Ούτε ο Μπάμπης Παπαδημητρίου στον Σκάι δεν ανεβάζει στο 80% των δημοσίων δαπανών ότι πάνε στους ΔΥ (αυτός λέει μόνο για 70%...).
Λοιπόν, για να τελειώνουμε με τα νεοφιλελεύθερα παραμύθια:
-Αντιγράφω από τον cynical (
κλικ εδώ): "σύμφωνα με το Yearbook, 2009 της Eurostat, το σύνολο των δημοσίων εσόδων έχουν φτάσει έως στο 41% του ΑΕΠ και το σύνολο των δημοσίων δαπανών έως το 44%,
όταν στην ΕΕ των 27 τα αντίστοιχα ποσοστά είναι κατά μέσο όρο 45% και 46%. Άρα, παιδιά, η Ελλάδα έχει συγκριτικά μικρότερο δημόσιο τομέα από ότι ευρωπαίοι εταίροι."
-Με βάση τα παραπάνω επίσης,
στον προϋπολογισμο του 2009 (όταν μπήκαμε στην κρίση),
[size=11pt]οι δαπάνες για μισθούς ΔΥ και συντάξεις ήταν 25,5δις, δηλαδή το 25% περίπου επί των συνολικών δαπανών[/size] (ύψους 100,5 δις) και 43% περίπου επί των πρωτογενών δαπανών (δηλαδή των δαπανών χωρίς τα χρεολύσια, ύψους 59,03δις).
[size=12pt]Την ίδια στιγμή που οι δαπάνες για τοκοχρεολύσια ανέρχονταν στα 41,4 δις...[/size]
-Το ποσοστό των ΔΥ επί του συνολικού εργατικού δυναμικού (
κλικ εδώ) στην Ελλάδα είναι 22,3% (στοιχεία του ILO), τη στιγμή που στη Σουηδία είναι 33,8%, στη Γαλλία 29%, στην Ολλανδία 27% κλπ. Και κάτι άλλο: όλες αυτές οι χωρες που έχουν περισσότερους ΔΥ από την Ελλάδα είναι πιο ανεπτυγμένες οικονομικά και έχουν πιο υψηλόμισθους ΔΥ.
Λες επίσης κάπου αλλού για ξένες επενδύσεις, στροφή στην τεχνολογία και άλλα τέτοια όμορφα. Κανείς δεν αρνείται ότι είναι απαραίτητα. Το θέμα είναι σε ποια βάση και σε ποιο περιβάλλον μπορούν όλα αυτά να αποδώσουν για το ΔΗΜΟΣΙΟ συμφέρον (δηλαδή της μεγάλης πλειονότητας). Αν είναι να γίνουμε
www.independent.co.uk/opinion/commentators/johann-hari/the-dark-side-of-dubai-1664368.html]Ντουμπάι[/url] όπου 300.000 ΣΚΛΑΒΟΙ στοιβάζονται σε τρώγλες χειρότερες και από αυτές στη Λιοσίων για να φτιάχνουν τα υπερπολυτελή ξενοδοχεία και τα lux πορνεία του διεθνούς jet set, όχι δεν είναι ανάπτυξη για εμάς. Όταν θα δουλεύουμε (όσο θα είμαστε νέοι, γιατί μετά κλάφτα) σε σουπερ μάρκετ, υπερμεγέθη Malls, ξενοδοχεία all inclusive για 400-500 ευρώ, οι αδερφές μας σε μπουρδέλα για πλούσιους τουρίστες, θα πληρώνουμε για 10 και πλέον χρόνια δάνεια για σπουδές ή για την υγεία μας, ναι, τότε θα έχουμε μπει σε τροχιά ανάπτυξης κατά το μοντέλο που μας μπολιάζουνε τώρα...
Για να μην παρεξηγούμαι: δεν είμαι ΔΥ, δουλεύω στην ιδιωτική εκπαίδευση και στις πωλήσεις, κινούμαι στην αγορά χρόνια και 5 πράγματα τα ξέρω από πρώτο χέρι. Αν για κάτι είμαι πεπεισμένος, είναι ότι η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ πρόοδος νοείται απλά έτσι:
-δωρεάν παιδεία, υγεία και πρόνοια, τα οποία είναι
απαραίτητες προϋποθέσεις για να έχουν όλοι ίσες ευκαιρίες για να προοδεύσουν στη ζωή τους και να διασφαλίζεται η κοινωνική ομαλότητα.
-δημόσια ιδιοκτησία σε νερό, ενέργεια, ασφάλεια, διοίκηση, αιγιαλό, δάση, ορυκτό πλούτο κλπ. Η ιδιωτικοποίησή τους ΕΚΘΡΕΦΕΙ ΤΟΝ ΠΑΡΑΣΙΤΙΣΜΟ (τελευταία περίπτωση
www.protothema.gr/economy/article/?aid=173727]το σκάνδαλο energa/hellas power[/url]), συρρικνώνει την εθνική κυριαρχία και οδηγεί σε δυσβάσταχτα κόστη σε βάρος των οικονομικά ασθενέστερων. Επίσης κρατικοποίηση εδώ και τώρα της Τράπεζας της Ελλάδος (αυτό σηκώνει μεγάλη κουβέντα...).
-αν εξασφαλίσεις αυτά τα δύο, τότε μπορείς με ασφάλεια να ανοίξεις τις αγορές, να προσελκύσεις ξένες επενδύσεις με μείωση της φορολογίας, πάταξη της γραφειοκρατίας και απαραιτήτως εκσυγχρονισμό του κράτους και της διοίκησης. Εδώ κολλάει να διώξεις αργόσμισθους και κηφήνες, ξεκινώντας από τα "ρετιρέ" της Βουλής, των ΟΤΑ, των ΔΕΚΟ, των υπουργείων (εκεί είναι το αυγό του φιδιού...). Επίσης να τους αξιολογήσεις όλους, να τους αξιοποιήσεις (=να τους βάλεις να δουλέψουν σε θέσεις όπου όντως μπορούν να προσφέρουν, αλλιώς δρόμο). Αν εφαρμοστούν αυτά, ο αριθμός των ΔΥ δεν θα μειωθεί ιδιαίτερα,
αφού υπάρχουν πραγματικές ελλείψεις σε βασικούς τομείς (παιδεία, ασφάλεια, άμυνα, υγεία). Επομένως αναδιάρθρωση χρειάζεται και πολύ λιγότερο απομείωση.
Αν τώρα με περαιτερω αύξηση της ανεργίας μέσω αθρόων απολύσεων ΔΥ και μείωση για ακόμη μια φορά των μισθών (άρα βάθεμα κι άλλο της ύφεσης και διάλυση της όποιας κοινωνικής συνοχής έχει απομείνει), πιστεύεις ότι η χώρα θα σηκώσει κεφάλι, κάπου το χάνεις μάλλον.
