Επισκέπτης
Βιογραφία | Στρατηγός Στυλιανός Γ. Παττακός
Ο Στυλιανός Γ. Παττακός γεννήθηκε την 8η Νοεμβρίου 1912, στο χωριό Αγία Παρασκευή της Επαρχίας Αμαρίου του Νομού Ρεθύμνου. Υπήρξε ο ανώτερος σε βαθμό, από τα ηγετικά στελέχη του Ελληνικού Στρατού, που πήρε μέρος στο σχεδιασμό και την εκτέλεση του κινήματος της 21ης Απριλίου 1967. Στη συνέχεια έγινε κύριο στέλεχος της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου και χρημάτισε Υπουργός Εσωτερικών και Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κατά την επταετία 1967 - 1973.
Την 1η Νοεμβρίου 1930 κατετάγη εθελοντής με βαθμό Δεκανέα στο 4ο Σύνταγμα Ιππικού Θεσσαλονίκης και το Σεπτέμβριο του 1934 εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων, απ' όπου και αποφοίτησε το 1937 με τον βαθμό του Ανθυπίλαρχου. Τον Αύγουστο του 1940 υπηρέτησε στο Δ' Σύνταγμα Ιππικού Ελευθερούπολης Καβάλας και προήχθη στο βαθμό του Υπιλάρχου.
Πολέμησε ως διοικητής Ίλης Πολυβόλων της ΙΙης Ομάδας Αναγνώρισης της ΙΙης Μεραρχίας Πεζικού στο Αλβανικό Μέτωπο εναντίων των Ιταλών εισβολέων, από την 28η Οκτωβρίου 1940 έως τα τέλη Απριλίου του 1941. Τους τελευταίους τρεις μήνες πολέμησε ως διοικητής του 5ου Λόχου Πεζικού του 11ου Σ.Π. Τριπόλεως, με αίτημά του, σε επαφή με τον εχθρό στον Πράσινο Λόφο νότια του Τεπελενίου.
Κατά την Κατοχή πολέμησε εναντίων και των τριών κατακτητών (Γερμανοί, Ιταλοί, Βούλγαροι), ως μέλος της αντιστασιακής Οργάνωσης ΟΜΗΡΟΣ. Για την δράση του αυτή παρασημοφορήθηκε.
Κατά τα Δεκεμβριανά πολέμησε στο πλευρό της νόμιμης κυβέρνησης (3 Δεκεμβρίου 1944 έως 12 Φεβρουαρίου 1945). Στον εμφύλιο πόλεμο πολέμησε ως διοικητής της Ίλης Αρμάτων Κένταυρος, από 30 Μαρτίου 1946 έως 29 Αυγούστου 1949, επίσης στο πλευρό της νόμιμης κυβέρνησης.
Για την πολεμική του δράση, αμείφθηκε με 3 Αριστεία Ανδρείας, 7 Πολεμικούς Σταυρούς, 2 Μετάλλια Εξαίρετων Πράξεων και με όλα τα εν καιρώ ειρήνης απονεμόμενα μετάλλια και παράσημα εις τους «ευ ποιούντας».
Την 21η Απριλίου 1967 συμμετείχε στο στρατιωτικό κίνημα ως διοικητής του Συγκροτήματος Τεθωρακισμένων με έδρα το Γουδί, με τον βαθμό του Ταξιάρχου. Στις 5 μ.μ. της παραπάνω ημέρας, ορκίστηκε Υπουργός Εσωτερικών. Τη νύχτα της 13ης Δεκεμβρίου 1967 ορκίστηκε Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως και Υπουργός Εσωτερικών και αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του Υποστρατήγου. Την 8η Οκτωβρίου 1973 παραιτήθηκε μαζί με τα υπόλοιπα στρατιωτικά μέλη της Κυβέρνησης, και ιδιώτευσε.
Την 23η Οκτωβρίου 1974 εξορίστηκε στην Κέα, μαζί με τους υπόλοιπους του Κινήματος της Επαναστάσεως, ενώ την 20η Ιανουαρίου 1975 προφυλακίστηκε με βούλευμα που στηρίχθηκε σε ποινικό Νόμο αναδρομικής ισχύος, το Δ' Ψήφισμα.
Την 23η Αυγούστου 1975 καταδικάστηκε σε θάνατο και καθαίρεση, ένοχος για στάση και σε ισόβια δεσμά με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Η θανατική ποινή μετατράπηκε από την κυβέρνηση Κ. Καραμανλή σε ισόβια κάθειρξη, την οποία εκτίει μέχρι σήμερα, με διακοπή από την 28η Σεπτεμβρίου 1990, αφότου επικαλέστηκε προβλήματα υγείας. Η διακοπή αυτή ανανεώνεται κάθε 5 μήνες μετά από απόφαση (Απρίλιος 1993), του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων.
