Μετά από λίγο και αφού οι τρείς τους ,δηλαδή ο Κώστας και οι δύο φίλοι του έφαγαν μέχρι σκασμού .
Η Στέλλα με τη θεία σηκώθηκαν και άρχισαν να μαζεύουν τα πιάτα και το τραπέζι .Σε μια φάση ο ένας απ τους φίλους του Κώστα ο Νώντας είπε βλέποντας το ματσ και ενώ ήταν ακόμα 2-0 και σχεδόν τέλειωνε .
- Ξέρεις εγώ λέω καλύτερα επειδή παραφάγαμε κρέας να μη βάλουμε στοίχημα πάλι με κρέας .Τι θα λέγατε αν χάσετε και κερδίσουμε σήμερα να μας δώσεις από ένα πεπόνι εμένα και τον Ακη απ' το μποστάνι.
-Μπα γιατί αυτό ; Είπε ο Κώστας λίγο ενοχλημένος . -Αυτός έχασε το στοίχημα εγώ θα πληρώσω;
-Έλα μωρέ τώρα τι εσύ, αφού τα δύο τα χωράφια με τα καλά τα πεπόνια τα μεγάλα είναι του ξαδέρφου σου ,τι δικό σου; Ενώ ο άλλος συμπλήρωσε
-Ναι ρε έχει δίκιο, και απ ότι είδα τις προάλλες βγάζει κάτι πεπόνια ...μέλι να τρώς και να μην χορταίνεις. Δεν είναι μόνο ότι είναι μεγάλα. Είναι ότι φαίνονται και πρώτης ποιότητας.
Ενώ ο Κώστας είπε
-Είναι όντως πρώτης ποιότητας. Αλλά εσύ από που το κατάλαβες απ το μέγεθος;
- Όχι μόνο απ το μέγεθος. Το μέγεθος παίζει ρόλο, αλλά το κατάλαβα κι απ' το χρώμα, και απ το σχήμα. Φαίνεται να έχουν πολύ καλό σχήμα. Στρόγγυλα σα μπάλες.
-Αν προτιμάτε τα πεπόνια ,απ τα κοψίδια ,τι να πώ .
Πάντως δεν είναι δίκαιο .Γιατί μπορεί τα δύο χωράφια με τα ωραία πεπόνια να είναι δικά του στα χαρτιά, αλλά τα νοικιάζει σε μένα. Και τα σπέρνω εγώ.
-Ε εντάξει τώρα μια οικογένεια είστε τώρα σε δυο πεπόνια θα κολλήσουμε ,α μου φαίνεται τον ξάδερφό σου λες τσιγγούνη αλλά και συ δεν πάς πίσω.
-Τέλος πάντων πάει το στοίχημα; Ρώτησε ο ένας .Και ο εγώ είπα
- Τι να πώ ,πρώτα απ όλα δεν έβαλα ποτέ στοίχημα μαζί σας. Και δεύτερον δεν είχα ιδέα ότι τα χωράφια μου ήταν δύο, νόμιζα ήταν ένα .Ενώ ο Κώστας συμπλήρωσε
-Όχι ξάδερφε, λάθος κάνεις. Δύο είναι, τα χωράφια με τα πεπόνια .
-Τελικά θα βάλεις στοίχημα ή όχι.
Ενώ εγώ του είπα
- Τι στοίχημα να βάλω; αφού δεν ασχολούμαι με τα χωράφια.
-Αφήστε τον ρε αφού ξέρετε πάντα τέτοιος ήτανε σ αυτά τα θέματα ήταν πάντα κότα. Και γέλασε δυνατά
-Αφήστε αφού σας άρεσαν τα πεπόνια θα σας τα φέρω εγώ χωρίς στοίχημα.
Ενώ ή γυναίκα μου που συμμάζευε και μας άκουσε μου είπε
- Δεν το ήξερα ότι είχες χωράφια;
- Ναι είχα αλλά από τότε που έφυγα απ το χωριό δεν ξανά ασχολήθηκα.
Ενώ ο Κώστας γέλασε και είπε
-Γιατί μήπως ασχολήθηκε και ποτέ ; Μόνο στα χαρτιά είναι δικά του. Πρίν τα πάρω εγώ ούτε σπόρο δεν είχανε. Ούτε οργωμένα ήτανε.
Μόλις τα πήρα εγώ στα χέρια μου όμως.... Τους έριξα απ τον δικό μας σπόρο τον καλό και αμέσως έπιασε.
- Τι έπιασε; ρώτησε η γυναίκα μου.
Και ο Κώστας της είπε
-Πεπόνια
-Α πάντα πεπόνια έσπερνες δηλαδή;
-Χα όχι βέβαια. Απ όλα σπέρνω. Καλά δε λέω τα πεπόνια μ αρέσουν πολύ. Αλλά η αδυναμία μου είναι τα αχλάδια. Απ την πίσω πλευρά απ τα χωράφια με τα πεπόνια και λίγο πιο κάτω. Έχει μια αχλαδιά ,που ξεφύτρωσε έτσι ξαφνικά ενώ δεν το περιμέναμε. Και έχει ένα αχλάδι...φοβερό. Τέτοιο αχλάδι, με τόσο ωραίο σχήμα και τόσο σφιχτό και απαλό .Πρώτη φορά είδα στα μέρη μας.
-Τόσο ωραίο είναι;
- Ναι άστο φοβερό αχλάδι. Και μόνο που το πιάνω τρελαίνομαι. Αλλά αυτό που μ' αρέσει πιο πολύ ,είναι...Να το πιάνω με τα δύο χέρια απο κάτω που είναι πιο φαρδύ, και μοιάζει με καρδιά και να το σκίζω. Να το ανοίγω στα δύο. Και μετά να το τρώω.
Ενώ η γυναίκα μου φάνηκε να σιχάθηκε που το άκουσε αυτό και τον ρώτησε.
- Μα καλά έτσι το τρώς χωρίς να το πλύνεις;
-Χα ναι φυσικά ,έτσι μ'αρέσει πιο πολύ.
-Και καλά πως το σκίζεις με τα χέρια ;
-Ε εντάξει δεν είναι δύσκολο.
-Εγώ πάντως πρώτη φορά το ακούω αυτό . Εσύ μωρό ; Και εσύ έτσι τα έτρωγες τα αχλάδια.
-Όχι βέβαια. κανονικά με μαχαίρι.
Της είπα .Ενώ ο κάφρος ο Κώστας γέλασε και είπε.
-Χα χα! Ναι βρήκες άνθρωπο. Αυτός κοίτα τα χέρια του δεν είναι δουλεμένα σε τέτοιες δουλειές. Αυτός απο μικρός διάβαζε . Δεν πήγαινε στα χωράφια όπως εγώ. Για να σκιστεί το αχλάδι θέλει πολύ σκληρά χέρια.
-Και αν κανένα αχλάδι είναι λίγο πιο σφιχτό και δεν ανοίγει ,τι κάνεις ;
-Σ' αυτήν την περίπτωση έχω ένα εργαλείο ειδικό και το τρυπάω, και μετά ανοίγει με τη μία.
