Σαββίδη αν και κατά βάθος συνηγορώ στα γραφόμενά σου, θέλω να αντιτάξω και τον αντίλογο.
Κάνεις ένα μεθοδολογικό λάθος. Προβάλεις τις δικές σου απόψεις στις επιλογές των άλλων. Για κάποιους είναι συνειδητή επιλογή, γιατί αυτή είναι η ζωή που ήθελαν να ζήσουν. Στη ζωή κάπου χάνεις, κάπου κερδίζεις. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα.
Η σεξουαλική έλξη υπεραντισταθμίζεται ενδεχομένως από άλλα πιο ισχυρά συναισθήματα με την γυναίκα και το παιδί σου. Ίσως να ολοκληρώνεσαι και να βελτιώνεσαι σαν άνθρωπος όταν παραμερίζεις τις προσωπικές εγωϊστικές σου ανάγκες για να ικανοποιήσεις τις ανάγκες μιας εύθραυστης ύπαρξης που εξαρτάται από σένα. Ίσως, δεν ξέρω γιατί δεν αξιώθηκα να το ζήσω.
Προφανώς και θα συμφωνήσω ότι μια λάθος επιλογή μπορεί να την πληρώσεις με τοξικές καταστάσεις συμβίωσης δύο ανθρώπων που τρώνε τις σάρκες τους καθημερινά με ένα πολύ επώδυνο και ψυχοφθόρο τρόπο.
Και κάθε φορά που το πράγμα σοβαρεύει έχεις πάντα αυτή την σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού σου.
Όμως ξέρεις ποιά είναι η όλη ιστορία Σαββίδη; Να βρεθεί αυτή που θα σε κάνει να ξεχάσεις αυτή την σκέψη.
Βαθιά μέσα σου Σαββίδη υπάρχει μια σφοδρή εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα στην άγρια μορφή της ελευθερίας που συνοδεύεται από ηδυπάθεια αλλά ταυτόχρονα από σκληρή μοναξιά και στα δεσμά μιας υπεύθυνης συντροφικότητας και πατρότητας όπου θα πρέπει να εκχωρήσεις ένα μέρος της ελευθερίας σου ως αντάλλαγμα.
Τελειώνοντας, για να σε προλάβω, ξέρω τι θα μου απαντήσεις. Ότι δεν υπάρχει αυτή η γυναίκα που θα σε κάνει να ξεχάσεις αυτή την σκέψη περί τοξικότητας. Θα σου απαντήσω με το ίδιο πνεύμα που είχες απαντήσει στον Λάκη για τις γκόμενες 8αράκια.
Αν εσύ και εγώ δεν το έχουμε ζήσει ή ακόμα και αν είναι σχεδόν αδύνατον να συμβεί,....... αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει...