Νηματοθέτη, είμαι 7 χρόνια μεγαλύτερός σου. Και είμαι 100% μαζί σου. Αν δε λες αλήθεια, το ξέρεις εσύ. Από κει κι ύστερα, μην ακούς κανένα. Φουλ ξενέρωμα, φοβικά σύνδρομα, μη τζιζ, όχι δεν κάνει, Νικολάκη όχι στα βαθιά παιδί μου και όλο τέτοια. Παιχνίδι εκ του ασφαλούς δεν είναι παιχνίδι. Άμα φοβάσαι μη βραχεί ο κώλος σου, πλατσουρίζεις στα ρηχά. Μπορεί τώρα να είσαι από κάτω, αλλά κάνεις αυτό που γουστάρεις. Παίζεις γιατί είσαι παίχτης, για τον αγώνα. Αυτό σε πάει μπροστά. Αλλιώς υπάρχει και το καφενείο, να κάθεσαι με τις σαγιονάρες να παίζεις τάβλι. Αύριο αυτά θα έχεις να θυμάσαι. Γιατί δοκίμασες τον εαυτό σου. Βγήκες στη φουρτούνα, δεν έκατσες στο λιμάνι. Το οικονομικό κράτα το, τόσο ώστε να μπορείς να προχωράς, να μην αναγκαστείς να διακόψεις. Όταν θα έρθει η ώρα να φύγεις, θα το νιώσεις εσύ ο ίδιος. Μέχρι τότε, αγάντα. Καλύτερα ο πόνος, παρά η ρουτίνα και η απραξία. Ο πόνος είναι η μήτρα της γνώσης. Συνέχισε κι όπου βγάλει.