Δεν παει αλλο.Μια ειναι η λυση περσονα.2.500.000 ανθρωποι που λιμοκτονουν στον ελλαδικο χωρο να μπουκαρουν στα γραφεια της ΕΕ , στο Κοινοβουλιο , στην Αμερικανικη Πρεσβεια , στο Τειρεσια και να παρουν επι τελους τη ζωη στα χερια τους διαλυοντας τους δυναστες και τα αφεντικα της καθημερινοτητας τους και βαζοντας ταφοπλακα στα ονειρα των εξουσιαστων για μονιμο ραγιαδισμο των σκλαβων τους.Στα οπλα ειναι η μονη λυση , στα οπλα για να σκοτωσουμε τους εκτελεστες της ζωης μας.Ο αλλος δρομος πλεον ειναι μονο αυτος περσονα
μαζί σου....
αλλά πριν πάρεις τα τυφέκια για τσέκαρε και αυτόν τον τρόπο.......
Στο Ντιτρόιτ πλέον δεν θα... φύονται μόνο αυτοκίνητα, αλλά και φρούτα!
Εξετάζεται η μετατροπή των υποβαθμισμένων, λόγω κρίσης, περιοχών σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις
Της Κατερινας Καπερναρακου
Η επιβίωση για το χειμαζόμενο από την κρίση Ντιτρόιτ σημαίνει τόσο αλλαγή και μεταμόρφωση σε επίπεδο αναζωογόνησης των αστικών περιοχών του όσο και αναβάθμιση του εκπαιδευτικού του συστήματος. Το λίκνο της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας διέρχεται μακρά περίοδο παρακμής και φθοράς, η οποία επιδεινώθηκε σε ακραίο βαθμό με αφορμή την κρίση. Οι πτωχεύσεις των εμβληματικών εταιρειών του Ντιτρόιτ, όπως η General Motors και η Chrysler, με το εκτεταμένο δίκτυο προμηθευτών και συνεργατών τους μετέβαλαν έτι περαιτέρω το τοπίο. Είχαν ήδη προηγηθεί η σταδιακή αποδυνάμωση της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας από τις «επιθέσεις» των ιαπωνικών ανταγωνιστριών και η υποβάθμιση ολόκληρων τμημάτων της πόλης. Η δραματική υποχώρηση της αγοράς ακινήτων αποδεκάτισε τις καταρρέουσες γειτονιές, οι οποίες πλέον θυμίζουν τις πόλεις-φαντάσματα των κόμικς του Λούκι-Λουκ.
Μείωση πληθυσμού
Από μια πόλη 2 εκατομμυρίων στη δεκαετία του 1950, ο πληθυσμός έχει μειωθεί κάτω από το ήμισυ. Πολλές γειτονιές δεν υφίστανται πλέον -σπίτια εγκαταλελειμμένα, πολλά μισογκρεμισμένα, άλλα πρόχειρα καταφύγια κοινωνικά αποκλεισμένων ατόμων. «Αν μη τι άλλο, όταν ακούς για ανύπαρκτες γειτονιές, φοβάσαι», λέει η πρώην διευθύντρια του οργανισμού Detroit Local Initiatives Support Corporation, ο οποίος αναλαμβάνει την αναβάθμιση πέντε περιοχών. Και ο πρόεδρος της Σχολής Σχεδιασμού και Δημόσιας Πολιτικής στο τοπικό Πανεπιστήμιο Ράτγκερς, Τζέιμς Χιουζ, ο οποίος ανήκει στην εποπτική ομάδα του εγχειρήματος, σχολιάζει: «Οσα νομίζαμε απίστευτα, τώρα πλέον τα βλέπουμε μπροστά μας. Συνειδητοποιούμε πλέον ότι τα περασμένα μεγαλεία παρήλθαν ανεπιστρεπτί. Ακόμα και όσοι αρνούνται να το δεχθούν, η πραγματικότητα τους διαψεύδει». Σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς, το Ντιτρόιτ, μια εργατούπολη με πληθυσμό κυρίως Αφροαμερικανούς, διαθέτει 33.500 άδειες κατοικίες και 91.000 συγκροτήματα κατοικιών κενά.
Ηδη από τη δεκαετία του ’90, όταν η φθορά καθίστατο εμφανής, είχε αρχίσει η συζήτηση για δραστικές αλλαγές στην πόλη. Οι αρμόδιες αρχές εξετάζουν την υλοποίηση ενός μεγαλόπνοου σχεδίου, το οποίο θα μετατρέψει τις υποβαθμισμένες περιοχές σε καλλιεργήσιμα εδάφη με καρποφόρα δέντρα και λαχανικά. Στο Ντιτρόιτ πλέον δεν θα... φύονται μόνον αυτοκίνητα, αλλά και γκρέιπφρουτ, ανανάδες, ντομάτες και αγγούρια. Οσες γειτονιές παραμείνουν, θα μοιάζουν με αστικές νησίδες σε μια θάλασσα πρασίνου. Οι κάτοικοι των υποβαθμισμένων περιοχών, που θα ισοπεδωθούν, θα μεταφερθούν σε υγιέστερες περιοχές. Σχεδόν το 25% της πόλης των 139 τετραγωνικών μιλίων θα μεταμορφωθεί από αστικό σε ημιαγροτικό.
Το πείραμα, το μεγαλύτερο αυτού του είδους για τις Ηνωμένες Πολιτείες, απαιτεί πόρους -υλικούς και ανθρώπινους- και μακρές διαδικασίες. Η επιλογή των τμημάτων του αστικού χώρου που θα καταστραφούν και εκείνων που θα αναβαθμιστούν απαιτεί ευαίσθητες πολιτικές αποφάσεις. Θα χρειαστούν εκατομμύρια δολάρια για την απαλλοτρίωση εκτάσεων, την κατεδάφιση και ανέγερση κτιρίων και τη μετεγκατάσταση κατοίκων.
Παράλληλα, με την παρέμβαση στο αστικό τοπίο η πόλη παρεμβαίνει και στο ζωντανό μέλλον της, τις νέες γενιές. Οι επιδόσεις των μαθητών και μαθητριών της στους τελευταίους παναμερικανικούς διαγωνισμούς ήταν οι χειρότερες, ειδικά στα Μαθηματικά. Πολλά από τα σχολεία του Ντιτρόιτ χρειάζονται επειγόντως αναβάθμιση ή, απλά, κλείσιμο. Με στόχο τη δραστική βελτίωσή τους συγκροτήθηκε πρόσφατα μια ευρεία συμμαχία εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης, των εκπαιδευτικών, των γονέων, των τοπικών οργανώσεων και των μεγάλων μη κερδοσκοπικών ιδρυμάτων -μεταξύ των οποίων το Ιδρυμα Γκέιτς και το Ιδρυμα Κέλογκς- με την επωνυμία Execellent Schools Detroit (Τα άριστα σχολεία του Ντιτρόιτ).
Οι συμμετέχοντες επιθυμούν να διαμορφώσουν ένα σύστημα αξιολόγησης της εκπαίδευσης του Ντιτρόιτ, το οποίο θα καλύπτει όλη την περιοχή και το σύνολο της δωδεκαετούς φοίτησης των παιδιών. Μέχρι το 2020, και με αρχική επένδυση 200 εκατ. δολαρίων, στόχος είναι η πόλη να αναρριχηθεί στην πρώτη θέση μεταξύ των υπολοίπων της χώρας, με το 90% των μαθητών και μαθητριών να αποφοιτά από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, έναντι του 70% σήμερα, και να συνεχίζει στο πανεπιστήμιο.
