Έχετε Άγχος;

[Awesome71]

Πρωτο και βασικό που πρέπει να κάνει καποιος είναι να κόψει τις ειδήσεις.
Τα υπόλοιπα έπονται.

Δεν έχεις άδικο. Η άγνοια είναι ευτυχία.

 

[Awesome71]

Όχι

Έτσι απλά;

 

[pokahontas]

Το άγχος είναι σαν την πίεση. Κρύβεται καλά μέχρι που στα σκάει. Οι περισσότεροι αν όχι όλοι, έχουμε διάφορους μηχανισμούς ισορροπίας. Όσο αυξάνεται το άγχος, αλλάζουν οι μηχανισμοί. Πχ αποφεύγουμε στρεσογόνο περιβάλλον, ήχους, πλάθουμε το μέλλον με βάση αυτό. Θα γράψω την προσωπική μου εμπειρία και τι κατάλαβα.

Το άγχος ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία. Αν είσαι άτυχος και μεγαλώσεις σε οικογένεια με νευρωτικούς / καταπιεστικούς, θα πάρεις το πρώτο βάπτισμα. Μετά απλά χειροτερεύει.

Χάπια μακριά. Δεν είναι λύση.

Υπάρχουν πολλές μέθοδοι καταπολέμησης άγχους όπως πχ η διαφραγματική αναπνοή (εισπνοή 5δ, εκπνοή 10δ). Ο διαλογισμός (μάτια κλειστά, απόλυτη ησυχία και ακούς απλά την ησυχία). Ο ύπνος, όσο πιο πολύ γίνεται. Χαμομήλι, φλαμούρι, κράταιγος (ροφήματα). Περπάτημα κάθε μέρα (10000 βήματα το πρωί θεωρείται καλό). Ουσιαστικά το άγχος είναι μερικώς σωματικό (πίεση, χτύποι, επινεφρίδια κυρίως) και εγκεφαλικό (καταστροφολογία, πολύ σκέψη, υποφυση, αυτόνομο νευρικό). Το νευρικό το διορθώνεις διεγείροντας το παρασυμπαθητικο σύστημα (αναπνοές, διαλογισμός). Την υποφυση τη διορθώνεις με την ανθρώπινη επικοινωνία / επαφή (βγαίνεις έξω, φλερτάρεις, κάνεις σεξ, ο εγκέφαλος καταλαβαίνει ότι πρέπει να παράγει ξανά περισσότερες ορμόνες κτλ). Την πολύ σκέψη τη διορθώνεις με δραστηριότητες (δε μένει έτσι χρόνος να ζαλίζεις αρχιδια). Η πίεση, οι χτύποι και τα νεφρά διορθώνονται μόνα τους όταν διορθώσεις τα προηγούμενα γιατί ελέγχονται από την υποφυση. Αν όμως έχει γίνει ένα παρατεταμένο σοκ, βοηθάει η διατροφή / περπάτημα στο να αλλάξεις άμεσα οργανικά τον εαυτό σου και να βοηθήσεις την επούλωση.

Το πρόβλημα του άγχους είναι ότι σε κάθε «συμβάν», το νευρικό σύστημα τραυματίζεται. Ο μικρότερος τραυματισμός φέρνει αλλαγές. Αρχικά μικρές (εφίδρωση πχ), μετά αυτοανοσα (θυρεοειδή, δερματικά), μετά οργανικά (στομάχι, έντερο, πίεση) και μετά σκάνε τα βαριά αυτοανοσα.

Φροντίστε την υγεια σας.

Πλην της τελευταίας με τον τραυματισμό του νευρικού συστήματος, συμφωνώ. Τώρα για αυτό που λες για τα αυτοάνοσα, όχι δεν υπάρχει επιστημονική τεκμηρίωση, μεταξύ αυτών και του άγχους χωρίς γενετική προδιάθεση.

Π

 

[CLOSER822]

Το άγχος είναι σαν την πίεση. Κρύβεται καλά μέχρι που στα σκάει. Οι περισσότεροι αν όχι όλοι, έχουμε διάφορους μηχανισμούς ισορροπίας. Όσο αυξάνεται το άγχος, αλλάζουν οι μηχανισμοί. Πχ αποφεύγουμε στρεσογόνο περιβάλλον, ήχους, πλάθουμε το μέλλον με βάση αυτό. Θα γράψω την προσωπική μου εμπειρία και τι κατάλαβα.

Το άγχος ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία. Αν είσαι άτυχος και μεγαλώσεις σε οικογένεια με νευρωτικούς / καταπιεστικούς, θα πάρεις το πρώτο βάπτισμα. Μετά απλά χειροτερεύει.

Χάπια μακριά. Δεν είναι λύση.

