Απολυθηκα εδω και δυο χρονια.μαζι με παρα πολλους αλλους η εταιρια εκλεισε εντελως τωρα.Ζω με χαρτζιλικια απο την αδερφη μου την μανα μου τον πατερα μου και τους παππουδες.Μαζευω καναν εξακοσαρι.Δουλευα απο τα 18 μου.9-5 δουλεια και 6 με 9 σχολη για τεσσερα χρονια μεχρι που πηρα το πτυχιο μου και συνεχισα να δουλευω μεχρι τα 28 μου μεχρι που μας διωξανε.Εχω σχεση σοβαρη 5 χρονια η κοπελα με αγαπαει ειναι ερωτευμενη μαζι μου οπως και εγω πληρωνει πολλα για μενα.Κοιμαμαι καθε μερα στις 5 το πρωι απο το αγχος ξυπναω μεσημερι αλλες δυο αλλες 3 εχω ξυπνησει και πεντε το απογευμα...χομπι δεν εχω κανενα παιζω στοιχημα παιζω καζινο για καφεδες με κανενα φιλο με την κοπελα μου καμια εξοδο παω σε στριπτηζαδικα σε στουντιο αντε και καμια φορα με κολ γκερλ.Ειμαι 28 και ζω ακομη με τους γονεις μου.Σκεφτομαι οτι η κοπελα μου θα μου ζητησει κανενα παιδι η κανενα γαμο και θα γινω ρακος δεν θα μπορω να ανταποκριθω...κοιμαμαι και συγχρονως κλαιω.Ο πατερας μου μου λεει να βγω για μεροκαματο αλλα ειμαι δειλος δεν παω δεν γουσταρω δεν μου φτανουν.Τα εχω πουλησει ολα εκτος απο το αυτοκινητο μου και το λαπτοπ μου ...Φοβαμια το χωρισμο με την κοπελα μου δεν θελω να το σκεφτομαι....Εχω γινει μοναχικος και ολη μερα ειμαι μπροστα απο ενα υπολογιστη......Ας πει καποιος τι γνωμη του?Τρωτε φρικιες για καιρο?
