αν η μαλακια ηταν εργοχειρο θα είχαν κάνει την προίκα τους
ΝΑΙ ΣΤΙΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΒΟΗΘΟΥΝ ΣΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Στην εταιρία «ΧΑΛΥΨ» ΔΟΜΙΚΑ ΥΛΙΚΑ ΑΕ καθ΄ όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου που καταγράφονται «ζημιές» στον ισολογισμό της μέσα σε περιβάλλον οικονομικής ύφεσης εκτελούνται επενδύσεις εκατομμυρίων, οι οποίες μάλιστα είναι και επιδοτούμενες από ευρωπαϊκό δημόσιο άρα και ελληνικό χρήμα.
Η εταιρία ισχυρίζεται ότι με την επένδυση των πέντε σιλό πρώτα και κύρια συμβάλλει στην προστασία του περιβάλλοντος, αλλά και ότι έτσι εξασφαλίζει και τη βιωσιμότητά της.
Δεν είναι καθόλου απίθανο στη μεγαλειώδη φιέστα των εγκαινίων που ετοιμάζει οι ισχυρισμοί της αυτοί να συνδυαστούν και με πανηγυρικές κορόνες κυβερνητικών παραγόντων για την επερχόμενη οικονομική ανάπτυξη και το τέλος της ύφεσης.
Πόσο παραπλανητική όμως μπορεί να είναι για μας και την κοινωνία αυτή η δυνητική ανάπτυξη της οικονομίας, μέσω επενδύσεων στην ήδη υπάρχουσα παραγωγική διαδικασία; Είναι πράγματι όλες οι επενδύσεις μέτρα που βοηθούν στην αντιμετώπιση της ύφεσης; Είναι αλήθεια ότι η δική μας επένδυση βοήθησε την καταναλωτική δυνατότητα όσων εργάστηκαν, και ενίσχυσε τα έσοδα όσων επιχειρήσεων πήραν μέρος στην υλοποίηση της. Μέχρι εκεί ήταν η συνδρομή της στην αντιμετώπιση της ύφεσης.
Όπως όλες οι επενδύσεις που εκσυγχρονίζουν τα μέσα παραγωγής, θα συμβάλει και αυτή από την έναρξη της λειτουργίας της ως παράγοντας κρίσης. Θα ενισχύσει τα κέρδη της εταιρίας αλλά θα μειώσει και τις θέσεις εργασίας συμβάλλοντας έτσι στη γιγάντωση της ανεργίας. Οι οικονομίες σε περιόδους κρίσης έχουν ανάγκη από επενδύσεις που αυξάνουν την παραγωγή, πολλαπλασιάζουν τα εργατικά χέρια και συμβάλλουν στην κάλυψη των παλαιών και νέων αναγκών.
Επιπλέον η εταιρία φροντίζει την επιδοτούμενη επένδυση να την συνδυάσει με περικοπές επιδομάτων, εκ περιτροπής εργασία και απαιτήσεις μείωσης μισθού. Εκμεταλλευόμενη την κρίση μειώνει την καταναλωτική δυνατότητα του προσωπικού της, αποσπά όλο και μεγαλύτερη υπεραξία εντατικοποιώντας την εργασία και επωφελείται από τις φοροαπαλλακτικές πολιτικές των κυβερνήσεων. Εμείς οι εργαζόμενοι διακρίνουμε τον αντικοινωνικό χαρακτήρα αυτών των πολιτικών που στοχεύουν αποκλειστικά και μόνο στην εξύψωση του ποσοστού κέρδους και παράλληλα πιστεύουμε ότι θα είμαστε εμείς που θα καταλάβουμε πρώτοι το ξεπέρασμα της κρίσης, όταν αποκτήσουμε ξανά τη δυνατότητα να αγοράζουμε το προϊόν που παράγουμε, δηλαδή το τσιμέντο.
Όσον αφορά στην προστασία του περιβάλλοντος μέσω αυτής της επένδυσης ένα μόνο έχουμε να πούμε. Η υποκρισία περισσεύει. Η συμμετοχή της εταιρίας σε αυτό το αίσχος που συντελείται ενάντια στο περιβάλλον παγκόσμια με το σύστημα εμπορίας ρύπων τα λέει όλα. Το υγιές περιβάλλον που είναι αναγκαίο για τη συνέχιση της ζωής στον πλανήτη το έχουν μετατρέψει σε εμπόρευμα, το οποίο όπως όλα τα άλλα παράγεται και πωλείται με μοναδικό σκοπό το κέρδος.
