τα 60 δις (αν μιλας για τοκοχρεωλύσια) σε ΑΕΠ 300 είναι απόλυτα διαχειρίσιμα.
Εσαεί.
Γιατί δεν το κατάφεραν ...ρώτα τον ΠΑΠ.
Με τα ΑΝ δεν μπορεί να κάνεις κουβέντα.
Όμως η ΝΔ πρόβλημα δανεισμού δεν είχε.
Το πρόβλημα δανεισμού είναι 100% δημιουργία ΠΑΣΟΚ.
Έτσι είναι.
Ρε Τύπε, από τη στιγμή που έχει έλλειμα, ΦΥΣΙΚΑ και δε θα δανειστεί μόνο αυτά που χρειαζονται για τόκους και χρεολύσια. Άσε που αν δανείζεσαι για να πληρώσεις τόκους, το μόνο που κάνεις είναι να αυξάνεις το κεφάλαιο και την επόμενη χρονιά να πρέπει να δανειστείς πολλά περισσότερα. Πώς νομίζεις δηλαδή ότι έφτασε ο δανεισμός στο 115% του ΑΕΠ από το 32%; Μόνο με τους τόκους; Τα ελείμματά μας χρηματοδοτούσαμε. Σε ρωτάω όμως: ξέρεις καμία τράπεζα να δανείζει μια επιχείρηση που επί 30 χρόνια δεν έχει βγάλει κέρδος ούτε μια χρονιά και που τα δάνειά της έχουν φτάσει τα ακαθάριστα έσοδά της και τα έχουν ξεπεράσει; Το πρόβλημα μιας επιχείρησης ή ενός νοικοκυριού είναι το πώς θα συνεχίζει να καλύπτει τη χασούρα του ή την κατανάλωση πέρα από τις δυνατότητές του ή το πώς θα έχει περισσότερα έσοδα ώστε όχι μόνο να μη χρειάζεται να δανείζεται αλλά να αρχίσει να αποπληρώνει τα δάνειά του; Τι δεν έχουν πει οι μαλάκες οι πολιτικοί: ότι τα επιτόκια (spreads) δεν ανέβηκαν μόνο επειδή το έλλειμα ήταν στο 13% (ή θα ήταν στο 10% κατά Σαμαρά, λες και το 10% είναι κανένα κατόρθωμα). Αυτό θα μπορούσε να είναι και συγκυριακό λόγω της κατάστασης, όπως ήταν και για την Ιταλία, και την Ισπανία, και την Πορτογαλία και ένα σωρό άλλες χώρες. Και τα αντίστοιχα επιτόκια των χωρών αυτών αυξήθηκαν, αλλά δεν έφτασαν στο 10%-12%. Ούτε το ότι βγήκαμε και είπαμε ότι το έλειμμα και το χρέος ήταν παραπάνω από αυτό που ξέρανε ήταν τόσο που επηρέασε την κατάσταση. Μόνος του ο Σαμαράς το είπε ότι μέχρι τον Ιανουάριο, τα επιτόκια ήταν σε επίπεδα που δεν είχαν ξεφύγει από τον έλεγχο όταν δηλαδή όλοι ξέραμε για το 12-13% έλλειμα. Εκείνο που ανακαλύφθηκε τον Ιανουάριο ήταν ότι στην πραγματικότητα, ακόμα και αυτά που ανακοινώσαμε εν είναι σίγουρο ότι απεικονίζουν την πραγματικότητα, επειδή το Ελληνικό Δημόσιο με ευθύνη ΟΛΩΝ των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης, τηρεί τα λογιστικά του βιβλία με τις μπακάλικες πρακτικές της δεκαετίας του '50. Είναι δηλαδή πολύ πιθανό το πραγματικό (όχι το επίσημο) χρέος να είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από αυτό που ανακοινώσαμε, αλλά ούτε και εμείς δεν το ξέρουμε αυτό γιατί με τα μαγειρέματα που έγιναν πριν την είσοδο στο ευρώ (και που - επισήμως - συνεχίστηκαν για πολύ καιρό μετά, μέχρι το 2006-2007) μεγάλο μέρος του χρέους μασκαρεύτηκε σε τιτλοποίηση μελλοντικών εσόδων, ώστε να δείχνουμε μικρότερο χρέος από αυτό που έχουμε στην πραγματικότητα. Αυτές οι τιτλοποιήσεις, δεν γίνεται λογιστικά να απεικονιστούν στα δημόσια οικονομικά επειδή δεν υπάρχει σχετικός λογαριασμός προβλέψεων από μελλοντικές υποχρεώσεις, αφού στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ακριβώς υποχρέωση καταβολής από το δημόσιο ταμείο, αλλά η στέρηση μελλοντικών εσόδων από το δημόσιο ταμείο (που κανονικά θα χρησιμοποιούνταν για την αποπληρωμή των δανείων που πήραμε με τη μορφή των τιτλοποιημένων μελλοντικών εσόδων). Στη μία περίπτωση δηλαδή παίρνεις το δάνειο, το εμφανίζεις στον ισολογισμό σου και το αποπληρώνεις μελλοντικά από τα έσοδά σου, ενώ στην άλλη περίπτωση παίρνεις το δάνειο, δεν το εμφανίζεις στον ισολογισμό σου και ο δανειστής σου παίρνει τα έσοδα απευθείας από το φορέα που έχει τα έσοδα (ΟΠΑΠ, ΤΕΟ κ.λπ.) ως τοκοχρεωλυτικές καταβολές για τις οποίες ούτε το κεφάλαιο γνωρίζουμε ποιό ήταν πραγματικά, ούτε και το επιτόκιο.
