ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ…
Χάρηκα πολύ που η διπλή ολυμπιονίκης
Άννα Κορακάκη κέρδισε δύο μετάλλια, εκ των οποίων ένα χρυσό, αλλά είμαι υπερήφανος για άλλους, διαφορετικούς λόγους
του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Ο
Τάκης Θεοδωρόπουλος, στην
Καθημερινή της 11ης Αυγούστου, έγραψε για το «ξεδιάντροπο εμείς» και με τον τρόπο του έφερε στο προσκήνιο το εγώ της Άννας Κορακάκη, που χάρη σε αυτό ανέβηκε στο ψηλότερο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων. Ακούστηκε έτσι στο Ρίο και ο ελληνικός εθνικός ύμνος –αυτόν που φτύνουν οι πραιτωριανοί και οπαδοί της «
πρώτη φορά Aριστερά» στα Εξάρχεια.
Αν κάτι λοιπόν με κάνει υπερήφανο, είναι αυτό το εγώ της Άννας Κορακάκη, που δείχνει εμπιστοσύνη στον εαυτό της. Ένα εγώ που απεχθάνεται: τον κρατισμό και την διαφθορά του, τους πολιτικάντηδες και τις απάτες τους, τους κομπιναδόρους και την διαπλοκή τους, τους χαμοσερνόμενους που γλύφουν για να πάνε μπροστά.
Από την άλλη, υπάρχει το εμείς της υποκρισίας. Είναι δυνατόν να είναι υπερήφανοι για την Άννα οι απολογητές δολοφόνων, οι θαυμαστές σφαγέων, οι υπερασπιστές θρασύδειλων τρομοκρατών και οι αδίστακτοι καταπατητές ατομικών δικαιωμάτων; Νοείται να είναι υπερήφανοι οι θεωρητικοί της αντιαριστείας και αυτοί που λένε ότι η εργασία είναι «χολέρα»;
Την Άννα Κορακάκη δεν την γνωρίζω, αλλά από αυτά που την άκουσα να λέει κατάλαβα ότι η 20χρονη ολυμπιονίκης είναι ένα άτομο εκατό τοις εκατό υπεύθυνο για όσα συμβαίνουν στην ζωή του. Είναι στην πραγματικότητα ο Ανώτερος Εαυτός της που σχεδιάζει την ζωή για να ωριμάσει η ψυχή του. συνεπώς, άτομα όπως η Άννα Κορακάκη εκλαμβάνουν και αντιμετωπίζουν κάθε δυσκολία που συναντούν στο μονοπάτι της ζωής τους ως διαδικασία μάθησης.
Πρόκειται για άτομα απελευθερωμένα, που έχουν ταλέντο και εξαιρετική ικανότητα για αυτοβελτίωση. Ο νους στα άτομα αυτά εξελίσσεται συνεχώς και, μέσα από υψηλούς βαθμούς αυτοσυγκέντρωσης, τα οδηγεί προς την αριστεία. Αυτήν ακριβώς που καταδικάζουν οι κυβερνώντες –και όχι μόνον αυτοί. Στην χρεοκοπημένη σε πολλά επίπεδα Ελλάδα, η αριστεία θεωρείται «πληγή». Είναι καλή μόνον για να την επικαλούνται γελοίοι άνθρωποι της εξουσίας και της συναλλαγής όταν τούς βολεύει.
Η Άννα Κορακάκη είναι η εξαίρεση. Ευχή μας είναι δε να μην ενδώσει κάποτε στις σειρήνες της πολιτικής για να καταντήσει θλιβερή πολιτική φιγούρα, όπως κάποιες άλλες Ελληνίδες αθλήτριες. Υπάρχουν αρκετοί άλλοι τομείς στην ζωή όπου μπορεί να συνεχίσει να διαπρέπει και να αριστεύει, όπως το αξίζει και το απέδειξε.
πηγη:
Τ.Θ., 11 ΑΥΓ.
Το ξεδιάντροπο «εμείς»