str81977
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 17 Απρ 2006
- Μηνύματα
- 13.679
- Κριτικές
- 2
- Like
- 6
- Πόντοι
- 166
Η δε πλακα με περιπτωσεις σαν τον ισιο ειναι οτι,και καλα,δεν γουσταρει Μπαλασοπουλο και Φωτοπουλο γιατι ειναι βολεμενοι συνδικαλιστοπατερες και τα ρεστα ΑΛΛΑ οταν το καλοκαιρι εγινε απεργια απο το ξενοδοχειακο προσωπικο για τους μισθους της πλακας που παιρνουν καθαριστριες κλπ,ξανα μανα του εφταιγαν γιατι"ντροπιαζεται η χωρα","ο τουρισμος δεχεται πληγματα"και αλλα τετοια"καθημερινα".
Ιδου και το σημερινο σχολιο απο την"Κ".
Καιρός είναι τα μεγάλα κόμματα να απαλλαγούν από τους κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές, αλλά και τους συνδικαλιστές που απειλούν με βία ή κάνουν χρήση της. Η χώρα δεν πρόκειται να πάει μπροστά αν δεν λυθεί αυτό το ζήτημα. Το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. πρέπει να αλληλοστηριχθούν στη μάχη κατά των ισχυρών συνδικάτων εφόσον θέλουν να είναι η χώρα κυβερνήσιμη είτε από το ένα είτε από το άλλο κόμμα. Κανέναν σοβαρό και υπεύθυνο πολίτη δεν συμφέρει η συνέχιση της «συγκυβέρνησης» από τα συνδικάτα ούτε και θα μπορέσει ποτέ ένα εκ των δύο αυτών κομμάτων να επιβληθεί σε αυτά χωρίς τη στήριξη του άλλου. Ας το καταλάβουν επιτέλους προκειμένου να κλείσει αυτό το αμαρτωλό κεφάλαιο της μεταπολίτευσης.
Τα ισχυρα συνδικατα ειναι"προβλημα",τα αδυνατα και ανυπαρκτα οχι...
Οι περιπτώσεις σαν τον υ/π παρουσιάζουν ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον...
Δεν τους ενδιαφέρει πχ η απόσυρση κάποιου μέτρου ούτε καν η πτώση μιας κυβέρνησης.
Τους ενδιαφέρει το χάος αυτό καθεαυτό και η παράλυση ως αυτοσκοπός.
Ο λόγος απλός: Μόνο σε συνθήκες πλήρους χάους, διάλυσης και εξαθλίωσης το μισαλλόδοξο κυρήγμά τους θα αρχίσει να ακούγεται.
Επομένως η όλη δράση τους, η οποία γίνεται υπό το μανδύα της αντίδρασης σε κάποιο μέτρο, προσανατολίζεται απλά στη δημιουργία χάους, με οποιοδήποτε κόστος, αρκεί στο τέλος να τους ακούσουν.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι ομιλίες των ηγετών της παλαβής αριστεράς θυμίζουν όλο και περισσότερο αμερικάνους ιεροκύρηκες που διατυμπανίζουν ότι ο καιρός έφτασε, μετανοείτε, έρχεται ο αρμαγεδώνας.
Διότι θα μπορούσαμε να δούμε με συμπάθεια ή και να συμπαρασταθούμε στις απεργίες αρκετών κλάδων αν αυτές γίνονταν την τελευταία διετία για πρώτη φορά. Ωστόσο, εγώ θυμάμαι πορειες, μπάχαλα και απεργίες, ακόμη και τις πολύ καλές μέρες, με αφορμές τύπου αύξηση 10% και όχι 12%, σαμποτάζ στην παραγωγή, κλεισίματα δρόμων όταν η εργατική νομοθεσία τηρούνταν απαρέγκλιτα, οι μισθοί ήταν καλοί και η σημερινή κατάσταση δεν μπορούσε καν να προβλεφθεί.
Είπαμε, ψυχρός υπολογισμός.