Θα μου πεις, ότι αυτό το έκαναν λίγο-πολύ και άλλες χώρες... Σύμφωνοι, δεν ανακαλύψαμε και τον τροχό. Άλλο όμως να το κάνει αυτό μια χώρα που έχει μια όπως και να το κάνεις πιο ισχυρή οικονομία και που έχει πιο διαχειρίσιμο χρέος από σένα (γιατί εμείς παλεύαμε με νύχια και με δόντια να μην περάσουμε το 100% του ΑΕΠ, όταν οι άλλοι ήταν προ κρίσης κοντά στο 75-80%) και το έκαναν σε μικρότερο βαθμό και άλλο να το κάνεις εσύ που ως χώρα ψάχνεις να δανειστείς για να βγάλεις το μήνα, επειδή τα έσοδά σου δε φτάνουν ούτε για να καλύψεις τα τρέχοντα λειτουργικά σου έσοδα. Είμαστε δηλαδή στη φάση του "είπαν του τρελού να χέσει, κι αυτός ξεκωλώθηκε".
Όταν λοιπόν οι αγορές ανακάλυψαν ότι η έκταση της χρήσης αυτών των τιτλοποιημένων μελλοντικών εσόδων ήταν (επισήμως) δυσανάλογο σε σχέση με τα ήδη υπάρχοντα χρέη σκέφτονται δύο πράγματα:
1. Με τα ως τώρα έσοδα από αυτά που παραχωρούνται μελλοντικά, η ψωροκώσταινα είχε έλειμμα (επισήμως) 3-3,5% και ανεπισήμως 4-5%. Άρα τώρα που δε θα έχει ούτε αυτά τα έσοδα, το έλειμμα θα αυξηθει (λόγω της στέρησης εσόδων), άρα αυξάνεται και ο κίνδυνος της αποπληρωμής του υπάρχοντος χρέους
2. Και καλά να έχουν μόνο αυτά της Goldman.. Αν έχουν και άλλα της Smith & Wesson, όπου θα παραχωρούν και τα έσοδα από μελλοντικούς φόρους που να το ξέρουμε; Αυτοί είναι αδίστακτοι καραγκιόζηδες, που για να βρουν ρευστό μπορούν να τιτλοποιήσουν και τα μελλοντικά έσοδα από την κόρη τους που θα γίνει πουτάνα.
Απόφαση: ΠΟΥΛΑ ΟΣΟ - ΟΣΟ τα ομόλογα των καραγκιόζηδων
Πράξη: Πουλάνε αντί για το 100% της αξίας του ομολόγου στο 99, στο 98, στο 97, στο 96 και πάει λέγοντας... της ονομασtικής αξίας τους και ακόμα πέφτουν. Αποτέλεσμα, το επιτόκιο που παίρνει αυτός που αγοράζει το ομόλογο να παίρνει μεγαλύτερο επιτόκιο από αυτό που αναγράφεται στο ίδιο το ομόλογο, αφού παίρνει το ίδιο ποσό τόκων για λιγότερο κεφάλαιο. Έτσι αν πας να ξαναδανειστείς οι αγοραστές στη δημοπρασία θα απαιτήσουν να πάρουν το ίδιο επιτόκιο που παίρνει ο αγοραστής του προηγούμενου ομολόγου (αλλιώς παίρνουν το πρώτο ομόλογο από την αγορά και έχουν τα ίδια έσοδα, και αφήνουν εσένα κ. υπουργέ των οικονομικών με το χαρτί στο χέρι).
Το πρόβλημα λοιπόν δεν έιναι ότι αποκαλύφθηκαν οι μαϊμουδιές. Κάποια στιγμή θα έβγαιναν στη φόρα, είτε τώρα είτε αργότερα. Ούτε το πρόβλημα ήταν ότι έγιναν οι μαϊμουδιές. Το πρόβλημα είναι ότι στην πραγματικότητα ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ πόσες τέτοιες μαϊμουδιές έχουν γίνει γιατί το Γενικό Λογιστήριο παρουσιάζει εικόνα λογιστηρίου από μπακάλικο της δεκαετίας του 1950 (κάτι σαν το Ζήκο από το Μπακαλόγατο). Ε, ποιός θα δάνειζε σε επιχείρηση που έχει για λογιστή το Ζήκο από το Μπακαλόγατο;
καλωςηρθες στο θεατρο του παραλογου φιλε
