Λοιπόν μάγκες. Super περιληπτικά γιατί σήμερα τον έπαιξα 3 φορές, ήπια 3-4 τσίγαρα,
μισό sildenafil sandoz, έκανα μισή ώρα head-banging με την καράφλα μου ακούγωντας το
καινούργιο Lacuna Coil (τι σκατά έπαθε ο τραγουδιάρης και φωνάζει τόσο, LOL-πολύ μίσος),
το κοντέρ έγραψε μιάμησι ώρα σε βρωμερά μπουρδελοκρέβατα και για κερασάκι στην τούρτα
χτύπησα και ένα τσουρέκι Αμαρένα από το Χωριάτικο από το οποίο καταβρόχθησα το μισό στο
γυρισμό με τα δάχτυλα να βρωμάνε μουνίλα και τη μια να κλαίω με δάκρυα ευτυχίας από την
γεύση του αμαρενοτσουρεκιού, από την άλλη να κλαίω δάκρυα θλίψης και απεύχθειας από τη
δαχτυλομπόχα, HEAVEN & HELL η φάση (btw έπαιξε και αυτό το κομμάτι όταν γαμούσα 2ο γύρο,
όπως και άλλες γνώριμες true-rockies). Στο μόνο που θα σας απογοητεύσω είναι πως δεν θα
εισχωρήσω σε πικάντικες λεπτομέρειες της προσωπικής μου εμπειρίας, μιας που -καλώς ή κακώς-
είμαι ενάντια σε κρητικές συμβάντων την περίοδο που διαδραματίστηκαν (είναι σαν τους φακέλους του
FΒΙ που επιτρέπεται ν' ανοίξουν αφού έχουν περάσει x χρόνια), αλλά μια γενική ιδέα θα την πάρετε.
Chapter 1 : The not so far, not so dark, past.
Chapter 6 : There is no god.