Τα φτωχών αποτελεσμάτων σχολεία θα κλείσουν και θα αντικατασταθούν με 40 νέα υποδειγματικά σχολεία έως το 2015, τα οποία θα ανέλθουν σε 70 έως το 2020. Κομβικό στοιχείο της εκπαιδευτικής πρωτοβουλίας αποτελεί η υπό σύσταση Επιτροπή Προδιαγραφών και Λογοδοσίας, η οποία θα διαμορφώσει κριτήρια αποδοτικότητας και θα εκδίδει ανάλογη έκθεση κάθε χρόνο και για κάθε σχολείο της περιοχής. Το Ντιτρόιτ μιμείται ένα μοντέλο που ακολούθησαν επιτυχώς η Νέα Ορλεάνη και η Νέα Υόρκη για την αναβάθμιση των λυκείων τους. Ως αποτέλεσμα, στην πολιτεία της Νέας Υόρκης το ποσοστό αποφοίτων αυξήθηκε στο ιστορικό ρεκόρ του 63% το 2009 από 50,8% το 2002.
Αυτοκινητοβιομηχανία
Το Ντιτρόιτ, στην πολιτεία του Μίσιγκαν, ποτέ δεν πεθαίνει. Σ’ αυτή τη φράση θα μπορούσε να συνοψίσει κανείς τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή σε μία ιστορική πόλη και περιοχή των ΗΠΑ, η οποία επενδύει στην εκπαίδευση και αποφασίζει να αλλάξει τη χρήση της γης της, ώστε να αντιμετωπίσει τη σοβαρή υποβάθμισή της και την εξωφρενική ανεργία της. Στα τέλη του 2009 ο δείκτης είχε εκτιναχθεί σχεδόν στο 45%, ενώ ο μέσος όρος για τις ΗΠΑ διαμορφώνεται στο 10%. Ωστόσο, οι πιο ευέλικτες και ορθολογικά οργανωμένες αυτοκινητοβιομηχανίες της περιοχής αρχίζουν να αφήνουν κάποια περιθώρια αισιοδοξίας για την παραδοσιακή βιομηχανία της πόλης.
Η Chrysler, η οποία μετά την πτώχευσή της «αναβαπτίστηκε» και ανήκει κατά ένα ποσοστό στη Fiat, ανακοίνωσε ότι ετοιμάζει την αμερικανική εκδοχή του Fiat 500. Το γνωστό 500αράκι της ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας θα προσαρμοστεί στα πρότυπα της ηλεκτρικής αυτοκίνησης προς όφελος του περιβάλλοντος. Αρχής γενομένης από το 2012 το μοντέλο 500ΕV θα κυκλοφορεί στην αγορά των ΗΠΑ, ενώ θα προηγηθεί φέτος μία άλλη κλασική εκδοχή του Fiat 500. Πρόκειται για ένα βενζινοκίνητο μοντέλο, το οποίο κατασκευάζεται στο Μεξικό. Το ηλεκτρικό 500αράκι θα εκπέμπει μηδενικούς ρύπους στην ατμόσφαιρα, θα λειτουργεί με μπαταρία λιθίου και θα κατασκευαστεί στα κεντρικά της Chrysler στο Μίσιγκαν. Οι μηχανικοί της εταιρείας επιδιώκουν το ηλεκτροκίνητο όχημα να έχει αυτονομία 100 μιλίων. Παρά ταύτα, η αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία υπολείπεται σημαντικά έναντι των ανταγωνιστριών της, Nissan, General Motors και Ford. Οι εν λόγω τρεις σχεδιάζουν να διαθέσουν στην αγορά επαναφορτιζόμενα αυτοκίνητα εντός της τρέχουσας χρονιάς. Η Fiat έχει αναλάβει επίσης τη διοίκηση της Chrysler, αφότου ολοκληρώθηκε η διαδικασία πτώχευσής της το 2009, και ήδη ασχολείται με την αναζωογόνηση δύο σημάτων της Chrysler, των Dodge και Jeep.