Η εταιρία επίσης ισχυρίζεται ότι την επένδυση των πέντε σιλό την έκανε στην προσπάθεια να εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα της, κάτι που όχι μόνο δεν ευσταθεί αλλά αποσκοπεί αποκλειστικά στο να μας παραπλανήσει και να συναινέσουμε σε ό,τι αυτή εφαρμόζει σε βάρος μας. Εκτός του ότι έχει συμμετάσχει κανονικότατα σε αυτό που λέγεται αναδιάρθρωση του παγκόσμιου κεφαλαίου, στη χώρα μας έχει πάρει όλα αυτά τα μέτρα που ιστορικά παίρνονται σε περιόδους κρίσης και που σκοπό έχουν να επανασχεδιαστεί η εκμεταλλευτική σχέση με ευνοϊκότερους όρους για το κεφάλαιο και δυσμενέστερους για τους εργαζόμενους.
Εφήρμοσε συνειδητά μείωση της παραγωγής της εναρμονίζοντάς την με τις υνθήκες της αγοράς.
Απαξίωσε κεφάλαιο με τη μορφή των μέσων παραγωγής (ΕΤ ΜΠΕΤΟΝ , ΛΑΤΟΜΕΙΟ).
Μείωσε με όλους τους συνήθεις τρόπους το προσωπικό της
Εντατικοποίησε βιαίως την εργασία αποσπώντας με αυτόν τον τρόπο μεγαλύτερη υπεραξία.
Έχει εφοδιαστεί με τις απαιτούμενες άδειες για εναλλακτικές ή συμπληρωματικές παραγωγικές επενδύσεις και έχει ολοκληρώσει την επένδυση των πέντε σιλό.
Μας έχει «απαλλάξει» από το «βάρος» των επί πολλών ετών καταβαλλόμενων επιδομάτων, ρυθμισμένων από διμερείς συμφωνίες, με παράνομες μονομερείς πράξεις για τις οποίες έχουμε καταφύγει ως σωματείο στη δικαιοσύνη.
Εφαρμόζει για εννέα μήνες το μέτρο της εκ περιτροπής απασχόλησης συνδυάζοντάς το με υπερωρίες στο μόνιμο και εργολαβικό προσωπικό, καθώς και με bonus στα στελέχη της.
Συμμετέχει μέσω της ένωσης τσιμεντοβιομηχανιών στην ισοπέδωση των μισθών μας με τις παράλογες απαιτήσεις που διατύπωσε στις διαπραγματεύσεις για την υπογραφή της κλαδικής σύμβασης του 2013.
Αν υποθέσουμε ότι όλα αυτά τα μέτρα έχουν αμυντικό περιεχόμενο για να αντιμετωπισθούν οι κίνδυνοι που απειλούν το μέλλον της εταιρίας, το μέτρο της επένδυσης δεν μπορεί να θεωρηθεί ως τέτοιο γιατί:
- Η επένδυση θα βελτιώσει την ανταγωνιστική θέση της εταιρίας.
- Θα μεγεθύνει την ορθολογική λειτουργία του εργοστασίου.
- Θα μειώσει το κόστος λειτουργίας στην παραγωγή.
- Θα δώσει τη δυνατότητα μείωσης του μισθολογικού κόστους, γιατί κατά την πεπατημένη θα οδηγήσει σε μείωση των θέσεων εργασίας που στην ουσία είναι αποπομπή της φυσικής εργασίας.
- Προεικονίζει τα κέρδη του μέλλοντος ακόμα και σε περίοδο ύφεσης της οικονομίας, και αυτό λόγω της δυνατότητας των εξαγωγών του τσιμέντου.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου παρακινδυνευμένο να ισχυριστούμε ότι η εταιρία με τις δυνατότητες που της προσφέρει η μητρική εταιρία διαχειρίζεται τελικά την κρίση, παρά πλήττεται από αυτήν.
