εχω γυναικα μπροστα μου αμα δεν βλεπω τσοντα (πολυ αθλια κατασταση) Περα απο την μανα μου δεν μιλαω με κανεναν αλλον αλλα και με την μανα μου που μιλαω δε λεμε τιποτα ουσιαστικο, εχει μπλεξει και αυτη με κατι μαλακιες καναλια στο youtube με θεωριες συνομωσιας και μου πρηζει τ'αρχιδια με ολα αυτα σε καθε κουβεντα, απλα λεω ενα καλημερα πλεον και εξαφανιζομαι στο δωματιο!
Φιλους δεν εχω γενικοτερα γιατι η παρεα μου ολη εχει σπασει τραβωντας ο καθενας τον δρομο του(δεν εχουμε τσακωθει), παλια γκομενακια μου κανουν ghosting αμα στειλω κανα "τι κανεις?" οποτε τις παρατησα εντελως. Ενα μαυρο χαλι ολα! Εχω σκεφτει την αυτοκτονια μιας που και η χρονια καταθλιψη που εχω δεν βοηθαει την κατασταση (ειχα απο πριν αρχισουν οι εγκλεισμοι, προσωπικα ολο αυτο το lockdown δεν με εχει επηρεασει καθολου, και πριν ολη μερα στο σπιτι καθομουν)
Δε ξερω, δεν τα βλεπω καλα τα πραγματα με την παρτη μου, και δεν το λεω σαν κραυγη για προσοχη, το λεω για προσωπικη επιβεβαιωση, δεν με βλεπω καλα!
Φίλε ψυχραιμία, έχεις προσπαθήσει να ζητήσεις βοήθεια από ειδικό?
Η χρόνια κατάθλιψη που αναφέρεις προφανώς και προκύπτει από επίσκεψη σε ψυχοθεραπευτή.
Αν η μητέρα σου δεν μπορεί να σε βοηθήσει και να σε στηρίξει, μπορείς να ζητήσεις βοήθεια στο 1034.
Η υποστήριξη είναι τηλεφωνική, ανώνυμη και φυσικά εμπιστευτική.
Είναι ένα σημείο για να ξεκινήσεις.
Η αυτοκτονία δεν είναι η λύση στο πρόβλημά σου. Μην το βάζεις κάτω, συνέχισε να προσπαθείς, κάποιες φορές είναι σκληρό αλλά πρέπει να συνεχίσεις να το κάνεις.