Τρόικα, €25 δισ. για την Ισπανία και... άλλα τόσα για την Ελλάδα
Τρίτη, 7 Αυγούστου 2012 - 09:52
Του Γιάννη Αγγέλη
Η έμμεση επιβεβαίωση της έναρξης διαπραγμάτευσης μεταξύ της κυβέρνησης της Ισπανίας και της τρόικας, για την επέκταση του πακέτου “βοήθειας” πέραν των 100 δισ. ευρώ για τις τράπεζες, σε άλλα 25 - 30 δισ. ευρώ (μόνο για φέτος) για την κυβέρνηση, έχει αρχίσει να επηρεάζει και την αντιμετώπιση της συνέχισης του πακέτου για την Αθήνα.
Ειδικά σε ό,τι αφορά την δεύτερη δόση (25 δισ. ευρώ) της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών.
Αιτία αυτής της διακριτικής αλλαγής είναι η φυγή κεφαλαίων από τον ευρωπαϊκό νότο που έχει αυξηθεί, επεκτείνεται και δεν φαίνεται να ανακόπτεται από τις δηλώσεις του προέδρου της ΕΚΤ για την ασφάλεια του ευρώ.
Το γεγονός αυτό έχει αναδειχθεί σε Νο.1 θέμα για το ΔΝΤ και τις πολιτικές που εφαρμόζει ή πιέζει για να εφαρμοσθούν από την τρόικα στην Ευρωζώνη.
Το κλίμα όμως που φαίνεται να επικρατεί στην τρόικα δεν είναι εκείνο της... ομοθυμίας.
Για άλλη μια φορά η πλευρά του ΔΝΤ τραβάει το σχοινί και πιέζει Κομισιόν και ΕΚΤ να “αφοπλίσουν” την πίεση που ασκείται μέσω του τραπεζικού συστήματος με κινήσεις που θα τείνουν να αποσυνδέσουν το δημοσιονομικό σκέλος των νέων δανείων -μαζί και το ελληνικό- από εκείνο που αφορά την σταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος.
Η ανταπόκριση όμως είναι... με το σταγονόμετρο. Και η ένταση μεγαλώνει καθώς οι πολιτικές αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό της Ευρωζώνης δείχνουν ικανές να μπλοκάρουν αποφάσεις στο Εκτελεστικό Συμβούλιο της ΕΚΤ που θα μπορούσαν να εκτονώσουν έστω και προσωρινά την πίεση.
Όλοι αναγνωρίζουν ότι η 12η Σεπτεμβρίου είναι η κρίσιμη ημερομηνία, καθώς με την έγκριση του ESM από την Γερμανία θα μπορεί να ενεργοποιηθεί άλλο ένα ισχυρό εργαλείο ανάσχεσης της «πυρκαγιάς» που έχει ανάψει στην ευρωζώνη.
Μέχρι τότε όμως τι γίνεται; Οι Ισπανοί τυπικά χρειάζονται μέχρι το τέλος του έτους τουλάχιστον άλλα 25-30 δισ. ευρώ για να αναχρηματοδοτήσουν το χρέος τους ενώ οι Ιταλοί περί τα 160 δισ. ευρώ.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως δεν είναι η αναχρηματοδότηση καθαυτή του χρέους των δύο χωρών (παρότι τα επιτόκια δανεισμού τους είναι ήδη απαγορευτικά) όσο η διαρκής και αυξανόμενη φυγή κεφαλαίων που πολλαπλασιάζει την αδυναμία συμμετοχής της εσωτερικής αποταμίευσης στην αναχρηματοδότησή τους...
Ολοένα και περισσότερα μέλη του ΔΣ της ΕΚΤ εκτιμούν σε ανεπίσημες αναφορές τους ότι μέσα στον Αύγουστο η ΕΚΤ θα χρειασθεί να κάνει κάτι για να ανακοπεί έστω και προσωρινά η τάση αυτή.
Προς το παρόν, όπως και για την Ελλάδα, η ΕΚΤ χρησιμοποιεί ως “ασπιρίνη” το ELA. Αλλά αν για την Ελλάδα 4 δισ. ευρώ περισσότερα από την ΤτΕ (τα 3,2 δισ. ευρώ πάνε κατευθείαν για την αποπληρωμή της ΕΚΤ) είναι κάτι που μπορεί να γίνει, για τις δύο άλλες οικονομίες χρειάζονται αρκετές δεκάδες δισ. ευρώ και αυτά τα μεγέθη ξεπερνούν πλέον της αντοχές του “εργαλείου” αυτού...
Για τον λόγο αυτό “ακούγεται” ότι η διοίκηση της ΕΚΤ -με την σύμφωνη γνώμη της Κομισιόν- παρά τις αυξημένες αντιρρήσεις των Γερμανών και των Ολλανδών είναι πολύ πιθανό, αν η κατάσταση γίνει αφόρητη, να κινηθεί σε δύο κατευθύνσεις ταυτόχρονα: να διευκολύνει την σχετικά αυτόνομη χρηματοδότηση των τραπεζών μέσω του EFSF και, ταυτόχρονα, να ανοίξει και πάλι το πρόγραμμα επιλεκτικής αγοράς κρατικών ομολόγων στην δευτερογενή αγορά.
Πρωτάκουστα πράγματα για Αύγουστο μήνα...