Πολ Κρούγκμαν - Στον «προφήτη» της κρίσης το Νόμπελ*
55χρονος, προοδευτικός (νεοκεϊνσιανός, κατά πολλούς) οικονομολόγος και αρθρογράφος των «New York Times», που τιμήθηκε από τη Σουηδική Βασιλική Ακαδημία Επιστημών «για την ανάλυσή του για τις μορφές του διεθνούς εμπορίου και τη γεωγραφική κατανομή της οικονομικής δραστηριότητας». Γέννημα-θρέμμα της Νέας Υόρκης, σπούδασε οικονομικά στο Yale και στο MIT και αναγνωρίστηκε σύντομα ως ένα από τα πιο κοφτερά μυαλά της παγκόσμιας οικονομίας. Ανανέωσε την κλασική θεωρία του συγκριτικού πλεονεκτήματος, εξηγώντας γιατί στο παγκόσμιο εμπόριο κυριαρχούν λίγες χώρες με μικρές διαφορές μεταξύ τους και γιατί ορισμένες χώρες εισάγουν τα ίδια προϊόντα με αυτά που εξάγουν. Πρότεινε, επίσης, ένα νέο «New Deal», με περισσότερη έμφαση στο κοινωνικό κράτος και στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και λιγότερη στις αμυντικές δαπάνες.
Εκείνος ήταν από τους πρώτους που προειδοποίησαν για τη «φούσκα» των ακινήτων στις ΗΠΑ, για τις συνέπειες της απορρύθμισης της αγοράς ενέργειας της Καλιφόρνιας και για τη διόγκωση της κοινωνικής ανισότητας που θα έφερνε η πολιτική της κυβέρνησης Μπους. Αυτό που πραγματικά χρωστάμε στον Πολ Κρούγκμαν, όμως, είναι το γεγονός ότι με τα άρθρα και τα βιβλία του εκλαΐκευσε την οικονομική επιστήμη, χρησιμοποιώντας όρους, εκφράσεις και παραδείγματα που την έκαναν πιο προσιτή και εύληπτη στο μέσο πολίτη.
Σε όλη τη σταδιοδρομία του έμεινε πιστός σε τέσσερις «χρυσούς» κανόνες: Να ακούς τους επαΐοντες, να αμφισβητείς την υπόθεση, να τολμάς να φαίνεσαι χαζός και να απλοποιείς. Τήρησε, επίσης, με ευλάβεια και ένα πέμπτο: Μείνε μακριά από τη δημόσια διοίκηση! Η εμπειρία από τη συμμετοχή του στο συμβούλιο οικονομικών εμπειρογνωμόνων του Ρόναλντ Ρίγκαν τον δίδαξε ότι «οι περισσότεροι ανώτεροι αξιωματούχοι δεν έχουν ιδέα για τι πράγμα μιλάνε»
*
55χρονος, προοδευτικός (νεοκεϊνσιανός, κατά πολλούς) οικονομολόγος και αρθρογράφος των «New York Times», που τιμήθηκε από τη Σουηδική Βασιλική Ακαδημία Επιστημών «για την ανάλυσή του για τις μορφές του διεθνούς εμπορίου και τη γεωγραφική κατανομή της οικονομικής δραστηριότητας». Γέννημα-θρέμμα της Νέας Υόρκης, σπούδασε οικονομικά στο Yale και στο MIT και αναγνωρίστηκε σύντομα ως ένα από τα πιο κοφτερά μυαλά της παγκόσμιας οικονομίας. Ανανέωσε την κλασική θεωρία του συγκριτικού πλεονεκτήματος, εξηγώντας γιατί στο παγκόσμιο εμπόριο κυριαρχούν λίγες χώρες με μικρές διαφορές μεταξύ τους και γιατί ορισμένες χώρες εισάγουν τα ίδια προϊόντα με αυτά που εξάγουν. Πρότεινε, επίσης, ένα νέο «New Deal», με περισσότερη έμφαση στο κοινωνικό κράτος και στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και λιγότερη στις αμυντικές δαπάνες.
Εκείνος ήταν από τους πρώτους που προειδοποίησαν για τη «φούσκα» των ακινήτων στις ΗΠΑ, για τις συνέπειες της απορρύθμισης της αγοράς ενέργειας της Καλιφόρνιας και για τη διόγκωση της κοινωνικής ανισότητας που θα έφερνε η πολιτική της κυβέρνησης Μπους. Αυτό που πραγματικά χρωστάμε στον Πολ Κρούγκμαν, όμως, είναι το γεγονός ότι με τα άρθρα και τα βιβλία του εκλαΐκευσε την οικονομική επιστήμη, χρησιμοποιώντας όρους, εκφράσεις και παραδείγματα που την έκαναν πιο προσιτή και εύληπτη στο μέσο πολίτη.
Σε όλη τη σταδιοδρομία του έμεινε πιστός σε τέσσερις «χρυσούς» κανόνες: Να ακούς τους επαΐοντες, να αμφισβητείς την υπόθεση, να τολμάς να φαίνεσαι χαζός και να απλοποιείς. Τήρησε, επίσης, με ευλάβεια και ένα πέμπτο: Μείνε μακριά από τη δημόσια διοίκηση! Η εμπειρία από τη συμμετοχή του στο συμβούλιο οικονομικών εμπειρογνωμόνων του Ρόναλντ Ρίγκαν τον δίδαξε ότι «οι περισσότεροι ανώτεροι αξιωματούχοι δεν έχουν ιδέα για τι πράγμα μιλάνε»
*
τι να κάνω ρε αδέλφια 
