Δεν έχουμε καταλάβει κάτι ΠΟΛΥ βασικό: Είμαστε μια οικονομία που εξάγει ελάχιστα και εισάγει τα πάντα (όποιος ενδιαφέρεται ας δει τα στοιχεία του εμπορικού μας ισοζυγίου από... πάντα). Το 80% του ΑΕΠ μας παράγεται εσωτερικά (είτε από το Δημόσιο, είτε από τους ιδιώτες). Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι το 80% του ρυθμού ανάπτυξης που παρουσίαζε η Ελλάδα ήταν πλασματικό (αφού ουσιαστικά, το 80% του κεφαλαίου - εργασία, χρήμα, αγαθά υπηρεσίες, εδώ μέσα γύριζε). Το υπόλοιπο 20% ήταν κυρίως από τη ναυτιλία (όποια έχουμε) και λιγότερο από τον τουρισμό (από περ. 10% το 2000 έπεσε στο περ. 3,5% του ΑΕΠ το 2009). Αφού λοιπόν το 80% του ΑΕΠ παράγεται και εσωτερικά η πραγματική ανάπτυξη (και όχι η τεχνητή που δημιουργούν τα δάνεια και οι επιδοτήσεις) δεν ήταν 4,5% και 5% που έλεγαν οι στατιστικές, αλλά 0,9% με 1%. Αν ο πληθωρισμός αυξανόταν με αυτούς τους ρυθμούς και όχι με 2 και 2,5% που ήταν ο μαγειρεμένος που ανακοινωνόταν από την ΕΣΥΕ (στην πραγματικότητα μπορεί να ήταν και ο διπλάσιος), τότε ίσως θα μπορούσαμε να πούμε ότι το ΑΕΠ μας δικαιολογούσε τα δάνεια που παίρναμε και ότι υπήρχε κάποια πιθανότητα να μπορύμε να επιστρέψουμε τα δανεικά που πήραμε χωρίς να ξαναδανειστούμε. Αυτή τη στιγμή, το μόνο που μπορεί να γίνει για να αποπληρώσουμε τα δάνεια του 2000 (αυτά κυρίως λήγουν φέτος και λιγότερο του 2005 και του 2007) είναι να ξαναδανειστούμε, ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ στο μέλλον ότι τα πράγματα θα φτιάξουν. Μόνο που πια αυτό το παραμύθι δεν πουλάει. Αυτό που έπρεπε να γίνει από το 2002 και μετά που πήραμε το Ευρώ, ήταν να κοιτάξουμε να έχουμε πραγματική και όχι πλασματική αύξηση του ΑΕΠ ενισχύοντας τις εξαγωγές ή έστω τον τουρισμό μας. Ούτε το ένα έγινε, ούτε το άλλο. 8 χρόνια μας δανείζουν οι απ'έξω (και οι από μέσα) τρώγοντας το παραμύθι και ελπίζοντας ότι κάτι θα αλλάξει και 8 χρόνια δε βλέπουν να αλλάζει τίποτα. Ε, μας έκατσε και η κρίση και πλέον δεν υπήρχαν περιθώρια να κρυφτούμε άλλο, έπρεπε να πούμε τι σκατά κάνουμε στην πραγματικότητα όλα αυτά τα 8 χρόνια... Δηλαδή το απόλυτο τίποτα... Απλά τρώμε τα λεφτά που μας δανείζουν και περνάμε καλά. Πιθανότητα να πληρώσουμε τα δανεικά από μόνοι μας δεν παίζει. Να μην δανειστούμε επίσης δεν παίζει, γιατί από τα δανεικά έχουμε μάθει να ζούμε. Αν πει ο Τζέφρυ (ή και ο χοντρός να ήταν) "Δεν πληρώνω, κόψτε το λαιμό σας" την άλλη μέρα δε θα είχε να πληρώσει μισθούς και συντάξεις (να θυμίσω ότι τον Ιούλιο είχαν μείνει 800 εκ στο ταμείο - που για τα δεδομένα ενός κράτους είναι ψίχουλα - και περιμέναμε να έρθει η δόση του δανείου της τρόικας για να ξελασπώσουμε).