Υπάρχουν πολλές μέθοδοι καταπολέμησης άγχους όπως πχ η διαφραγματική αναπνοή (εισπνοή 5δ, εκπνοή 10δ). Ο διαλογισμός (μάτια κλειστά, απόλυτη ησυχία και ακούς απλά την ησυχία). Ο ύπνος, όσο πιο πολύ γίνεται. Χαμομήλι, φλαμούρι, κράταιγος (ροφήματα). Περπάτημα κάθε μέρα (10000 βήματα το πρωί θεωρείται καλό). Ουσιαστικά το άγχος είναι μερικώς σωματικό (πίεση, χτύποι, επινεφρίδια κυρίως) και εγκεφαλικό (καταστροφολογία, πολύ σκέψη, υποφυση, αυτόνομο νευρικό). Το νευρικό το διορθώνεις διεγείροντας το παρασυμπαθητικο σύστημα (αναπνοές, διαλογισμός). Την υποφυση τη διορθώνεις με την ανθρώπινη επικοινωνία / επαφή (βγαίνεις έξω, φλερτάρεις, κάνεις σεξ, ο εγκέφαλος καταλαβαίνει ότι πρέπει να παράγει ξανά περισσότερες ορμόνες κτλ). Την πολύ σκέψη τη διορθώνεις με δραστηριότητες (δε μένει έτσι χρόνος να ζαλίζεις αρχιδια). Η πίεση, οι χτύποι και τα νεφρά διορθώνονται μόνα τους όταν διορθώσεις τα προηγούμενα γιατί ελέγχονται από την υποφυση. Αν όμως έχει γίνει ένα παρατεταμένο σοκ, βοηθάει η διατροφή / περπάτημα στο να αλλάξεις άμεσα οργανικά τον εαυτό σου και να βοηθήσεις την επούλωση.

Το πρόβλημα του άγχους είναι ότι σε κάθε «συμβάν», το νευρικό σύστημα τραυματίζεται. Ο μικρότερος τραυματισμός φέρνει αλλαγές. Αρχικά μικρές (εφίδρωση πχ), μετά αυτοανοσα (θυρεοειδή, δερματικά), μετά οργανικά (στομάχι, έντερο, πίεση) και μετά σκάνε τα βαριά αυτοανοσα.

Φροντίστε την υγεια σας.

Ωραιος ο παναης....πολυ σωστη και κατανοητη εξηγηση......Οτι σας λεει αλανια...

 

[Παναγιωτης Π]

Το άγχος είναι σαν την πίεση. Κρύβεται καλά μέχρι που στα σκάει. Οι περισσότεροι αν όχι όλοι, έχουμε διάφορους μηχανισμούς ισορροπίας. Όσο αυξάνεται το άγχος, αλλάζουν οι μηχανισμοί. Πχ αποφεύγουμε στρεσογόνο περιβάλλον, ήχους, πλάθουμε το μέλλον με βάση αυτό. Θα γράψω την προσωπική μου εμπειρία και τι κατάλαβα.

Το άγχος ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία. Αν είσαι άτυχος και μεγαλώσεις σε οικογένεια με νευρωτικούς / καταπιεστικούς, θα πάρεις το πρώτο βάπτισμα. Μετά απλά χειροτερεύει.

Χάπια μακριά. Δεν είναι λύση.

Υπάρχουν πολλές μέθοδοι καταπολέμησης άγχους όπως πχ η διαφραγματική αναπνοή (εισπνοή 5δ, εκπνοή 10δ). Ο διαλογισμός (μάτια κλειστά, απόλυτη ησυχία και ακούς απλά την ησυχία). Ο ύπνος, όσο πιο πολύ γίνεται. Χαμομήλι, φλαμούρι, κράταιγος (ροφήματα). Περπάτημα κάθε μέρα (10000 βήματα το πρωί θεωρείται καλό). Ουσιαστικά το άγχος είναι μερικώς σωματικό (πίεση, χτύποι, επινεφρίδια κυρίως) και εγκεφαλικό (καταστροφολογία, πολύ σκέψη, υποφυση, αυτόνομο νευρικό). Το νευρικό το διορθώνεις διεγείροντας το παρασυμπαθητικο σύστημα (αναπνοές, διαλογισμός). Την υποφυση τη διορθώνεις με την ανθρώπινη επικοινωνία / επαφή (βγαίνεις έξω, φλερτάρεις, κάνεις σεξ, ο εγκέφαλος καταλαβαίνει ότι πρέπει να παράγει ξανά περισσότερες ορμόνες κτλ). Την πολύ σκέψη τη διορθώνεις με δραστηριότητες (δε μένει έτσι χρόνος να ζαλίζεις αρχιδια). Η πίεση, οι χτύποι και τα νεφρά διορθώνονται μόνα τους όταν διορθώσεις τα προηγούμενα γιατί ελέγχονται από την υποφυση. Αν όμως έχει γίνει ένα παρατεταμένο σοκ, βοηθάει η διατροφή / περπάτημα στο να αλλάξεις άμεσα οργανικά τον εαυτό σου και να βοηθήσεις την επούλωση.

Το πρόβλημα του άγχους είναι ότι σε κάθε «συμβάν», το νευρικό σύστημα τραυματίζεται. Ο μικρότερος τραυματισμός φέρνει αλλαγές. Αρχικά μικρές (εφίδρωση πχ), μετά αυτοανοσα (θυρεοειδή, δερματικά), μετά οργανικά (στομάχι, έντερο, πίεση) και μετά σκάνε τα βαριά αυτοανοσα.

Φροντίστε την υγεια σας.

Πλην της τελευταίας με τον τραυματισμό του νευρικού συστήματος, συμφωνώ. Τώρα για αυτό που λες για τα αυτοάνοσα, όχι δεν υπάρχει επιστημονική τεκμηρίωση, μεταξύ αυτών και του άγχους χωρίς γενετική προδιάθεση.

Π

Δυστυχώς φίλε μου υπάρχει. Κάποτε όταν με βρήκε θυρεοειδής και μου λέγανε «άγχος», απαντούσα «όλος ο κόσμος έχει άγχος κάτι μας είπες». Δυστυχώς υπάρχει επιστημονική εξήγηση και θα την παραθέσω παρακάτω.

Ο άνθρωπος περνάει από στρεσογόνες καταστάσεις. Όταν το στρες είναι για λίγο λόγω φυσικής αιτίας πχ σε κυνηγάει μια τίγρη (ηλιθιο παράδειγμα, ξέρω) το συμπαθητικό σου ενεργοποιείται για λίγο και μετά πέφτει, ενεργοποιείται δηλαδή το παρασυμπαθητικο (το λεγόμενο rest and digest). Δες το σαν μια τραμπάλα, από τη μια το ΣΝΣ και από την άλλη το ΠΝΣ.

Στο χρόνιο στρες, το ΣΝΣ ενεργοποιείται συνεχώς. Το πρόβλημα είναι ότι ο άνθρωπος έχει την μαγική ιδιότητα να προσαρμόζεται. Επομένως, περνάς μια περίοδο σκατα, μετά από μήνες διαπιστώνεις ότι την παλεύεις, νομίζεις ότι γίνεσαι καλύτερα, αλλά ουσιαστικά δεν γίνεσαι. Έχεις απλά προκαλέσει αλλαγές οργανικές που σου επιτρέπουν να διαχειριστεις καλύτερα τα υπάρχοντα επίπεδα άγχους. Δεν κατέβηκαν, εσυ προσαρμόστηκες.

Μηχανισμοί προσαρμογής είναι διάφοροι. Γίνονται αλλαγές στην υποφυση, παράγονται ορμόνες του στρες και οι ορμόνες της αναπαραγωγής μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα (γι’ αυτό πολλοί με κατάθλιψη έχουν τεστοστερόνη σε επίπεδα υπογοναδισμού). Αλλάζουν οι παλμοί και η αναπνοή. Αυξάνεται η αρτηριακή πίεση, που με τη σειρά της καταστρέφει αγγεία σιγά σιγά κτλ κτλ. Το αίμα πηγαίνει εκεί που πάει σε περιόδους στρες, δηλαδή στο κεφάλι και τους μύες, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το στομάχι και το πέος πχ ή το έντερο. Η κορτιζολη που πλέον είναι άφθονη λόγω στρες πάει και αποθηκεύει λίπος (η λεγόμενη μπάκα γύρω από τη μέση) γιατί σου λέει «φίλε είσαι στην τσίτα άρα έρχονται μέρες πείνας».

Όταν λοιπόν υπάρχουν αυτές οι αλλαγές, το σώμα βάζει σε δεύτερη μοίρα το ανοσοποιητικό σου γιατί απλά είσαι σε κατάσταση πολέμου. Είναι αρκετά πιο περίπλοκο, και το ανοσοποιητικό δεν πρέπει απλά να είναι «δυνατό» αλλά και «ισορροπημένο». Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες του υπεύθυνες για διαφορα αυτοανοσα όπως και για όγκους και καρκίνο.

