υπάρχουν πολλές διαφορές μεταξύ κράτους και ιδιώτη.
η ταύτισή τους από το νεοφιλελευθερισμό είναι πολιτική επιλογή!
η εκ νέου διάκρισή τους είναι επίσης πολιτική επιλογή!
φυσικά κάθε επιλογή έχει υπέρ και κατά ...
όμως ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΙΑΠΗΔΕΣ στο παρόν φόρουμ δεν
ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ μια ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΠΡΙΝ ΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ;
τότε γιατί απονομιμοποιημένη είναι μόνο η επαναδιαπραγμάτευση;
Σαφώς και υπάρχουν διαφορές και σαφώς και τώρα έχουν καταντήσει να είναι δυσδιάκριτες, ή μάλλον ένα και το αυτό. Σίγουρα είναι μια δυνατή επιλογή ο σαφής και ξεκάθαρος επαναδιαχωρισμός τους. Αλλά μέχρι να γίνει αυτό, απαιτείται αρκετή υπομονή και ενδεχομένως να είναι ένας δρόμος που να απαιτεί αρκετά μεγαλύτερες θυσίες.
Αυτή τη στιγμώ ωστόσο το κράτος δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από ένα μαγαζί. Συμφωνώ ότι δεν είναι πάντα έτσι, αλλά κατάντησε στην πορεία. Όμως ... οι ρίζες για αυτό το φαινόμενο τραβάνε αρκετά μακριά. Τουλάχιστον στη δεκαετία του 70.
Όπως και να χει όμως προς το παρόν το ζήτημα είναι ένα : το κράτος, παίζει με όρους παίχτη της αγοράς , ιδιώτη. Και ως μαγαζί, έναντι της αγοράς έχει φαληρίσει. Απλά τα πράγματα. Και το θέμα είναι ότι δεν έχει να πληρώσει τις υποχρεώσεις του. Τους προμηθευτές, το προσωπικό. Νέτα-σκέτα. Γδέρνουν το λαό με φόρους, μπας και αποφύγουν καμιά απόλυση, αλλά μάταια.
Φυσικά και υπάρχει η δυνατότητα το κράτος να ξαναγίνει κράτος. Ακόμη και για μετασχηματισμό. Δε πρόκειται όμως για δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα...