..."Έγινε λόγος για απαξίωση των θεσμών, των υπηρεσιών, των επιχειρήσεων, του κύρους της Χώρας. Υπήρξε σιωπή για την παγκόσμια οικονομική κρίση και τις συνέπειές της. Σαν να μη είναι ξεκάθαρες οι επιπτώσεις της στον Τόπο μας. Σαν να μην αντιμετωπίζει όλος ο Κόσμος έξαρση των ίδιων ακριβώς προβλημάτων: Υποχώρηση της ανάπτυξης, αύξηση των ελλειμμάτων, διόγκωση της ανεργίας. Μια νέα Κυβέρνηση δεν ξεκινά καλά την πορεία της καταφεύγοντας σε απόλυτη απαξίωση και μικρόψυχη ισοπέδωση. Όλα αυτά δεν βοηθούν την αντιμετώπιση της κρίσης. Κάθε άλλο. Διότι δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική αντιμετώπιση των προβλημάτων, εάν δεν αναγνωρίζονται τα πραγματικά αίτιά τους. Δεν εντοπίζονται έτσι, ούτε οι σοβαρές εξωγενείς επιπτώσεις, ούτε οι χρονίζουσες εσωτερικές αδυναμίες. Αγνοώντας την πραγματικότητα, και μάλιστα διαστρέφοντάς την, δεν μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε. Η αλήθεια είναι ότι, στα προηγούμενα χρόνια, ακολουθήσαμε συνειδητά πολιτική ήπιας προσαρμογής. Η αλήθεια είναι ότι τα αποτελέσματα ήταν θετικά και η βελτίωση απεικονιζόταν ξεκάθαρα σε όλους τους οικονομικούς και κοινωνικούς δείκτες.
Συνέπεια της πολιτικής αυτής, υπήρξε ανάμεσα στα άλλα, η σταθερή υποχώρηση της ανεργίας. Είναι, επίσης, αλήθεια ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση ανέκοψε (όπως έκανε σε ολόκληρο τον Κόσμο) τα θετικά βήματα που πραγματοποιούντο στην οικονομία.
Επιδείνωσε τις αδυναμίες που προϋπήρχαν, έπληξε τους ρυθμούς της ανάπτυξης και διόγκωσε τα ελλείμματα. Επέβαλε, τελικά, δύσκολες αποφάσεις και επιβάλλει τη συνέχισή τους. Με τόλμη και διορατικότητα. Πάνω από όλα επιβάλλει την επίλυση των προβλημάτων στη ρίζα τους. Μακριά από μικροκομματικές αντιλήψεις. Μακριά από ισοπεδωτικές τοποθετήσεις. Μακριά από γενικολογίες που δεν υπηρετούν το συλλογικό καλό. Είναι η ώρα υπεύθυνων συγκροτημένων και σοβαρών αποφάσεων. Αυτή είναι η βασική προϋπόθεση για τη γρήγορη και ασφαλή έξοδο από την κρίση. Και την προϋπόθεση αυτή, είναι καιρός όλοι να την αντιληφθούμε, αντί να την αγνοούμε. Θέλω, ακόμα, να υπογραμμίσω ότι, από την πρώτη στιγμή, επιδιώξαμε την προώθηση αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, μέσα από το διάλογο, τη συνεννόηση και τη σύνθεση απόψεων. Πίστεψα (και πιστεύω) ότι οι μεταρρυθμίσεις αποτελούν τον ασφαλέστερο, αλλά και το μόνο μοχλό, για την αντιμετώπιση χρόνιων διαρθρωτικών αδυναμιών. Αποτελούν τον ασφαλέστερο, αλλά και το μόνο μοχλό αλλαγής προς το καλύτερο. Κάναμε, στο διάστημα που πέρασε, σημαντικά και δύσκολα βήματα. Πολλά από αυτά, θεωρούνται, σήμερα, αυτονόητα. Τίποτα, όμως, δεν ήταν εύκολο. Τίποτα δεν προχώρησε, χωρίς να συναντήσει ανεύθυνες συνδικαλιστικές και αντιπολιτευτικές αντιδράσεις."