Δυστυχώς φιλαράκο τα σημερινά παιδιά δεν παίζουν όπως παίξαμε εμείς, δεν έχουν φίλους και παρέες στην γειτονιά όπως είχαμε εμείς, δεν, δεν, δεν... Στα μπαλκόνια μεγαλώνουν και στις πυλωτές. Τις προάλλες έβλεπα απέναντι από το σπίτι μου 2 κοριτσάκια 8-10 χρονών να βολτάρουν γύρω-γύρω από την πυλωτή με τα ποδήλατά τους. Σε κάποια φάση κατέβηκε η μάνα τους και τα έβγαλε στον δρόμο (που, σημειωτέων, είναι ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ) να κάνουν μια 10λεπτη βόλτα πάνω κάτω υπό την αδιάκοπη επίβλεψή της φυσικά. Μετά τα έβαλε πάλι μέσα και συνεχίσαν το γύρω-γύρω στην πυλωτή...
Εμείς στα 10 μας χρόνια παίρναμε τα ποδήλατα και πηγαίναμε στο ΟΑΚΑ για βόλτες ρε πούστη μου...
Τώρα... Internet... X-Box... Playstation... παιχνίδια με το κινητό... και το χειρότερο είναι ότι τα κουβαλάνε όλα αυτά ακόμη και στις καλοκαιρινές τους διακοπές!!! ΗΜΑΡΤΟΝ δηλαδή!!!!
Εμένα θα μου μείνει χαραγμένη στη μνήμη μου η εξής σκηνή (για πρόσφατα μιλάω), όταν για κάποια περίοδο της ζωής μου είχα νοικιάσει διαμέρισμα σε στενό δρομάκι "πράσινης" περιοχής:
Στην απέναντι πολυκατοικία υπήρχε μπαλκονάκι περίπου διαστάσεων 5m x 0,80m, και στο διαμέρισμα ζούσε οικογένεια με έναν πιτσιρικά 3-4 χρόνων. Του είχαν πάρει και τρίτροχο ποδηλατάκι. Το μπαλκόνι ήταν ασφαλές, δηλαδή το κάγκελο προστάτευε τον πιτσιρικά απο το να πέσει κάτω. Το ποδηλατάκι ήταν στο μπαλκόνι (που να χωράει ΚΑΙ αυτό στο σπίτι, προφανώς).
Ο πιστιρικάς έβγαινε στο μπαλκόνι, ανέβαινε μόνος του πάνω στο τρίτροχο (ξέρετε, αυτά που τα πετάλια είναι πάνω στη μπροστινή ρόδα) και πετάλιζε απο τη μια άκρη του μπαλκονιού στην άλλη. Πέντε μέτρα.
Φτάνοντας στην άκρη, δε χώραγε στο 0,80 να κάνει μανούβρα, οπότε κατέβαινε, γύριζε με τα χέρια το ποδηλατάκι 180 μοίρες, και ξανακαβάλαγε πεταλίζοντας πάλι 5m αντίθετα.
Και αυτό γινόταν συνέχεια.... 5 - 5 τα έκανε τα μέτρα ο φουκαράς.
Με είχε πιάσει μελαγχολία που τον έβλεπα! Σα ζωάκι σε κλουβί ήταν!
Και επειδή εγώ είχα μεγαλώσει σε άπλα (και ευτυχώς και για τα παιδιά μου το κατάφερα), η σκηνή αυτή στο μπαλκόνι μου έχει καρφωθεί, και δε θα τη βγάλω ποτέ...
Οι άνθρωποι τη δεκαετία του 50 και του 60 πούλαγαν τα χωράφια τους και ερχόντουσαν στην πόλη αγοράζοντας διαμέρισμα! Ένα κουτί, που όμως είχε μπάνιο, ζεστό νερό, θέρμανση...
Και έτσι έγινε η πόλη (όλες οι πόλεις μας) τα σκατά που είναι, και έτσι γίνονται και οι παραλίες μας τα σκατά που είναι, γιατί όλοι αυτοί, αισθάνονται κάποια στιγμή την ανάγκη να βγουν απ το κουτί τους και να πάνε κάτω έστω απο μια λαμαρίνα, για να βλέπουν λίγο θάλασσα.
Π.χ. Λούτσα, παραλία Κερατέας, παραλία Κυπαρισίας, κλπ κλπ κλπ... Δρόμοι 3 μέτρων πλάτους, βόθροι (αντί για αποχέτευση), κλάνει ο δίπλα και τον ακούς το μεσημέρι.
Αλλά η αεροτομή στο ΙΧ, αεροτομή!