Τότε ήταν το καλο παιδί που πάντα τα καταφερνε ή ο δουλευταρας. Επίσης με σκληρή δουλειά ή σπουδές γινόσουν πλοίαρχος, μηχανικός ή κατι για να ξεφύγεις από τη φτώχεια. Στο βάθος του τούνελ υπήρχε φως.
Αυτά έβλεπε ο κόσμος και ταυτίζονταν με τις ταινίες του Ξανθόπουλου. Μετρούσε να είσαι ντομπρος και καλο παιδί.
Τώρα αυτά δεν περνάνε όχι επειδή δεν είναι όμορφες σαν αξίες αλλά επειδή δεν αρκούνε για να σε βγάλουν από την τάξη του βιοπαλαιστή. Ποιος ο λογος να βγάλουν τέτοιες ταινίες όταν όλοι ξέρουν πως τέτοια σενάρια πλέον στην πραγματική ζωή δεν παίζουν με την καμία;
Αντιθέτως μεγάλη απήχηση θα είχαν ταινίες με role model την Τούνη
τον Πάτση, τη Μπόμπα, τον Τριαντάφυλλο, την Μπίκα κτλ κτλ
Θα έσπαγε κόκκαλα ατάκα... μάνα θα γίνω Influencer ή μάνα θα πάω στο survivor ή έκανα τσόντα για τη φουκαριάρα τη μάνα μου
Καλό Παράδεισο στον άρχοντα.