ευτυχώς μεταξύ των αναρχοαυτόνομων και λοιπών απροσάρμοστων οι οποίοι ονειρεύονται (μάλλον περί ονειρώξεως πρόκειται) κρεμάλες, κονσερβοκούτια, ροχάλες, σφαλιάρες, κλωτσιες και λοιπά δημοκρατικά και ανθρωπιστικά μέσα έκφρασης απόψεων,βρίσκεις καμμιά φορά (σπανίως μεν αλλά όχι αδύνατον) και μερικούς λογικούς ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ (διότι τους υπολοίπους δεν μπορώ να τους χαρακτηρίσω σαν ανθρώπους αλλά σαν υπανθρώπους)
..
από .. 12:43, Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011
πίσω από μια τόσο "κακής ποιότητας" και "χαμηλού επιπέδου" κουβέντα σκιαγραφούνται στα μάτια ενός τρίτου αναγνώστη μεγάλες αντιφάσεις και ουσία από τη σημερινή πραγματικότητα:
διαβαζοντας προσεκτικά
τις λίγες παραπάνω αράδες περί ροβεσπιέρου (και χωρίς να έχω διαβάσει κάτι άλλο -ξέρω: "που πας ρε καραμήτρο;" .. "τι να μας πεις κι εσύ.." και τα ρέστα- οκ. μιλώ σε όσους ακούν) ρωτώ:
Α. κάνω λάθος ή εσύ κυρ@ όπως και κάθε αρχαιολάγνος "αμεσοδημοκράτης" πέρα από τις ικανότητες του κάθε ροβεσπιέρου, αλήτη, κρεσφόντη, άντε και κανάρη.. είστε υπέρμαχοι των:
1. "κρεμάλα στους πολιτικούς" και
2. πως ο κάθε ροβεσπιέρος θα έχει εκτός από το δικαίωμα του σφάζειν κατά τη διάρκεια της "επαναστατικής περιόδου", το ίδιο δικαίωμα του σφάζειν και "μετά" αυτής;;
Συγκεκριμένα το δικαίωμα αυτό εκπορεύεται από την "απαράμιλλη ηθική του, τον αδέκαστο χαρακτήρα του και γενικότερα την κοινά αποδεκτή -αλήθεια, από όλους;- ιδεαλιστικής α-διάφθορης προσωπικότητάς του".
Β. κάνω λάθος ή όποιος -μη αρχαιοπρεπής "αμεσοδημοκράτης"- αποδέχεται εν λευκώ ως απαραίτητη την ύπαρξη ροβεσπιέρων και "μετά" την επαναστατική περίοδο είναι λάτρης των κάθε λογής Πολ Ποτ, Μάο και Στάλιν;
Γ. κάνω λάθος ή όσοι δεν αποδεχόμαστε κανέναν από αυτούς τους ολοκληρωτισμούς δεν ξέρουμε προς τα που να κινήσουμε.. διότι κάθε εμφύλια ταξική εμπόλεμη κατάσταση μαζικής κλίμακας.. χωρίς να υπάρχει προηγούμενα ικανή ποιότητα και ποσότητα συνείδησης στο κοινωνικό υποκείμενο.. είναι πιο πιθανό να φέρει από χούντα .. ως έναν "λίγο καλύτερο" ροβεσπιέρο ή πολ ποτ.. παρά κάποια κατάσταση κοντά σε όσα ονειρευόμαστε;;
Επίσης:
(Δ) Υπάρχει τέλοσπαντων αντίφαση ανάμεσα στο πλησίασμα μιας ελευθεριακής κοινωνίας "μετά" και τις προϋποθέσεις ενός παλλαϊκού ταξικού μετώπου "πριν" ή μόνο εγώ τα βλέπω έτσι; Νιώθετε κι εσείς ότι σύρεστε.. σε κάτι που δε θέλετε;; Εγκλωβισμένος ανάμεσα στην ανάγκη για ένα παλλαϊκό ταξικό μέτωπο ενάντια στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει.. αλλά χάνω κάτι στη διαδρομή: το υποκείμενο, το οποίο δε θέλει να σταθεί αλληλέγγυο απέναντι στους αδύναμους και τους κολασμένους αυτού το κόσμου. (παρένθεση: εδώ θεωρώ ως μόνο σοβαρό υποκείμενο σε ποσοτικά μεγέθη τις λαϊκές μικροαστικές μάζες, οι οποίες είναι καλά μπλεγμένες με τις εργατικές. Αποτελούν ενιαία ομάδα ως προς το συλλογικό υποσυνείδητο και με κοινή -καταναλωτική- κουλτούρα. Ξαναλέω μιλώντας για σοβαρά ποσοστικά μεγέθη -άποψη-: συνειδητές ταξικές μάζες υπάρχουν μεν, αλλά είναι περιθωριοποιημένες και λίγες) και από την άλλη σε έναν αγώνα να κρατηθώ όρθιος κι αξιοπρεπής επιβιώνοντας ταυτόχρονα αλλά και χωρίς να εκθρέψω φασιστοειδή κινήματα;
ΥΓ1: kir@ θα προτιμούσα να δείξω ταινίες να διαβάσω βιβλία και να κάνω κουβέντα στις γειτονιές για τα κινήματα αλληλεγγύης όπου γης σήμερα, για την κατάσταση στις ελληνικές φυλακές σήμερα, για τα πειράματα αυτοδιαχείρισης και εναλλακτικής οικονομίας στην αδερφή αργεντινή σήμερα, για την αδηφάγα και αντικοινωνική -διαχρονική- ουσία του καπιταλισμού, για τις εξεγέρσεις του δεκέμβρη και των αγγλικών προαστίων και το κατά πόσο αυτές είναι "απολιτικ" ή όχι και τι αντιπροσώπευε η καθεμια, για την τήρηση όσων ακόμη και το ελληνικό σύνταγμα μιλά στα πλαίσια της εκπαιδευτικής διαδικασίας όπως αναφέρονται στο άρθρο1 παραγρ1 :
κι από τα οποία μόνο τα περί ορθοδοξοτετοια βλέπω να υλοποιούνται στα πλαίσια του εκπαιδευτικού συστήματος το οποίο παρά τις "προσδοκίες" που γεννά σε πολλούς δεν είναι τίποτα περισσότερο από ότι ήταν και το σχολείο του "the wall" 40 χρόνια πρίν.
ΥΓ2: Πολλά χρήσιμα θα μπορούσαν να ειπωθούν στα πλαίσια ενός πραγματικού παλλαϊκού κινήματος σε επίπεδο γειτονιών (κι όταν λέω γειτονιών, εννοώ γειτονιών: πχ 1-2 πολεοδομικά τετράγωνα στα αστικά κέντρα, 3-4 στις επαρχίες, 1 χωριό) το οποίο μαζικοποιείται γύρω από πρακτικές ανάγκες όπως: το "δεν πληρώνω τους εκβιασμούς" και των συλλογικών κουζινών και ταμείων ανέργων. Και το οποίο μπορεί ΠΡΑΚΤΙΚΑ να οργανωθεί από τα κάτω. Ακηδεμόνευτα κι αμεσοδημοκρτικά (εκεί χωρά να ρθει και η κάθε kir@ να μας μιλήσει για τον Κρεσφόντη και όλα όσα αναφέρω πιο πάνω.. και άλλα τόσα σύνθετα κι απλά που θα βάζει ο κόσμος ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ). Θεωρώ ότι ο λόγος είναι ικανός να αναδείξει την πορεία μας.. και έπειτα να μας ενώσει σε συν-ομοσπονδίες και παλλαϊκά μέτωπα.. ή να μας πετάξει στη χοάνη του ρεφορμισμού και τον κάθε αγωνιστή -ή "αγωνιστή"- πίσω στα καλούπια του-αν ακόμη δεν είμαστε έτοιμοι-
ΔΕ ΘΕΛΩ ΟΥΤΕ ΜΕΣΙΕΣ, ΟΥΤΕ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΥΣ ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ, ΟΥΤΕ ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΤΑΞΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ... ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΟΥΜΕ ΓΑΜΩ ΤΟ.. ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΣΤΗ ΔΙΠΛΑΝΗ ΠΟΡΤΑ ΜΑΣ...
ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ?? Ποια συλλογική αντιβία;; Ποιο μέτωπο;; Και ποιος ... Αλήτης (ή Άρης) να εκφράσει τι?
(και τώρα όσοι διαβάζετε πολλά βιβλία πείτε μου τι είμαι -για να ξέρω κι εγώ- Α. ουτοπιστής Β. ρεφορμιστής Γ. απογοητευμένος πασόκος Δ. δειλός )