Ας τα δούμε από την αρχή:
από το 1980 ως το 1998 μας δανείζουν με την προοπτική της Ευρωπαϊκής ενοποίησης (θα μπουν στο club των ισχυρών και θα βελτιωθεί η οικονομία τους, σκέφτονταν)
από το 1999 ως το 2001 μας δάνειζαν με την προοπτική της ένταξης στο Ευρώ (ισχυρό νόμισμα, καλή εποπτεία, δε θα μπορούν να κάνουν κουτσουκέλες, σκέφτονταν οι δανειστές)
από το 2002 ως το 2009 μας δάνειζαν επειδή τους κοροϊδεύαμε, ότι όλα πάνε καλά και ότι όπου να' ναι θα έχουμε και πλεονασματικούς προύπολογισμούς για να μπορούμε να σας επιστρέψουμε σιγά-σιγά τα δανεικά
Ξαφνικά, στο τέλος 2009 ανακαλύπτουν ότι όσα τους λέγαμε 8 χρόνια τώρα για να συνεχίσουμε να δανειζόμαστε, είναι φρέσκος αέρας και ότι στην παγματικότητα πάμε κατά διαόλου και ακόμα παραπέρα. Ε, μαλάκες είναι να μας ξαναδανείσουν; "Παρ' τ΄αρχίδια μου τώρα" σου λένε και καλά κάνουν και το λένε.
Ας υποθέσουμε ότι είχαμε ένα νέο που του δανείζαμε επι χρόνια για να σπουδάσει, να κάνει το μεταπτυχιακό για να πιάσει δουλειά για να αρχίσει να επιστρέφει σιγά-σιγά τα δανεικά. Τελειώνει το μεταπτυχιακό το παληκάρι και μια μέρα έρχεται περιχαρής και λέει: "έπιασα δουλειά. βέβαια στην αρχή ο μισθός θα είναι χαμηλός και θα χρειαστεί να τσοντάρεις κι εσύ κανένα 500αρικάκι το μήνα, αλλά θα κάνω σιγά-σιγά υπερωρίες και θα αρχίσω να σε ξεπληρώνω." Περνάει ο καιρός και κάθε τόσο ο μικρός έρχεται περιχαρής και ανακοινώνει "πήρα αύξηση", "μου έδωσαν bonus", "έκανα 50 ώρες υπερωρία" αλλά και "ρε γαμώτο η ζωή είναι ακριβη, δε βγαίνω παρά τα bonus και τις αυξήσεις και τις υπερωρίες" και κάθε μήνα τραβάει το 500αρικάκι.Αν μετά από 8 χρόνια έρθει και μας πει "μεγάλε σώσε με! με πετάνε έξω από το σπίτι, γιατί έχω απλήρωτα νοίκια και το ρεύμα είναι κομμένο εδώ και 2 μήνες", δε θα απορήσουμε τι στο διάολο έγιναν τόσα μισθά; Θα ρωτήσουμε φυσικά. Οπότε ο νέος αυτός θα μας απαντήσει "ξέρεις ρε μεγάλε; 8 χρόνια σε έχω στο δούλεμα. Αφού από το 500άρικο που μου έδινες κάθε μήνα τα κουτσοέβγάζα πέρα, γιατί να ψάξω για δουλειά; Α, ξέχασα να σου πω ότι και το πτυχίο μου μουσαδένιο είναι... το αγόρασα με το πρώτο 500άρικο που μου έδωσες! Ντρεπομαι βέβαια τώρα που στο λέω, αλλά τώρα καίγομαι να μου δανείσεις 3-4 χιλιάρικα για να πληρώσω τα χρωστούμενα νοίκια και να δώσω και κάτι έναντι στη ΔΕΗ για να μου ξανασυνδέσουν το ρεύμα, αλλά σου υπόσχομαι ότι από σήμερα κιόλας θα ψάξω για δουλειά" Για πείτε ρε παληκάρια που φωνάζετε ότι φταίει ο ένας ή ότι φταίει ο άλλος, εσείς θα τον διαολοστέλνατε το νεαρό, ή δεν θα τον διαολοστέλνατε; Γιατί εγώ, θα τον έστελνα πολύ ευχαρίστως στο διάολο κι ακόμα παραπέρα!