Επί χρόνια η καθημερινή μου πρωινη ρουτίνα ήταν καφες-τσιγαρο-Φιλαθλος,η εφημερίδα διαβαζόταν από πίσω προς τα μπρος,η μόνη εφημερίδα που το πρωτοσέλιδο ήταν σχεδόν ανούσιο.
Αξέχαστες οι επικές μάχες με τον Νίκο από Άγιο Ελευθέριο στην τηλεόραση.
RIP Γιώργη.
Το Άρθρο του Εθνους ήταν απαίσιο για Γεωργίου.Και να διαφωνείς με τον αείμνηστο Γεωργίου δεν το γράφεις την ημέρα της κηδείας του ανθρώπου. Και υπάρχει και το ρητό ότι ο νεκρός δεδικαίωται της αμαρτίας...Αυτό και το άλλο έπρεπε να τα τηρήσει και να μη δείξει ασέβεια στη μνήμη του και ειδικά τη μέρα που βρήκε να το κάνει.
θα ελεγα δεν ειναι αποδομηση, αλλωστε δεν διεκδικησε ο ιδιος ο Γ.Γ. να ειναι κανενας μυθος. απλα τον τακτοποιει με ρεαλισμο και διχως παθος, στα ματια ολων μας. σε γενικες γραμμες ενας ιδιαιτερος ανθρωπος με προτερηματα, ελαττωματα και αδυναμιες.
θα ελεγα δεν ειναι αποδομηση, αλλωστε δεν διεκδικησε ο ιδιος ο Γ.Γ. να ειναι κανενας μυθος. απλα τον τακτοποιει με ρεαλισμο και διχως παθος, στα ματια ολων μας. σε γενικες γραμμες ενας ιδιαιτερος ανθρωπος με προτερηματα, ελαττωματα και αδυναμιες.
Ο Γεωργίου παραδεχόταν από τη νέα γενιά αθλητικογράφων Θέμη Καίσαρη ,Τσάρλι.Είχε πει όμως ότι την μπάλα που έβλεπε ο μπαμπάς Καίσαρης δεν την βλέπει ο υιός.
Απόσπασμα συνέντευξης του hardcore , τότε , Γεωργίου, στην ομόσταβλη (στο κανάλι 5) Κατερίνα Γιατζόγλου (από τα ωραιότερα και αρχοντικότερα αιδοία της ελληνικής τηλεόρασης κατά τη γνώμη μου), όπου αποδομεί αριστοτεχνικά τόσο τον εαυτό του όσο και τα τοτέμ της ελληνικής αθλητικής δημοσιογραφίας: