Δημιουργία οικογένειας -Αξίζει ή όχι;

[sotos71]

Η οικογένεια είναι ένα ρίσκο, όπως όλες οι μεγάλες αποφάσεις της ζωής. Το αν αξίζει να παρθεί ως ρίσκο ή όχι καθορίζεται από το αποτέλεσμα, κυρίως σε ότι αφορά στα παιδιά. Αν τα παιδιά εξελιχθούν σε φιλοπρόοδα και ικανά, το ρίσκο άξιζε. Διαφορετικά όχι.

Δυστυχώς, είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να γνωρίζει κανείς το τελικό αποτέλεσμα εξαρχής. Για μένα το ρίσκο άξιζε, όχι μόνο λόγω της προόδου παιδιών, αλλά και χάρις στην γυναίκα μου, η οποία φυσικά δεν είναι τέλεια, αλλά είναι αρκετά καλή ώστε να συμβιώνει ένας μέσος άνδρας μαζί της.

Στην πορεία πολλές φορές αμφισβητούσα αν τα παιδιά προοδεύσουν, κυρίως λόγω της κόρης μου, που ήταν (επιεικώς) δύσκολη ως παιδί και ως έφηβος. Αρκετές φορές απελπιζόμουν, άλλες ήθελα να την πετάξω από το μπαλκόνι και ας πήγαινα μετά φυλακή (σοβαρολογώ, δεν είναι σχήμα λόγου). Τέλος πάντων, τώρα πια έχει ηρεμήσει, καθιστώντας το ρίσκο μου δικαιολογημένο.

Η ερώτηση που σίγουρα έχει δημιουργηθεί σε μερικούς είναι τι θα συμβούλευα έναν νεώτερο. Συγνώμη, δεν θα ήθελα να δώσω συμβουλή επί του θέματος. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι αν εγώ γινόμουν πάλι νέος, θα παντρευόμουν μεν την ίδια γυναίκα (δεν είναι αυτό που γράφουν ορισμένοι "ιδανικό πακέτο", αλλά σε γενικές γραμμές είναι καλή), αλλά δεν θα έκανα παιδιά. Η πατρική αγάπη είναι τόσο ισχυρή που σε γεμίζει έννοιες και ανησυχίες, οι οποίες σου διαλύουν τη ζωή...

Όλα τα παιδιά είναι δύσκολα πλέον.
Ζουν σε ένα δύσκολο κόσμο, τα έχουμε αγχώσει φοβερά, τους δίνουμε ευθύνες ενηλίκων και τα προετοιμάζουμε για το μέλλον. Καμία σχέση με τη δική μας παιδική και εφηβική ηλικία.
Εδώ θα διαφωνήσω στο εξής: Γιατί πρέπει να θεωρούμαστε επιτυχημένοι πατεράδες ή όχι, ανάλογα με την πρόοδο των παιδιών; Εμείς έχουμε την υποχρέωση να τα κάνουμε να μπορούν να συμβιώνουν αρμονικά μέσα σε μία κοινωνία, να μπορούν να αγαπούν τους συνανθρώπους τους και να προσπαθούν πάντα για το καλό τους.
Αν αυτό το πέτυχες, μια χαρά επιτυχημένα είναι τα παιδιά κι εσύ και ας μη σπουδάσουν ποτέ και ας έχει ταβάνι η ικανότητά τους. Όλοι θέλουμε να είναι ένα κλικ πάνω από εμάς τα παιδιά, αλλά δεν έγινε κάτι και αν δε γίνουν μεγάλα και τρανά.
Και θα σου πω και κάτι ακόμα: Τη μεγαλύτερη συμβολή, την έχει η μάνα στο μεγάλωμα του παιδιού. Αν η μάνα μεταδίδει την ηρεμία και τη σιγουριά, τότε έτσι θα είναι και το παιδί. Συνήθως οι μανάδες είναι υπεραγχωτικές και υπερπροστατευτικές και αυτό το μεταδίδουν, δυστυχώς.

 

[assofmaria]

Όλα τα παιδιά είναι δύσκολα πλέον.
Ζουν σε ένα δύσκολο κόσμο, τα έχουμε αγχώσει φοβερά, τους δίνουμε ευθύνες ενηλίκων και τα προετοιμάζουμε για το μέλλον. Καμία σχέση με τη δική μας παιδική και εφηβική ηλικία.
Εδώ θα διαφωνήσω στο εξής: Γιατί πρέπει να θεωρούμαστε επιτυχημένοι πατεράδες ή όχι, ανάλογα με την πρόοδο των παιδιών; Εμείς έχουμε την υποχρέωση να τα κάνουμε να μπορούν να συμβιώνουν αρμονικά μέσα σε μία κοινωνία, να μπορούν να αγαπούν τους συνανθρώπους τους και να προσπαθούν πάντα για το καλό τους.
Αν αυτό το πέτυχες, μια χαρά επιτυχημένα είναι τα παιδιά κι εσύ και ας μη σπουδάσουν ποτέ και ας έχει ταβάνι η ικανότητά τους. Όλοι θέλουμε να είναι ένα κλικ πάνω από εμάς τα παιδιά, αλλά δεν έγινε κάτι και αν δε γίνουν μεγάλα και τρανά.
Και θα σου πω και κάτι ακόμα: Τη μεγαλύτερη συμβολή, την έχει η μάνα στο μεγάλωμα του παιδιού. Αν η μάνα μεταδίδει την ηρεμία και τη σιγουριά, τότε έτσι θα είναι και το παιδί. Συνήθως οι μανάδες είναι υπεραγχωτικές και υπερπροστατευτικές και αυτό το μεταδίδουν, δυστυχώς.

Δεν μίλησα για επιτυχία, αλλά για ευτυχία. Η επιτυχία είναι κάτι υποκειμενικό, η ευτυχία είναι. Οποιοσδήποτε πατέρας δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος αν τα παιδιά τους δεν είναι πετυχημένα. Αυτό ήθελα να εκφράσω, ίσως δεν το έκανα καλά.

Εννοείται ότι συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι επιτυχία δεν είναι μόνο η ακαδημαϊκή, είναι πρωτίστως αυτό που αναφέρεις. Επίσης συμφωνώ ότι η μητέρα παίζει μεγαλύτερο ρόλο από τον πατέρα, τουλάχιστον για ένα πατέρα της ηλικίας μου, που γαλουχήθηκε, καλώς ή κακώς, να είναι κυρίως "κουβαλητής" και όχι παιδαγωγός.

Ωστόσο, ο πατέρας δεν παύει ποτέ να αγχώνεται για τα παιδιά και ανησυχεί περισσότερο από την μητέρα γι αυτά. Μπορεί να ακούγεται σεξιστικό, αλλά οι γυναίκες είναι γενικώς πιο εγωκεντρικές. Αν τα παιδιά ακολουθούν τον δρόμο τους, δεν ανησυχούν ιδιαίτερα. Οι άνδρες είναι αλλιώς. Ακόμα και όταν τα πράγματα βαίνουν καλώς για τα παιδιά, βρίσκονται σε επιφυλακή. Έχω μείνει πολλές νύκτες ξύπνιος μέχρι να γυρίσουν σπίτι, την ώρα που η σύζυγός μου ροχαλίζει. Έχω περάσει πολλές ώρες σκεπτόμενος "Τι θα γίνει αν...", ενώ η σύζυγός μου είναι μακάρια για την πορεία των παιδιών. Είναι μια "κατάρα" του άνδρα, μεγάλυτερη και από την κατάρη της ανάγκης για σεξ. Δυστυχώς, τα στερεότυπα δεν την αναγνωρίζουν...

 

[Alberto2]

Δεν μίλησα για επιτυχία, αλλά για ευτυχία. Η επιτυχία είναι κάτι υποκειμενικό, η ευτυχία είναι. Οποιοσδήποτε πατέρας δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος αν τα παιδιά τους δεν είναι πετυχημένα. Αυτό ήθελα να εκφράσω, ίσως δεν το έκανα καλά.

Εννοείται ότι συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι επιτυχία δεν είναι μόνο η ακαδημαϊκή, είναι πρωτίστως αυτό που αναφέρεις. Επίσης συμφωνώ ότι η μητέρα παίζει μεγαλύτερο ρόλο από τον πατέρα, τουλάχιστον για ένα πατέρα της ηλικίας μου, που γαλουχήθηκε, καλώς ή κακώς, να είναι κυρίως "κουβαλητής" και όχι παιδαγωγός.

Ωστόσο, ο πατέρας δεν παύει ποτέ να αγχώνεται για τα παιδιά και ανησυχεί περισσότερο από την μητέρα γι αυτά. Μπορεί να ακούγεται σεξιστικό, αλλά οι γυναίκες είναι γενικώς πιο εγωκεντρικές. Αν τα παιδιά ακολουθούν τον δρόμο τους, δεν ανησυχούν ιδιαίτερα. Οι άνδρες είναι αλλιώς. Ακόμα και όταν τα πράγματα βαίνουν καλώς για τα παιδιά, βρίσκονται σε επιφυλακή. Έχω μείνει πολλές νύκτες ξύπνιος μέχρι να γυρίσουν σπίτι, την ώρα που η σύζυγός μου ροχαλίζει. Έχω περάσει πολλές ώρες σκεπτόμενος "Τι θα γίνει αν...", ενώ η σύζυγός μου είναι μακάρια για την πορεία των παιδιών. Είναι μια "κατάρα" του άνδρα, μεγάλυτερη και από την κατάρη της ανάγκης για σεξ. Δυστυχώς, τα στερεότυπα δεν την αναγνωρίζουν...

πολύ σωστή τοποθέτηση ! Κυρίως εκει που λέμε ότι "Μπορεί να ακούγεται σεξιστικό, αλλά οι γυναίκες είναι γενικώς πιο εγωκεντρικές. Αν τα παιδιά ακολουθούν τον δρόμο τους, δεν ανησυχούν ιδιαίτερα. Οι άνδρες είναι αλλιώς. Ακόμα και όταν τα πράγματα βαίνουν καλώς για τα παιδιά, βρίσκονται σε επιφυλακή.... Οι σύγχρονες γυναίκες έχω εντοπίσει ότι έχουν θεοποιήσει τη χαλαρότητα....την έλλειψη πίεσης , την έλλειψη τσιτώματος απο μέρους τους....Σαν να λένε οτιδήποτε μας αγχώνει μας χαλάει την επιδερμίδα...
Η νεα ανακάλυψη που δεν φαίνεται καθαρά είναι κάτι που αποκαλύπτει το νέο μοντέλο των γυναικών σήμερα και ανατρέπει τα όσα ξέραμε!!!
Οι γυναίκες σήμερα πια ΔΕΝ είναι υπερ του γάμου !!! (αν πρόκειται να μαγειρεύουν και να κυνηγάνε πιτσιρίκια !!! )
Οι γυναίκες τελικά ΔΕΝ είναι υπερ Του γάμου αν τους πει ότι ο άνδρας σε θέλει στήριγμα του 24/24 - 12/12 .
Οι γυναίκες δεν θέλουν γάμου αν πρόκειται αυτές να δουλευουν κι οι άνδρες να έχουν λιγότερα !!!!
Οι γυναίκες Δεν θέλουν το γάμο αν τους πεις ότι ο άνδρας σου πρέπει να είναι προτεραιότητα σου σε όλα !!!!!

 

[Alberto2]

να το λέμε επίσημα.Κάτι σαν αστικός μύθος ότι οι γυναίκες θέλουν γάμο....ψέμα!!!!! Θέλουν εύκολο βολικό και υπο προυποθέσεις γάμο οι γυναίκες.

 

[Sub-Zero]

να το λέμε επίσημα.Κάτι σαν αστικός μύθος ότι οι γυναίκες θέλουν γάμο....ψέμα!!!!! Θέλουν εύκολο βολικό και υπο προυποθέσεις γάμο οι γυναίκες.

Βασικά,παιδί θέλουν.Και τον γάμο για κοινωνικούς λόγους,αφού ανύπαντρη μητέρα ακόμα δεν είναι συμβατή με την ελληνική κοινωνία

 

[Διαγραμμένο μέλος 234310]

Τα πρέπει ειναι για ανόητους. Ο καθένας κάνει οτι γουστάρει δεν υπάρχει κανένα πρέπει σε αυτή τη ζωή σε επιλογές ανθρώπων όσο αυτές δεν βλάπτουν κανέναν άλλον.

εγω θα ελεγα "καλο θα ειναι" και οχι "πρεπει"

 

[Backpacker]

εγω θα ελεγα "καλο θα ειναι" και οχι "πρεπει"

To καλό του καθενός ειναι διαφορετικό όμως φίλε μου. Αλλο καλό θέλω εγώ για μένα άλλο εσύ για σένα τελείως άλλο από τα δικά μας κάποιος τρίτος.

Η ψυχολογία λέει ότι όσοι προσπαθούν να "επιβάλλουν" τις δικές τους αποφάσεις ζωής που πήραν και σε άλλους δεν τα έχουν καθόλου καλά με τις επιλογές τους και είναι δυστυχείς. Δεν το παραδέχονται ούτε στους εαυτούς τους και απλά προσπαθούν να κάνουν και άλλους να δυστυχήσουν για να μη νιώθουν "μονοι" στα λάθη που κάνανε.Όσο πιο καλά βλέπουν να είναι κάποιος που έχει πάρει διαφορετικό δρόμο ζωής τόσο πιο πολύ προσπαθούν να τον στιγματίσουν ή να τον συνετίσουν.

Κάποιος που είναι καλά με τις επιλογές του και την ζωή του δεν υπάρχει περίπτωση να ασχοληθεί αρνητικά με το τι κάνει κάποιος άλλος. Κάποιος που είναι πραγματικά ευτυχισμένος και χαρούμενος με τη ζωή του θέλει να είναι και οι άλλοι το ίδιο με όποιον τρόπο και να το καταφέρουν.

 

[Διαγραμμένο μέλος 234310]

To καλό του καθενός ειναι διαφορετικό όμως φίλε μου. Αλλο καλό θέλω εγώ για μένα άλλο εσύ για σένα τελείως άλλο από τα δικά μας κάποιος τρίτος.

Η ψυχολογία λέει ότι όσοι προσπαθούν να "επιβάλλουν" τις δικές τους αποφάσεις ζωής που πήραν και σε άλλους δεν τα έχουν καθόλου καλά με τις επιλογές τους και είναι δυστυχείς. Δεν το παραδέχονται ούτε στους εαυτούς τους και απλά προσπαθούν να κάνουν και άλλους να δυστυχήσουν για να μη νιώθουν "μονοι" στα λάθη που κάνανε.

Εχω γνωρισει πολλους που μετανιωσαν που παντρευτηκαν αλλα οχι που εκαναν παιδια.Οσο σκατα και αν ζησανε για να τα μεγαλωσουν.

 

[Alberto2]

επιμένω γιατί θεωρώ ότι "αποκαλύπτεται" το αληθινό πρόσωπο των γυναικών όταν γίνεται κοινά αποδεκτή η άποψη ότι τελικά οι γυναίκες....ΔΕΝ θέλουν έναν κλασικό γάμο.Μύθος ότι κυνηγάνε το μύθο.
Κυνηγάνε ένα τεμπέλικο γάμο.Ένα εύκολο γάμο.Ένα γάμο στα μέτρα τους.Άλλο το ένα άλλο το άλλο...

 

[solomos]

Κάθε ιστορία είναι διαφορετική. Ο γάμος μπορεί να είναι ευτυχία ή για κάποιον. Πρωταρχική σημασία έχει να ταιριάζουν τα χνωτα σας που έλεγαν κ οι παλιοί κ ήταν πολύ σοφό.
Αξίζει μόνο για τα παιδιά. Η γυναίκα θα αλλάξει σίγουρα, από γατούλα θα γίνει καριολα λυκόσκυλο κ κάθε μέρα θα θέλει να σε φάει. Εσύ θα τις φταις για ολα. Θα δίνεις 1 θα θέλει 2. Θα δίνεις 2 θα θέλει 4. Κλπ. Δε μιλάω για μόνο για χρηματα, μπορεί να είναι οικονομικά ανεξάρτητη, αλλά κ σε συναισθήματα, βοήθεια, στήριξη κλπ. Φυσικά φταίνε κ οι γέννες, περίοδοι, ορμονες, εμμηνόπαυση, ευθύνες κλπ. Μιλάω για το 90% των περιπτώσεων. Πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις που στηρίζουν τον άντρα τους. Αν σου κατσει είναι καλύτερο κ από τζόκερ.
ο γάμος είναι πραγματικά ένα πλοίο με δύο καπετάνιους. Πρέπει κ οι δύο να θέλουν να πάνε στον ίδιο προορισμό. Και να ξέρουν πού να θέλουν να πάνε.

 

[flyman29]

Plan 75

Government program Plan 75 encourages senior citizens to be euthanized to remedy an aged society. An elderly woman whose means of survival are vanishing, a pragmatic Plan 75 salesman, and a Filipino laborer face choices of life and death.

Πολύ ενδιαφέρουσα ταινία. Σε μια κοινωνία που έχει γεμίσει γερόντια τα ενθαρρύνουν σε ευθανασία.
Για να βγαίνει σε ταινία πιστεύω πως έχει περάσει από το μυαλό κάποιων ήδη.

Η απαξίωση της απόκτησης παιδιών από τη φεμιναζιστική woke θολοκουλτούρα εκεί θα οδηγήσει. Ατομικά μπορεί κάποιος να μη θέλει ή να μη μπορεί και είναι απόλυτα σεβαστό,αλλά είναι τελείως διαφορετικό να του το επιβάλει η θολοκουλτούρα και να ξυπνάνε ειδικά οι γυναίκες στα 40 και να θυμούνται να γίνουν μητέρες. Δυσκολάκι.
Κοινωνικά όμως εκεί θα πάει το πράγμα. Χώρες γεμάτες υπερήλικες που θα επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό και τους ελάχιστους νέους που δουλεύουν.

 

[Διαγραμμένο μέλος 192601]

https://twitter.com/i/web/status/1761440958384676990

 

[tsigkoleletos]

Τύποι μου καλημέρα και χρόνια πολλά. Είμαι στα πρόθυρα των πρώτων άντα και όπως καταλαβαίνετε όλοι μου οι φίλοι και γνωστοί είναι είτε κάπου εκεί είτε μεγαλύτεροι. Οπότε το θέμα της συγκατοίκησης, γάμου, οικογένειας έχει αρχίσει να αναφέρεται σιγά σιγά όλο και περισσότερο.

Από ότι έχω καταλάβει πολλοί συναγωνιστές εδώ μέσα είναι ή υπήρξαν παντρεμένοι, με παιδιά ή χωρίς. Θα ήθελα να μας καταθέσουν τη γνώμη τους αν μπορούν, άξιζε η όλη διαδικασία; Άξιζε για τη συντροφικότητα, άξιζε μόνο για το παιδί, μήπως δεν άξιζε καθόλου; Το έχουν μετανιώσει;

Επίσης ας μας πουν τη γνώμη τους και οι εργένηδες άνω των 40, αυτοί τι πιστεύουν, γουστάρουν ή το ψάχνουν για οικογένεια;

Προσωπικά είμαι μάλλον εναντίον του γάμου, έχω φτάσει κάποιες φορές κοντά σε συγκατοίκηση, αλλά στο τέλος κώλωσα. Θεωρώ πως η οικογένεια κρατά τον άνδρα πίσω.

τυπε παντρευτηκες τελικα?

 

[padepadou]

τυπε παντρευτηκες τελικα?

Εχει να μπεί από τον Ιούλιο του 2023.Οπότε πάει τον έκλεισε μέσα η γυναίκα.

 

[Διαγραμμένο μέλος 234310]

Κάθε ιστορία είναι διαφορετική. Ο γάμος μπορεί να είναι ευτυχία ή για κάποιον. Πρωταρχική σημασία έχει να ταιριάζουν τα χνωτα σας που έλεγαν κ οι παλιοί κ ήταν πολύ σοφό.
Αξίζει μόνο για τα παιδιά. Η γυναίκα θα αλλάξει σίγουρα, από γατούλα θα γίνει καριολα λυκόσκυλο κ κάθε μέρα θα θέλει να σε φάει. Εσύ θα τις φταις για ολα. Θα δίνεις 1 θα θέλει 2. Θα δίνεις 2 θα θέλει 4. Κλπ. Δε μιλάω για μόνο για χρηματα, μπορεί να είναι οικονομικά ανεξάρτητη, αλλά κ σε συναισθήματα, βοήθεια, στήριξη κλπ. Φυσικά φταίνε κ οι γέννες, περίοδοι, ορμονες, εμμηνόπαυση, ευθύνες κλπ. Μιλάω για το 90% των περιπτώσεων. Πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις που στηρίζουν τον άντρα τους. Αν σου κατσει είναι καλύτερο κ από τζόκερ.
ο γάμος είναι πραγματικά ένα πλοίο με δύο καπετάνιους. Πρέπει κ οι δύο να θέλουν να πάνε στον ίδιο προορισμό. Και να ξέρουν πού να θέλουν να πάνε.

o γαμος ειναι σαν να μπαινεις μεσα σε ενα αεροπλανο που εχει 80% πιθανοτητες να πεσει

 

[Μελίνα magicgirls...]

Φυσικα και αξιζει η δημιουργια οικογενειας αρκει να σου μενει μπατζετ για πουτανες και εσκορτ.

Άστο αγόρι μου , μη παντρευτείς καλύτερα!
Γιατί να μπεις σε κλουβί?
Γαμα αβέρτα να το χαρείς!

 

[vladgr]

o γαμος ειναι σαν να μπαινεις μεσα σε ενα αεροπλανο που εχει 80% πιθανοτητες να πεσει

ο γαμος ειναι σαν ενα κάστρο οποιοσ ειναι μεσα θελει να βγει εξω και οποιοσ ειναι εξω θελαι να μπει μεσα...

 

[Διαγραμμένο μέλος 234310]

ο γαμος ειναι σαν ενα κάστρο οποιοσ ειναι μεσα θελει να βγει εξω και οποιοσ ειναι εξω θελαι να μπει μεσα...

εγω δε θελω να μπω μεσα

 

[ΜΕΝΕΔΗΜΟΣ]

Άστο αγόρι μου , μη παντρευτείς καλύτερα!
Γιατί να μπεις σε κλουβί?
Γαμα αβέρτα να το χαρείς!

Με αυτό συμφωνώ απόλυτα.

Η ανάρτηση συγχωνεύτηκε αυτόματα: 25 Φεβ 2024

ο γαμος ειναι σαν ενα κάστρο οποιοσ ειναι μεσα θελει να βγει εξω και οποιοσ ειναι εξω θελαι να μπει μεσα...

Ε με τα διαζύγια που βλέπουμε γύρω μας δεν νομίζω να είναι πολλά τα κορόιδα που θέλουν να μπουν μέσα

 

[Sub-Zero]

Ε με τα διαζύγια που βλέπουμε γύρω μας δεν νομίζω να είναι πολλά τα κορόιδα που θέλουν να μπουν μέσα

Κι όμως,οι περισσότεροι είναι

Περιμένουν πρώτα να καούν κι αυτοί,και μετά να μάθουν