Το να απαλλαγεί κάποιος από χρόνιο στρες είναι δύσκολο. Είμαι και εγώ θύμα αυτού όπως οι περισσότεροι απλά όλοι μας έχουμε μηχανισμούς αντιμετωπισης ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνεις (όταν πχ θες να ηρεμήσεις, όταν ξαπλωνεις και βάζεις το μαξιλάρι κάτω από το πάνω τμήμα του σβέρκου, όταν κάνεις διατάσεις, όταν παίρνεις αναπνοές, όταν αποφεύγεις στρεσογόνα περιβάλλοντα). Εάν το στρες υπερνικήσει τους μηχανισμούς αυτούς, τον ήπιες. Θα βιώσεις ένα στρες τόσο μεγάλο που το μυαλό απλά δεν μπορεί να κρατήσει. Εκεί έχουμε «τραύμα». Το μυαλό δηλαδή παράγει ορμόνες στρες, μετά παράγει κορτιζολη (η οποία συμβάλει στο να βοηθήσει να παλέψεις το στρες) και επίσης ενεργοποιούνται μηχανισμοί να σε φρενάρουν, μόνο που τα φρένα σπάνε. Το στρες πάει σύννεφο και η υποφυση σου τα βλέπει όλα.

Εκεί υπάρχουν θεωρίες περί ζημιάς αλλά η ζημιά στο νευρικό σύστημα λέγεται ότι είναι μη αναστρέψιμη. Οι νευρώνες δηλαδή αν ψοφήσουν, πάνε. Πάνω σε αυτό τώρα υπάρχουν νέα στοιχεία που δηλώνουν δυο πράγματα: την δημιουργία νέων νευρώνων στον ιππόκαμπο και δεύτερον την νευροπλαστικοτητα. Το πρώτο δηλώνει ότι σε μεγάλο στρες (πχ πεθαίνει το παιδί σου), ο ιππόκαμπος μικραίνει και χτυπάει, αλλά υπάρχει επαναδημιουργία χαμένων νευρώνων, απλά γεννούνται μωρά (δηλαδή απροπόνητοι). Το δεύτερο κομμάτι, η νευροπλαστικοτητα, λέει ότι υιοθετώντας κάποιες συνήθειες, μπορείς να δημιουργήσεις νέα μονοπάτια στο μυαλό. Παράδειγμα: έχεις χρόνιο στρες και πιεσούλα. Υιοθετείς την συνήθεια της διαφραγματική αναπνοής. Αυτή η αναπνοή (η εκπνοή συγκεκριμένα) ενεργοποιεί το παρασυμπαθητικο. Κάνοντας το επι μήνες, φέρνεις την τραμπάλα που είπαμε πριν σε ισορροπία. Μειώνεις το στρες. Βελτιώνεις την εγκεφαλική λειτουργία και συνάμα την πίεση σου. Το μυαλό πλέον δεν στέλνει αίμα στους μύες τόσο πολύ, δεν σφίγγει τα αγγεία, η καρδιά δε χρειάζεται να στέλνει τόσο δυνατά αίμα άρα = πίεση πέφτει.

Μακρηγόρησα αλλά δε πειράζει.

 

[pokahontas]

Το άγχος είναι σαν την πίεση. Κρύβεται καλά μέχρι που στα σκάει. Οι περισσότεροι αν όχι όλοι, έχουμε διάφορους μηχανισμούς ισορροπίας. Όσο αυξάνεται το άγχος, αλλάζουν οι μηχανισμοί. Πχ αποφεύγουμε στρεσογόνο περιβάλλον, ήχους, πλάθουμε το μέλλον με βάση αυτό. Θα γράψω την προσωπική μου εμπειρία και τι κατάλαβα.

Το άγχος ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία. Αν είσαι άτυχος και μεγαλώσεις σε οικογένεια με νευρωτικούς / καταπιεστικούς, θα πάρεις το πρώτο βάπτισμα. Μετά απλά χειροτερεύει.

Χάπια μακριά. Δεν είναι λύση.

Υπάρχουν πολλές μέθοδοι καταπολέμησης άγχους όπως πχ η διαφραγματική αναπνοή (εισπνοή 5δ, εκπνοή 10δ). Ο διαλογισμός (μάτια κλειστά, απόλυτη ησυχία και ακούς απλά την ησυχία). Ο ύπνος, όσο πιο πολύ γίνεται. Χαμομήλι, φλαμούρι, κράταιγος (ροφήματα). Περπάτημα κάθε μέρα (10000 βήματα το πρωί θεωρείται καλό). Ουσιαστικά το άγχος είναι μερικώς σωματικό (πίεση, χτύποι, επινεφρίδια κυρίως) και εγκεφαλικό (καταστροφολογία, πολύ σκέψη, υποφυση, αυτόνομο νευρικό). Το νευρικό το διορθώνεις διεγείροντας το παρασυμπαθητικο σύστημα (αναπνοές, διαλογισμός). Την υποφυση τη διορθώνεις με την ανθρώπινη επικοινωνία / επαφή (βγαίνεις έξω, φλερτάρεις, κάνεις σεξ, ο εγκέφαλος καταλαβαίνει ότι πρέπει να παράγει ξανά περισσότερες ορμόνες κτλ). Την πολύ σκέψη τη διορθώνεις με δραστηριότητες (δε μένει έτσι χρόνος να ζαλίζεις αρχιδια). Η πίεση, οι χτύποι και τα νεφρά διορθώνονται μόνα τους όταν διορθώσεις τα προηγούμενα γιατί ελέγχονται από την υποφυση. Αν όμως έχει γίνει ένα παρατεταμένο σοκ, βοηθάει η διατροφή / περπάτημα στο να αλλάξεις άμεσα οργανικά τον εαυτό σου και να βοηθήσεις την επούλωση.

Το πρόβλημα του άγχους είναι ότι σε κάθε «συμβάν», το νευρικό σύστημα τραυματίζεται. Ο μικρότερος τραυματισμός φέρνει αλλαγές. Αρχικά μικρές (εφίδρωση πχ), μετά αυτοανοσα (θυρεοειδή, δερματικά), μετά οργανικά (στομάχι, έντερο, πίεση) και μετά σκάνε τα βαριά αυτοανοσα.

Φροντίστε την υγεια σας.

Πλην της τελευταίας με τον τραυματισμό του νευρικού συστήματος, συμφωνώ. Τώρα για αυτό που λες για τα αυτοάνοσα, όχι δεν υπάρχει επιστημονική τεκμηρίωση, μεταξύ αυτών και του άγχους χωρίς γενετική προδιάθεση.

Π

Δυστυχώς φίλε μου υπάρχει. Κάποτε όταν με βρήκε θυρεοειδής και μου λέγανε «άγχος», απαντούσα «όλος ο κόσμος έχει άγχος κάτι μας είπες». Δυστυχώς υπάρχει επιστημονική εξήγηση και θα την παραθέσω παρακάτω.

Ο άνθρωπος περνάει από στρεσογόνες καταστάσεις. Όταν το στρες είναι για λίγο λόγω φυσικής αιτίας πχ σε κυνηγάει μια τίγρη (ηλιθιο παράδειγμα, ξέρω) το συμπαθητικό σου ενεργοποιείται για λίγο και μετά πέφτει, ενεργοποιείται δηλαδή το παρασυμπαθητικο (το λεγόμενο rest and digest). Δες το σαν μια τραμπάλα, από τη μια το ΣΝΣ και από την άλλη το ΠΝΣ.

Στο χρόνιο στρες, το ΣΝΣ ενεργοποιείται συνεχώς. Το πρόβλημα είναι ότι ο άνθρωπος έχει την μαγική ιδιότητα να προσαρμόζεται. Επομένως, περνάς μια περίοδο σκατα, μετά από μήνες διαπιστώνεις ότι την παλεύεις, νομίζεις ότι γίνεσαι καλύτερα, αλλά ουσιαστικά δεν γίνεσαι. Έχεις απλά προκαλέσει αλλαγές οργανικές που σου επιτρέπουν να διαχειριστεις καλύτερα τα υπάρχοντα επίπεδα άγχους. Δεν κατέβηκαν, εσυ προσαρμόστηκες.

Μηχανισμοί προσαρμογής είναι διάφοροι. Γίνονται αλλαγές στην υποφυση, παράγονται ορμόνες του στρες και οι ορμόνες της αναπαραγωγής μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα (γι’ αυτό πολλοί με κατάθλιψη έχουν τεστοστερόνη σε επίπεδα υπογοναδισμού). Αλλάζουν οι παλμοί και η αναπνοή. Αυξάνεται η αρτηριακή πίεση, που με τη σειρά της καταστρέφει αγγεία σιγά σιγά κτλ κτλ. Το αίμα πηγαίνει εκεί που πάει σε περιόδους στρες, δηλαδή στο κεφάλι και τους μύες, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το στομάχι και το πέος πχ ή το έντερο. Η κορτιζολη που πλέον είναι άφθονη λόγω στρες πάει και αποθηκεύει λίπος (η λεγόμενη μπάκα γύρω από τη μέση) γιατί σου λέει «φίλε είσαι στην τσίτα άρα έρχονται μέρες πείνας».

Όταν λοιπόν υπάρχουν αυτές οι αλλαγές, το σώμα βάζει σε δεύτερη μοίρα το ανοσοποιητικό σου γιατί απλά είσαι σε κατάσταση πολέμου. Είναι αρκετά πιο περίπλοκο, και το ανοσοποιητικό δεν πρέπει απλά να είναι «δυνατό» αλλά και «ισορροπημένο». Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες του υπεύθυνες για διαφορα αυτοανοσα όπως και για όγκους και καρκίνο.

Το να απαλλαγεί κάποιος από χρόνιο στρες είναι δύσκολο. Είμαι και εγώ θύμα αυτού όπως οι περισσότεροι απλά όλοι μας έχουμε μηχανισμούς αντιμετωπισης ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνεις (όταν πχ θες να ηρεμήσεις, όταν ξαπλωνεις και βάζεις το μαξιλάρι κάτω από το πάνω τμήμα του σβέρκου, όταν κάνεις διατάσεις, όταν παίρνεις αναπνοές, όταν αποφεύγεις στρεσογόνα περιβάλλοντα). Εάν το στρες υπερνικήσει τους μηχανισμούς αυτούς, τον ήπιες. Θα βιώσεις ένα στρες τόσο μεγάλο που το μυαλό απλά δεν μπορεί να κρατήσει. Εκεί έχουμε «τραύμα». Το μυαλό δηλαδή παράγει ορμόνες στρες, μετά παράγει κορτιζολη (η οποία συμβάλει στο να βοηθήσει να παλέψεις το στρες) και επίσης ενεργοποιούνται μηχανισμοί να σε φρενάρουν, μόνο που τα φρένα σπάνε. Το στρες πάει σύννεφο και η υποφυση σου τα βλέπει όλα.

Εκεί υπάρχουν θεωρίες περί ζημιάς αλλά η ζημιά στο νευρικό σύστημα λέγεται ότι είναι μη αναστρέψιμη. Οι νευρώνες δηλαδή αν ψοφήσουν, πάνε. Πάνω σε αυτό τώρα υπάρχουν νέα στοιχεία που δηλώνουν δυο πράγματα: την δημιουργία νέων νευρώνων στον ιππόκαμπο και δεύτερον την νευροπλαστικοτητα. Το πρώτο δηλώνει ότι σε μεγάλο στρες (πχ πεθαίνει το παιδί σου), ο ιππόκαμπος μικραίνει και χτυπάει, αλλά υπάρχει επαναδημιουργία χαμένων νευρώνων, απλά γεννούνται μωρά (δηλαδή απροπόνητοι). Το δεύτερο κομμάτι, η νευροπλαστικοτητα, λέει ότι υιοθετώντας κάποιες συνήθειες, μπορείς να δημιουργήσεις νέα μονοπάτια στο μυαλό. Παράδειγμα: έχεις χρόνιο στρες και πιεσούλα. Υιοθετείς την συνήθεια της διαφραγματική αναπνοής. Αυτή η αναπνοή (η εκπνοή συγκεκριμένα) ενεργοποιεί το παρασυμπαθητικο. Κάνοντας το επι μήνες, φέρνεις την τραμπάλα που είπαμε πριν σε ισορροπία. Μειώνεις το στρες. Βελτιώνεις την εγκεφαλική λειτουργία και συνάμα την πίεση σου. Το μυαλό πλέον δεν στέλνει αίμα στους μύες τόσο πολύ, δεν σφίγγει τα αγγεία, η καρδιά δε χρειάζεται να στέλνει τόσο δυνατά αίμα άρα = πίεση πέφτει.

Μακρηγόρησα αλλά δε πειράζει.

ΟΚ, καταρχάς είχες υπερθυρεοειδισμό? Έχεις οικογενειακό ιστορικό?

Π

 

[Παναγιωτης Π]

@ποκαχοντας

Υποθυρεοειδισμό, Χασιμότο. Ήρθε, μας γαμησε, έφυγε. Τόσο απλά (τα αντισώματα δλδ).

 

[fylobios30]

Αν

1)Πϊνεις και μόνος και με παρέες.
2)Έχεις κάφρους φίλους άνδρες για να ασχολείστε με κοινά χόμπι και να κάνετε μαλακίες όπως στα 15 και να τρώτε σαν γουρούνια και να πίνετε όλοι μαζί
3)Παθιάζεσαι με τα χόμπι σου ! Και ασχολείσαι πολύ.
4)Δεν βάζεις συγκεκριμένους στόχους. ΟΣΑ ΠΑΝΕ ΚΑΙ ΟΣΑ ΕΡΘΟΥΝ !!!!
5)Γαμάς πουτάνες.

ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΟΤΕ ΑΓΧΟΣ !!!!!!!!

Να πεινάσεις σήμερα είναι δύσκολο .

 

[styliari]

Συμφωνω στα 3 και 5. Βασικα το 5 ειναι ενα απο τα παθη μου οποτε παλι στο 3 ειμαστε

 

[BAKALIS74]

@ποκαχοντας

Υποθυρεοειδισμό, Χασιμότο. Ήρθε, μας γαμησε, έφυγε. Τόσο απλά (τα αντισώματα δλδ).

σου πέρασε το χασιμότο?

