επειδη το βρηκα ενδιαφερον σκεφθηκα να το ποσταρω εδω...
Aπό ό,τι φαίνεται η κατάσταση σοβαρεύει και οι Κοτσαμάασηδες της δραχμής και της χρεοκοπίας από άκρα δεξιά μέχρι άκρα αριστερά, θέλουν να πάρουν το πάνω χέρι και να οδηγήσουν την Ελληνική Σοβιετία στην πλήρη εξαθλίωση και την μόνιμη Αλβανοποίηση.
ΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΠΛΑΝΙΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΟΤΣΑΜΠΑΣΙΣΜΟΥ, ΔΕΞΙΟΥ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ.
Και εγώ μέσα στις ονειροπολήσεις και τις αναμνήσεις μου, θυμήθηκα το σακάκι που βελάζει.
Στο «Σακάκι που βελάζει», ένα παλιό θεατρικό έργο, η πορεία του ήρωα, Ιβάν Αντόνωφ, ανάμεσα στα γρανάζια και τη μέγγενη της γραφειοκρατίας, δηλαδή την αδιαφορία, την υποκρισία, τις παρωπίδες, την άγνοια και τον παραλογισμό, προσομοιάζεται με το ταξίδι του Οδυσσέα. Στη διαφορετική αυτή Οδύσσεια, η περιπλάνηση γίνεται από όροφο σε όροφο και από πόρτα σε πόρτα, τα νησιά και οι στεριές εδώ είναι τα γραφεία και οι διάδρομοι, η αχανής και απροσπέλαστη θάλασσα αντικαθίσταται από τον λαβύρινθο του συστήματος.
Μιας δημόσιας διοίκησης της πάλαι ποτέ Σοβιετίας στην Βουλγαρία.
Και εδώ ο ήρωας θα χάσει τους συντρόφους του, σε ένα άλλο επίπεδο όμως θα βγει κερδισμένος. Πως μετριέται το κέρδος του; Με ποιο τρόπο θα προσεγγίσει τον προορισμό του;
Το έργο θυμίζει σε όλη του την πλοκή, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ, αν και γράφτηκε από ένα Βούλγαρο συγγραφέα, τον ΣΤΑΝΙΣΛΑΒ ΣΤΡΑΤΙΕΒ που περιέγραφε μεταφορικά και καυστικά την Βουλγαρική Κρατική Διοίκηση στα χρόνια του υπαρκτού σοσιαλισμού.
H Σοβιετία σε όλο το μεγαλείο, με συνειρμούς στην Ελληνική δημόσια Διοίκηση.
Ξαναβλέποντας αυτό το παλιό θεατρικό έργο που είχα πρωτοδεί από την θεατρική ομάδα <<αμφιθέατρο>> του Σ. Ευαγγελάτου πριν από 20 και πλέον χρόνια, θυμήθηκα αυτόν τον τύπο που αγόρασε ένα σακάκι με μεγάλο τρίχωμα και αποφάσισε να το κουρέψει.
Αλλά επειδή στο κουρείο που προσέφυγε, «ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΡΜΟΔΙΟΙ ΝΑ ΚΟΥΡΕΥΟΥΝ ΣΑΚΑΚΙΑ!!!», με την προτροπή ενός φίλου πήγε σε έναν κτηνοτρόφο που κούρευε πρόβατα, προκειμένου να του κουρέψει το σακάκι.
Επειδή όμως, και ο κτηνοτρόφος «ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΡΜΟΔΙΟΣ», του είπε να πέσει κάτω ο ίδιος και να ΒΕΛΑΖΕΙ, προκειμένου να του κουρέψει το σακάκι, αλλά και για να μην καταλάβει ο ΕΠΙΣΤΑΤΗΣ που ήταν πιο πέρα και ασχολείτο με την καταγραφή των αιγοπροβάτων της χώρας.
Ετσι, ο επιστάτης θα πειθόταν ότι πράγματι ο κτηνοτρόφος κούρεψε ένα πρόβατο και όχι το σακάκι του ανθρώπου του το φορούσε!!!!!
Κατόπιν, ο κάτοχος του «κουρεμένου σακακιού» πήγε στον επιστάτη και υπέβαλε δήλωση κουρέματος του «πρόβατου-σακακιού» δηλώνοντας ότι έχει ΕΝΑ ΠΡΟΒΑΤΟ ΑΠΟ ΧΟΜΠΥ ΠΟΥ ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΣΤΟΝ ΛΟΥΤΡΟ-ΚΑΜΠΙΝΕ πράγμα που ο επιστάτης απεδέχθη (!!!), και συμπλήρωσε στο έντυπο ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΒΑΤΟΥ.!!!!!!!!!!!
Όταν όμως μετά από καιρό ήρθε στον ιδιοκτήτη του σακακιού από το Δημόσιο, ένα έντυπο με το οποίο καλείτο να πληρώσει φόρο για το δηλωθέν κατεχόμενο «πρόβατο», τότε άρχισε η περιπέτεια του Ιδιοκτήτη του «σακακιού-προβάτου», στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΡΟΒΑΤΟ ΑΛΛΑ ΕΝΑ ΣΑΚΑΚΙ, και πως το ΣΑΚΑΚΙ δεν ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΑΤΟ, σε αντίθεση με τους εκπροσώπους της Δημόσιας Γραφειοκρατίας.
-Πριν εξετάσουμε με το αίτημα σου θα μας φέρεις μια σκοτωμένη αλεπού!!!
-Μα εγώ δεν μπορώ να σκοτώσω, δεν έχω όπλο.
-Σύντροφε η χώρα έχει γεμίσει από αλεπούδες, χρέος όλων μας είναι να σκοτώσουμε και από μια αλεπού!!
-Μα δεν έχω όπλο.
-Σύντροφε χωρίς την σκοτωμένη αλεπού δεν μπορεί να εξετασθεί το αίτημά σου, θα μας φέρεις μια σκοτωμένη αλεπού.
-ΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ
-Έστω θα μας φέρεις ένα ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΟΤΙ ΣΚΟΤΩΣΕΣ ΑΛΕΠΟΥ.
....Ο Φίλος του λέει..
-Ξέρω έναν που ΑΝ ΤΟΥ ΔΩΣΕΙΣ ΚΑΤΙ, ΕΝΑ ΜΠΑΞΙΣΙ, ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΨΕΥΤΙΚΟ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ… άλλωστε ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΑΛΕΠΟΥΔΕΣ… έχει γεμίσει η χώρα από ΑΛΕΠΟΥΔΕΣ… αλλά ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΤΙΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ…!!! ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΜΙΑ!!!
(δεν ξέρω αν ο συνειρμός σας οδηγεί πουθενά)
Ο Βούλγαρος συγγραφέας ΣΤΑΝΙΣΛΑΒ ΣΤΡΑΤΙΕΒ μέσα από αυτό το καταπληκτικό θεατρικό έργο περιγράφει ΑΝΑΓΛΥΦΑ την Γραφειοκρατία στο δημόσιο αλλά και την κατάσταση που επικρατούσε συνολικά στην δημόσια διοίκηση στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού και πραγματικά θυμίζει ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ.
Οι σκηνές του έργου έχουν μια εκπληκτική σοφία αλλά συνάμα περιγράφουν με στοχευμένη φιλοσοφική ανάλυση, τη βαθύτερη αντίληψη που διαχέεται σε όλα τα επίπεδα της γραφειοκρατίας...
Όπως σε μια από τις αναρίθμητες σκηνές όπου ο ιδιοκτήτης του σακακιού-προβάτου, ΑΝΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ «ΟΡΟΦΟ-ΟΡΟΦΟ» τη γραφειοκρατία, φτάνει σε ένα αραχνιασμένο υπάλληλο όπου μέσα στο γραφείο του ακούγονταν εμβατήρια!!! Πολύ δυνατά.
-Δεν σας ενοχλεί αυτός ο θόρυβος;
-Όχι τον έχω συνηθίσει 27 χρόνια.
-Δεν σταματάει από πουθενά;
-Είναι συνδεδεμένος με την κεντρική θέρμανση(!!!), από τότε που έγινε το κτίριο, παίζει συνέχεια νύχτα μέρα χωρίς διακοπή 35 χρόνια!!!
Κάποια στιγμή ο ιδιοκτήτης του σακακιού βλέπει έναν διακόπτη, τον κατεβάζει και η μουσική από τα εμβατήρια σταματάει!!!
Και ο υπάλληλος έκπληκτος λέει.
-Σταμάτησε;; Ένας συνάδελφός μου που βγήκε σε σύνταξη πριν 15 χρόνια μου είχε πει ότι δεν υπάρχει τρόπος να σταματήσει!!!
