Επισκέπτης
Aν μου λέγανε ότι αύριο επαναλαμβάνεται ο τελικός και το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο, πρώι-πρωί της ίδιας μέρας θα έπερνα το πρώτο λεωφορείο και θα κατέβαινα ξανά στην Αθήνα...
Επιστροφή στην Θεσσαλονίκη...Αλλιώς την είχα ονειρευτεί όπως όλοι μας....
Βούρκωσα, προσπάθησα να είμαι διακριτικός μην με πάρουν χαμπάρι οι διπλανοί μου, όχι όταν τελείωσε το παιχνίδι, εκεί πλέον είχα καταρρεύσει, αλλά όταν μπήκα στο Ο.Α.Κ.Α και είδα αυτόν τον ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΟΣΜΟ...τους αντίπαλους να χαζεύουν την κερκίδα μας, τα φλάς των φωτογραφικών μηχανών απο την κερκίδα των Παναθηναϊκών προς την κερκίδα μας, το ένα μετά το άλλο......
Ανατρίχιασα, αναστατώθηκε όλο μου το είναι....Κοίταξα ψηλά στον ουρανό και είπα "Θεέ μου δεν γίνεται να μην δε το σηκώσουμε το κύπελλο, θα είναι αμαρτία για τον κόσμο, για όλα τα δύσκολα που έχουμε περάσει"..Η καλύτερη ανταμοιβή..και όμως δεν έγινε έτσι όπως το είχαμε ονειρευτεί....Για άλλη μια φορά μας γύρισε την πλάτη....
Όπως θα έλεγε και ένας στρατιώτης στους συμπολεμιστές του "Αδέλφια ήταν τιμή μου που βρέθηκα δίπλα σας σε αυτήν την κερκίδα, που ταξίδεψα μαζί σας, που τραγούδησα μαζί σας. Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου".... Εμπειρία ζωής....
Να είστε περήφανοι για τον ΑΡΗ μας, πάντα ψηλά το κεφάλι. Θα δανειστώ ένα στίχο απο τον ύμνο του ΑΡΗ μας: " ΑΡΗ γλυκιά μου ομάδα μεγάλη, έχεις φιλάθλους που σε αγαπούν, είναι ΑΡΕΙΑΝΟΙ και το έχουν καμάρι και το ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΥΝ". Σήμερα το απόγευμα, εδώ στην γειτονιά μια παρέα παιδιών 10-12 χρονών, πρέπει να ήταν, περνούσε με μια μπάλα στο χέρι και ένα τσακαλάκι φορούσε την φανέλα με τον Θεο στο στήθος, με πήρε το παράπονο που δεν μπορέσαμε να τον κάνουμε χαρούμενο. Απο την άλλη με γέμισε υπερηφάνεια και αισιοδοξία για το μέλλον....Μετά απο έναν χαμένο τελικό κυκλοφορούσε υπερήφανα με την φανέλα του ΑΡΗ...
Μεσάνυχτα Παρασκευής 12 παρά κάτι, συνάντηση στο Βικελίδης, αναχώρηση ξημερώματα Σαββάτου 4-4:30 για Μάλγαρα και απο εκεί για το Ο.Α.Κ.Α. Άφιξη γύρω στις 17:30 στον προαύλιο χώρο του σταδίου. Η Εθνική οδός κατακίτρινη, πούλμαν, βανάκια, Ι.Χ., όσο έπιανε το ανθρώπινο μάτι έβλεπες μόνο λεωφορεία, κίτρινα κασκόλ και σημαίες στα παράθυρα...Το κίτρινο ποτάμι κατέβαινε. Η μεγαλύτερη εκστρατεία οπαδών που έγινε ποτέ στην Ελλάδα, έπαιρνε σάρκα και οστά....25.000 κόσμος απο όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Χιλιόμετρα οι ουρές στην Εθνική...Ανεπανάληπτη παρουσία...απλά συγκινητική....και αφού είχαμε καταπιεί όλα τα χιλιόμετρα, μπήκαμε μέσα στο γήπεδο και αφήσαμε το οπαδικό μας στίγμα για να γραφτεί στην Ιστορία...
υγ:Με καλύπτουν οι δηλώσεις του Κούπερ που είπε "Ντρέπομαι για τον κόσμο".
Tα είπες όλα.
Και δε χρειάζεται απάντηση στους γαμιάδες με ξένα αρχίδια.
Δε θα μπορούσαν ποτέ να είναι Αρειανοί....δεν το'χουν.