 

[Παναγιωτης Π]

Αν

1)Πϊνεις και μόνος και με παρέες.
2)Έχεις κάφρους φίλους άνδρες για να ασχολείστε με κοινά χόμπι και να κάνετε μαλακίες όπως στα 15 και να τρώτε σαν γουρούνια και να πίνετε όλοι μαζί
3)Παθιάζεσαι με τα χόμπι σου ! Και ασχολείσαι πολύ.
4)Δεν βάζεις συγκεκριμένους στόχους. ΟΣΑ ΠΑΝΕ ΚΑΙ ΟΣΑ ΕΡΘΟΥΝ !!!!
5)Γαμάς πουτάνες.

ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΟΤΕ ΑΓΧΟΣ !!!!!!!!

Να πεινάσεις σήμερα είναι δύσκολο .

Δε ζούμε όλοι με τη σύνταξη της μάνας μας όμως και το να βρεις 5 φίλους να πίνετε, να τρώτε και μετά καπάκι δέλα μέχρι να πάρετε σύνταξη, κομματάκι δύσκολο. Εσυ μιλάς για επίδομα + σύνδρομο του Πίτερ Παν. Έτσι ναι, κανένα άγχος.

 

[Παναγιωτης Π]

@ποκαχοντας

Υποθυρεοειδισμό, Χασιμότο. Ήρθε, μας γαμησε, έφυγε. Τόσο απλά (τα αντισώματα δλδ).

σου πέρασε το χασιμότο?

Δεν περνάει. Τα αντισώματα σου τρώνε τον αδένα και μετά είσαι με χαπάκι για μια ζωή. Δηλαδή, περνάει, αλλά ο θυρεοειδής σου ψοφάει. Ειδικά όσοι κάνουν αγωγή με λεβοθυροξίνη χρόνια δεν έχει γυρισμό. Δεν έχω δει ποτέ άτομο να ξεκινάει Τ4 25αρι πχ και να μην καταλήγει στο 100αρι (100 και πάνω ο θυρεοειδής δε λειτουργεί). Άτιμο πράγμα αλλά ελέγχεται. Παλιά πριν βγει το χάπι, όλοι όσοι πάθαιναν Χασιμότο κατέληγαν στο τρελάδικο (γιατί ανέβαινε η TSH σε τριψήφιο).

 

[fylobios30]

Δε ζούμε όλοι με τη σύνταξη της μάνας μας όμως και το να βρεις 5 φίλους να πίνετε, να τρώτε και μετά καπάκι δέλα μέχρι να πάρετε σύνταξη, κομματάκι δύσκολο. Εσυ μιλάς για επίδομα + σύνδρομο του Πίτερ Παν. Έτσι ναι, κανένα άγχος.

Γιατί όσοι ζουν με τη σύνταξη της μάνας τους τα κάνουν αυτά ;;;;
Δύσκολα είναι τα πάντα, εκτός από το να σαπίζεις ζωντανός στον καναπέ βλέποντας βοθροκάναλα και να αποβλακώνεσαι . Η ζωή, είναι πάντα δύσκολη.
Σύνδρομο του Πήτερ Παν εννοείται . Έφηβοι για πάντα.

Τα υπόλοιπα είναι στην παθολογική φαντασία σου.

 

[Παναγιωτης Π]

Δε ζούμε όλοι με τη σύνταξη της μάνας μας όμως και το να βρεις 5 φίλους να πίνετε, να τρώτε και μετά καπάκι δέλα μέχρι να πάρετε σύνταξη, κομματάκι δύσκολο. Εσυ μιλάς για επίδομα + σύνδρομο του Πίτερ Παν. Έτσι ναι, κανένα άγχος.

Γιατί όσοι ζουν με τη σύνταξη της μάνας τους τα κάνουν αυτά ;;;;
Δύσκολα είναι τα πάντα, εκτός από το να σαπίζεις ζωντανός στον καναπέ βλέποντας βοθροκάναλα και να αποβλακώνεσαι . Η ζωή, είναι πάντα δύσκολη.
Σύνδρομο του Πήτερ Παν εννοείται . Έφηβοι για πάντα.

Τα υπόλοιπα είναι στην παθολογική φαντασία σου.

Άκου, η ζωή έχει πολλά εκτός από πιτόγυρο και κονδυλώματα. Άλλος δουλεύει κυκλικό, άλλος δουλεύει διπλά, άλλος έχει μάνα παράλυτη, άλλος έχει 5 αδέρφια. Άλλος χάνει δικό του από καρκίνο. Άλλος έχει ο ίδιος προβλήματα υγείας. Εσυ έχεις το σύνδρομο του Πίτερ Παν ακριβώς επειδή η περιγραφή σου υπάρχει ΜΟΝΟ στην παθολογική φαντασία σου. Όχι ότι διαφωνώ πρακτικά στο ότι ο αναίσθητος ζει πολλά χρόνια, σ’ αυτό είσαι μέσα. Αλλά δεν είμαστε ούτε αναίσθητοι ούτε τυχεροί να μας ταΐζουν.

