www.simerini.com.cy/nqcontent.cfm?a_id=276429]Δημήτρης Ματαφιάς[/url]
Κυριακή, 12 Νοεμβρίου 2006
ΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ
Μαύρο ήταν το μήνυμα που μας ήρθε από την Αθήνα: "Πέθανε σε ηλικία 75 ετών, στο νοσοκομείο ΝΙΜΙΤΣ όπου νοσηλευόταν, ο πρώην αρχηγός της Εθνικής Φρουράς Δημήτρης Ματαφιάς. Για όσους τον γνώρισαν, ο εκλιπών στρατηγός δεν ήταν ένας στρατιωτικός, που έτυχε να έρθει στην Κύπρο, για να κλείσει τον κύκλο της καριέρας του, με διακρίσεις των σαλονιών και των δεξιώσεων. Ο Δημήτρης ο Ματαφιάς ήταν ένας ανώτατος αξιωματικός με ψυχή πέρα για πέρα ελληνική, με βαθιά επίγνωση της αποστολής του, που ήταν η ανασυγκρότηση της σμπαραλιασμένης, από τα πλήγματα του Αττίλα και της εμφύλιας διαμάχης, Εθνικής Φρουράς.
Είχα την τύχη και την τιμή να ζήσω από κοντά το πάθος του για την ποιοτική αναβάθμιση και την επιχειρησιακή ικανότητα της Εθνικής Φρουράς. Έζησα τις αγωνίες του και τις απογοητεύσεις του, για τη στάση και τη συμπεριφορά ορισμένων αρμοδίων και μερικών αξιωματικών, οι οποίοι παρενέβαλλαν εμπόδια στο έργο του. Συμπεριφέρονταν στον Αρχηγό της Εθνικής Φρουράς κατά τρόπο ανεπίτρεπτο, απαράδεκτο και εθνικά επιζήμιο. Στην αρχή τούς ανεχόταν, διότι δεν ήθελε να πιστέψει ότι υπήρχαν σ' αυτόν τον τόπο, τον καταματωμένο, Έλληνες και δη κρατικοί αξιωματούχοι και στελέχη του Στρατού, που δεν ήθελαν τη δημιουργία μιας αξιόμαχης Εθνικής Φρουράς. Τους άντεξε ενάμιση περίπου χρόνο. Και όταν πια πείστηκε ότι η υπόσκαψη του έργου του ήταν σκόπιμη, τους τα βρόντηξε. Είχε το ηθικό ανάστημα να υποβάλει ο ίδιος την παραίτησή του από την ηγεσία της Εθνικής Φρουράς και να ζητήσει από την Ελληνική Κυβέρνηση την ανάκλησή του.
Θυμάμαι, μόλις υπέβαλε την παραίτησή του, ήρθε στο σπίτι μου για μια τσικουδιά. Το ύφος του πρόδιδε τη μεγάλη του στενοχώρια. Τα μάτια του ήταν υγρά. Τον ρώτησα τι συνέβαινε και μου απάντησε: "Άσε". Δεν σιώπησα, όμως. Επέμενα να μου πει πού οφειλόταν η στενοχώρια του, οπότε με βαθύ στεναγμό μού είπε: "Τους τα βρόντηξα. Δεν πήγαινε άλλο. Αντί να με βοηθούν στο έργο μου, με υπέσκαπταν. Ξέρεις τι θα 'θελα ρε Στρατηγέ αυτήν τη στιγμή; Να καθόμουν αθέατος στη λέσχη αξιωματικών του Αττίλα, να έβλεπα τον Αρχιαττίλα Κιλίτς -το διοικητή των κατοχικών στρατευμάτων- που θα πανηγυρίζει την απομάκρυνσή μου από την Εθνική Φρουρά. Του είχα πήξει τα πετρέλαια. Κάρφος στα μάτια του είχα καταντήσει...".
Προσπάθησα να τον μεταπείσω, αλλά δεν τα κατάφερα. Επέμενε στην παραίτησή του. Μια παραίτηση που προκάλεσε χαρά και ικανοποίηση στους Αττίλες, ενώ λύπησε τους Έλληνες της Κύπρου. Ιδιαίτερη πικρία και αγανάκτηση προκάλεσε στους πλείστους αξιωματικούς της Εθνικής Φρουράς, στα στρατευμένα παιδιά μας και τη συντριπτική πλειονότητα του λαού. Γιατί ο Ματαφιάς δεν ήταν ένας απλός στρατιωτικός ηγέτης. Ήταν ένας πραγματικός ηγήτορας, που νοιαζόταν όσο κανένας άλλος για τους αξιωματικούς και τους άνδρες της Εθνικής Φρουράς. Ένας στρατηγός που ήθελε να καταστήσει το κυπριακό στράτευμα αξιόπιστη αποτρεπτική δύναμη για τους Αττίλες. Κι αυτήν του την επιθυμία, αυτήν του την προσπάθεια, την αντιλαμβανόταν ο λαός μας.
Παραιτήθηκε ο Ματαφιάς από την ηγεσία της Εθνικής Φρουράς, αλλά η ψυχή του ήταν πάντα εδώ. Παρέμεινε διεκδικητής των δικαίων του λαού μας. Σε όλες τις εκδηλώσεις που οργανώνονταν εναντίον της κατοχής και εδώ και στην Ελλάδα, ο Ματαφιάς ήταν μπροστάρης. Όπως ήταν μπροστάρης και στους αγώνες των Κούρδων για ελευθερία και δικαιοσύνη. Παντού και πάντοτε δήλωνε παρών, ακόμα και όταν άρχισε να κλονίζεται η υγεία του. Η Κύπρος ήταν το πάθος του και γι' αυτήν γνοιαζόταν όσο τίποτε άλλο. Κι όταν η αρρώστια άρχισε να τον καταβάλλει, την Κύπρο είχε στο νου, και στα ιερά της χώματα εξέφρασε την επιθυμία να ταφεί. Στη δική της αγκαλιά ήθελε ν' αναπαυθεί.
Φίλε, συναγωνιστή και συνέλληνα στρατηγέ Δημήτρη Ματαφιά, καλό ταξίδι. Οι φίλοι σου πάντα θα σε θυμούνται. Η μνήμη σου θα ζει αιώνια...
www.glitter-graphics.com]
[/url]
