Επισκέπτης
Η πρώτη σκέψη που μου ήρθε βλέποντας το παραπάνω post από το θεματοθέτη, ήταν η εξής απλή: δε φοβάμαι τόσο την κρίση όσον αφορά τις οικονομικές συνέπειές της, όσο το διχασμό τον οποίο θα μπορούσε να προκαλέσει βαθμιαία..... δημόσιοι εναντίον ιδιωτικών, άνεργοι εναντίον εργαζομένων, εργαζόμενοι εναντίον συνταξιούχων, πελάτες μπουρδέλων (λόγω οικονιμικής αδυναμίας) εναντίον πελατών ct (λόγω οικονομικής δυνατότητας).......
Δεν έχω πάει ποτέ με ct, και πριν την κρίση ήταν ακριβά για μένα..... τα cg τα είχα πάντα με μέτρο και κοιτώντας να βρω οικονομικές λύσεις...... αλλά ποτέ δεν κοίταγα τον δίπλα μου που μπορούσε να ''σκάσει'' περισσότερα από εμένα για να πηδήξει κάτι άλλο που εγώ δεν μπορούσα, και το ίδιο θα συνεχίσω να κάνω.....
τύπε αυτά που λες υπήρχαν υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα. Πάντα υπήρχε φτώχεια και πλούτος. Απλά πριν την κρίση, λόγω της ρευστότητας που υπήρχε στην πιάτσα και που τελικά οφειλόταν σε δάνεια ιδιωτικά και κρατικά, κινούνταν το χρήμα και ο κόσμος έβγαζε πιο πολλά γούστα.