Το θέμα είναι να μπορεί ο άνθρωπος να φιλτράρει με επιτυχία τις καταστάσεις. Εκεί είναι η ουσία του άγχους, το λένε και καλά βιβλία κατά της κατάθλιψης. Είναι ουσιαστικά το processing της κάθε κατάστασης από το μυαλό και οι σκέψεις που δημιουργούνται, διότι αυτές δημιουργούν τα συναισθήματα.

Εσυ λαθεμένα νομίζεις ότι δεν έχεις άγχος. Με αυτά που γράφεις δείχνεις το ακριβώς αντίθετο.

Ο ΠΑΟΚ είναι 2-2 αυτή τη στιγμή, πήγα ταμείο. Να έχεις ένα υπέροχο βράδυ Κυριακής και καλά γαμησια.

 

[pokahontas]

@ποκαχοντας

Υποθυρεοειδισμό, Χασιμότο. Ήρθε, μας γαμησε, έφυγε. Τόσο απλά (τα αντισώματα δλδ).

OK, οπότε η Μητέρα σου έχει Χασιμότο, και το ρυθμίζει με T4. Και εσύ προφανώς κάνεις το ίδιο. Έχεις δηλαδή ιστορικό, δεν είναι από το άγχος. Μπορεί να εμφανιστεί σε περιόδους άγχους, αλλά δεν δημιουργείται από το αγχος.

Πάιρνεις επίσης σελήνιο? Έχει δειχτεί ότι μειώνει τα αντισώματα κατά 50%, περίπου.


Π

 

[Παναγιωτης Π]

@ποκαχοντας

Υποθυρεοειδισμό, Χασιμότο. Ήρθε, μας γαμησε, έφυγε. Τόσο απλά (τα αντισώματα δλδ).

OK, οπότε η Μητέρα σου έχει Χασιμότο, και το ρυθμίζει με T4. Και εσύ προφανώς κάνεις το ίδιο. Έχεις δηλαδή ιστορικό, δεν είναι από το άγχος. Μπορεί να εμφανιστεί σε περιόδους άγχους, αλλά δεν δημιουργείται από το αγχος.

Πάιρνεις επίσης σελήνιο? Έχει δειχτεί ότι μειώνει τα αντισώματα κατά 50%, περίπου.


Π

Η μάνα μου δεν είχε μέχρι πρόσφατα. Πολλοί το αποδίδουν στο Τσέρνομπιλ, όσοι ήταν τότε έξω με τη βροχή.. τα αντισώματα δυστυχώς κάνανε ζημιά και το βρήκα κατόπιν εορτής τότε, μπήκα στο φτηνό τ4 και μετά από καιρό ξεκίνησα Tyrosint. Σελήνιο από διατροφή παίρνω αρκετό (Κάσιους, Brazil nuts) αλλά δεν έχει νόημα. Δε βαριέσαι, εδώ κοριτσάκι 3 ετών, φίλου μου, το βρήκανε τώρα με Χασιμότο.

 

[bianco_verdi]

Η διαφραγματική αναπνοή που καταπολεμάει το άγχος πώς γίνεται; Είναι αυτό που λένε διαλογισμό;

 

[edigno]

Απο ναυαγια πολλα και εγω ψυχοφαρμακα περνω

 

[pokahontas]

Φίλτατε, καταλαβαίνω. Δεν ήταν το άγχος σου, είχες προδιάθεση λόγω ιστορικού.

Για την καταπολέμηση του άγχους, δεν υπάρχει μία συνταγή, είναι προσωπική υπόθεση.

Ο fylobios είναι λίγο μαλάκας, ναι, αλλά αυτά που γράφει είναι ένας τρόπος δημιουργίας άμυνας, που δουλεύει, αλλά στηρίζεται σε εξωτερικούς παράγοντες, κυρίως. Το θέμα είναι να χρησιμοποιείς αυτές τις μεθόδους, αλλά συγχρόνως να την ψάχνεις και εσωτερικά, αλλιώς θα σου ξανασκάσουν, εάν τα βάζεις κάτω από το χαλί.

Συνήθως, η αρχέγονη πηγή άγχους είναι ένα σημαντικό παιδικό τραύμα ή μια κατάσταση που είναι γόρδιος δεσμός για εσένα, που ίσως η ψυχοθεραπεία να βοηθούσε να ξεμπλεχτεί.

Θέλει δουλειά, επιμονή και υπομονή.

Π

 

[fylobios30]

Το θέμα είναι να μπορεί ο άνθρωπος να φιλτράρει με επιτυχία τις καταστάσεις. Εκεί είναι η ουσία του άγχους, το λένε και καλά βιβλία κατά της κατάθλιψης.

Αφού το λένε τα "καλά βιβλία κατά της κατάθλιψης" ησύχασα !!!!!!!