Στα πλαίσια αυτής της διαχείρισης εντάσσεται και η φιέστα των εγκαινίων των σιλό. Έχουν προσκληθεί και μετά χαράς θα συμμετέχουν οι κυβερνητικοί φωστήρες, αρχιτέκτονες της κοινωνικής εξαθλίωσης με μοναδικό στόχο να αναφωνήσουν συνεπικουρούμενοι και από τα Μ.Μ.Ε. το « ιδού η ανάπτυξη έρχεται».
Τι ανάπτυξη όμως θα είναι αυτή που θα προκύψει;
Το κενό ανταγωνιστικότητας έχει πλέον κλείσει ανάμεσα στην Ελλάδα και τις υπόλοιπες χώρες γιατί έχει συντριβεί ο μισθός και έχει ανέβει ο βαθμός εκμετάλλευσης. Η προσαρμογή έγινε με τίμημα την εκτόξευση της ανεργίας, την καταστροφή του κοινωνικού και οικονομικού ιστού και γι αυτό τα αποτελέσματα θα είναι ισχνά.
Όταν τελειώσει η ύφεση, η χώρα μας θα έχει για πολλά χρόνια τεράστια ανεργία, και μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού θα ζει κάτω από το όριο της φτώχιας. Θα έχει επίσης υψηλή φορολογία, χαμηλές δημόσιες δαπάνες, χαμηλή κατανάλωση, προβληματικές επενδύσεις, τεράστιο χρέος και μετανάστευση ειδικευμένων και ικανών νέων ανθρώπων.
Εμείς οι εργαζόμενοι τα έχουμε βγάλει τα συμπεράσματά μας.
Η όποια αύξηση παραγωγής θα προορίζεται για αγορές εκτός Ελλάδας, και θα προκύπτει μετά από άγρια εκμετάλλευση του ανθρώπινου δυναμικού και των πλουτοπαραγωγικών πηγών μας.
Υπάρχει όμως ένα προβληματάκι….
Η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων, παρότι τους είναι αναγκαία, δεν αρκεί από μόνη της για να ξεκινήσει ένας νέος δυναμικός κύκλος επέκτασης της παραγωγής. Η ανανέωση της διαδικασίας απόσπασης υπεραξίας από την εργασία θα πρέπει να συνοδεύεται και με την απαιτούμενη κοινωνική σταθερότητα ή αλλιώς ένα περιβάλλον στο οποίο να γίνεται εφικτή η ενσωμάτωση των κοινωνικών αγώνων στην καθημερινότητα της αναπαραγωγής του κεφαλαίου.
Η κοινωνική σταθερότητα όμως απαιτεί χρόνο για να προκύψει και αυτό σε συνδυασμό με την ανυπαρξία πολιτικού χρόνου για τον νεοφιλελευθερισμό κάνει την επιβίωση της κυβέρνησης Σαμαρά –Βενιζέλου ιδιαίτερα δύσκολη.
Η έσχατη λύση που προωθούν είναι η αύξηση του πληθυσμού της αστυνομίας, των σεκιουριτάδων και των χαφιέδων καθώς επίσης και το νέο σίριαλ όλων των τηλεοράσεων, αυτό της δαιμονοποίησης κάθε αγωνιζόμενου πολίτη, διαχωρίζοντας με αυτόν τον τρόπο την κοινωνία σε επιθυμητούς και ανεπιθύμητους.
Μέχρι να τους σκάσει στα μούτρα όλη αυτή η πολιτική φούσκα:
Να οργανώσουμε την αδιαλλαξία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Να σταματήσουμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας πολίτες αυτού του κράτους.
Η όποια διεκδίκησή μας να συνδυαστεί με την κοινωνική μας απελευθέρωση.
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΤΟΤΕΧΝΙΤΩΝ ΚΑΙ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΧΑΛΥΨ ΔΟΜΙΚΑ ΥΛΙΚΑ Α.Ε.
οικονομολογος πρεπει να ναι αυτος ο στουρναρας που αφου καταφερε να μηδενισει τις αξιες ακινητων της επικρατειας μετα θεωρησε σκοπιμο να φορολογησει το μηδεν
