Ελληνική Χαλυβουργία του βιομήχανου Μάνεση είναι μία από τις 3 βιομηχανίες (Χαλυβουργική - Σιδενόρ - Ελληνική Χαλυβουργία), που ελέγχουν το 100% της παραγωγής σιδήρου στη χώρα. Μόνο τα 2 τελευταία χρόνια είχε αύξηση παραγωγής από 196.000 σε 266.000 τόνους σιδήρου, ο δε τζίρος του ομίλου το 2010 ήταν 227 εκατομμύρια ευρώ.
Οι εργάτες της Χαλυβουργίας όλα αυτά τα χρόνια δούλευαν για το μεροκάματο μέσα στο καμίνι, με καθημερινά ατυχήματα, με ένα νεκρό συνάδελφό τους πέρυσι, με μισθούς πείνας, με εργοδοτική τρομοκρατία και με τον καπιταλιστή Μάνεση να αποκτά μυθικά κέρδη. Πιστός στην τάξη του και τα πολιτικά του δεκανίκια επικαλείται οικονομικές δυσκολίες και πρωτοστατεί στο χώρο της βιομηχανίας στην Αττική για να περάσει τον εργασιακό μεσαίωνα. Δουλειά εκ περιτροπής, από 8ωρο σε 5ωρο, 40% μείωση στο μισθό, απλήρωτες υπερωρίες, εντατικοποίηση, κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Οι εργάτες χαλυβουργοί απέναντι στην επίθεση του αφεντικού για να σώσει τα κέρδη του, απάντησαν ότι αρνούνται να γίνουν σκλάβοι.
Στις 31 Οκτώβρη απολύονται 34 εργάτες και απειλούνται άλλοι 180. Η συνέλευση των εργατών αποφασίζει ομόφωνα απεργία διαρκείας μέχρι την επαναπρόσληψη όλων, χωρίς καμία εργατική υποχώρηση. Η τσιμινιέρα πάγωσε, οι μηχανές έκλεισαν και το εργοστάσιο περιφρουρείται από τους ίδιους τους εργάτες.
Ένας σημαντικός εργατικός αγώνας ξεκίνησε, όπου αν χαθεί, θα είναι ήττα για όλη την εργατική τάξη και θα ανοίξει την όρεξη στα ντόπια και ξένα αφεντικά για μεγαλύτερη εκμετάλλευση. Αντίθετα , αν κερδηθεί, θα είναι μεγάλο ανάχωμα για να σταθούμε όρθιοι απέναντι στην αντεργατική επίθεση που δεχόμαστε από το κράτος, το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο με σκοπό να μας επιβάλλουν τα μνημόνια και το σύστημα της κοινωνικής λεηλασίας. Το κράτος κωφεύει και «προτείνει» μέσα από την Επιθεώρηση Εργασίας την υποταγή. Τα ΜΜΕ πιστά στο ρόλο τους φιμώνουν τη φωνή των χαλυβουργών. Το κύμα αλληλεγγύης γιγαντώνεται και η εργοδοσία μετά από ένα μήνα απεργία διαρκείας κάνει άλλες 16 απολύσεις, εκβιάζοντας και απειλώντας για τα χειρότερα. Οι εργάτες ανυποχώρητοι κλιμακώνουν τον αγώνα τους. Δε λυγίζουν, αλλά εξεγείρονται, οργανώνονται και συνεχίζουν με τον αγώνα τους να φωτίζουν την εργατική τάξη.