Αλλά το πιο εκπληκτικό είναι ότι μόλις ο ιδιοκτήτης του σακακιού αποχώρησε αποτο γραφείο, Ο ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΣΗΚΩΘΗΚΕ, ΣΗΚΩΣΕ ΞΑΝΑ ΤΟΝ ΔΙΑΚΟΠΤΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΜΒΑΤΗΡΙΑ ΑΡΧΙΣΑΝ ΠΑΛΙ!!!!
Έτσι είχε συνηθίσει πλέον!!!!
Και κανείς, και τίποτα, δεν μπορούσε να του αλλάξει αυτήν τη νοοτροπία.
Όπως πάλι η σκηνή ενός άλλου ανώτερου υπαλλήλου ο οποίος, μετά από πολλέ περιπέτειες και ΣΚΗΝΕΣ, του θεατρικού έργου, έδειχνε πως άρχισε να καταλαβαίνει το δίκιο του ιδιώτη που είχε το «ΣΑΚΑΚΙ-ΠΡΟΒΑΤΟ».
-Σας καταλαβαίνω, σας κατανοώ, ξέρω ότι έχετε ένα σακάκι που περάσαμε για πρόβατο, κάναμε λάθος, μπορώ να σας βοηθήσω αλλά πρέπει να αγοράσετε ένα πρόβατο πρώτα!!!!!!!!!!!!
-Μα γιατί, αφού λέτε ότι κατανοείτε το λάθος.
-Το κατανοώ, αλλά σας είπα, για να λυθεί το θέμα με την υπόθεση του φόρου που πρέπει να πληρώστε, ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΡΟΒΑΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ, πρέπει να αγοράσετε ένα πρόβατο, να μου το φέρετε εδώ, να σας βγάλω ΕΝΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΟΤΙ ΠΑΣΧΕΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΝΙΑΤΗ ΕΠΙΔΗΜΙΑ, ΝΑ ΤΟ ΣΦΑΞΕΤΕ, ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΕΝΑ ΧΑΡΤΙ ΟΤΙ ΤΟ ΠΡΟΒΑΤΟ ΠΕΘΑΝΕ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΕΤΕ ΦΟΡΟ!!!
Πραγματικά άπειρες οι σκηνές που μας φέρνουν στη σημερινή κατάσταση και κάνουν το έργο του Βούλγαρου συγγραφέα επίκαιρο.
Επίκαιρο, σε ένα άλλο σακάκι «που ουρλιάζει και δεν θέλει επ΄ ουδενί να αποχωριστεί πελατειακές σχέσεις και προνόμια, θέλει πάση θυσία να ροκανίζει μετά μανίας τα Ευρωπαϊκά Δάνεια, και να ελέγχει και να καθηλώνει όλη την χώρα.
Όμως σακάκια που να βελάζουν δεν μπορούν να υπάρχουν στις σημερινές συνθήκες.
Η Χώρα αυτή πρέπει να αποτινάξει από πάνω της τα «σακάκια» και «παλτά» του παρελθόντος, δικαιώνοντας ύστερα από 180 τον δολοφονημένο Κυβερνήτη, που οι φτηνοί Ιστορικοί και τα φτηνά ιστορικά άλλοθι του Νέο-οθωμανισμού, δικαιολόγησαν τη στυγερή δολοφονία του από τους Κοτσαμπάσηδες, με το αίτιο της «αυταρχικότητας», ενός πραγματικά σπουδαίου Ανθρώπου, που έπεσε στην προσπάθεια του να φτιάξει ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό κράτος από τότε.
Βρισκόμαστε ίσως μπροστά στο μεγαλύτερο ιστορικό Εθνικό δίλημμα, από την εποχή της δολοφονίας του Καποδίστρια.
Ή, με τους Κοτσαμπάσηδες πάσης πολιτικής απόχρωσης, (από δεξιά έως και αριστερά) και τα «σακάκια τους», στην μιζέρια και την απομόνωση.
Ή, με τις ιδέες του Νεοδιαφωτισμού, (έστω και με καθυστέρηση 180 ετών),στην Εθνική, πολιτική και οικονομική αναγέννηση και ανάπτυξη.
Τρίτος δρόμος, δεν υπάρχει!!
Καλά εντάξει. Ούτε ο Τρισσέ δεν τα λέει αυτά. Γάλλος είστε;