πληροφορίες για τα βιβλία του Στρατηγού
Ο Στυλιανός Γ. Παττακός γεννήθηκε την 8η Νοεμβρίου 1912, στο χωριό Αγία Παρασκευή της Επαρχίας Αμαρίου του Νομού Ρεθύμνου. Υπήρξε ο ανώτερος σε βαθμό, από τα ηγετικά στελέχη του Ελληνικού Στρατού, που πήρε μέρος στο σχεδιασμό και την εκτέλεση του κινήματος της 21ης Απριλίου 1967. Στη συνέχεια έγινε κύριο στέλεχος της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου και χρημάτισε Υπουργός Εσωτερικών και Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κατά την επταετία 1967 - 1973.
Την 1η Νοεμβρίου 1930 κατετάγη εθελοντής με βαθμό Δεκανέα στο 4ο Σύνταγμα Ιππικού Θεσσαλονίκης και το Σεπτέμβριο του 1934 εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων, απ' όπου και αποφοίτησε το 1937 με τον βαθμό του Ανθυπίλαρχου. Τον Αύγουστο του 1940 υπηρέτησε στο Δ' Σύνταγμα Ιππικού Ελευθερούπολης Καβάλας και προήχθη στο βαθμό του Υπιλάρχου.
Πολέμησε ως διοικητής Ίλης Πολυβόλων της ΙΙης Ομάδας Αναγνώρισης της ΙΙης Μεραρχίας Πεζικού στο Αλβανικό Μέτωπο εναντίων των Ιταλών εισβολέων, από την 28η Οκτωβρίου 1940 έως τα τέλη Απριλίου του 1941. Τους τελευταίους τρεις μήνες πολέμησε ως διοικητής του 5ου Λόχου Πεζικού του 11ου Σ.Π. Τριπόλεως, με αίτημά του, σε επαφή με τον εχθρό στον Πράσινο Λόφο νότια του Τεπελενίου.
Κατά την Κατοχή πολέμησε εναντίων και των τριών κατακτητών (Γερμανοί, Ιταλοί, Βούλγαροι), ως μέλος της αντιστασιακής Οργάνωσης ΟΜΗΡΟΣ. Για την δράση του αυτή παρασημοφορήθηκε.
Κατά τα Δεκεμβριανά πολέμησε στο πλευρό της νόμιμης κυβέρνησης (3 Δεκεμβρίου 1944 έως 12 Φεβρουαρίου 1945). Στον εμφύλιο πόλεμο πολέμησε ως διοικητής της Ίλης Αρμάτων Κένταυρος, από 30 Μαρτίου 1946 έως 29 Αυγούστου 1949, επίσης στο πλευρό της νόμιμης κυβέρνησης.
Για την πολεμική του δράση, αμείφθηκε με 3 Αριστεία Ανδρείας, 7 Πολεμικούς Σταυρούς, 2 Μετάλλια Εξαίρετων Πράξεων και με όλα τα εν καιρώ ειρήνης απονεμόμενα μετάλλια και παράσημα εις τους «ευ ποιούντας».
Την 21η Απριλίου 1967 συμμετείχε στο στρατιωτικό κίνημα ως διοικητής του Συγκροτήματος Τεθωρακισμένων με έδρα το Γουδί, με τον βαθμό του Ταξιάρχου. Στις 5 μ.μ. της παραπάνω ημέρας, ορκίστηκε Υπουργός Εσωτερικών. Τη νύχτα της 13ης Δεκεμβρίου 1967 ορκίστηκε Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως και Υπουργός Εσωτερικών και αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του Υποστρατήγου. Την 8η Οκτωβρίου 1973 παραιτήθηκε μαζί με τα υπόλοιπα στρατιωτικά μέλη της Κυβέρνησης, και ιδιώτευσε.
Την 23η Οκτωβρίου 1974 εξορίστηκε στην Κέα, μαζί με τους υπόλοιπους του Κινήματος της Επαναστάσεως, ενώ την 20η Ιανουαρίου 1975 προφυλακίστηκε με βούλευμα που στηρίχθηκε σε ποινικό Νόμο αναδρομικής ισχύος, το Δ' Ψήφισμα.
Την 23η Αυγούστου 1975 καταδικάστηκε σε θάνατο και καθαίρεση, ένοχος για στάση και σε ισόβια δεσμά με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Η θανατική ποινή μετατράπηκε από την κυβέρνηση Κ. Καραμανλή σε ισόβια κάθειρξη, την οποία εκτίει μέχρι σήμερα, με διακοπή από την 28η Σεπτεμβρίου 1990, αφότου επικαλέστηκε προβλήματα υγείας. Η διακοπή αυτή ανανεώνεται κάθε 5 μήνες μετά από απόφαση (Απρίλιος 1993), του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων.
πληροφορίες για τα βιβλία του Στρατηγού
(και μερικούς αντιφρονούντες)!
Πραξικοπηματίας του κερατά ήταν.
