Δέν είναι άσχετοι, αντίθετοι είναι. Έτσι καί αποδειχθούν πραγματικοί αριστεροί βέβαια. Εκεί ξέχνα ότι ήξερες. Τό πρόβλημα είναι ότι θά είναι ασύμβατοι μέ τό κυρίαρχο σύστημα έν προκειμένω, άρα είναι θέμα στρατηγικής μάχης καί αποτελέσματος, όχι ασχετοσύνης μέ τό τί επικρατεί καί πώς πιέζει ή πώς λειτουργούν τά οικονομικιστικά εντός συμβατικής πολιτικής έναντι τού γενικού οικονομικού συστήματος.
Άν είναι αριστεροί θά κάνουν τιμονιά. Άν είναι γιαλαντζί θά κάνουν θέατρο. Ό κόσμος δέν είναι τρελός, έδωσε υπομονή ατελείωτη στίς συντηρητικές λύσεις καί ούτε βελτίωση είδε ούτε προοπτική. Άκουσε, ψήφησε, καί πλήρωσε τήν συντηρητική οδό. Έλαβε 4 χρόνια χωρίς βελτίωση αλλά αντίθετα συνεχή πτώση τού βιοτικού καί εργασιακού επιπέδου, είναι υπερβολικά σέ κάθε κοινωνία καί εποχή όπως καί νά τό δούμε.
Άν αποφασίσει ρίσκο τότε θά τό αναθέσει σέ αντιθέτου λογικής παράταξη. Τό θέμα είναι μήν πάει αμαχητί σέ όποιον τελικό συμβιβασμό καί νά επιτύχει κάτι βιώσιμο καί απτά καλύτερο. Δέν γίνεται πάντα με συντηριτισμό, δέν υπάρχουν πάντα περιθώρια ασφάλειας, εξαντλήθηκαν. Αφού οί τροικανοί μάς χορέψαν τσάμικο, παίζει καί νά τό γυρίσουμε σέ καλαματιανό. Στήν τελική υπάρχει καί ό χορός τού Ζαλόγγου καί σέ γράφει ή ιστορία. Αφού πολιορκούν ασφυκτικά τόσο καιρό, έ αυτοί καί φταίνε γιά πιθανή ηρωική έξοδο.