Όταν θες να φτιάξεις π.χ. κρεατόσουπα, πρέπει να έχεις κρέας να βράσεις.
Αν δεν έχεις κρέας, ό,τι και να κάνεις, κρεατόσουπα δε βγαίνει.
Στη περίπτωση των τραπεζών, η κρεατόσουπα είναι η λειτουργία του τραπεζικού συστήματος (και κατ' επέκταση της οικονομίας και της παραγωγής) και το κρέας είναι ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ τις οποίες οι τράπεζες διοχετεύουν στην ΕΝΕΡΓΟ οικονομία (δηλαδή στην οικονομία που κάτι παράγει) για να αξιοποιηθούν καλύτερα από το αν καθόντουσαν είτε στο συρτάρι του καταθέτη, είτε στα χρηματοκιβώτια των τραπεζών.
Το τσουκάλι που θα βράσει το κρέας δεν είναι απαραίτητο να είναι ένα. Μπορείς να έχεις 5 τσουκάλια, και να βράσεις το κρέας χωρισμένο στα 5, σε 5 τσουκάλια. Και να έχεις διαφορετική κρεατόσουπα από κάθε τσουκάλι, ανάλογα με τα μπαχαρικά, το αλάτι, την ώρα βρασίματος, κλπ.
Σε ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ όμως, αν δεν έχει κρέας, κρεατόσουπα ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΙΣ.
Εδώ λοιπόν έχουμε πολλά τσουκάλια (δηλαδή πολλές τράπεζες) και συζητάμε πως θα φτιάξουμε την κρεατόσουπα. Όμως ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΡΕΑΣ (δηλαδή καταθέσεις) ή το κρέας που έχουμε είναι πολύ λίγο.
Όσο και να ανακατεύουμε τα τσουκάλια, όσο και να συζητάμε ποιο τσουκάλι θα αδειάσουμε μέσα σε ποιο, ΚΡΕΑΤΟΣΟΥΠΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ.
Γιατί οι τράπεζες έχουν πάρει τα λεφτά των καταθετών, και τα έχουν διοχετεύσει όχι στις σωστές κατσαρόλες, αλλά όπου αλλού μπορεί να φανταστεί κανείς.
Το ίδιο είχε γίνει και με εκείνη τη μικρή Αμερικάνικη τράπεζα το 2008 (Meryl Lynch νομίζω?) και κάποια στιγμή το κανόνι έσκασε, γιατί απλώς η τράπεζα δεν είχε λεφτά να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των ΚΑΤΑΘΕΤΩΝ της.
Θα μπορούσε να σωθεί τότε το πράμα? Ναι, αν η διπλανή τράπεζα δεν είχε κάνει τα ίδια λάθη, και τις συγχώνευαν. Τότε οι καταθέσεις της μιας θα "ανακούφιζαν" τις υποχρεώσεις της άλλης. Δεν έγινε, γιατί όλες οι τράπεζες είχαν το ίδιο πρόβλημα (άλλες πολύ, άλλες λιγότερο). Και γι' αυτό δε σώθηκε (τότε και αμέσως) το πράμα, και συνεχίζει την πορεία του. Και στις ΗΠΑ, και διεθνώς, και εδώ.
Όλες οι Ελληνικές τράπεζες έχουν το ίδιο πρόβλημα: Έχουν δώσει δάνεια που μέρα με τη μέρα διαπιστώνουν ότι δεν πρόκειται να πάρουν πίσω (σιγά και δε το 'ξεραν δηλαδή). Και αυτό θα χειροτερεύει, για διάφορους λόγους, όπως ότι το δημόσιο ζητάει όλο και περισσότερους φόρους για να κλείσει τις δικές του τρύπες (άρα οι καταθέτες τραβάνε από τις καταθέσεις τους και οι δανειολήπτες δεν επιστρέφουν τα χρωστούμενα), ότι η ύφεση στην οικονομία (που έχει συνέπειες στην ανεργία και τη γενική μείωση των εισοδημάτων) στερεί ακόμα και από τον ΚΑΛΟΠΙΣΤΟ δανειολήπτη τη δυνατότητα του να είναι συνεπής, και άλλους.
Επομένως, κι αν συγχωνευτούν δυο (η περισσότερες) τράπεζες, τι θα αλλάξει? Στη γενική κατάσταση μάλλον τίποτα. Βεβαίως αν τα 2.000 καταστήματα γίνουν 800 αυτό σημαίνει οικονομία στις λειτουργικές δαπάνες των Τραπεζών, αλλά αυτό (από μόνο του) δε σώζει την κατάσταση. Για να σωθεί η κατάσταση πρέπει να ξαναπάρει μπροστά η οικονομία, δηλαδή να ξαναρχίσει η παραγωγή, και προς αυτή την κατεύθυνση δε φαίνεται τίποτα, Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΝΟΥΝ οι διοικήσεις των τραπεζών και το κράτος. Άσε, που ιδίως το δεύτερο δεν κάνει τίποτα.
Το κρέας είναι που λείπει, και όχι το ότι το νερό βράζει στο λάθος τσουκάλι.
Και αν προχωρήσουμε και σε πιο λεπτομερείς αναλύσεις θα δούμε (επί πλέον) και το εξής):
ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΔΑΝΕΙΑ έχουν δοθεί "Με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου".
Αυτά έχουν δοθεί είτε για κοινωνικούς λόγους (στέγαση), είτε σε αγρότες (για αγορά εξοπλισμού π.χ.), είτε σαν ενίσχυση επιδοτήσεων EU προγραμμάτων, κλπ.
Αυτά τα δάνεια οι τράπεζες επί χρόνια τα θεωρούσαν "ασφαλή", δηλάδή 100% εξασφαλισμένα ότι θα αποληρωθούν, μια που εγγυητής είχε μπει το Ελληνικό Δημόσιο. Ακόμα κι αν ο δανειολήπτης δεν πλήρωνε (θεωρούσαν οι τράπεζες), τα λεφτά μου δε τα χάνω, γιατί θα τα πληρώσει ο εγγυητής, δηλαδή το δημόσιο. Και βέβαια αυτή η απλή πρόταση έχει λογιστικό τρόπο απεικόνισης στα "βιβλία" των τραπεζών, όπου τα λεφτά αυτά θεωρούνται "εξασφαλισμένα".
Αμ δε!
Ποια εγγύηση, και ποιό δημόσιο? Το δημόσια δεν έχει λεφτά να πληρώσει τις ΤΡΕΧΟΥΣΕΣ (καθημερινές) υποχρεώσεις του, τις εγγυήσεις των δανείων θα πάει να καλύψει? Δεν πρόκειται, και δε θα το αφήσουν και οι ξένοι (αν υποθέσουμε ότι είχε τη δυνατότητα), που έχουν αρχίσει να έχου λόγο πάνω στο κάθε τι που γίνεται.
Άρα οι τράπεζες πρέπει να ΜΕΤΑΓΡΑΨΟΥΝ τα δάνεια αυτά από την κατηγορία των "ασφαλών" σε άλλη, που είναι πολύ βέβαια η ΜΗ αποληρωμή τους (γιατί βεβαίως κανείς από όλους αυτούς που χρωστάνε "με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου" δεν πάει να αποληρώνει κανονικά το δάνειο του).
Και εκεί είναι που θα ερχίσουν τα μεγάλα πανηγύρια, γιατί όταν αυτές οι μεταβολές περάσουν στα βιβλία, θα αποκαλυφτεί ΠΛΗΡΩΣ ότι κρέας δεν υπάρχει ούτε για σάντουϊτς....
