Λοιπόν, δουλεύω στον ιδιωτικό τομέα από τα φοιτητικά μου χρόνια, ξεκινώντας σαν αφισοκολλητής και διανομέας φυλλαδίων. Μετά τις σπουδές και το στρατό δούλεψα σαν υπάλληλος super market, εργάτης παραγωγής σε εργοστάσιο πλαστικών (έχοντας ήδη ένα μεταπτυχιακό, αλλά δεν μπορούσα να είμαι άνεργος μέχρι να βρω δουλειά ανάλογη των προσόντων μου), πωλητής σε ελληνική εισαγωγική εταιρία και τώρα ως υπεύθυνος τομέα σε πολυεθνική, έχοντας κάνει παράλληλα με τη δουλειά και δεύτερο μεταπτυχιακό. Πληρώνω ετσησίως 3400€ σε άμεσους φόρους και 4800€ σε ασφαλιστικές εισφορές (ο εργοδότης δίνει άλλα 9600) θα πρέπει να δουλεύω μέχρι τα 65 μου για να πάρω (αν θα πάρω) σύνταξη και κανείς δε μου εγγυάται ότι αύριο το πρωί που θα πάω στο γραφείο μου τα πράγματά μου δε θα είναι μαζεμένα σε χαρτόκουτο. Και όλα αυτά γιατί κάποιοι μάγκες ζούνε σε βάρος δικό μου και των άλλων κορόιδων απολαμβάνοντας σύνταξη για τριπλάσιο χρόνο από το χρόνο εργασίας τους.