Διόρθωση. Ο δεύτερος. Ο πρώτος, και πάλι απο την Sinclair, ήταν ο ZX 80, και, κυρίως, η αναβάθμισή του, σε ZX 81. Η μορφή 80, ήταν στην ουσία ένα κιτ ιδιοκατασκευής. Έπαιρνες τα υλικά πακεταρισμένα, και αναλάμβανες να κάνεις τη συναρμολόγηση (όχι όπως σήμερα, έπαιζε κολλητήρι τότε, δεν είχε slots). Kαι στα δύο μοντέλα, το κουτί ήταν αυτό που θα λέγαμε "σπαρτιάτικο", με μια μεμβράνη με μικροσκοπικά εξογκώματα για πληκτρολόγιο. Το μοντέλο 81, ήταν ουσιαστικά το μοντέλο 80, με κάποιες μικρές αλλαγές/βελτιώσεις στην αρχιτεκτονική του, και ερχόταν έτοιμο συναρμολογημένο, αλλά με το ίδιο κουτί και "πληκτρολόγιο". Ο Spectrum, η τρίτη φουρνιά της Sinclair, ήταν απλά το αναβαθμισμένο μοντέλο του 80/81, με δυνατότητα 8 χρωμάτων, 48ΚΒ Ram, και, πραγματικά μπροστά απο την εποχή του, κυρίως για τα δεδομένα των home computers (Tα ΙΒΜ PC και τα Apple Macintosh ήταν ΠΟΛΥ ακριβά για οικιακή χρήση), αφου εφάρμοζε κάτι που το ονόμαζε interface. Ουσιαστικά μιας μορφής παράλληλη θύρα, με τη μορφή board pins, όπως ακριβώς τα cartridges απο το NES, στην οποία μπορούσαν να συνδεθούν μια σειρά απο περιφερειακά, όπως εξωτερικά drives (τα ονόμαζαν micro drive), δικτύωση με άλλους ZX Spectrum σε ένα πρωτόγονο LAN, joystick, ακόμα και proprietary εκτυπωτές. Σημείωση... εκείνη την εποχή (αρχές μέχρι μέσα της δεκαετίας του 80), ένας τέτοιος συνδυασμός εξοπλισμού για ZX Spectrum κόστιζε, συνολικά, μαζί με τον υπολογιστή, όσο ένα IBM PC. Yπήρξαν ακόμη και εταιρείες που, για ένα διάστημα, έτρεχαν την μηχανοργάνωσή τους μέσω ZX Spectrum, πριν πέσουν οι τιμές στα PC και τα Μac, και αναβαθμίσουν τον εξοπλισμό τους.
Υ.Γ.
Ναι, είχα Spectrum. Tόσο τον κλασικό, όσο και τον Plus, το μοντέλο με το κανονικό, πλαστικό πλητρολόγιο, εώς και τον 128, το μοντέλο με τα 128ΚΒ Ram και το ενσωματωμένο disk drive. Fun fact, ο 128 ήταν που σκότωσε τους Spectrum, πριν καν ο ανταγωνισμός ξεπεράσει την Sinclair. Τα 128 ΚΒ ήρθαν με δραστική αλλαγή στην αρχιτεκτονική, πράγμα που έκανε μεγάλο κομμάτι του software, και σχεδόν το σύνολο του περιφερειακού εξοπλισμού έγινε μη συμβατό
Υ.Γ. 2
Το πρώτο μου "σοβαρό" πρόγραμμα, ήταν για ένα φροντιστήριο αγγλικών που έτρεχε interactive μαθήματα μέσω spectrum. Ήμουν μαθητής εκεί τότε, στην εφηβεία, και, όντας ο μόνος που ήξερε να φορτώσει το πρόγραμμα και να τρέξει τον κάθε υπολογιστή σωστά, είχα αναλάβει το ρόλο του άτυπου βοηθού, με έκπτωση στα δίδακτρα. Σαν bonus, για να μην κοπω απο απουσίες, τους έγραψα ένα προγραμματάκι αρχειοθέτησης βαθμολογίας, με ένα ηλίθιο, αλλά αποτελεσματικότατο (αφου κανένας δεν ήξερε να χειριστεί τους υπολογιστές) σε έναν εξτρά spectrum στο γραφείο. Εαν το password ήταν λανθασμένο στην αρχική οθόνη, ο spectrum "έκανε reset". Μόνο, που... κανένας υπολογιστής της εποχής, συμπεριλαμβανομένων και σχεδόν όλων των IBM και Macintosh, δεν είχε σκληρό δίσκο, με εξαίρεση κάποια πανάκριβα επαγγελματικά μοντέλα. Aυτό σήμαινε οτι, τα προγράμματα που φόρτωναν, έμεναν στην Ram, μέχρι να κάνεις reset, ή να κλείσεις τον υπολογιστή. Παράλληλα, στην Basic του Spectrum, υπήρχαν δύο εντολές, που, για όποιον δεν ήξερε, έβγαζαν οπτικά το ίδιο αποτέλεσμα, αλλά ουσιαστικά ήταν δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Η μία ήταν "NEW". ουσιαστικά έκανε reset, με την έννοια οτι καθάριζε/άδειαζε τη Ram. Ότι πρόγραμμα έτρεχε, θα έπρεπε να ξαναφορτωθεί απο κασέτα μετά. Και, η άλλη εντολή ήταν το "CLS". Συντομογραφία του "Clean Screen". Έσβηνε ότι εμφανιζόταν στην οθόνη, κάνοντας τον υπολογιστή να μοιάζει σαν να είχε δεχτεί reset. Όμως, ότι ήταν φορτωμένο στη Ram, έμενε αναλλοίωτο.
Και, τώρα, κα΄πιος θα ρωτήσει "και γιατί μας τα λες όλα αυτά ρε τύπε"... γιατί, είχα βάλει την εξής εντολή, "IF INPUT NOT "a$" THEN CLS" όπου input, η απαίτηση password, και όπου a$ το string του password, όπως είχε καθοριστεί στο listing. Οπότε, κάθε φορά που κάποιος έβαζε λάθος κωδικό για να μπεί στο πρόγραμμα, με φωνάζανε (ή με παίρνανε τηλέφωνο) να πάω να "το φτιάξω". Όπως επίσης και στο κλείσιμο, έμενα για να σώσω τα δεδομένα σε κασέτα. Είχαν πέντε κασέτες, που έσβηνα και ξανάγραφα απο πάνω τρείς με τέσσερις φορές πριν τους πω οτι χρειάζονται να τις αλλάξουν. Αλλά του κλειδί εδώ δεν είναι όλα αυτά. Έβλεπα τις βαθμολογίες στο listing, και μπορούσα να τις παραλλάξω. ΤΟ εκμεταλλεύτηκα αυτό, και παραλίγο να γαμήσω τότε. Βέβαια, μόλις το πήρανε χαμπάρι με γάμησε ο συγχωρεμένος ο γέρος μου... γιατί δεν του το είπα απο την αρχή, να ζητήσουμε να με πληρώσουνε.
greekarcademuseum.org
gam.onl
κατέβαινες καμία δεκαριά σκαλιά κ έμπαινες ! Μπορεί κ φοιτητικό στέκι όμως κ να έχεις δίκιο . Πέρσι πρόπερσι μωρε όλα αυτα λεμε
