Εγώ θα συμβούλευα να ακολουθήσει ο καθένας αυτό που του αρέσει.
Αν του αρέσει να γίνει ΔΥ, να κάθεται σε ένα ανήλιο γραφειάκι κάπου χωμένο σε ένα μεγάλο κτίριο Υπουργείου, παρέα με την 50 Κούλα και την 54αρα Σούλα να μιλάνε όλη μέρα για συνταγές, για το που θα πάνε τριήμερο, για το πότε θα μπούνε οι υπερωρίες, κλπ μετρώντας τις μέρες αντίστροφα μέχρι τα τέλη του μήνα που θα μπει το χιλιαρικάκι στο ΑΤΜ και από δουλειά τίποτα, τότε ας το κάνει. Έχει όλα το άλλοθι στη χώρα που ζούμε.
Όμως δεν είναι φτιαγμένοι όλοι για αυτή τη δουλειά και ζωή. Κάποιοι έχουν μεγαλύτερο πάθος για περιπέτεια, δίψα για μάθηση, αντοχή σε κακουχίες και αντίξοες συνθήκες και γενικά προτιμούν μία πιο ταραχώδη ζωή με μεγαλύτερο ρίσκο και διακυμάνσεις (βλέπε Ιδιωτικός Τομέας).
Το ίδιο ισχύει και για τη σύντροφο. Κάποιοι προτιμούν μία σύζυγο ΔΥ, με ήρεμη, στρωμένη, ξέγνοιαστη καθημερινότητα που να μπορεί να αφοσιωθεί στην οικογένεια.
Κάποιοι προτιμούν μία αγωνίστρια της ζωής, που από μικρή διαβάζει, δουλεύει, αγωνίζεται. Έχουν περισσότερα να πουν με αυτήν στο τέλος της ημέρας και νιώθουν ότι αυτήν θέλουν δίπλα τους όταν έρθουν δυσκολότερες ώρες στη ζωή.
Ας κάνει ο καθένας ότι του λέει η καρδιά του. Να μην ακούει κανέναν και να μην υποκύπτει σε πρότυπα που πλασάρονται από την κοινωνία. Το σωστό για τη ζωή του καθενός είναι αυτό που θέλει ο ίδιος (εφόσον δε βλάπτει κανέναν) και αυτά πρέπει να κυνηγήσει, γιατί στο τέλος της ημέρας θα μετανιώσει περισσότερο για αυτά που δεν έκανε και τα όνειρα που δεν κυνήγησε.
Αν ανοίξετε τις αγγελίες εργασίας είναι όλες για γέλια. Αυτός είναι ο λόγος που όλοι θέλουν να πάνε δημόσιο. Αν μπεις δημόσιο είσαι σχεδόν ξεκούραστος. Δεν έχεις την έννοια ότι μια μέρα θα βρεθείς χωρίς εργασία όπως βρέθηκα εγω 6 φορές για διαφορετικούς λόγους. Έτσι θα μπορέσεις να βρεις και γυναίκες και να γκόμενες και οικογένεια στο κάτω κάτω να κάνεις αν θελήσεις. Αν δεν έχεις όμως σταθερή εργασία και είσαι σε μικρομάγαζα και στα ελληνικά αφεντικά απλά την πάτησες. Σπάνια θα βρεις κάτι καλό στον ιδιωτικό τομέα. Τώρα όσοι είναι καλά στον ιδιωτικό τομέα είναι "καλά από παλιά". Οι νεοεισερχόμενοι απλά είναι ΣΚΛΑΒΟΙ.
Λεμε συχνα για τα χαλια του δημοσιου τομεα, αλλα επισης χαλια και χειροτερα ειναι ο ιδιωτικος τομεας.
Πχ στον ιδιωτικο τομεα της Πολωνιας (φανταστειτε σε αλλες χωρες!), βγαινουν καθε βδομαδα πολλες καλες, καλοπληρωμενες, θεσεις εργασιας. Δηλαδη, οχι απλητωτος σκλαβος που να σου πινουν το αιμα, και χωρις καμια προοπτικη, οπως στην Ελλαδα.
Ε λοιπον, σε με τετοια χωρα και μια τετοια αγορα εργασιας οπως η Πολωνια, λογικο ειναι να μην νοιαζεται κανεις περι δημοσιου.
Αυτο ειναι ενα ακομη απο τα κακα της Ελλαδα. Οτι εχουν αφησει τον ιδιωτικο τομεα, να ειναι απολυτη ζουγκλα.
Κατσε λοιπον, δεν εχει μονο ο εργοδοτης δικαιωματα, πρεπει να εχει κι ο εργαζομενος ικανοποιητικες παροχες.
Ολα αυτα, οπως ειπατε, επηρεαζουν, θελοντας και μη,
και τον συναισθηματικο τομεα.
Αν δεν εχεις εναν βασικο μισθο, σχετικα σταθερο (να μην τρεμει το φυλλοκαρδι σου καθε μερα μην απολυθεις, και τι σκατα δουλεια θα βρεις μετα στην ρημαγμενη Ελλαδα!),
αν δεν εχεις καποιο ελευθερο χρονο να κινηθεις,
αν δεν εχεις με ολα τα παραπανω, μια σχετικα καλη διαθεση,
πως στην ευχη να περιμενεις 'επιτυχιες' με το αλλο φυλο;
Αυτα βγαινουν προς τις γυναικες, τα αντιλαμβανονται σε dt,
οποτε εκει νομιζω για ελληνικα δεδομενα,
οτι καταληγει οτι ο μεσος δημ.υπαλληλος, εκτος ακραιων εξαιρεσεων (να μην εισαι κολοπαιδο-μαλακας, μπεκρης, κλπ),
μαλλον υπερτερει ενος μεσου ιδιωτικου υπαλληλου, για Ελλαδα μιλωντας παντα.
Επισης, ενα αλλο θεμα που θιξατε, ειναι η 'αναλογια' χρονου-χρηματος.
Ακομη κι αν εχεις τη δουλεια με τα χρυσα λεφτα στην Ελλαδα, σε ιδ.τομεα,
δεν θα εχεις χρονο.
Ενω ο δημ.υπαλληλος, πολλα λεφτα δεν εχει, αλλα το πακετο σταθεροτητας, οτι θα εχει τα λεφτα αυτα και αυριο και στο μελλον, και ο ελευθερος χρονος, ειναι ενας συνδυασμος που δινει προσιτοτητα σε γκομενες. Ειναι διαθεσιμος.
Ο αλλος με τα πολλα λεφτα (λεμε τωρα, ελαχιστοι στην Ελλαδα), τι ωρες ειναι διαθεσιμος;
10-12 το βραδυ, 2 φορες τη βδομαδα;
Πρακτικα πραγματα.
